Ayətullah məHƏMMƏd məHƏMMƏDİ reyşƏHRİ İslamda aiLƏ SƏADƏTİ Mütərcim: Dr. Əfzələddin Rəhimov

55. Allahın rəsulu (s): Hər kim ailə qursa, dininin yarısını qazanar, qalan yarısını isə ilahi təqva ilə əldə edə bilər.⁵
56. Allahın rəsulu (s): Allah-təala hər kimə ləyaqətli qadın qismət etsə, ona dininin yarısını qorumaqda kömək etmişdir. Bununla belə qalan yarısını ilahi təqva ilə irəliləməlidir.¹
57. Allahın rəsulu (s): İnsan bu üç məqsədlə borc alsa və onu ödəyə bilmədən ölsə, Allah-təala (sanki) onun borcunu ödəməyi öz öhdəsinə alar... (Onlardan biri də,) günah işlətməkdən qorxduğu üçün borc alaraq ailə quran, özünü günahdan qoruyan, amma dünyasını dəyişdiyi üçün onu ödəyə bilməyən şəxsdir.²
58. İmam Sadiq (ə): Allah-təala öz Peyğəmbərinə (s) lazım olan hər bir şeyi öyrətmişdir. Onlardan da biri budur ki; Peyğəmbərimiz günlərin bir günü minbərə qalxaraq ilahi həmd-sənadan sonra xalqa belə buyurdu: "Ey insanlar! Mərhəmətli və elm sahibi olan Tanrı tərəfindən gələn Cəbrayıl mənim yanıma gəlib, belə söylədi: Yeniyetmə (həddi-büluğa çatmış) qızlar ağacların meyvələrinə bənzəyirlər, yetişdikləri zaman dərilməzlərsə, günəşin şüaları onları xarab edəcək və küləklər onları pərən-pərən salacaq. Yeniyetmə (həədi-büluğa çatmış) qızlar da belədirlər. Onlar həddi-büluğa çatdıqları zaman evlənməkdən başqa dərmanları yoxdur. Yoxsa fitnə-fəsaddan amanda qalmayacaqlar. Çünki onlar da bəşər övladlarıdır.³

4\2

Tövhid ənənələrinin yayılması

إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى‏ آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهِيمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمِينَ (*) ذُرِّيَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (*)إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (*) فَلَمَّا وَضَعَتْها قالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُها أُنْثى‏ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما وَضَعَتْ وَ لَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنْثى‏ وَ إِنِّي سَمَّيْتُها مَرْيَمَ وَ إِنِّي أُعِيذُها بِكَ وَ ذُرِّيَّتَها مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ (*)فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً وَ كَفَّلَها زَكَرِيَّا كُلَّما دَخَلَ عَلَيْها زَكَرِيَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ يا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ (*) هُنالِكَ دَعا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعاءِ

Qurani-kərim:
Allah Adəmi, Nuhu, İbrahim övladını və İmran ailəsini aləmlər (məxluqat, insanlar, bəşər övladı) üzərində seçilmiş (üstün) etdi. Onlar biri digərindən törəmiş bir nəsil idilər. Allah eşidəndir, biləndir! (Ya Rəsulum!) İmranın zövcəsinin (Hənnənin): “Ey Rəbbim, bətnimdəkini sənə xidmətkar (qul) olmaq üçün nəzir edirəm. (Bu nəziri) məndən qəbul et! Əlbəttə, Sən eşidənsən, bilənsən!”- dediyini xatırla! Onu (bətnindəkini) doğduğu zaman: “Ey Rəbbim! Mən qız doğdum”- söylədi. Halbuki, Allah onun nə doğduğunu və oğlanın qız kimi olmadığını yaxşı bilirdi. (Hənnə:) “Mən onun adını Məryəm qoydum, onu və onun nəslini məlun Şeytandan (Şeytanın şərindən) Sənə tapşırıram” (dedi). Belə olduqda, Rəbbi (Məryəmi) yaxşı qəbul etdi, onu gözəl bir fidan kimi böyütdü və Zəkəriyyaya tapşırdı. Zəkəriyya hər dəfə (Məryəmin) ibadət etdiyi mehraba girdikdə, onun yanında bir ruzi olduğunu görərdi. (Zəkəriyya:) “Ya Məryəm, bunlar sənin üçün haradandır?”- dedikdə, o: “Allah tərəfindəndir!”- deyə cavab verərdi. Həqiqətən, Allah istədiyi şəxsə hədsiz ruzi verər! (O zaman) Zəkəriyya Rəbbinə dua edərək dedi: “Ey Rəbbim! Mənə də Öz tərəfindən pak bir övlad bəxş et! Sən, həqiqətən, duaları eşidənsən!”¹