Amid Səlimoğlu “Ruhilər”
Yüklə 1,85 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz
56 – Yazıq uşaq. Heç insafın yox imişki. – Xədicə başını yelləyərək dedi. – Bəs onu necə inandırdın ki, onlar şokoladdır? – Saf uşaq idi. Nə desən inanırdı. Dedim ki, şokoladları burda yerə sərirlər ki, qurusunlar. Sonra da qablara tökürlər. O da inanmışdı. – Zakir gülə-gülə danışır, sözlərini qıra-qıra deyirdi. – Sən necə adamsan? – Xədicə gülərək əlini Zakirə tərəf uzatdı. – Taleh hələ qoyun qığılarını yığıb evə də aparmışdı. Demişdi ki, anamla atama da aparım, onlarda yesin. Atasının əlindən güclə qurtarmışdım. Harda görsə, öldürəcəkdi məni. – Yazıq uşaq neçə gün evdən çölə çıxa bilməmişdi. Qızın gözündən də təmiz düşmüşdü. – Sabir Yasəmənlə Xədicəyə baxdı. – Bəs sonra nə oldu? O qızla Talehə? – Xədicə Sabirdən soruşdu. – Heç nə, Xədicə bacı. O qız bir neçə ay sonra rəhmətə getdi. Kənd yeridir, üstünə düşmədilər. Yazıq qız elə iki günün içində qızdırma içində öldü. – Allah rəhmət eləsin. – Hamı bir ağızdan dedi. – Bəs Taleh. O, indi hardadır? – Xədicə yenidən soruşdu. – Taleh indi polisdir. Saf, təmiz biri idi, onsuzda. Həm də elə uşaq vaxtından yaxşı oxuyurdu. Sabirgilin sinifində ən savadlı o idi. Öz savadı ilə Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 57 oxuyub polis oldu. Arada qabağıma çıxır. Elə Bakıda işləyir. Hər görəndə də “şokolad” məsələsini yadımıza salıb gülürük. – Sonra deyir, Həmid niyə belə dəcəldir. Sənin yanında şükürlüdür ki. – Xədicənin bu sözünə hamı güldü. – Nəysə, dedik-güldük, əyləndik. İndi isə yatmaq vaxtıdır. – Zakir saatına baxdı. – Sabah tez duracağıq. İşimiz çoxdur. – Düz deyirsən. – Sabir onun sözünü təsdiqlədi. – Sizin yerinizi hazır etmişəm. Nə vaxt istəsəniz, yata bilərsiniz. – Sağ ol, Yasəmən. Bugün o qədər yerə getmişəm, dəhşət yorulmuşam. Ona görə də yatsam yaxşıdır. – Zakir ayağa qalxdı. – Elə biz də yatarıq. Saat on ikini ötüb. Gecdir. – Sabir də ayağa qalxdı. – Xədicə, sən də get. Burda iş qalmayıb, onsuzda. – Yaxşı. – Yasəmənə baxaraq dedi. – Gecəniz xeyirə. – Xeyirə qarşı. – Sabir üzünü Yasəmənə çevirərək soruşdu. – Uşaqlar yatıblar? – İndi baxaram. Sən get. Sabir Yasəmənin sözündən sonra mətbəxdən çıxıb öz otağına getdi. Əynini soyunub yerinə uzandı. Neçə müddət idi ki, bu qədər özünü rahat hiss etmirdi. Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 58 Düşüncələri, içindəki sıxıntılar azca da olsa, yox olmuşdu. Bu səbəbdən, yatmaq, sabahın közərən işıqlarına gözlərini gümrah açmaq istəyirdi. Elə bu xəyalla gözlərini tavana dikmişdi ki, Yasəmən otağa girdi. Qapını örtüb, əynini soyunduqdan sonra Sabirin yanına uzandı. Həmişəki kimi başını onun çiyninə qoydu. – Yenə nə fikirləşirsən? – Heç nə. – Zakirgilin gəlməsi yaxşı oldu. Sənin də başın qarışdı. – Hə. Elədir. Sağ olsunlar. Çox kömək olurlar. – Sabah nə edəcəklərini düşünmüsən? – Yasəmən söhbəti dəyişdi. – Yox. Nə fikirləşəcəm? Nə olacaqsa, olacaq. – Ən geci iyirmi gün olmayacaqsan. – Darıxacaqsan? – Gülərək dedi. – Sən darıxmayacaqsan? – Yasəmən incinmiş halda soruşdu. – Darıxacam. Niyə darıxmayım ki? İlk dəfədir, bu qədər vaxt sizdən uzaqda olacam. – Hər gün zəng edərsən. – İcazə versələr, edərəm. – Söz verirsən? – Verirəm. – Yenidən güldü. – Zarafat eləmirəm. Zəng elə. Məni nigaran qoyma. Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 59 – Qoymaram, qadası. Qorxma. – Görəsən, yeməkləri yaxşı olur? – Xəstəxanadır da... nə versələr, yeyəcəm. – Arada Zakirlə yemək göndərərəm. – Lazım deyil. Özünə əziyyət vermə. – Yox. Göndərəcəm. – Zakiri də hər dəqiqə işindən etmək olmaz. Yazıq, onsuzda güclə iş qurmağa çalışır. – Bugün neçə saat soyuqda gözləyib. Xədicə deyirdi ki, alver zəifləyib. Güclə nəsə sata bilir. – Ona görə, onunla işləmək istəmədim. Balaca yerdir, beş-on manat qazanır, onu da mənlə bölürdü. Camaatın boğazına şərik olurdum. Bazara indi adam az-az gəlir. Hamı böyük marketlərdən alver edir. – Bəlkə kredit götürüb mağaza açasınız? – Etmək olar. Nə bilim, qadası. – Ordan qazandığınla da ev tikərik. – O da düzdür. Ev tikməsəm də, mebel almaq lazımdır. Qonaq otağı bomboşdur. Biri gələndə elə mətbəxdə oturur. – Onlar boş şeylərdir. Bizə gələndə bizim kimi adamlardır da... Nə olacaq?! Hər şey birdən olmur ki. – Düz deyirsən, qadası. – Sən mən dediyimə qulaq as. Kredit götürüb iş qurarsan. Allah kömək edər, qazanıb nə istəsən edərsən. – Yaxşı. – Sabir gülümsədi. Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 60 – Təki sağ-salamat gəl. Qalanı sonra fikirləşərik. – Əsnəyərək dedi. – Yuxun gəlir. Yat. Sabah tezdən duracağıq. – Yasəmənin başından öpdü. – Gecən xeyrə. – Xeyrə qarşı, qadası. İkisi də bir-birlərini qucaqlayaraq sabahın açılması üçün gözlərini yumdular. Sabah isə... *** Yüklə 1,85 Mb. Dostları ilə paylaş:
|