98
çatdırır, hökmdarla əyanlar arasında əlaqə yaradırdı.
B
əzən haciblər qoşuna və hərbi əməliyyatlara da
r
əhbərlik edirdilər.
Hökmdarın bütün əmlakını
divan əl-xass (Şəxsi
divan)
idar
ə edirdi. Divan mülkiyyətin müxtəlif
kateqoriyaları (məsələn
torpaq mülkləri, malikanələr və
s.) il
ə bağlı maliyyə haqq-hesabını aparır, onların gəlirini
hesablayırdı.
Taxt-tac
əmlakı hökmdarın Şəxsi malı idi; o, öz
torpaqlarını iqta payı kimi qoşun başçıları və digər
şəxslərə, mülk kimi hakim sülalənin üzvlərinə verə bilərdi.
Bütün Səlcuq hökmdarlarında olduğu kimi,
atab
əylərin də xəzinəsi
(xizanət əl-xass) bilavasitə taxt-
taca bağlı müəssisə idi. Xəzinə
daim atabəyin özü olan
yerd
ə yerləşdirilirdi; baş xəzinə isə adətən Naxçıvan
yax
ınlığındakı Əlincə qalasında saxlanılır, dövlətin bütün
g
əlirləri bura daşınırdı.
S
əlcuqilərdə olduğu kimi, atabəylər dövlətinin
h
əyatında
da
Şahzadələr
(m
əliklər)
böyük
rol
oynayırdılar. Hələ yetkinlik yaşına çatmamış əsas
vilay
ətlərin canişinləri təyin edilən bu Şahzadələrin öz
sarayları olurdu. Artıq Cahan Pəhləvanın
hakimiyyəti
dövründə onun qardaşı Qızıl Arslan Azərbaycan və
Arranın canişini təyin edilmişdi. Sonra bu vəzifəni Cahan
P
əhləvanın oğlu Əbubəkr tutdu. Rey, İsfahan
vilay
ətlərində, Iraqın bir hissəsində Azərbaycan ata-
b
əyinin o biri oğlu Qutluq Inanc Mahmud, Həmədanda isə
Özbək canişin təyin edildilər. Atabəy Özbəyin oğlu Qızıl
Arslan Xamuş onun Azərbaycandakı, Cahan Pəhləvanın
qızı məlikə Cəlaliyyə isə onun Naxçıvandakı canişinləri
idil
ər. Bütün bu canişinlərin öz sarayları ilə yanaşı
v
əzirləri və hacibləri də var idi.
Cahan
P
əhləvan
dövründən
başlayaraq,
Az
ərbaycan
atab
əyləri
dövlətinin
idar
ə
edilm
əsi
99
m
əqsədilə başda vəzir olmaqla ali idarə
(divan əl-alə)
yaradılmışdı. Bu idarənin nəzdində dövlət dəftərxanası
(divan
əl-inşa və yaxud
divan ət-tuğra), maliyyə idarəsi və
ya
x
əzinədarlıq
(divan əl-istifa) var idi.
Dövlət
d
əftərxanası həm daxili, həm də xarici yazışmaları
aparırdı. Bu dəftərxananın başçısı "münşi" və ya "tuğrayi"
adlanırdı. Bu vəzifə irsi olmuş, onu icra edən şəxslər və
onların sonrakı nəsilləri "ət-tuğrayi" ləqəbini daşımışdılar.
Maliyy
ə idarəsinə və ya xəzinəyə rəhbərlik edən ali
maliyy
ə məmuru
(mustoufi əl-mamalik) dövlətin maliyyə
idar
ələri sisteminin başında dururdu.
Dövlətin əsas idarələrindən
olan hərbi idarəyə
(divan
əl-ceyş və ya
divan əl-ərz) sahib divan əl-ərz (və
yaxud
ariz)
başcılıq edirdi. O, hərbi iqtalara nəzarət edir
(lakin onları paylamaq hüququna malik deyildi), bütün
rütbələrdən olan hərbi qulluqçuların maaş və xərclərinin
ödənilməsi işlərinə baxırdı. Hərbi vəzifələr, eləcə də ordu
il
ə bağlı hər Şey xidmətdə olan türk əyanlarının əlində idi.
Dövlətdə
mövcud olan poçt idarəsi, Xilafət poçtu kimi,
özünün birbaşa vəzifəsindən əlavə yuxarı təşkilatlar üçün
h
ər cür məlumatı toplamaqla və hətta casusluqla məşğul
idi.
Az
ərbaycan Atabəyləri dövləti müxtəlif vaxtlarda
bir sıra iri əyalət və vilayətlərdən ibarət idi. Həmin
ərazilərin adətən dəqiq müəyyənləşdirilmiş sərhədləri yox
idi. Az
ərbaycan, Arran (Naxçıvan), Fars Iraqı, Rey və
H
əmədan vilayətləri həmişə
bu dövlətin tərkibində
olmuşlar.
H
ər bir vilayətin başında duran vali ölkə
hökmdarının müavini və öz vilayətindəki bütün idarə işləri
üçün məsul idi. Səlcuqilərin və atabəylərin hakimiyyətləri
dövründə valilər, demək olar, həmişə türk olmuş, bu
v
əzifəni tutmazdan əvvəl çox vaxt qoşun əmirləri kimi
f
əaliyyət göstərmişlər. İslamın qoyduğu qayda-qanunlara
100
riay
ət etmək, təbəələrinə qarşı qayğıkeş
və ədalətli
olmaq, asayiş və əmin-amanlığı qorumaq və s. valinin
xidm
əti vəzifələrindəndi. Vali öz vilayətinin dünyəvi hakimi
idi. Dini hakiml
ər - qazılar valinin tabeliyində idilər. Qazı
v
əzifəsi də, atabəylər dövründə olan bir çox başqa
v
əzifələr
kimi əsasən irsi idi, yəni bu vəzifəni bir ailənin
üzvləri daşıyırdılar. Vilayətin bütün məmurlarının rəisi,
onun ali baş komandanı olan valiyə maliyyə idarəsi də
tabe edilmişdi.
Dostları ilə paylaş: