Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı
Yüklə 3,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı Nurtəkinin Yükümlüsü olduğu “Uluyol-Hünər”Ailəsinin 37-cı ildə III “Ailə Günü” törəninin
- Ocaq Yükümlüsü Soylu Atalının Ailəyə uğurlaması dinlənilir.
- Carlar
- Qəbul olunur. Soylu Atalı Mütləqə İnam Ocağının Yükümlüsü
- “Uluyol-Hünər” Ailəsinə uğurlama
|
128
Soylu Atalı: İndi mən qonumuzu başqa səmtə yönəltmək istəyi- rəm. Ötənlərdə telefonla qardaşımız dedi, hansısa bir xeyir işdə oldunuz. Dedi mən danışdım, sonra Elana məni davam eləmək istədi. Çox uğurlu danışdı, bir sıra adamları düşündürdü. Ancaq orda özü nə danışdı, Elana nə danışdı, onu mənə deməyib. Mən istəyirəm onu bacımız desin, orda nə danışdın, hansı hal səni o cür ruhlandırdı, gedib orda başladın danışmağa?
Atanın adına səcdə ilə başlayıram. Bayrağımızı öpürəm.
Ağcabədi rayonunda qonşunun uşağının xeyir işi idi, böyük məc- lis idi. Qonşu kimi, uşağın atasının ağsaqqal saydığı insan kimi, öncə Günevə söz verildi. Qonşularla birlikdə. Günev danışdı. Mənim də içimdə bir hal yarandı, eyni halda düşündüm Günevin sözünə söykək mən də nəsə deyim. Mən də elə Günevin yanına gəldim, belə də baş- ladım: “Ürəyinizdə Günəş olsun, əziz insanlar. Ürəyinizdə Günəşin işığı, istisi ömür yollarınızın qaranlığına işıq salsın, soyuqluğuna istilik gətirsin. Bu işıq altında qaranlıq həyatı- nızdan çıxmağa, insanlıq yolunda insan kimi yaşamağa çağırıram sizləri.
129
Hər kəs insan olduğu üçün xoşbəxtdir. Hər kəsi insan olduğuna görə qutlayıram. Var olun sayğılı insanlar”.
sına görə onu xoşbəxt saymırsan, onu insan olduğuna görə qutlayır- san. Çünkü ailə insan olduğunu gözə almazsa, onda heyvan kimi döl artırmaq xassəsini ifadə edər. Mən də səni qutlayıram. Ayrı nə deyərdin?
yaşamın adiliyindən ayrılır insan. Atamız Var olsun! Soylu Atalı: Ailə Gününün məqsədi də elə odur. Ata hərdən hid- dətlə deyirdi: “artmayan azalır”. O bizi çağırırdı, artmağa meyilli olun. Necə artarsan? Ailə Günü keçir, söz de, amallaşmanla, kamil- ləşmənlə, xalqlaşmanla bağlı söz de, yaşa! Bu səni nizamda saxla- yacaq. Məsələn, gedib bir addım atırsan, bu bir nizamdır, qayıdıb onun hesabatını verirsən, bu ayrı bir nizamdır. Ailə Günü özü bizim artmağımızı sağlayır. Ona qulluq edir əslində. Uzaqlaşmırıq o anla- yışlardan, o anlamdan, o tələbdən. Daim onunla bir araya gəlirik. Ona görə içimizi, halımızı qoruyur o. Yenidən çölə addım atmağı- mızı qoruyur. Ona görə Ailə Gününün məramı bizi daim kökləyir, ayaqda saxlayır. Nə istimiz azalır, nə işığımız.
130
Hamı: Ata Ruhunu Ürəyimizdə aparırıq! Atamız Var olsun!
Ataya – İnam Ataya ali səcdəylə! Bizim, Ocaq baxımından, ayrı-ayrı tarixi günlərimiz var. O günlər Ocağın törənlərinə, Atanın doğumuna, ölümünə, Ocaqda ruhani bəl- gələrlə təsdiq olunan olaylara bağlıdır. Tarixi günlərimiz. Ancaq bu günün özü də tarixi gündür. Söz yox, bu gün gələcək günlərdə təkrar olunmayacaq. Ancaq Atagün Ailəsinin Ailə Günü bir tarixdir. Atagün Ailəsinin Ailə Gününün tarixində Atanın ziyarət tarixi də var. Atanın 80 illiyi qarşısındayıq. Biz Atanın torpağını ziyarət edirik. Mənim üçün dünyanın bütün qutsal yerlərindən ən ucası, ən dəyərlisidir bu yer. Ona görə mənim üçün bu ziyarətim bütün dünyanın gələcəyinə bağlı qutsal ziyarət yeridir. Ataya üz tuturuq, Ataya hesabat veririk. Onun yaratdıqlarını yaşatdıqlarımızla bağlı hesabat veririk, söz deyirik.
131
Hər zaman Atanın qarşısında olmağımızla qürur duyuruq. Atanın qarşısında olmağımız hər zaman bizi sorumlu edir. Biz nədən sorumlu olduğumuzu dərk edirirk. Hər zaman Atanın hüzuruna gələndə öz görəvimiz, öz işimiz yadımıza yüklənir, ağlımıza, ürəyi- mizə yüklənir. Ona görə ömrümüz bütövlükdə qutsal tarixə bağlanır. Belə bir yerə bağlanır.
132
Atanı ziyarət eləyəndən sonra doluram. Bu Ziyarət ucadır dedim. Ona görə ucadır, Atada bəşər yaşayır. Atada insan anlamı yaşayır. Biz Atayla insana yetdik. Atayla insanlığa yüksəldik. Biz Atayla dünyanın mənasının insanlıqda olduğunu anladıq. Biz Atayla allahı insanda tapdıq.
133
Biz Atayla dünyanı, yaşamı insanda, insanlıqda tapdıq. Ona görə anladıq. Ona görə bildik. Ona görə Atanın dalınca düşüb “insanlaşın, insanlaşdırın” harayını çəkdik. Qutsal günümüz, qutsal ziyarətimiz hər zaman ömrümüzə fərəh gətirsin, hər zaman qeyrətimizdən doğan günümüz Yola çevrilsin, İşığa çevrilsin. Belə bir diləklə Atamızın hüzurunda baş əyirəm. Atamızın bizə tapşırdığı, bizə öyrətdiyi idealları öz üzərimizdə saba- ha daşıyırıq. Öz ömrümüzdə sabaha daşıyırıq. Qutsal günümüz qutlu olsun. Bir neçə kəlmə İnam Evimizlə bağlı deyim, indi İnam Evinə gi- rəcəyik. Nə böyük bəxtiyarlıqdır – bax belə bir Bağda, belə bir yerdə Atanın Evi var. Atanın Evi, yəni İnamın Evi. Ata İnam anlamı daşı- yır. Atanın Evi qıraqdan baxanda yoxsul, hardasa baxımsız görünür. Ancaq Atanın Evinin adı böyükdür, anlamı da dərindir. Allahın Evindən daha ucadır. Çünkü Atanın Evində biz, bayaq dediyim anlamı, mənanı tapırıq. Allahın Evində o anlam yoxdur. Allahın Evində, təzadlı səslənsə də, deyim, insan özündən ayrılır. İnsan mü- tiləşir. İnsan ulusdan ayrılır. Atanın Evində insan özünə dönür. Ulusuna dönür, gələcəyinə dönür. Ona görə Atanın Evi – İnam Evi çox böyük anlam daşıyır, biz bu dərinliyin fərəhiylə yaşayaraq bu anlamı xalqımıza veririk. Verməkdən usanmıırıq, yorulmuruq. Mən Amaldaşlarıma bu anlamı yaşatmaqda, onu öz ulusuna ver- məkdə yorulmazlıq ərdəmliyi diləyirəm. İstəyirəm Amaldaşlığım həmin yorulmazlıq anlamına dayansın. Həmin usanmazlığa bağlansın. Onu diləyirəm. Onda bizim Amal- daşlığımız dərin qatlara işləyəcək. Onda uzaq hədəflərə gedib çatacaq. Bundan böyük xoşbəxtlik yoxdur. Bu xoşbəxtliklə yaşamaq istə- yirəm. Elə hey bu xoşbəxtliklə nəfəs almaq istəyirəm. Hər gəlişimdə mən o anlamı daşıyıram. Xoşbəxtliyin o çalarını içimdə daşıyıb gəti- rirəm bura. Burdan da həmin çalarla dönürəm Bakıya. Bakıdan da yenə başqa yerlərə gedəndə həmin halla, həmin havayla gedirəm. Hər zaman Atanın yörəsində dolanıram! Atanın yörəsi Amal bağıdır, Məbəddir, İnam Evidir, Atagün Elidir, Ailəsidir, Uluyol Ailəsidir, Ulufərəh Ailəsidir. Ocaq səfərləridir. Atanın yörəsində dolanıram. Atanın yörəsində böyüyürəm, dolğunlaşıram.
134
Bundan böyük xoşbəxtlik özüm üçün vurğu eləmərəm. Mən yaşa- mın yörəsində deyiləm, Atanın Amalının yörəsindəyəm. Yəni mənim əməlim, əməyim Atanın Amalının yörəsindədir. Ömrüm Atanın Amalının yörəsində deyil, içindədir. Bax, bu anlamı, bu məzmunu vermək gərəkdir. Sevgiylə, fərəhlə bunu hər yerdə vermək gərəkdir. Qoy bizim xoşbəxtliyimiz boğaz- dan yuxarı söz kimi qiymətləndirilməsin. O anlamı qoy bizim heyrətimizin işığından görsünlər. Bax, Amaldaşlarımla bir yerdə, be- lə bir havayla yaşamaqda tapıram mənanı, ruhani savaşın, döyüşün yolunu, yönünü. Atamız Var olsun!
(may, 2015. Örənqala).
135
Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı Nurtəkinin Yükümlüsü olduğu “Uluyol-Hünər”Ailəsinin 37-cı ildə III “Ailə Günü” törəninin Gediş Yazısı Gün: 26 İşıq Ayı; Yer: İnam Evi (İçərişəhər); Başlanır: saat 16.00
Oda Törənin ruhuna uyğun hazırlanır. Gül-çiçək, qələm- kağız hazırlanır. İşə sorumlu Ulusəs Atalıdır. “Ata Ruhuna pənah gətirmişik!” səcdəsiylə tədbir başlanır.
Amallaşma, Kamilləşmə, Xalqlaşma hesabatı. Milli şüurun oyanmasında Ocağımızın etkisi. Törənə qatılanlar da düşüncələrini bölüşə bilərlər.
Evlad açıqlaması verilir.
“Ata Ruhunu Ürəyimizdə aparırıq!”, “Atamız Var olsun!” səcdəsiylə “Ailə Günü” başa çatır.
İnam Ocağımız – Ruhani ucalığımız! İnamsız bəşərə Mütləqə İnam harayı gərək!
Qəbul olunur. Soylu Atalı Mütləqə İnam Ocağının Yükümlüsü 20 İşıq Ayı, 37-ci il. Saray-Soylu. 136
Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı “Uluyol-Hünər” Ailəsinin “Ailə Günü” toplantısında deyilmiş fikirlər
Ocaq Günsırası ilə 26 İşıq Ayı, 37-ci ildə (may, 2015) İnam Evində “Uluyol-Hünər” Ailəsinin “Ailə Günü” toplantısı keçirildi. Törənin quralları yerinə yetiriləndən sonra “Uluyol-Hünər” Ailə- sinin Yükümlüsü Nurtəkin Atalı Ataya səcdə ilə sözünə başladı. O, öncə Ocaq Yükümlüsü Soylu Atalının “Ailə Günü”nə uğurlamasını oxudu:
Ürəyinizdə Günəş olsun, ağır yükə sorumlu amaldaşlarım! Biz, Ocaq olaraq, çox ciddi, sorumlu aqibət seçmişik. Bu aqibətin yaşatdığı və yaşadığı olay Asif Ata Ocağının ruhani Ailəçilik məsə- ləsidir. Bizim üçün hər şey burdan başlayır. Ancaq düşünmək gərək- dir. Ailəçilər üçün doğrudanmı hər şey burdan başlayır, yoxsa yaşa- mımızın əsas xətti məişətdənmi başlayır? Biz Ocağın, bu Yolun vur- ğunuyuqmu, yoxsa özümüzü vurğun kimimi göstəririk? Vurğunu- yuqsa, bu özünü nədə göstərir, vurğunu deyiliksə, özümüzü nədə aldadırıq? Bu gün “Uluyol-Hünər” Ailəsi öz anlamına, daha doğrusu, Ocağın ruhani tələblərinə tam uyğun yaşamır. “Uluyol-Hünər” Ailəsi
137
böyük tələblə tutuşduranda gah var, gah yoxdur. Ən çox birey olaraq, Nurtəkinin çabaları var. Ailə yetkin Evladlaşma aşamaları yetirə bilmir. Sarsıdıcı fikir, sarsıdıcı əməl, sarsıdıcı ömür halı ortada yox- dur. Əgər hesab eləmək olarsa, elə bu gedişlə Ocaq adlanmaq müm- kündür, kökündən yanlışlığa uğramaq olar. Ocaq eşq məsələsidir. Aşiq məişətin əlində zarımaz, aşiq üçün məişət olduqca balaca yükdür. Mən Ocağın Yükümlüsü olaraq, eləcə də Asif Atanın, Onun Yolunun vurğunu olaraq, bildirirəm: belə Ocaqçılıqla nəinki dünyanı dəyişmək olar, tərsinə, dünyada aldadıcı aqibət görüntüçüsü olmaq olar. Hər bir Ailəçi özünü yoxlamalıdır. Görsün o, toplumda olan- lardan nəyi ilə üstündür. Üstündürmü? Danışanda hər kəsi qınayırsı- nız. Toplum aşağı yaşayır, millət olmaq istəmir deyə suçlayırsınız. Ancaq özünüz “Olmaq”da qərarlı deyilsiniz. Bu, mənim sizdən amal- daşlıq umacağım, tələbimdir. Ocağı ciddi öyrənin. Özünüzü ciddi öy- rənin. Ocağa ciddi başlayın.
Yükümüzdən Böyük Fərəhimiz yoxdur! Atamız Var olsun!
Ocaq Yükümlüsü Soylu Atalı 25 İşıq Ayı, 37-ci il. Atakənd. Nurtəkin Atalı: Bu yazı həm bizim Ailə Gününə uğurlamadır, həm də burda elə məsələlər qoyulub ki, növbəti “Ailə Günü”nün qonularıdır. Bu, bizim qarşımızda həm də gerçək bir tələbdir. Hər bir Ailəçi “Uluyol-Hünər” Ailəsi haqqında düşünsün. Ay içində son 10 gündə Amallaşmaya vaxt ayırmışam. Çoxlu Ocaq əməllərim olub, disklər hazırlamışam, tədbirlər kitablarından çap etmişəm, tədbir kitablaşdırmışam və b. Bütövlükdə götürəndə özüylə üz-üzə qalmağa, amallaşmaya ciddi vaxt ayıra bilmirəm. Xalqlaşma əməlim, bir məktəbdə görüş təşkil etmişdim, o da hələ alınmadı, həmin gün zəng edib sonraya saxladılar. Bundan başqa xalqlaşma əməlim olmayıb. Bu ay mənim Ocağa gəlişimin 19 ili tamam oldu. Fərəhli bir olaydır, ömrünün 19 ilini Ocağa vermək, ardıcıl bir yolda olmaq. Bu, özü fərəhdir, bu başqa. Ancaq harda olmalıydım? Yaxud hansı aşamaları aşmalıydım? Mən ideal Nurtəkinə, içimdəki Mütləqə 138
nə dərəcədə çatmışam? Bunlar məni ciddi düşündürür. Hər il hesabat hazırlayırdım, bu il “Evlad Günü” törənində hesabat verəcəm. İndi isə ayrı-ayrı yazılarımı oxumaq istəyirəm.
