Amid Səlimoğlu “Ruhilər”
Yüklə 1,85 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz
46 – Orasını yalan deyərəm. – Yasəmən elə bil ki, aylardır, bu anı gözləyirdi. İlk dəfə idi ki, kimsə Sabir qınamayacaqdı. – İşi avand olsun, bala. – Sağ ol, Pakizə xala. – Yaxşı. Mən durum gedim. Bizim gəlinin atasıgil gələcək. Evdə olum məndə. Pakizə xala ayağa qalxdı. Yasəmən də onun arxasıyca həyətə düşüb onu yola saldı. Sonra isə yenidən geri qayıtdı. – Rüfət, gəl yeməyini ye. *** Sabir avtomobildən enərək qapını örtdü. Zakirin avtomobili söndürmədiyini görüb yenidən qapını açdı. – Gəlmirsən? – Yox. Mal gəlməlidir. Onu gətirəcəm. – Yaxşı. Sağ ol. – Sağollaşıb qapını örtdü. Zakirin avtomobillə uzaqlaşmasını gözlədikdən sonra həyət qapısını açıb həyətə girdi. Ətrafa boylanıb kiminsə olub-olmadığını dəqiqləşdirdi. Həyətdə heç kim yox idi. Pilləkənlərə yaxınlaşıb evə daxil oldu. Mətbəxə boylanaraq Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 47 Yasəməni axtardı. Ancaq mətbəxdə də heç kim yox idi. Əynindəki jaketi çıxarıb asılqandan asdı. – Yasəmən? – deyə səsləndi. – Gəldim, gəldim. – Rüfətlə Aytacın otağından Yasəmənin səsi eşidildi. Sabir Yasəmənin səsini eşitdikdən sonra mətbəxə keçib divanda oturdu. İki gün sonra xəstəxanaya getməli idi. Yasəmənlə danışmalı, hər şeyi dəqiqləşdirməli idi. İlk dəfə bu qədər onlardan ayrı qalacaqdı. İstəmirdi ki, onlar olmayanda özlərini yalnız hiss etsinlər. Zakirgilin onlarda qalması Sabiri bir qədər sakitləşdirsə də, yenə də ailəsi üçün narahat olurdu. – Xəstəxanadan qayıtdın? – Yasəmən mətbəxə girib Sabirə baxdı. – Hə. – Həkim nə dedi? – İki gün sonra gedəcəm. – Belə tez? – Yasəmən yerində donaraq qaldı. – Hə. Elə dedi həkim. Nə qədər tez olsa, o qədər yaxşıdır. – Başa düşdüm. – Qısaca dedi. Sonra isə çaşqınlıqla stolla mətbəx mebeli arasında gedib gəldi. Birtəhər özünü ələ alıb Sabirə baxdı. – Yemək yeyirsən? – Yox. Tox deyiləm. – Yasəmənin özünü itirdiyini hiss etmişdi. – Gəl, otur. Biraz danışaq. Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 48 Yasəmən stulu arxaya çəkib əyləşdi. Sabirin gözlərinə baxaraq onun nə deyəcəyini gözlədi. – İki gün sonra gedirəm. Ən geci iyirmi günə gələcəm. Zakirgil burada, sizinlə qalacaqlar. İşə getsən, uşaqlara Xədicə baxar. Sən də narahat olmazsan. – Mən səndən nigaranam. Uşaqlarla birtəhər dolanarıq. – Məni fikirləşmək lazım deyil. Bir göz qırpımında gedəcəm, gələcəm. – Gülümsəyərək dedi. – Yaxşı. – Əlini Sabirin əlinin üstünə qoydu. – Uşaqlarla da danışmaq lazımdır. Onlara da bir bəhanə uydurub deməliyik. – Rayona iş dalıyca getdiyini deyəcəm. Pakizə xala da gəlmişdi bugün. Ona da elə dedim. – Sən ən doğrusunu bilərsən. Sabirin gözlərinin içi gülürdü. Yasəmənin onu nə qədər fikirləşdiyini, başqalarına əzdirmədiyini hiss etdikcə ona olan sevgisi daha da artır, ona layiq həyat yoldaşı olmaq üçün daha çox çabalayırdı. – Hər şey yaxşı olacaq. – Təki canımız sağlam olsun. – Sabir ona baxaraq güldü. – Hə. Elədir. – Yasəmən da gülərək qarşılıq verdi. Elə bu an mətbəxə Rüfət daxil oldu. Atasını görüb qucağına tullandı. Yanağından öpərək dedi: Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 49 – Nə vaxt gəlmisən? – Biraz olar. Sən harda idin? – Anam yatmağım üçün yatağa qoymuşdu. Ancaq yata bilmədim. – Niyə yata bilmədin? – Adam nə qədər yatar? Bəs mən nə vaxt oynayım? Rüfətin bu sözünə ikisi də gülmüşdülər. – Düz deyirsən. – Sabir gülərək dedi. – Onda küçəyə çıxa bilərəm? – Get. Ancaq tez gəl. – Yaxşı. – Rüfət Sabirin qucağından düşərək mətbəxdən çıxdı. – Çox tez böyüyürlər. – Sabir onun arxasıyca baxaraq dedi. – Vaxt tez keçir. – Onlar böyüyürlər, bizsə qocalırıq. – Hər yaşın öz gözəlliyi var. Həm mən səninlə qocalmaqdan heç də peşman deyiləm. – Yasəmən təbəssümlə Sabirə baxdı. – Mən də. – O da qarşılıq verdi. – Yemək yeyirsən? – Yasəmən gülümsəyərək soruşdu. – Ver, qadası. Yeyərəm. Yasəmən ayağa qalxaraq qazı yandırdı. Sonra isə qazanı yanan ocağın üstünə qoydu. Sabirsə, üzündəki təbəssümlə Yasəməni izləyirdi. İçindəki Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 50 sıxıntılar yox olmuşdu. Yerini isə ümid dolu xəyallar almışdı. Bunun səbəbi isə Yasəmən idi. Yasəmən isə onun bu həyatda tək tutunacaq budağı idi. *** Hər kəsə görə hər şey yolunda idi. Sabir xəstəxana üçün özünü hazır hiss edirdi. Gedəcək, ən pisi iyirmi gün orada qalacaq, sonra isə pensiyaya çıxacaqdı. Yasəmən də belə düşünürdü. Ancaq heç kim “ Yüklə 1,85 Mb. Dostları ilə paylaş:
|