maltusçuluq əmələ gəlmişdir. Maltusçuluğa görə,
insanların vəziyyəti sosial şəraitlə deyil, “təbiətin” əbədi
qanunları ilə müəyyən edilir, adamların sayı onların
“bioloji” xüsusiyyətlərindən asılı olaraq həndəsi silsilə ilə,
yaşayış vasitələrinin miqdarı isə yalnız ədədi silsilə ilə artır.
Bu cərəyana görə, əhalinin sayı və yaşayış vasitələrinin
miqdarı arasındakı nisbət geniş insan kütləsini tələf edən
epidemiya, aclıq, sonsuzluq, müharibə və s. ilə tənzimlənir.
Bu ideyanın həm tərəfdarları, həm də opponentləri vardır.
Lakin, bütün bunlara baxmayaraq, qlobal miqyasda ərzaq
problemi özünün bütün kəskinliyi ilə bu gün də
qalmaqdadır.
Aclıq dünyada yeni təzahür deyildir. Tarixə qısa bir
nəzər salsaq, bunu təsdiq edən xeyli faktlarla rastlaşa
bilərik. Məsələn, XIX əsrdə təkcə Çində 100 mln.,
Hindistanda isə son 60 ildə 20 mln. insan aclıqdan tələf
olmuşdur. Lakin, bu gün bəşəriyyət özünün bütün tarixi
boyunca ilk dəfədir ki, planetin daha sürətlə artan əhalisinin
böyük hissəsinin yaşadığı ölkələrdə olduqca iri miqyasda
ərzaq çatışmazlığı ilə üz-üzə dayanmışdır. Əhalisi aclığın
müxtəlif formalarından əziyyət çəkən zonalar Asiya, Latın
Amerikası, xüsusilə də Afrikanının bir çox ölkələri də daxil
olmaqla, ekvatorun hər iki tərəfi boyunca dünya xəritəsinin
həddən artıq geniş bir ərazisini əhatə edir. Heç bir
mübaliğəyə yol vermədən demək olar ki, Afrika qitəsi
planetin “aclıq zolağına” çevrilmişdir. Ümumi ərzaq is-
tehsalı artımının adambaşına düşən ərzaqla müqayisəli
təhlili vəziyyətin daha da kəskinləşdiyini göstərir.
Göründüyü kimi, söhbət hansısa lokal aclıq ocaqlarından
deyil, astronomik miqyas kəsb etmiş kütləvi aclıqdan gedir.
Hətta, vəziyyət o həddə gəlib çatmışdır ki, mütəxəssislər, o
cümlədən, kütləvi informasiya vasitələri qlobal ərzaq
problemi ifadəsinin əvəzinə daha çox qlobal ərzaq
təhlükəsizliyiifadəsini işlədirlər.