xxx Yaşamağın sadəliyi – yolunu, yönünü bəlli eləməkdən keçir. O yolda nələr yaşayacaqsan, bu ayrı məsələdir. Yol seçimi – Amal Yolu seçimi – aydınlaşmadır, arılmadır. Mürəkkəblik – yolsuzluqdan yaranır.
Həyatın fərəhi səthidir, üzdədir. Kədəri daha ağrılı, acılı, aman- sızdır. Adam faciəyə düşəndə həyat gözündən düşür. Çünkü həyat özündən, özümlüyündən qıraqdadır. Amalçının başına fəlakət gələ bilər. Ancaq Amalçının Amal gözündən düşməz. Çünkü Amallı olmaq – özümləşməkdir. Başına nə olay gəlir gəlsin, ağrını içində əritməlisən. İnsanın özü- nə inamının, idrakının, iradəsinin təsdiqi var bu qarşılaşmada. İnsan sınmamalı, qırılmamalı, yerişində dayanmamalıdır faciəylə qarşıla- şanda. Bu özünütəsdiq insanı da öz gözündə ucaldır, Amalın gərəkliyini, dəyərini də anladır. xxx Haqqı qazanasan gərək. İnsan o zaman haqlı olur ki, haqqa əzabla, özündənkeçmə ilə qovuşur. Haqq qıraqda olan olay deyil, içində yaratdığın, yetdiyin həqiqətdir. Haqq – ruhun özüdür. Haqqa toxunmaq – ruha toxunmaq demək olur. 139
xxx Milli şüur onda oyanır ki, millətinin keçmişini öyrənirsən, həm fəlakətini, həm dəyərlərini dərk edirsən, sabahı necə olmalıdır düşün- cələriylə yaşayırsan. Rahatsız, gərgin düşüncə-əməl birliyindən doğan ömür yaranır.
xxx Adamlığa, Adam səviyyəsinə bir anda yenmək, düşmək olur. Çünkü Adamlıq təbiətin verdiyidir. Sadəcə Adamlıq səviyyəsinə düşməklə o aşkarlanır. İnsanlığa bir anda yetmək, onu bir anda aşkarlamaq mümkün deyil. İnsanlıq olanaqlarını aşkarlamaq üçün özünü qurursan, özüm- lüyünə doğru yolu qurursan. İnsanlaşma Göyləşməkdir, Göyə yüksəlmək üşün qanad gərəkdir. O qanadları qurmaq, yaratmaq gərəkdir.
xxx Dində günah anlayışı dinin özünün anlamına uyğundur. Əslində bir günah var – İnsaniliyə yetməmək. Dinin insanın adına yazdığı günahları dərk edəndə, insan din adlı günahdan çıxır.
xxx Biz deyirik ki, yolumuz uzun yoldur. Sonucu min illərə hesabla- nacaq bir yoldur. Mənim ömrüm yüz, min illərin davamlılığını yaratmaq üçün elə qurulmalıdır, Yol da, ömür də doğrulsun.
