14
geri çəkilməyə məcbur etdilər. Elxanilər şimal sərhədlərini daha da
möhkəmləndirdilər.
1319-
cu ildə Hülakülər dövləti (Gürcüstan) ərazisində Əmir
Qurumişinin başçılığı ilə mərkəzi hakimiyyətə qarşı üsyan qalxdı.
Üsyançılar Gürcüstandan Azərbaycan ərazisinə daxil olub, Təbrizə qədər
irəlilədilər. Naxçıvan şəhəri onların istinadgahına çevrildi. Sultaniyyədə
üsyançılarla Elxanilərin qoşunu arasında ciddi vuruşma oldu. Sultan Əbu
Səid döyüş meydanına girdi, vuruşmada böyük şücaət göstərdi və
üsyançıların ordusu dağıdıldı.
Dövlətin xarici düşmənlərə qarşı mübarizəsi ciddi şəkil aldı. 1319-
1325-
ci illərdə Qızıl Orda dövlətinə yürüşlər təşkil olundu və müvəffəqiyyət
əldə edildi.
Əbu Səidin azyaşlı olması baş əmir Çobana Elxanilər dövlətinin
idarəsini bütünlüklə öz əlinə almağa imkan verdi. Əmir Çoban Elxanilər
dövlətinin faktiki hökmdarı oldu. Əbu Səid 1328-ci ildə Çobanilərin
nüfuzundan xilas ola bildi, lakin digər feodalın (Qiyasəddin Məhəmməd
Rəşidinin) başcılıq etdiyi qrupun təsirinə məruz qaldı.
1334-
cü ildə Sultaniyyədə mərkəzi hakimiyyətə qarşı çıxışlar baş
verdi və bu çıxışlar çətinliklə yatırıldı. 1335-ci ildə Qızıl Orda xanlarının
Azərbaycana növbəti yürüşü oldu. Sultan Əbu Səid dövlətin əsas
qüvvələrini qızılordalılara qarşı mübarizəyə səfərbər etdi və Kür çayının
sahillərinə gəldi. Bunu eşidən Qızıl Orda xanı Özbək geri çəkildi. Lakin
Sultan Əbu Səid çəkişmələr nəticəsində öldürüldü. Onun ölümündən sonra
Elxanilər dövləti tədricən tənəzzülə uğradı və parçalandı.
Dostları ilə paylaş: