Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi nizami adina əDƏBİyyat institutu

S
S
a
a
l
l
i
i
d
d
ə
ə
 
 
Ş
Ş
ə
ə
r
r
i
i
f
f
o
o
v
v
a
a
 
 
 
 
82 
ruz qoyur, belə təşəbbüslərin tam mənasızlığını obrazların 
dili ilə açıqlayır. 
Ə. Əkbərin  Murad  obrazı  və  Anarın  «Ağ  qoç,  qara 
qoç» romanının əsas qəhrəmanı Məlik Məmmədli arasında 
müəyyən  paralellər  aparmaq  olar.  Məlik  Məmmədli  üç 
«ideal» ictimai və dövlət sistemi ilə qarşılaşsa belə, onların 
heç birini daxildən qəbul edə bilmir. Ailəsindən və yaşadı-
ğı doğma Bakısından ayrı düşmüş Məlik iztirab çəkir. 
Aqşin  Yeniseyin  «Göləqarğısancan» 
48
  romanı  əsas 
qəhrəman  Əlinın  yeniyetmə  yaşında  doğma  xalasıyla  gü-
nəbaxanlıqda törətdiyi əməllərə görə kənddən qovulan, şə-
hərdə uğursuz reket jurnalistliyi ilə məşğul olan, kəndə qa-
yıdıb  ailə  həyatı  quran,  kasıbçılıq  üzündən  murdar  olmuş 
heyvan  cəmdəklərini  satmaqla  məşğul  olan,  qocalığında 
gözləri tutulan bir insanın həyat tarixçəsidir. Leş Əlinin bu 
«sənəti» atadan oğula keçərək oğlu Qozbel tərəfindən da-
vam  etdirilir.  «Göləqarğısancan»  əsərinin  qəhrəmanı  əsə-
rin bir yerində atasının ölümündən sonra doğulan uşaq ki-
mi təsvir edilir. Daha sonra isə əsərdə Leş Əlini atası həki-
mə aparır. Əsərin əvvəlində «evləndirilən» qəhrəman son-
ra  subay,  anası  ilə  yaşayan  qəhrəman  kimi  təsvir  edilir. 
Postmodernizmin  qeyri-müəyyənliyə  can  atdığını  nəzərə 
alaraq, bunlar yazarın məsuliyyətsizliyi kimi deyil, «müəl-
lif amneziyası» kimi qəbul edilə bilər. Bu baxımdan, Aq-
şin Yenisey qeyri-müəyyənliyi mərkəzi anlayışlarından bi-
rinə çevirir. 
Leş Əli öz həyatını mənasız qəbul edir, bu da postmo-
dernə xas absurd və xaosun varlığın aparıcı faktorları kimi 
qəbul  edilməsindən  irəli  gəlir.  Alkoqola  uğramış  Əli  si-
                                                 
48
 Yenisey A. Göləqarğısancan. Bakı, Qanun, 2009. 

---