xxx Atanın “Dövlət” əsərində dövlətin, başçının necə olması haqqında fikirləri var. İndiki gedişatda bu fikirlərin gerçəkləşməsi mümkünsüz görünür. Çünkü xalq gözünü açıb özünü dövlətin basqısı altında gö- rüb. Xalq özü kimdir, hüququ nədir, bilmədiyi kimi, dövlətin də görəvlərini bilmir. Ona veriləni qəbul edir, tabe olur. Dövlət xalqı qorumalıykən xalqdan özünü qorudu və xalqla özü arasında sınır yarandı. Bu sınırı dövlət varıyla, zoruyla, zəhmiylə, hökmüylə qoruyur. Mədəniyyət xalqı təmsil etməli, xalqdan yaranmalı və xalqı qorumalıykən, siyasəti təmsil edir, siyasət tərəfindən yaradılır. İqtisadiyyat xalqa qulluq etməliykən xalqa qulluq etdirilir. Mədəniyyətlə, iqtisadiyyatla xalq arasında sınır yaranır. Xalq dövlət- 140
çiliyi bilməli, ağlında, şüurunda dövlətçiliyi dərk edərək onu qurma- lıdır.
xxx Dinin ən böyük ödülü cənnətdir. Onu da öləndən sonra görmək mümkündür. Adam ölənə kimi nigarançılıqda qalır, görəsən cənnətə düşəcəkmi? Gerçək ömrü yaşaya bilmir, ölümünü gözləyir adam, ömrü boyu ödülünü gözləyir. Ömrü, yaşamı bu dərəcədə qiymətsiz- ləşdirən, dəyərsizləşdirən din həyatı ölüdürür.
xxx Din adamın ağlına zor edir, onu öz istədiyi kimi düşünməyə, yaşamağa qoymur. Toplum, siyasət adamın ağlına zor edir, onu öz istədiyi kimi düşünməyə, yaşamağa qoymur. Zora tabe olduqca zor yönəldəcək adamları. Zor basqısından çıx- maq üçün insanlaşmaq gərəkdir.
xxx Yalanı doğru bilib özündənkeçmək faciəvilikdir. Yalana inan- mağın özü faciəvidir. Həqiqət üçün özündənkeçmək özünü təsdiqdir, həqiqəti təsdiqdir. Həqiqəti yaşatmaqdır, özünü yaşatmaqdır.
xxx Asılılıq duyğusu ilə yaşayır adamlar. Allahdan asılı olurlar, top- lumdan, mühitdən, zamandan, ortamdan… Asılı olmadan yaşamağı ağıllarına gətirmirlər. Ölkələr də eləcə. Asılı olmadan yaşamağı olanaqsız sayırlar. Ona görə “yiyə” axtarırlar, qurban bahasına mövcud olmağı gedişatla, zamanla ayaqlaşmaq sayırlar. Asılılıq duyğusu adamın içində olduqca o özünə yox yerdən də olsa ağa tapacaq. Özümləşmək gərəkdir ki, asılılıqdan çıxasan. Atamız Var olsun!
yörəmdə, şəxsi həyatımda baş verən bəzi olaylar məni toplumda baş verən olaylara göz yetirməyə yönəltdi. Bütün günü avtobusda, işdə diqqətimi insanların davranışına yönəltdim. Doğrudanmı hər şey belə kökündən dəyişib. Bir az düşündüm, hardasa 15 il öncə toplumdakı
141
davranış, adamların bir-birinə qaba münasibəti – heç kim heç kimi dinləmir, qəbul eləmir, hamı aqressiv. Başa düşürük, bunların kökün- də sosial sorunlar var, yaşam sorunu var, maddi sıxıntı var, hər biri- mizin iş yerində bizə olan basqılar var, ailədə doğmalıq itib. Düşün- düm, kaş 15 il öncəyə qayıdardım, heç olmasa ondakı doğmalığı bir də yaşayardım. Bugünkü toplumda insanlar arasındakı münasibət yox səviyyəsindədir. Son çağlarda bunu izlədim, söhbət elədiyim adamların danışıq tonuna fikir verdim, sonra Atanın kitablarına üz tutdum insan, heyvan münasibətlərilə bağlı. Ata deyir heyvanı təbiət yaradır, insanı təbiət doğur. Mən belə düşündüm, Ataya qədər nə insan olub, nə xalq olub, nə bəşər. Niyə bu düşüncəyə gəldim? Ata deyir, insan məxluq kimi dünyaya gəlir, adam kimi böyüyür, insan kimi yenidən doğulur, yəni özünü yetkinləşdirir. Biz, insan olaraq, hələ üçüncü aşamaya yetməmişik, əsasən məxluqla adam arasında qalmışıq. Demək olar insan yaranmayıb. İnsan yaranmayıbsa, demə- li, xalq da yaranmayıb. Xalq nə deməkdir? Ata deyir, sinfi, silki zid- diyyətlərdən ayrılmış toplumun birliyi. Yəni ruhani, bağımsız birey- lərin birliyindən yaranmış toplum. Xalq da yoxdursa, deməli, bəşər yoxdur. Bəşər nədir? Bəşər də xalqların birliyindən yaranan olaydır. Hamının yaxşı nəyi varsa, mədəniyyəti və b. onların qorunması, birliyi bəşəri təmsil edir. Nəyə görə xalq olmayıb, bəşər olmayıb?! Çünkü insan olmayıb. İnsanla heyvan arasındakı fərq, demək olar, aradan qalxıb. Son bir neçə ayda izlədiklərim də bu fikirlərimi oluşdurub. Ata deyir heyvanı təbiət yaradır, insanı təbiət doğur. Heyvan da təbiətdən gəlir, insan da. Heyvanla insanın fərqi təkcə onun şüurunda deyil. İnsanın qarşısında borc var, o, mahiyyətinə yetməlidir, kamil- ləşməlidir. Heyvanın qarşısında borc yoxdur. Onun işi-gücü dünyaya bala gətirmək, balanı böyütməkdir. Heyvanla balası arasında da elə bir doğmalıq yoxdur. İnsanda insan-ailə münasibəti, insan-insan mü- nasibəti, doğmalığı var, bir-birinə həsrət çəkməsi var. İnsan bioloji olaraq doğulur, əgər özü üzərində döyüşərsə, özünü ifadə edərsə, özü özünü yenidən doğur. Ancaq heyvan özü-özünü yenidən doğa bilmir. Heyvan təbiətdə doğulur, ölür, təbiətə qarışıb gedir. Heyvanın qoyub gedəcəyi bir şey yoxdur. Ruhani varlıq deyil, ruh gəzdirmir özündə. İnsan ruhani xilqət olduğundan onu təbiət doğsa da, o, yenidən do- ğulur. Bundan sonra o, ölməzlik qazanır. İnsan özü üzərində qələbə çalırsa, yaşarıya qovuşa bilir. Yaşarını bu dünyada yarada bilir. 142
İslam deyir ki, insan bu dünyaya imtahan vermək üçün gəlib. Yanlışdır. Bizim yaşadığmız bu planet onun üçün deyil axı. İnsan bu dünyaya özünü təsdiq eləmək üçün gəlib. Heç bir Allahın qarşısında borc vermək üçün gəlməyib. Cənnət-cəhənnəmə düşmək düşüncəsiy- lə yaşamağa gəlməyib. İnsan ona görə gəlib ki, öz ruhani təsdiqini tapsın, insanlığını tapsın, mahiyyətinə bərabər olsun, özümləşsin. Bu cür özümləşən bireylərin birliyindən xalq yaransın, dünya bəşərləş- sin, bəşər gözəlləşsin, heyvanlaşmasın. Atanın bir sözü var – deyir, toplumun məqsədi insanı təsdiq etmək olmalıdır. Ancaq çağdaş toplum insanı təsdiq yox, inkar edir.
Əslində bu gün insan yoxdur, çünkü özündən ayrılmış insan ol- mur. Toplumdakı çoxluq özündə yarı heyvan, yarı insan gəzdirir. İnsanın özgürlüyü onun içindədir. Mən məişət sorununda sıxılıram, istəyirəm, bu şey, o şey yaxşı olsun. Mən görürəm, həmin şeyin əsarətinə düşürəm. Rahatsız olu- ram, gecə yata bilmirəm, fikirli, qayğılı oluram, bir az da əsəbi oluram. Bu ay çətinliyim oldu, özüm üçün keçinərəm, düşünürəm, qadn var, uşaq var, çörək niyə yaxşı olmasın. Çörəyi qazanmaq kölə- sinə çevrilirəm. Onda mən özgürlüyümü itirirəm. Ata deyir, dünyada baş verənlər topuğundan olmasa, Ocaqlaşmaq baş tutmaz. Bəşər ona görə xoşbəxtdir ki, insanlıq ölmür. Xalqın ölən vaxtı olmaycaq. Bu da mənə nikbinlik verir. 143
Qonu ilə bağlı fikirlərimi deyim. Öncələr düşünürdüm, 5-3 nəfər- lə nə edə bilərik. Mən əsasən gerçəkliyin gözüylə baxırdım. İnsanlaş- maya yetən, insanlığa qulluq edən bir qurum varsa, o da Ocaqdır. Dünyanın heç bir yerində Ata Ocağı qədər üstün bir ailə yoxdur. Dünyanı qurmaq yönündə çabalar göstərən ikinci bir qurum, təşkilat yoxdur. Mən buna tam əminəm, heç bir hissə qapılmadan deyirəm.
fikir vardı. Dedin, Soylu Atalı ilə söhbətdə mənə dedi ki, düşünürsən, əgər o düşüncə həqiqətə aparıb çıxarmırsa, deməli, doğru düşüncə deyil.
Deməli, düşüncələrimizi biz özümüz yönəltməliyik. Məişət məsələsinə toxundun, biz hər birimiz işləyirik, maddi baxımdan asılı olmayaq, ailəmiz ac qalmasın. Ancaq işləsək də, ruhumuzu işə vermirik. Eyni zamanda ağlımız, davranışımız bizə yönəlik münasibəti formalaşdırır. Ocağın, Ocaqçıların xalqa etkisi məsələsi. Biz sayca azıq, hər birimiz Xalqlaşma əməllərinə cəhd göstəririk. Sayımız çox olarsa, etki daha da çoxalar. Ayaz bəy burdadır, elə onun üzərində örnək gətirmək istəyirəm. Əgər Soylu Atalı onunla ardıcıl söhbətlər apar- masaydı, Atanı, Ocağı tanıtmasaydı, Ayaz bəy də Ocağı, Atanı bu dərəcədə anlamazdı, ona doğmalaşmazdı. Hər birimiz öz yörəmizdə insanlar yetirməliyik. Onda etki də çoxalacaq…
dəyərimiz yarımçıq qalmayıb. Birində sonlanıbsa da, o birində yenidən üzə çıxıb. Sonucda Asif Atada təcəlla tapıb. Millətin, bəşərin gələcəyinin Asif Ata dünyabaxışında olduğunu vurğulayan Ayaz bəy özünün Ocağa doğmalığını və sevgisini də dilə gətirdi. “Ailə Günü”nün “Qutsal Oxuma” bölümündə “Təməl” bitiyinin son hissələri oxundu. Nurtəkin Atalı növbəti aydakı tədbirlərdən danışaraq, hər bir törənə ciddi hazırlaşmağın gərəkliyini vurğuladı. Ailəçilər də bu yöndə fikirlərini bölüşdülər. “Ata Ruhunu Ürəyimizdə aparırıq!”, “Atamız Var olsun!” səcdəsilə törən sona yetdi. İşıq Ayı, 37-ci il. Atakənd. (may, 2015. Bakı.) |