2.3. Kəskin təcrübədə heyvanların inhalyasion yolla
zəhərlədilməklə üzvü həlledicilərin müqayisəli şəkildə
toksikiliyinin təyini.
Uçucu kimyəvi maddənin toksiklik və təhlükəlilik
dərəcəsi ola bilərki, bu “yuxarı və aşağı” toksiklik parametrləri
ilə xarakterizə olunur.
Yuxarı toksiklik parametri – heyvanlar üçün öldürücü
konsentrasiya həcmi ilə, aşağı isə - minimal təsir konsentrasiyası
ilə xarakterizə olunur, məsələn, ali sinir fəaliyyətinə ( şərti
reflekslər metodu), şərtsiz reflekslərə ( Zakusova və Lyublina
metodları), əzələnin işgörmə qabiliyyətinə ( Pravdin metodu)
təsirinə görə qiymətləndirilir.
Yuxarı və aşağı toksiklik parametrləri arasındakı
diapazon fərqi nə qədər kiçikdirsə, maddə bir o qədər
təhlükəlidir. Belə maddələrin yol verilən konsentrasiyası (YVK)
minimal təsir konsentrasiyasından (MTK) xeyli kiçik olmalıdır.
Maddələrin toksikliyini ağ siçanların ölümünə görə
qiymətləndirmək lazımdır: 1) Ağzı hermetik bağlanan 12-15 l
tutumlu iriboğazlı şüşə butulka və yaxud eksikator; belə qaba 10
siçan yerləşdirmək olar; 2) 0, 01 ml-lərlə bölünmüş 1 ml-lik 5-6
pipetkalar; 3) müayinə ediləcək mayelərin nisbi sıxlığını təyin
etmək üçün aerometrlər dəsti.
İşə başlayarkən otaq temperaturunda müayinə olunan
maddənin qabın havasındakı maksimal konsentrasiyası tapılır.
Zəhərləmə üçün qabda müəyyən konsentrasiyanı yaratmaq üçün
lazım olan maddənin miqdarı aşağıdakı formulla hesablanır:
a=
𝐾∙𝐿
𝑑∙1000
;
burada, a - maddənin miqdarı, ml; K - konsentrasiya,
mq/l; L – qabın həcmi; d – maddənin nisbi sıxlığıdır.
Qabın daxilinə müayinə olunan mayenin miqdarı
hesablanaraq tökülür, qapağı sıx şəkildə bağlanır, sonra qabı
fırladaraq içindəki mayenin buxarlanmasına imkan yaradılır.
60
Siçanlar xüsusi rənglərlə nömrələnir ( ümumi qayda üzrə). Maye
tamamilə buxarlandıqdan sonra siçanları tez şəkildə qaba
yerləşdirməklə, qapağı hermetik qapadılır, tutumu 12-15 l qaba
10 siçan yerləşdirilir. Heyvanların davranışının müşahidə
edilməsi, o cümlədən mərkəzi sinir sistemi tərəfindən aşkar
olunan simptomlar, hərəki oyanma, tənəffüsün xarakterinin və
tezliyinin dəyişməsi, hərəki koordinasiyanın pozğunluğu,
əzginlik, yuxululuq, yanüstü vəziyyət, qıcolmalar, narkoz,
tənəffüsün dayanması və s. qeydə alınmaqla, öyrənilir.
Yanüstü vəziyyətin
alınma vaxtı – yəni heyvan ayaqüstü
vəziyyətdə dayanma qabiliyyətini itirdikdə yanı üstə yıxılır. Bu
vəziyyət maddənin toksiklik dərəcəsini xarakterizə edir ki, onu
mütləq protokolda qeyd etmək lazımdır. Bununla yanaşı
narkozun baş verməsi də əhəmiyyət kəsb edir ki, bu zaman
reflekslərin itməsi aşkar edilir ( bunu yoxlamaq üçün bərk əşya
ilə qabın divarına vurduqda heyvanlar tərpənmir). Həmçinin
heyvanlar arasında ölüm hadisəsinin baş verməsi də qeyd olunur.
Qabda ekspozisiyanın ümumi davam etmə müddəti 2 saat təşkil
edir.
Təcrübəni – konsentrasiyanı tədricən azaltmaqla, ardıcıl
şəkildə, maddənin təsir xarakterindən asılı olaraq, aralarında
fasilələr verməklə, 5 mq/l və ya çox artırmaqla hər dəfə
konsentrasiyanı dəyişərək maddəni qaba üfürmək lazımdır. Hər
bir konsentrasiya üzrə təcrübə üçün 10-dan az olmayaraq siçanın
götürülməsi məqsədəuyğundur.
Beləliklə, bu yolla aşağıdakı toksiklik göstəriciləri
müəyyən edilir:
1. Mütləq ölüm konsentrasiyası
– yəni, zəhərin ən az
konsentrasiyasının təsirindən zəhərlədilən siçanların hamısının
(CL
100
) ölümünə səbəb olur.
2. Orta ölüm konsentrasiyası
– təcrübə heyvanlarının yarısının (
CL
50
) ölümünə səbəb olur.
3. Minimal ölüm konsentrasiyası
– zəhərlədilən heyvanların heç
olmasa birinin ölümünə səbəb olur.
61
4. Maksimal dözüm konsentrasiyası
- - yəni, zəhərin ən yüksək
konsentrasiyasının təsirindən təcrübə heyvanlarının hamısı sağ
qala bilsin.
Bəzi maddələrin əlavə təsirlərinin meydana çıxmasını nəzərə
alaraq N.S.Pravdin təcrübə heyvanları üzərindəki 2 saatlıq
ekspozisiyadan və yaxud təcrübədən 2 həftə sonra müşahidələrə
əsaslanaraq, aşağıdakı parametrlərin təyin edilməsini tövsiyə
edir.
Ağ siçanlar üzərində maddənin toksiki təsirinin müayinəsinə dair
protokol forması ( cəd: 2.1)
Dostları ilə paylaş: |