263
qiymətləndirilməməsini xarakterizə edən aspektlərdən biri
də baş vermiş hadisələrin hərtərəfli düşünülməmiş,
əlaqələndirilməmiş, yarımçıq və ikili mövqedən şərh
edilməsidir. Bu halda mətbuat qarşısında əvvəlcədən yaxşı
hazırlanmamış
mətnlə
çıxışlar, “tələsik götürülən
müsahibələr”, ifadələrin qeyri-müəyyənliyi son həddə
vəziyyəti daha da mürəkkəbləşdirir, şaiyələrin
və hökumətə
inamsızlığın yaranmasına gətirib çıxarır. Bu cür
“informasiya mühiti” ölkədəki vəziyyətin qeyri-
stabilləşməsinə də səbəb ola bilir;
hakimiyyət bir sıra “ev hazırlıqları” işləməli və
həyata keçirməlidir. Bu cür “ev hazırlıqları”nın mahiyyəti
hər bir terror təzahürünün (məsələn, girovların götürülməsi)
şərti növləri ilə bağlı əvvəlcədən hazırlanmış şərhlərin
operativ surətdə KİV-ə “ötürülməsindən” ibarət olmalıdır.
Bu yanaşma, şübhəsiz ki, təşəbbüsün informasiya dəstəyinə
bel bağlayan terrorçuların əlindən alınmasına, terrora qarşı
ictimai rəyin formalaşmasına və nəticə etibarı ilə gələcəkdə
terrorla mübarizənin profilaktik elementinə çevrilməsinə
imkan yaradacaqdır. Hər zaman dövlətin maraqlarına
əsaslanan ictimai rəyin formalaşdırılması vacibdir. Bu həm
də terrora qarşı mübarizəyə başlamağa hakimiyyətə şərait
yaradan əsaslardan biridir;
Terrorizm probleminin baxılması və müzakirəsi,
bir
qayda olaraq, hüquq-mühafizə orqanlarının səlahiyyətinə
aid edilir. Bu orqanların fəaliyyətinin, şübhəsiz ki,
təkmilləşməyə və nöqsanlarının aradan qaldırılmasına ciddi
ehtiyac vardır. Lakin, antiterror problemlərinə bu cür
yanaşmada KİV işçiləri tərəfidən edilmiş hərəkətlər
cəmiyyətin görüş dairəsindən kənarda qalır. Çünki, prime-
time vaxtı teleefirin 80 %-ini “zorakılığın və qəddarlığın
nümayişi” tutur. Ona görə də ekranlarda terrorun və
zorakılığın bu həcmdə yer tutması cəmiyyət üçün çox
təhlükəlidir;
264
terror aktları zamanı jurnalistin yaradıcılıq
azadlığının məhdudlaşdırılması söz azadlığının
boğulmasına cəhd kimi qiymətləndirilməməlidir,
cəmiyyətin ümumi təhlükəsizliyi
naminə buna yol vermək
olar;
hər bir jurnalist bu və ya digər bir məsələni işıqlan-
dırarkən müstəsna azadlığa can atır, amma terror aktlarını
işıqlandıran zaman jurnalistin öz işini nə qədər mümkünsə,
parlaq və maraqlı yerinə yetirməsinə göstərdiyi peşəkarlıq
cəhdləri vəziyyəti qeyri-iradi olaraq terrorçunun xeyrinə
dəyişir. Subyektiv olaraq terror aktının ilkin mərhələsində
terrorçu jurnalist ifadələrinin çox hissəsini “mənimsəyərək”
hadisənin baş qəhrəmanı” təsirini bağışlayır. Bu da öz
növbəsində ictimai rəyi terrorçuya və onun tələblərinə
diqqət yetirməyə, qeyri-iradi olaraq onun hərəkətinin
mümkün ədalətliliyi barədə düşünməyə məcbur edir. Bu
nəticənin elmi əsasını diqqətin hər hansı bir hadisənin təsvir
edilməsinin başlanğıcında və ya da sonunda “lövbər
salmasının” məlum psixoloji istiqamətləri təşkil edir.
Jurnalist artıq baş tutmuş terror aktını və ya da terror
əleyhinə əməliyyatı işıqlandırarkən
vəziyyəti tənqidi
baxımdan qiymətləndirməli, hadisə yerindən verdiyi
reprtajların nəticələrini obyektivcəsinə saf-çürük etməlidir.
İnformasiyanı elə hazırlamalıdır ki, girovların doğmalarına
və yaxınlarına mənəvi zərbə vurmasın, onların həyatlarını
və sağlamlıqlarını təhlükə qarşısında qoymasın;
Hadisələrin təsviri və şərhlər birmənalı şəkildə
terrorçuya və onun əməllərinə rəğbət hissi oyatmamalı və
onun zorakılıq hərəkətinə bəraət qazandırmamalıdır.
Reportajın və ya məqalənin ümumi qayəsi özünü zorakılığın
yolverilməzliyi ideyasında tapmalıdır. Həmçinin,
cəmiyyətdə terrorçulara neqativ münasibət formalaşdıran
materiallar hazırlanmalı və yayımlanmalıdır. Bu zaman
narkotik maddələrdən və alkoqoldan istifadə, mövcud
265
ictimai və dövlət insitutlarına təhdid çağırışları amillərinə
diqqət yetirilməlidir;
Terrorizmin başqa bir rəmzi aspekti – KİV
materiallarının təqdim etdikləri zorakılıq aktlarının
potensial terrorçulara təsiri məsələsidir. Kommunikativ
diqqət növbəti davranışın katalizatoru rolunu oynayır:
çoxsaylı qurbanları təsvir edən kadrlar tamaşaçılara,
xüsusilə də qəddarlığa və cinayətə meylli
insanlara
qıcıqlandırıcı təsir göstərir və onları bir növ bu cür addımlar
atmağa hazırlayır. Təkəbbürlü hipertrofiya hissinə tutulmuş
insanın ürəyindən analoji süjetə baxdıqdan sonra bu cür
jurnal məqaləsinin və ya televiziya reportajının qəhrəmanı
olmaq hissi keçir. Həqiqətən də, dünyada və ayrı-ayrı
ölkələrdə olan antiterror təcrübəsi göstərir ki, siyasi
motivlərə əsaslanan terror aksiyalarını planlaşdırarkən və
həyata keçirərkən onu hazırlayan və icra edən şəxsin
məqsədlərindən biri də geniş ictimai auditoriyaya
çıxmaqdır. Belə bir şəraitdə bu cür faktları işıqlandıran
jurnalistlər bu hadisələri yalnız təsvir etmir,
eyni zamanda
obyektiv olaraq onun fəal iştiraakçısına çevrilirlər. Bununla
əlaqədar olaraq, jurnalistlərin öz hərəkətlərini qiymət-
ləndirmələri və vətəndaşların onlara münasibəti terrorizm
təzahürlərinin yaranma, inkişaf, lokallaşma və qaşısının
alınması, nəticələrinin aradan qaldırılması prosesində
onların rollarının və fəaliyyət istiqamətlərinin meyarlarını
özündə əks etdirməlidir. Bundan əlavə, dramatik hadisələrin
inkişaf xronologiyasını təsvir edən və ya göstərən jurnalist
bəzən özündən asılı olmayaraq adi informasiya
mənbəyindən cinayətin iştirakçısına çevrildiyi xətti keçə
bilir;
Dostları ilə paylaş: