§ 11.4. nhisarçı yaranış bazar prosesinin
Инщисар
И н щ и с а р и з м
Игтисади
страте-
эийа
Дахили
вя ха-
риъи
сийасят
Игтисади
ганун-
вериъилик
Щюкумят-
ля ялагя-
ляр, лоб-
бизм,
корруп-
сийа
Дювлят
апаратынын
формалашды-
рылмасында
иштирак
Сийаси парти-
йа, сийаси ли-
дерлярин сеч-
ки компани-
йаларынын ма-
лиййяляшдирил-
мяси вя с.
Dünya iqtisadiyyatının tarixi
282
mə ntiqi nə ticə sidir
nhisar fenomeni və bütövlükdə inhisar yaradan prosesə nəzəri
baxışların müqayisəli təhlili və bunun nəticəsində əldə olunan
ümumiləşdirilmiş yanaşma tərzi aydın şəkildə göstərir ki, problemin həm
qoyuluşu, həm də mahiyyətcə açıqlanmasında sırf iqtisadi məzmun
daşıyan aspektlər həmişə ön sıralarda qərarlaşmışdır. Başqa sözlə,
inhisarın nəyin törəməsi olduğundan (istehsal, yoxsa bazar) asılı olma-
yaraq, söhbət yalnız bazar şəraitindən, bazar mexanizminin real fəaliyyət
göstərdiyi situasiyadan gedir. nhisarın məhz bu görmə bucağı altında
şərhi əvvəllər qeyd etdiyimiz birtərəfliliyin meydana çıxmasında mühüm
rol oynamışdır. Eyni zamanda, qeyd edilən aspektin prioritetliyinin
mütləqləşdirilməsi inhisar və inhisarizm problemlərinin tarixi kökləri və
onların təkamülü prosesini aydın şəkildə dərketmə imkanlarını
əhəmiyyətli dərəcədə məhdudlaşdırır. Bütün bunlar heç də o demək
deyildir ki, inhisar→bazar cütlüyü inkar edilir. Əksinə, bazaraqədərki
dövrün spesifikasını nəzərə almaqla mövcud olan inhisarçı təmayülləri
araşdırmaq, elə nəticə etibarilə inhisarizmin sosial-siyasi, tarixi və
iqtisadi əsaslarının məcmu şəkildə əhatə edilməsi anlamına gəlir.
Beləliklə, fikrimizcə, inhisarın yaranma tarixini (ələlxüsus,
inhisarizm fenomeninin təsir imkanlarını araşdırmaq baxımından) iki
əsas mərhələyə ayırmaq məqsədəuyğun olardı:
1.Bazaraqədərki dövr: Antik inhisar;
2.Bazar dövrü. Bu dövrü də iki yerə ayırmaq olar: Klassik inhisar
dövrü; Müasir inhisar dövrü.
Tarixi mənbələr göstərir ki, antik inhisar başlıca olaraq aşağıdakı
istiqamətldə təzahür etmişdir:
1. Etnik inhisar; Hələ eramızdan əvvəl 522-426-cı illərdə I Daranın
dövründə əcnəbi tacirlərə ticarət etmək qadağan olunmuşdur. Bu hal
etnik əlamət üzrə ticarət əməliyyatlarının qadağan olunmasının başlanğıcı
idi. Bu təcrübə Pekində XX əsrin əvvəllərinə qədər mövcud olmuşdur.
Müasir yanaşma baxımından etnik inhisarçılığı sırf siyasi mahiyyət
daşıması prizmasından «qapalı» inhisarın rüşeymi hesab etmək olar;
2. Təbii inhisar; Bu hal əsasən Avropada (bürünc və dəmir
məmulatlarının hazırlanmasında ayrı-ayrı ustaların öz üsulları var idi), o
cümlədən, bizim eradan əvvəl II minillikdə Qədim Misirdə mövcud
olmuşdur (Nil sahilində taxıl yetişdirməklə bağlı);
3. Üçüncü tir inhisar meyilləri isə hakimiyyətə münasibətlə
əlaqədar meydana çıxmışdır ki, onun da iki növünü fərqləndirmək olar:
Dünya iqtisadiyyatının tarixi
283
Hakimiyyətə olan hüququn məhdudlaşdırılması; Yalnız müəyyən qrupun
hakimiyyətə gəlmək imkanının qəbul olunması.
Bundan başqa, Roma imperiyasının bütün tarixi ərzində taxıl
ticarəti dövlətin inhisarında olmuşdur və s. nhisarın bazaraqədərki
təzahür formalarına aid çoxlu sayda misallar gətirmək mümkündür.
Lakin, bu sadalananlar kifayətdir ki, hər iki dövr arasında başlıca fərqin
nədən ibarət olduğunu müəyyən etmək mümkün olsun. Göründüyü kimi,
bazaraqədərki dövrdə inhisarçı meyillərin meydana çıxmasında iqtisadi
proseslərin elə bir əhəmiyyətli təsiri olmamışdır. Problem bütün
mahiyyəti ilə siyasi iradəyə bağlı olmuşdur.
nkişafın bazar dövründə isə inhisarın meydana çıxmasında iqtisadi
proses, onun məzmun və mahiyyəti həlledici rola malik olmaqla, qeyri-
iqtisadi amillərin təsir gücünü heç də azaltmamış, əksinə daha da
gücləndirmişdir.
Araşdırmalarımız göstərir ki, klassik inhisar bazar münasibətlərinin
atributu kimi, bir qayda olaraq, təmərküzləşmənin məntiqi nəticəsi key-
fiyyətində tədqiq olunmuş və alınan yekuna müvafiq olaraq müxtəlif
məzmunlu elmi baxışlar formalaşdırılmışdır.
Təhlil materialları birmənalı şəkildə belə bir qənaətə gəlməyə
imkan verir ki, həqiqətən də inhisarla iqtisadiyyatın «qapalılığı» və
totalitarizm arasında ifrat dərəcədə sıx qarşılıqlı bağlılıq mövcuddur.
Amma bu, heç də o demək deyildir ki, hər iki fenomen arasında mexaniki
surətdə bərabərlik işarəsi qoyulmalıdır. Başqa sözlə, inhisarizm
adlandırdığımız sistemli yaranışın sırf siyasi xarakter kəsb edən istiqamə-
ti bir sıra hallarda (konkret situasiyalardan asılı olaraq) avtonom formada
da təzahür edə bilər. Yə’ni, inhisar istənilən şəraitdə totalitar idarəetmə
təmayüllərini doğurur demək, əlbəttə ki, yanlışlıq olardı. Qısaca olaraq,
belə bir qeyd etməyi zəruri sayırıq ki, inhisar fenomeninin təzahürü və
formalaşdırdığı situasiyalar açıq və qapalı iqtisadi sistemlərdə bir-
birindən əhəmiyyətli dərəcədə fərqlənir (şəkil 11.6).
Beləliklə, əvvəllərdə qeyd etdiyimiz kimi, istehsal və kapitalın tə-
mərküzləşmə (mərkəzləşmə) dərəcəsinin artım tempinin getdikcə
yüksəlməsi, nəticə etibarilə vahid dövlət, yaxud beynəlxalq inhisara
səbəb olacaqdır tipli yanaşma (marksistlər, Oyken və s.) XX əsrin 30-cu
illərindən sonra baş verən köklü dəyişikliklər üzündən qəbul edilməzdir.
«Qapalı» iqtisadiyyat
«Açıq» iqtisadiyyat
1. nhisarın
ölçüləri
daha 1. nhisarın ölçüləri o qədər böyük deyil.
Dünya iqtisadiyyatının tarixi
284
böyükdür.
2. nhisar
iqtisadi
münasibətlərin
müstəqil
subyekti deyil.
2. nhisar
iqtisadi
münasibətlərin
müstəqil
subyektidir.
3. stehsalın
inhisarlaşma
dərəcəsi daha yüksəkdir.
3. stehsalın inhisarlaşma dərəcəsi nisbətən aşağıdır.
4.Bazarda həmişə inhisarçı
situasiya olur.
4.Bazarda həmişə inhisarçı situasiya olmur.
5.Hətta
potensial
rəqabət
imkanları belə yoxdur.
5. nhisarlar arasında kəskin rəqabət mövcuddur.
Şə
kil. 11.6. nhisarçılığ ın «qapalı» və «açıq» iqtisadiyyat
şə
raitində fərqli xüsusiyyətləri.
Bütün bunlarla yanaşı, hər iki hal üçün oxşar cəhətlər də olmamış
deyildir:
1. Hər iki halda istehlakçı seçim məhdudlaşdırılır;
2. stehsal xərclərinin azaldılması yönümlü stimulların yoxluğu və
mənfəətin gizli, yaxud açıq şəkildə qiymətlərin yüksəldilməsi hesabına
əldə olunması;
3. nnovasiya prosesi stimullaşdırılmır.
Bazar münasibətlərinin xüsusi atributu kimi inhisarın təsnifləş-
dirilməsində mövcud olan yanaşma müxtəlifliyi də məhz əvvəllər qeyd
etdiyimiz amillər çoxluğuna baxışda fərqli seçim tərzlərinin ortalığa
qoyulmasından irəli gəlir. Məsələn, klassik yanaşmaya görə inhisar 3
istiqamətdə təzahür edə bilər:
1. stehsal vasitələri üzərində inhisar;
2. stehsal şəraiti üzərində inhisar;
3)«Özündə şey» tipli inhisar: Yəni, istehsalın və kapitalın təmər-
küzləşməsi nəticəsində meydana çıxan inhisar.
Müasir yanaşma isə inhisarın əsasən 4 formasını fərqləndirir:
1. Təbii inhisar: Bazarda mal təklifinin bir firma tərəfindən forma-
laşdırıldığı təqdirdə sahənin uzunmüddətli orta xərcləri minimum
səviyyəyə enir.
2. Təşkilati inhisar: Eyni profilli müəssisələrin idarəetmə
obyektlərinin sayını azaltmaq məqsədilə birləşməsi, məsələn, idarə
inhisarçılığı, nazirlik və s.
3. Texnoloji inhisar: Belə bir nöqtədən çıxış edir ki, mövcud texno-
logiya bazasında müəyyən məhsula olan tələbi bir, yaxud bir neçə
müəssisə ödəmək iqtidarındadır. Onların sayının artımı istehsalın həcmcə
Dünya iqtisadiyyatının tarixi
285
artmasına, yaxud hər bir müəssisədə istehsalın həcminin azalmasına və
istehsal xərclərinin artımına gətirib çıxarır. Eyni zamanda, bu halda tex-
noloji liderliyə canatma müşahidə edilmir.
Əksinə, əksər hallarda cari xərcləri azaltmaq məqsədilə texnoloji
səviyyənin olduğu kimi qalmasına çalışılır;
4. qtisadi inhisar-müqavilə, sazişlər, yaxud rəqabət mübarizəsində
qalib gəlməklə meydana çıxan inhisarçı yaranış.
Qeyd edilən iri qruplaşmalar şəklində formalaşdırılmış təsnifata bir
sıra tədqiqatçılar tərəfindən müəyyən əlavələr də edilmişdir. Məsələn,
M. .Knış
171
deyilənlərlə yanaşı inhisarın forması, yaxud təzahürü kimi
aşağıdakıları da əlavə etməyi məqsədəuyğun sayır:
1. Hər hansı bir coğrafi məkanda müstəsna istehsalçı hüququ verən
lisenziya, yaxud franşizanın firma tərəfindən alınması;
2. Əsas xammala sahiblik və onun göndərişinə nəzarətin firmanın
əlində olması;
3. stehlakçı tələbini tam şəkildə özünə cəlb edən məhsul növünün
istehsalı, yaxud bazara çıxarılması və s.
Qərb iqtisadçıları G.Dolan və D.Lindsey
172
isə inhisarın əsasən 3
növünü fərqləndirirlər:
1. «Qapalı» inhisar (Rəqabətdən hüquqi qadağalarla qorunan fir-
ma);
2. «Açıq» inhisar (Qısamüddətli vaxt intervalında rəqabətdən xüsu-
si vasitələrlə qorunmayan bir firmanın bazarda tək satıcıya çevrilməsi);
3. «Təbii» inhisar.
Eyni zamanda, inhisarın tipləşdirilməsində inzibati müdaxilənin
ayrıca forma kimi götürülməsinə də rast gəlinir. Biz bunu, bir qayda ola-
raq, siyasi amillərlə bağlı yaradılan «qapalı» inhisar kimi
səciyyələndiririk. Hal-hazırda, araşdırdığımız problemlə bağlı böyük
əksəriyyət tərəfindən qəbul edilən tipləşdirmə elmi fikirdə hələ ki, üstün
mövqedədir:
1. Ayrıca götürülmüş bir müəssisənin inhisarı;
2. Saziş (razılaşma) formasında inhisar;
3. Məhsulun diferensiyasiyasına əsaslanan inhisar.
171
М.И.Кныш. Конкурентные стратегии. Санкт-Петербург. 2000.- С.48.
172
Э.Дж.Долан, Д.Е.Линдсей. Рынок: микроэкономическая модель. Санкт-
Петербург. 1992.- С.195.
Dünya iqtisadiyyatının tarixi
286
Göründüyü kimi, inhisarın təsnifatında müxtəlif əlamətlərə istinad
edən tədqiqatçılar, elə həmin müxtəlifliyə müvafiq gələn qruplaşmalar
aparırlar.
Bizim fikrimizcə, inhisarın təsnifatına 5 əlamət üzrə yanaşmaqla,
onun növmüxtəlifliyini daha dəqiq ifadə etmək mümkündür (şəkil 11.7).
Həmçinin, əlavə olunmalıdır ki, inhisarçı birliklərin 5 əsas təşkilati
forması mövcuddur: Kartel, Sindikat, Trest, Konsern, Konqlomerat!
Eyni zamanda, müasir elmi fikirdə inhisar təmayüllərinin yaranma
səbəblərinə mövcud olan yanaşmalarda da yekdillik yoxdur. Bu
baxımdan, əsasən iki diametral əks istiqamətli baxışlar mövcuddur:
1. nhisarizm bazar iqtisadiyyatına xas olan keyfiyyət deyil, təsadüfi
hadisədir;
2. nhisarizm qanunauyğun hadisədir.
Şə
kil 11.7. nhisarın müxtəlif əlamətlər üzrə təsnifatı
Инщисарын тяснифаты
Яламятляр
Истещсал
Базар фяалиййятинин
хцсусиййятляриня эюря
Истещлак
Истещлак-истещсал яламяти
Тяшкилати
Сийаси
Нювц
-Тябии инщисар;
-Техноложи инщисар;
-Структур инщисары;
-Давраныш инщисары;
Монопсонийа
Икитяряфли инщисар
Идаря, назирлик вя с.
-Дювлят инщисары;
-«Гапалы» инщисар.
Dünya iqtisadiyyatının tarixi
287
A.Piqu yazır: «... nhisarçı hakimiyyət təsadüfi meydana
çıxmamışdır... O, müəssisənin strategiyasının məntiqi nəticəsidir»
173
.
Apardığımız araşdırmalara əlavə olaraq qeyd etməyi zəruri sayırıq
ki, müasir elmi fikir inhisarizm təmayüllərini iki amillə bağlayır:
1. Mənfəətin maksimumlaşdırılması «qanunu»;
2. Kapitalın təmərküzləşməsi «qanunu».
nhisarlaşma bazarın bütün inkişaf mərhələlərində mövcud olmuş
və olmaqda da davam edir. Əslində, inhisarçı fəaliyyət həm məzmun,
həm də mahiyyətcə bazar prosesinin ayrılmaz tərkib ünsürüdür. Bir sıra
iqtisadçılar inhisarın ən yeni tarixinin iqtisadi böhranlarla (1873-cü il)
başladığını, böhranın inhisarlaşma prosesini hərəkətə gətirən amil
olduğunu xüsusi vurğu ilə qeyd edirlər. Hətta o dərəcədə ki, inhisar
«böhranın uşağı» hesab edilir. Bu səpgili yanaşmalar daha çox XIX əsrin
sonlarında geniş yayılmışdır.
nhisarçı mövqeyə canatma sahibkarlıq fəaliyyətinin daxili
təbiətindən doğan zərurətdir. Əvvəla, ona görə ki, real bazar
münasibətlərinin mövcud olduğu bir şəraitdə dövlətin iqtisadi proseslərə
müdaxiləsi,
ələlxüsus
real
məzmunlu
rəqabət
mühitinin
formalaşdırılması, yaxud bu istiqamətdə qismən nail olunmuş
situasiyanın qorunub saxlanması son dərəcə problematikdir. Makroiqti-
sadi tənzimləmə mikro- və mezo səviyyələrdə subyektlərarası münasi-
bətlərin qarşılıqlı faydalılıq bazasında təşəkkülü üçün qətiyyən yetərli
deyildir. Deməli, yuxarıda təsvir etdiyimiz yönümdə makromühitin hər
bir ayrıca götürülmüş bazar subyekti üçün əlverişli olma ehtimalı sıfıra
yaxındır. Eləcə də, forma və növündən asılı olmayaraq bütün kəskinliyi
ilə gedən rəqabət mübarizəsi nəinki orta və uzunmüddətli vaxt inter-
valında, o hətta ən qısa zaman kəsiyində də iqtisadi fəaliyyətin effektiv-
liyini əvvəlcədən birmənalı şəkildə qiymətləndirməyə imkan vermir.
Mahiyyətcə,
sahibkarın
bilmək
istədiyi
nəticələr
Qeyri-
müəyyənlik→Rəqabət→Qeyri-müəyyənlik triadasının formalaşdırdığı
anlaşılmazlığa qərq olur.
Problemin qəlizliyi ondadır ki, qeyri-müəyyənlikdən doğan
rəqabətin (nəticəsi məlum olan şey rəqabət doğurmaz) özü də qeyri-
müəyyənlik doğurur.
Göründüyü kimi, inhisar prosesinə metodoloji yanaşmanın qısa
xülasəsi də sübuta yetirir ki, inhisarlaşma, hər şeydən əvvəl, qeyri-
müəyyənlikdən qaçma cəhdi kimi təzahür edir. Kəmiyyət ölçüsü olan
173
А.Пигу. Экономическая теория благосостояния. Т.1, М., 1985.- С.326.
Dünya iqtisadiyyatının tarixi
288
maddiyyatın rasional karkulyasiyasının aparılması mümkünsüz olan pro-
sesdaxili «intriqalarda» onun itirilmə təhlükəsi əlahiddə mövqe qazanma
istəyini tamamilə təbii bir istək keyfiyyətində ortalığa çıxarır.
Beləliklə, hər hansı bir bazar subyektinin inhisarçı mövqe uğrunda
çarpışmasında «qəbahətli» heç nə yoxdur. Ona görə ki, inhisarçı mövqe
ən azı aşağıdakılara nail olmaq imkanı yaradır:
1. Konkret mal bazarında rəqabətin məhdudlaşdırılması, onun
müəyyən mənada «əhliləşdirməsi»;
2. Qeyri-müəyyənliyin əhatə dairəsini əhəmiyyətli dərəcədə da-
raltmaqla bir sıra problemlər və risklərdən uzaqlaşmaq imkanı;
3. Bazarda hökmran mövqeyə nailolma və iqtisadi gücü öz əlində
cəmləşdirmək;
4. Bazardakı «oyun qaydalarını» diqtəetmə imkanı;
5. Bazar subyektlərinə, hətta ümummilli mənafelərə öz maraqları
prizmasından təsir göstərmək imkanı;
6. Qiymətqoymada liderlik;
7. Yüksək inhisar mənfəəti əldə etmə imkanı və s.
Həmçinin, inhisarlaşmanın bazar iqtisadiyyatı üçün yabançı bir
proses olduğunu iddia edənlərin də müəyyən arqumentləri olmamış
deyildir. Burada, sadəcə olaraq, eyni anlayışa fərqli baxışlar ön plana
çıxarılır. Belə ki, müasir elmi fikirdə iqtisadi liberalizm əksər hallarda
ideoloji liberalizmlə eyni mahiyyət daşıyan anlayışlar kimi səsləndirilir.
Aydındır ki, məhz «liberal» prizmadan iqtisadi münasibətlərin və bazarın
sərbəstliyi mütləq anlamda dərk edilməməlidir və edilmir də! Axı,
bazarın, əgər belə demək caizdirsə, mütləq hökmranlığı demokratiya ilə
qətiyyən bir araya sığmır və nəticə etibarilə, «hakimiyyətin» iri kapitalın
«əsarətinə» keçməsinə gətirib çıxarır. Həmin məntiqi zəncirin hərəkətə
gətirdiyi proses, yəni «azad» və məhdudiyyətsiz rəqabətin inhisarlaşma
ilə yekunlaşması labüdləşir. Problemin məhz bu miqyasda qoyuluşu bir
sıra amillər baxımından qaçılmazdır. Belə ki, əvvəla, inhisar, yaxud
inhisarlaşma prosesi nəinki bazar demokratiyasına, yaxud bazar
münasibətlərinin demokratikliyinə öldürücü zərbə endirir, həmçinin
şəxsiyyət azadlığını məhdudlaşdırır. kincisi, qeyd edilən yönümdə
proseslərin inkişafı cəmiyyət üzərində azsaylı «sahibkar» inhisarının
formalaşmasına gətirib çıxaracaqdır.
Ümumiyyətlə, bazar sərbəstliyi, yaxud azadlığı keyfiyyətinə ca-
natmaq ən azı məntiqi antinomiya doğurur. Öz mahiyyəti etibarilə bazar
demokratik dəyərlər sisteminə aid deyil (sözün mütləq mənasında). Tam
«azad» bazar demokratiyanı məhv edir.
Dünya iqtisadiyyatının tarixi
289
Bazara yanaşmada, tənzimləmə nöqteyi-nəzərindən, kritik nöqtə
istehsalçı diktatının, yaxud sahibkar ağalığının yaranması prosesinin start
xəttidir. Məhz bu xəttdən sonra anarxiya gəlir. Məhz bu proses bazarın
fiaskosu ilə, yaxud özü-özünü məhv etməsi ilə nəticələnir.
Beləliklə, əgər heç bir məhdudiyyətsiz fəaliyyət göstərən bazar əks-
demokratik mahiyyət daşıyırsa, onda sosial-siyasi və iqtisadi
münasibətlər kompleksinin normal mütənasibliyi məzmunca elə bazar
kortəbiiliyinin aradan qaldırılmasına söykənməlidir. Belə ki, qeyd et-
diyimiz qərarlaşmanın baza müstəvisi bazar münasibətləri ilə şəxsiyyət
azadlığının dialektik vəhdətindən qaynaqlanır.
Digər tərəfdən, araşdırdığımız problemə fərqli nəzəri baza əsasında
yanaşmaqla, tamamilə fərqli nəticələr əldə edə bilərik. Belə ki, inhisar
fenomeninə sinergetik yanaşma mahiyyətcə, həm prosesin start anını,
həm də nəticədə meydana çıxan «yaranışı» fərqli müstəvidə şərh edir. Bu
konsepsiyanın məntiqindən çıxış etsək, onda belə alınır ki, XX əsrin 30-
cu illərinə qədər formalaşmış inhisarlar bazarda meydana gələn flukta-
siya proseslərini öz gücü ilə neytrallaşdıraraq milli iqtisadiyyatların sabit,
dayanıqlı inkişafında mühüm rol oynamışlar.
Amma, digər tərəfdən, inhisarlar labüd surətdə tələb və təklif
arasında kəskin natarazlığın aramsız olaraq təkrar istehsalına, başqa
sözlə, defisitin təkrarlana-təkrarlana artımına səbəb olurlar ki, nəticədə də
iqtisadi sistem illər keçdikcə özünün hipotetik tarazlıq vəziyyətindən da-
ha çox uzaqlaşır. Beləliklə, inhisarın özü fluktasiya prosesinin məntiqi
nəticəsi keyfiyyətində meydana çıxır. Həmin məntiqlə davam etsək,
deməli natarazlığın daha da güclənməsi özünün böhran həddinə çatanda
(bifurkasiya nöqtəsi) xaos başlanır və bundan sonra iqtisadi sistemin
özünü təşkili prosesi start götürür. Yeni tipli qaydalar meydana çıxır və
iqtisadiyyat ya qapalı, ya da açıq (mümkün variantlar çoxluğundan hansı
alternativin prioritet mövqeyə çıxmasından asılı olaraq) tipli səciyyə
daşımağa başlayır. Beləliklə, sinergetik konsepsiya birmənalı şəkildə
bəyan edir ki, inhisar öz məzmunu etibarilə tamamilə fərqli və müxtəlif
iqtisadi sistemlər formalaşdıra bilər. Göründüyü kimi, bu problemə bizim
yanaşma tərzimiz yekun olaraq sinergetik baxışla üst-üstə düşür.
Dünya iqtisadiyyatının tarixi
290
XII fə sil. Dünya iqtisadiyyatının inkiş af mə rhə lə lə ri
Dünya iqtisadiyyatının sistemli yaranış kimi genezisi, qərarlaşması
və inkişaf dövrünü beş mərhələyə bölmək olar:
I.
Dünya iqtisadiyyatının genezisi:
I mərhələ (XVI-XIX əsrlər) – dünya iqtisadiyyatının genezisinin
başlanğıc dövrü hesab olunur.
Böyük coğrafi kəşflər, müstəmləkə sisteminin yaranması real
mahiyyət kəsb etməkdə olan bazar münasibətlərinin coğrafi
genişlənməsində və dayanıqlı xarakter almasında xüsusi rol oynamışdır.
Bazar münasibətlərinin dayanıqlılığı bir tərəfdən natural təsərrüfat tipinin
tədrici dağılması və yeni münasibətlərin meydana gəlməsi, digər tərəfdən
xarici ticarətin intensif inkişafı ilə determinə olunur. Əslində, sözügedən
dövrdə dünya iqtisadiyyatı ölkələrarası, ələlxüsus metropoliya və
müstəmləkələrarası qarşılıqlı ticarət əlaqələrinin məcmusu keyfiyyətində
çıxış edirdi.
II.
Dünya iqtisadiyyatının qərarlaşması:
II mərhələ (1870-1913-cü illər). Təbiidir ki, dünya iqtisadiyyatının
genezisi prosesinin, o cümlədən “klassik” bazarın təşəkkülünün əsas
ağırlıq mərkəzi natural təsərrüfat tipinin əmtəə istehsalı ilə əvəzlənməsi
olunmuşdur. Əmtəə istehsalının genezisi neolit inqilabından tutmuş XIX
əsrin birinci yarısına qədər davam etmiş və məhz həmin dövrdə özünün
yetkin formasını almışdır (şəkil 12.1).
Dünya iqtisadiyyatının tarixi
291
Şə
kil 12.1. Əmtəə istehsalının genezisi tarixi müstəvidə
Sadə əmtəə
istehsalının əsas
xarakteristikası:
-Əmtəə
istehsalının
mövcudluğunun
ümumi şərtləri;
-Xüsusi
mülkiyyət;
-Subyektin ikili
təbiəti;
mülkiyyətçi və
işçi;
- Bazarın
formalaşması;
- Rəqabət
Sadə əmtəə
istehsalı
Yaranma şərtləri:
- ctimai əmək bölgüsü;
- Xüsusi mülkiyyət
kinci böyük
ictimai əmək
bölgüsü: pulun
yaranması,
mübadilə dəyərinin
pul forması
Geniş (kapitalist) əmtəə istehsalının fərqli cəhətləri
Ə
m
tə
ə
is
te
hs
al
ın
ın
üm
um
i x
ar
ak
te
ri
st
ik
as
ı:
S
ub
ye
kt
in
b
öl
ün
m
əs
i:
m
ül
ki
yy
ət
çi
, m
uz
dl
u
iş
çi
T
or
pa
q:
a
lı
nı
r
və
s
at
ıl
ır
T
or
pa
q
ba
za
rı
şç
i q
üv
və
si
: a
lı
nı
r
və
sa
tı
lı
r.
Ə
m
ək
b
az
ar
ı
T
əb
ii
r
es
ur
sl
ar
:
al
ın
ır
v
ə
sa
tı
lı
r.
T
əb
ii
r
es
ur
sl
ar
ba
za
rı
P
ul
-k
ap
it
al
a
(s
ən
ay
e)
çe
vr
il
ir
. K
ap
it
al
b
az
ar
ı
S
ən
ay
e
ka
pi
ta
lı
s
su
da
v
ə
ti
ca
rə
t k
ap
it
al
ı d
oğ
ur
ur
.
K
re
di
t b
az
ar
ı,
fo
nd
bi
rj
al
ar
ı,
əm
tə
ə
bi
rj
al
ar
ı
və
s
.
Geniş əmtəə
istehsalı
Sadə əmtəə
istehsalı ilə ümumi
cəhətləri
- ctimai əmək
bölgüsü;
-Əmtəə
istehsalçısının
xüsusi mülkiyyətçi
kimi
əlahiddələşməsi;
-Bazar-əmtəələrin
satışı üzrə
münasibətlər
sistemi kimi.
-Rəqabət :
istehsalın təşkili
forması kimi;
Təbii əmək
bölgüsü:
mübadilərin sadə,
yaxud təsadüfi
forması
Birinci böyük
ictimai əmək
bölgüsü:
mübadilənin geniş
forması
Əsas tipləri
Əsas mərhələləri
Əmtəə istehsalının
genezisi
Dünya iqtisadiyyatının tarixi
292
(Neolit inqilabından bugünə qə də r).
Planetar səviyyədə qarşılıqlı ticarət əlaqələri ilə yanaşı, bütövlükdə
iqtisadi münasibətlərin formalaşması, istehsal amillərinin: kapital, işçi
qüvvəsi və s. beynəlxalq miqrasiyasının inkişafı, ümumiyyətlə, ictimai-
iqtisadi həyatın beynəlmiləlləşməsi dövrünü özündə ehtiva edir. Məsələn,
1870-ci ildən 1913-cü ilə qədər Avropadan emiqrasiya edənlərin sayı 36
mln. nəfərdən çox olmuşdur ki, bunun da 2/3-ü Amerikaya getmişdir.
1914-cü ildə uzunmüddətli xarici investisiyaların həcmi 44 mlrd. dollara
çatmışdır. Portfel investisiyaları inkişaf yoluna qədəm qoymuşdur. 1913-
cü ildə Londonda satılan xarici qiymətli kağızların xüsusi çəkisi 59%,
Fransada (1908-ci ildə) 53% təşkil etmişdir. stehsal əməkdaşlığının
inkişafı dünya iqtisadiyyatının formalaşmasında əhəmiyyətli rol
oynamışdır. Birbaşa xarici investisiyaların ixrac həcmi sürətlə artmağa
başlamışdı. Əsas ixracatçılar kimi Böyük Britaniya (45%) və ABŞ (20%)
çıxış edirdi. Ümumiyyətlə, birbaşa investisiyaların əsas axını inkişaf
etmiş ölkələrdə toplanmışdı.
stehsal və kapitalın təmərgüzləşməsi, inhisarçı birliklərin
yaranması dünya iqtisadiyyatının sistemli yaranışa çevrilməsində
həlledici rol oynamışdır.
II mərhələ - dünya iqtisadiyyatının metropoliya və müstəmləkələr,
eləcə də inkişaf etmiş ölkələrin öz aralarında formalaşmış beynəlxalq
iqtisadi münasibətlərin məcmusu kimi səciyyələndirir.
Aydındır ki, ilkin olaraq ayrıca götürülmüş bir ölkə, yaxud region
çərçivəsində iqtisadi əlaqələr sisteminin bütün spektri formalaşmış,
ticarət yeganə bağlayıcı element (sahə və sferalararası) statusunu
tamamilə yeni keyfiyyətdə ortalığa qoymaqla istehsal amillərinin
(kapital, işçi qüvvəsi və s.) sərbəst hərəkəti yönümündə inteqrativ
bağlılıqda olan münasibətlər kompleksini doğurmuşdur. Eyni zamanda,
iqtisadi münasibətlərin sosial-iqtisadi həyatın bütün spektrini bir sistem
kimi əhatə etməsi prosesi başa çatmışdır (şəkil 12.2).
Dünya iqtisadiyyatının tarixi
293
Şə
kil 12.2. qtisadi münasibətlər sistemi
Ümumiyyətlə, iqtisadi münasibətlər – konkret sosial-iqtisadi
şəraitdə cəmiyyətin sərəncamında olan və yekun etibarilə mülkiyyət
münasibətlərindən çıxış etməklə mövcud resurslardan istifadə üzrə
formalaşan
münasibətlər
sistemidir.
qtisadi
münasibətlər
–
“insan→təbiət” və “insan→insan” qarşılıqlı əlaqələri və qarşılıqlı təsiri
prosesinin mahiyyətində dayanan anlayışdır. Alt sistemlər arasında
qarşılıqlı bağlılıq təşkilati və idarəetmə sferası vasitəsilə həyata keçirilir.
Dünya iqtisadiyyatının formalaşması sənaye inqilabını keçmiş və
keçməkdə olan ölkələrin sürətli inkişafı ilə müşayiət olunurdu. Belə ki,
həm dünya, həm də ayrı-ayrı Qərb ölkələrində sənaye istehsalının
dinamikası kifayət qədər intensiv xarakter almışdır (cədvəl 12.1).
stehsal
münasibətləri
Sosial-iqtisadi
münasibətlər
texniki-iqtisadi
münasibətlər
bazasında inkişaf
edən və
mülkiyyət
münasibətləri ilə
xarakterizə
olunan
münasibətlər
sistemi
Təşkilati-
iqtisadi
münasibətlər
stehsalın
təşkili və
istehlakın
formaları:
müəssisə,
firma, idarə,
şirkət və s.
Habelə
onların
müxtəlif
Təşkilati-
idarəetmə
münasibətlə
ri
qtisadiyyatı
n bütün
səviyyələrin
də
idarəetmə
münasibətlə
ri
Texniki-
iqtisadi
münasibətlər
Təbii
resurslar,
texnologiyala
r və s. istifadə
olunması
prosesində
yaranan
münasibətlər
Alt sistemlər
qtisadi münasibətlər
Dünya iqtisadiyyatının tarixi
294
Cədvəl 12.1.
XIX-XX əsrin əvvəllərində sənaye istehsalının dinamikası (1913=100)
Dövrlər
Dünya
ngiltərə Almaniya
Fransa
ABŞ
I. XIX əsrin
sonu:
-1870
-1890
II. XX əsrin
əvvəlləri
- 1900-cü il
19
43
60
44
62
79
34
56
66
18
40
65
11
39
54
Eyni zamanda, dünya sənayesindəki liderlik statusu 1880-ci ildən
etibarən ABŞ-a keçmişdir. ngiltərənin (1900-1913-cü illərdə) sənaye
istehsalından xüsusi çəkisi azalmış, o, nəinki ABŞ-dan, hətta
Almaniyadan da belə geri qalaraq üçüncü yeri tutmuşdur (cədvəl 12.2).
Cədvəl 12.2
Aparıcı ölkələrin dünya sənayesində yeri
1860
1870
1880
1890
1900-1913
1. ngiltərə
2. Fransa
3. ABŞ
4.Almaniya
1. ngiltərə
2. ABŞ
3.Fransa
4. Almaniya
1. ABŞ
2. ngiltərə
3. Almaniya
4. Fransa
1. ABŞ
2. ngiltərə
3. Almaniya
4. Fransa
1. ABŞ
2. Almaniya
3. ngiltərə
4.Fransa
Aparıcı ölkələrin dünya sənaye istehsalında xüsusi çəkisinin
dinamikasını 12.3 saylı cədvəldən görmək mümkündür.
Göründüyü kimi, 1860-1913-cü illər ərzində ngiltərənin xüsusi
çəkisi 22% azalaraq 14%-ə, Fransanın müvafiq göstəricisi isə 6%
azalaraq 6% -ə düşmüşdür. Bu dövr ərzində Almaniyanın mövqeyində
əhəmiyyətli dəyişikliklər baş verməmiş, ABŞ isə 19% artımla (xüsusi
çəki – 36%) lider ölkəyə çevrilmişdir.
Dünya iqtisadiyyatının tarixi
295
Cə dvə l 12.3
Aparıcı ölkə lə rin dünya sə naye istehsalında xüsusi çə kisinin dinamikası
(%)
Ölkə lə r
1860
1870 1880 1890 1900 1913 1913-1860-cı
ilə nisbə tə n
ngiltərə
Fransa
ABŞ
Almaniya
Yerdə
qalan
dünya ölkə lə ri
birlikdə
36
12
17
16
19
32
10
23
13
22
28
9
28
13
22
22
8
31
14
25
18
7
31
16
28
14
6
36
16
18
-22.0
-6.0
+19.0
X
-1.0
Dostları ilə paylaş: |