Conference committees conference chairs c
IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
Yüklə 19,19 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- ИНТЕРФЕРЕНЦИЯ В СОВРЕМЕННОЙ РУССКОЯЗЫЧНОЙ АЗЕРБАЙДЖАНСКОЙ ПРОЗЕ Рамиль АБДУЛЛАЕВ
- IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
- VAQİF ASLANIN “AYDIN” POEMASI Mətanət MUSTAFAYEVA
|
IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
986 Qafqaz University 29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan açmağa zəmin yaradırdı. Ona görə də, yazılan roman, povest və özəlliklə də, hekayələrdə zahiri əlamətlərin təsvirindən çox, mənəvi aləmin təsvirinə üstünlük verilirdi. Bu proses özlüyündə bədii təsvirdə şəxsiyyətin daxili-mənəvi üfüqlərini genişləndir. Beləliklə də, şəxsiyyətlə cəmiyyət arasında qarşılıqlı sosial və əxlaqi əlaqə, hadisənin obyektiv mənası ilə onun fərdi şüurdakı qeyri-standart inikası kimi aktual ədəbi problemlər nəsrdə yeni estetik baxış və ölçü, əlavə ideya-fəlsəfi çalar kəsb etdi.
ИНТЕРФЕРЕНЦИЯ В СОВРЕМЕННОЙ РУССКОЯЗЫЧНОЙ АЗЕРБАЙДЖАНСКОЙ ПРОЗЕ Рамиль АБДУЛЛАЕВ Министерство Культуры и Туризма abdullayevram@gmail.com AZƏRBAYCAN Писатели, пишущие на другом языке (т.е. принадлежа к одной национальности, как язык творчества используют не родной язык), существуют с самых древних времен в мировой литературе как естественное явление в различных общественно-политических системах. Многие представители азербайджанской литературы также творили в разные исторические периоды на разных неродных языках, на арабском, персидском, французском, русском и других. Достаточно привести пример из классической азербайджанской литературы. Великий Низами написал сокровищницу мировой литературы “Хамсе” на персидском языке, Хагани, Фелеки, Муджиреддин Бейлагани и другие тоже творили на этом языке. Самый крупный тюркоязычный поэт Азербайджана средних веков Физули писал на трёх языках: тюркском, арабском и персидском. Известно, что в большинстве произведений новой прозы повествование ведется от первого лица. Автор ведет его от имени героя. А вот “в прозе Р.Ибрагимекова мы ни разу не встретимся с подобным принципом построения текста (“Забытый август” не в счет, ибо монологическая структура оправдана и обоснована здесь “дневниковой” композицией). Его повествование опирается на достаточно традиционные литературные приемы, связанные с использованием двух стилевых пластов: в авторской речи – правильный, гармоничный, ни под что не стилизованный, несколько даже “интеллигентский стиль”, а в диалогах и монологах – столь же чуждая намеренной стилизации органически присущая героям устная речь. Во многом это связано, конечно, с тем примечательным обстоятельством, что о кавказцах Р. Ибрагимбеков пишет по-русски: его герои говорят со страниц книг по-русски с тою же естественностью и простатою, с какой в жизни они говорят по-азербайджански. Таким образом, переключение азербайджанских персонажей в русло русской языковой традиции – задача сложная, имеющая пока мало прецедентов, осуществляется весьма искусно: писатель находит тонкое обоснование интонационно-лексической окраске каждой фразы, каждого слова в зависимости от конкретных фабульных обстоятельств…” (1, 34). Ведь если упростим, получаются два существенных момента в употреблении национальных слов в иноязычном произведении: “для читателя”, и по усмотрению автора, продиктованный самим ходом повествования. И это тоже факт, что в большинстве случаев критики, анализируя художественное произведение, как будто выступают от имени читателей, защищая “интересы национальных слов” в произведении. Меньше заботясь о том, как и чем, диктуются приемы употребления национальных слов и какова их эстетическая функция в контексте художественного произведения. Ф. Велиханова по-своему права, когда “обвиняет” писателей-братьев за то, что “Максуд и Рустам Ибрагимбековы в описании сугубо национальных предметов и понятий зачастую стараются обойтись средствами русского языка: “А по вечерам, когда спадает зной, жители 9-й Хребтовой, следуя привычке, перешедшей к ним от отцов, выходят на улицу, охлаждают тротуары водой и, усевшись на ковриках, IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
987 Qafqaz University 29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan невысоких скамейках, а то и просто стоя на углу, беседуют о том, о сем, играют в нарды, пьют чай из маленьких пузатых стаканов…” (4, 62). Так описывает быт бакинской улицы Р. Ибрагимбеков. Следует отметить, что и “коврики”, и “маленькие пузатые стаканы”, о которых он пишет, в азербайджанском языке имеют специальные названия, но автор, не вводя национальные слова в русскоязычный текст, передает эти понятия описательным путем. Вместе с тем, он употребляет заимствованное слово “нарды”, которое обладает меньшей стилистической маркированностью, нежели скажем, слово “армуду” (грушевидный) – так называют в Азербайджане “маленькие пузатые стаканы”. Удивительно, что даже Ч. Гусейнов, отличающийся своей приверженностью к национальной лексике, описывая данную реалию, не вводит самое слово в русскоязычный текст: “Терпкий чай в грушевидном стаканчике, снимающий усталость и гасящий жажду”, - пишет он. Игнорирование этого слова русскоязычными авторами вызывает удивление потому, что оно знакомо многим русским, живущим не только в Азербайджане, но и за его пределами. Поэтому, используя это слово в русскоязычном тексте, можно обойтись даже без подробных комментариев. То же самое можно сказать о слове “Хазри” (сильный северный ветер на Апшеронском полуострове). Русскоязычные писатели, описывая Баку – город ветров, часто упоминают о нем, называя его “нордом”. “Их монотонный рокот был слышен в любом дворе даже тогда, когда налетал норд”, или “Дворник еще не успел подмести ее, но она оказалась удивительно чистой – ночной норд унес все бумажки”. А вот ИмранКасумов “называет вещи своими именами”, а все потому, что упоминает о “хазри” в связи с аналогичным явлением в Марселе: “Вечереет, холод, дует проникающий в костный мозг мистраль (это уже абсолютная копия бакинскогохазри)” (2, 145). Писатель, пишущий на иноязыке, во многом отличается от писателя, пишущего на родном языке, не только в чисто языковом смысле, но и целым рядом других факторов художественного творчества, которым он руководствуется. Художественный билингвизм является высшей ступенью овладения двумя языками, так как творчество на каком-либо языке требует совершенного знания и чувствования этого языка, письменная художественная речь национального автора на иноязыке является строго нормированной в сравнении с устной речью. Влияние родного языка допускается в той мере, в какой оно не нарушает грамматических правил иноязыка. Явные грамматические нарушения и неуместные заимствования в иноязычной художественной литературе допускаются в виде специального художественного приема, усиливающего речевую характеристику героев. Например: - Шпион?! Какой я шпион, какой Константинополь, послушай?! Мен олюм, да умру я, на него посмотри! Что я там потерял? Пусть провалится в ад и султан, и Константинополь! - Ты хороши девушка, только окошко надо лезыть, женщина ночи гостиница не разрешить. - Э-э-эх, - вздохнула Марина, горе с тобой. Гуляли бы на воздухе, так нет, в гостиницу потянуло! - Зачем ходить поулиса? Злой глаза будет видеть, злой язык гоаорить о тебе плохо. Другой пример: - Да мне не жалко! – с отчаянием выкрикнул ему вслед управдом. – Разве я не понимаю. Возможностей нет. Клянусь здоровьем детей, никаких возможностей (3, 33). - Когда в Бешмертебе будет? – спросил он у нее вместо улыбки. - Следующая остановка. Мы тоже там выходим (4, 57). - Напрасно ты меня обижаешь, Диляра-ханум, - сказал Усейн-бала, - я не брал твой молоток, пусть дети мои без куска хлеба останутся, если я знаю, кто его взял (4, 409). - Это еще что, чахар-пенч, вчера «Волга» одна на Балаханском шоссе в лепешку разбилась. Отец и два сына погибли (4, 421). - Это меня возмутило до того, сказал он, - насыпая мне в карман семечки на рубль, который я ему дал (он торговал семечками), - что я пошел к его дому и приставил к его глотке нож прямо на глазах его жены и детей. «Собака, сказал я ему, когда ты не отдавал мне деньги в течение 12 лет, я терпел, думал, что у тебя их нет. Но когда ты купил эту говорящую трубу, а долго мне не отдал, я понял, что ты надо мной издеваешься. Или давай долг, собачий сын, или выпущу из тебя всю твою кровь!»
IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
988 Qafqaz University 29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan - Азиз ты лучше скажи, как ты думаешь, почему Элли-грамм боится этого мальчишку? – спросил, показывая на меня, Салех, которому Давуд собирался чинить туфлю (4, 427). В приведенных примерах отражаются наиболее часто встречаемые интерференции и заимствования в русской речи азербайджанцев: “кальки азербайджанских устойчивых выражений (“на него посмотри”, “пусть провалится в ад”), отсутствие согласования в роде и числе (“хороши девушка”, “злой глаза”), произношение “с” вместо “ц”, отсутствие палатализации в некоторых согласных и т.д. В авторской речи влияние родного языка сказывается в более тонких и глубоких пластах языка, а иногда только в стиле, не нарушая взаимоотношения элементов структуры иноязыка. Чтобы достичь наивысшего художественного эффекта, иногда писатель употребляет оригинальные языковые приемы. В сцене похорон Сафарали (“На 9-й Хребтовой”) мы встречаемся с таким описанием: “Яростно палило солнце, отбрасывая на асфальт четкие тени людей и машин. За исключением Сафарали, завернутого в белый саван и еле уместившегося на носилках, все потели и утирались носовыми платками” (4, 66). Двуязычие – не просто «способность владеть двумя языками», это особый вид взаимосвязанного функционирования разных языков. Нет сомнения, что многое в пользовании языком неотделимо от психических процессов. Изучение процессов интерференции при двуязычии имеет особо важное мнение для методики обучения иностранным языкам. Поэтому и в нашей стране, и за рубежом развернулась интенсивная работа в области сопоставления систем разных языков и создания специальных «контрастивных» грамматик, позволяющих прогнозировать трудности в процессе обучения и организовать специальную тренировочную практику, предупреждающую возникновение случаев интерференции. VƏTƏNDAŞLIQ LİRİKASININ FƏLSƏFƏSİNDƏ SOSİAL KONTENT (Məmməd Araz, Söhrab Tahir AzərAzər, Məmməd İsmayılın yaradıcılığı əsasında) Qardaşxan ƏZİZXANLI Xəzər Universiteti, gardashkhan-azizkhanly@mail.ru AZƏRBAYCAN
Azərbaycan poeziyasının keyfiyyətcə yeniləşməsində, fərqli sosial məzmun əldə etməsində XX yüzilliyin ikinci yarısında ədəbiyyata yeni gələn nəsillərin yaradıcılığı mühüm yer tutur. Bəxtiyar Vahabzadə, Əli Kərim, Xəlil Rza Ulutürk, Fikrət Qoca, Məmməd Araz, Söhrab Tahir AzərAzər, Məmməd İsmayıl və başqalarının şeirlərində vətəndaşlıq keyfiyyətinin, sosial həyatın motivasiyası, bədii ifadəsi ilə yanaşı, ictimai şüur elementlərinin səslənməsi diqqəti cəlb edirdi. Məmməd Araz, Söhrab Tahir AzərAzər, Məmməd İsmayıl yaradıcılığında sosiallıq, mənəvi-milli birliyə çağırış motivləri Bəxtiyar Vahabzadə poeziyasındakı kimi birbaşa deyildi, fərqli bir üslubda olmaqla bərabər daha poetik idi. Bu cəhət, xüsusən, Məmməd Araz yaradıcılığında özünü qabarıq göstərirdi. Bu yaradıcılığın poetik söz havası çoxqatlı idi və poeziya kotanının poetik xışı, ələlxüsus da, vətəndaş sosiallığı baxımından daha dərinə işləyirdi. Ədəbiyyatşünas və tənqidçilərdən Q.Xəlilov, Y.Qarayev, F.Hüseynov, B.Nəbiyev, T.Hacıyev, İ.Həbibbəyli, İ.Əbilov, V.Yusifli, V.Əyyub (M.Araz haqqında); Ə.Hüseyni, V.Arzumanlı, F.Əlibəyli, Ə.Xələfli, G.Pənahi (S.Tahir AzərAzər haqqında); C. Yusifli, A.Şıxlı, N.İsfəndiyarqızı, Y.Ümid, N.Şıxlı (M.İsmayıl haqqında) və başqaları tərəfindən bu şairlərin yaradıcılığı müxtəlif rakurslardan işıqlandırılsa da, onların vətəndaşlıq lirikasının fəlsəfəsindəki sosialkontent tam öyrənilməmiş, xalqımızın milli təfəkkür tərzinin formalaşmasında xüsusi rolu olan Məmməd Araz, həmçinin Söhrab Tahir AzərAzər və Məmməd İsmayıl lirikasının poeziyaya gətirdiyi yeniliklər, eyni zamanda IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
989 Qafqaz University 29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan Azərbaycan gəncliyinin ictimai şüurunun formalaşmasında oynadıqları rol yetərincə təhlil süzgəcindən keçirilməmişdir. Buna görə də, poeziyasının mövzu və problematika genişliyi, obraz zənginliyi, üslub orijinallığı yüksək olan hər üç şairin yaradıcılığına daha bir cəhətdən (indiki halda: sosialkontent) yeni baxış təqdim edilməsi zəruriyyəti doğmuşdur. Beləliklə, Məmməd Araz, eləcə də Söhrab Tahir AzərAzər və Məmməd İsmayıl poeziyasının “bel sütunu”nu təşkil edən ana xəttin cövhəri, fəlsəfəsi olan poetik sosiallıq kifayət qədər açılmadığı, vətəndaşlıq lirikası kontekstində istər kəmiyyət, istərsə keyfiyyətcə sosial içərik baxımından bu şairlərin yaradıcılığı lazımınca araşdırılmadığı üçün sözügedən imzaların Azərbaycanda ictimai şüurun yetkinləşməsinə göstərdiyi müsbət təsir problematika olaraq geniş tədqiqə (və təqdirə!) layiqdir. Vətəndaşlıq lirikasında şairin şəxsiyyəti onun lirik qəhrəmanı ilə harmonikdir. Lirik qəhrəmanın surəti şairin öz obrazıdır. Şairlə lirik qəhrəmanı tam eyniləşdirmək düzgün olmasa da, lirik qəhrəmanla şairin şəxsiyyəti arasında möhkəm əlaqə, vəhdət mövcud olur. “Vətəndaşlıq” bir lirika obyektinə çevrilməmişdən xeyli əvvəl bir vəzifə kimi, bir məsuliyyət daşıyıcısı olaraq şəxsiyyətin xüsusi formada bir sosial fərd kimi təşəkkülünü tələb edir. Bir şəxsiyyətin sənətkar və vətəndaş olması üçün onun lirik düşüncə ilə yanaşı, həm də yüksək ictimai şüur və milli təfəkkür tərzinə malik olması gərəkdir. Şairin bu iki sferanı təmsil etməsi onun yaradıcılığında sintetik təfəkkürün ifadə olunması deməkdir. Dövrün, ictimai mühitin tərcümanı kimi ədəbi prosesin aparıcı nümayəndələrindən olmuş Məmməd Araz, habelə Söhrab Tahir AzərAzər, Məmməd İsmayıl belə bir “sintetik təfəkkür”ə malik olmuşlar və yaradıcılıqlarının əsas fəlsəfəsini onların özünəməxsus poeziyasının yüksək ictimai məzmuna malik olması təşkil etmişdir. Yaradıcı prosesi, lirik motivləri qabaqcadan hazırlamaq, onun mənəvi – ruhi səviyyəsini təsvir etmək, yaxud izah etmək mümkün deyilsə də, əgər hər hansı bir lirik düşüncə sosial motiv daşıyırsa, demək, həmin şeir şairin vətəndaşlıq mövqeyini təcəssüm etdirir və vətəndaşlıq lirikasının nümunəsidir. Vətəndaşlıq lirikasının xas nümunələri sayılmağa layiq olan “Ayağa dur, Azərbaycan”, “Daş harayı”, “Professor Gülə məktub”, “Bizi Vətən çağırır”, “İnsan qayalar”, “Məndən ötdü qardaşıma dəydi”, “Ana yurdum, hər daşına üz qoyum”, “Vətən mükafatı”, “Bu millətə nə verdik ki“, “Azərbaycan – dünyam mənim”, "Vətən mənə oğul desə" və s.( Məmməd Araz); “Azərbaycanım”, “Mənim”, “Danışır Vətən”, “Mən od oğlu Azəriyəm”, “Vətən”, “Təbrizi gəzirəm”, “Savalan” və s. (S.Tahir AzərAzər); “Beləmi oldu”, “Salam, Bakı”, “Çatacağım bir arzu var”, “Bir ikiyə bölünməz” və b. (M.İsmayıl) şeirlərin fəlsəfi gücü bu poetik mətnlərin sosial kontent daşıyıcısı olmasındadır. Bu müəlliflər Azərbaycan poeziyasında bütöv Azərbaycan idealına xidmət edir, Azərbaycanınbütövlüyü uğrundapoeziyanın “cəbhə xətti”ni çəkirdilər. Xüsusən də, 90-cı illərdə Vətənin bölünməzliyi, bütövlüyü uğrunda mübarizəyə poetik çağırışların dövrün ədəbi, ictimai-siyasi tələbləri səviyyəsinə qaldırılmasında onların fəal iştirakı danılmazdır. Məmməd Arazın “İstiqlal marşı”, “Əsgər andı”, “Bizi Vətən çağırır”, “Əsgər oğul”, “Ata millət, ana millət,ağlama”, “Düşmən qabağından qaçan “kişilər”, “Kəlbəcər qaçqınlarına” və s.; S.Tahir AzərAzərin “Ana yurdum”, “Söz verirəm”,”Qayıtmışam səngərimə”, “Bir ovuc torpaq” və i.a.;Məmməd İsmayılın “Odlar diyarı” silsilə şeirlərində müstəqil Azərbaycanın bütövlüyü və bölünməzliyi ideyası, müstəqillik və torpaqlarımız uğrunda düşmənə qarşı ölüm-dirim mübarizəsinə çağırış, “Vətən yolunda birinci ölmək”(M.Araz) ideyasınınhəyatda birinci olmaq demək olduğu, Vətənin ağır günlərində milləti ayağa qaldırmaqda birinciliyi öz üzərinə götürmək missiyasının aliliyi ön plana çəkilmişdir. “Araz dili”ndə danışan Məmməd Araz “Arazın nəğməsi”, “Araz yadıma düşüb”, “Mən Araz şairiyəm”, “Yenə Arazı gördüm...” şeirlərində Araz arxetipi ilə poetik olduğu qədər sosial “danışıqlar aparır”. Şair neçə-neçə kəndinin, şəhərinin biçilərək, taylanıb-daşındığını bəyan edir, “Xətainin qılıncını “suvararaq, “Məmməd Araz karandaşını” göyərdir. Güney Azərbaycan ağrısını əksər şeirlərində daşıyan S.Tahir AzərAzər “iki bölünməkdən elə qorxur ki, daha çöpü də ikiyə bölmür...”, Məmməd İsmayıl“Təbrizin övladı beləmi oldu?” deyə üsyan edir. Bu şairlərin əsərlərindəki sosial güc lirik qəhrəmanın poetik “mən”inin arzu və istəklərini oxucunun özününkü hesab etməsi və özünü yenidən tapmasındadır. M.Araz qələminin məhsulu olan “Nişançı özümüz, hədəf özümüz”, “Tarixçi alimə”, “Vətən desin”, “Bu millətin dərdi-səri”, “Nobel mükafatı”, “İlhamım” və başqa şeirlərin Azərbaycanda ictimai təfəkkürün dirçəlişinə əhəmiyyətli təsir göstərdiyi elmi-filoloji təhlilə (və təsdiqə) ehtiyacı olan poetik faktdır. Haqqında danışdığımız şairlərin poetik deyim tərzlərindəki sosial çalarlar da onların cəmiyyətə, həyat hadisələrinə azərbaycançılıq IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
990 Qafqaz University 29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan konsepsiyasından çıxış edərək yanaşmalarından irəli gəlmişdir. Dünyaya Azərbaycan dünyasandan, azərbaycançılıq prizmasından baxan hər üç şairin yaradıcılığında lirik “mən”in ictimai-siyasi mühitin ədalətsizliklərinə etirazı və milli düşüncəyə, azərbaycançı məfkurəyə malik olması, sovet dönəmində imperiya siyasətinə qarşı poetik pəmzlərlə bu və ya digər dərəcədə çıxması, tayfabazlıq, yerlibazlıq kimi neqativ hallara qarşı milli birliyə çağırışları onların poetik irsinin ictimai çəkisini daha da artırmış olur.
VAQİF ASLANIN “AYDIN” POEMASI Mətanət MUSTAFAYEVA ADPU-nun Şəki filialı reshad_mustafa@mail.ru AZƏRBAYCAN
Ədəbiyyat tariximizdə öz yolu, öz sözü, öz düşüncəsi olan nadir, müasir şairlərdəndir Vaqif Aslan. Müxtəlif janrlarda, müxtəlif mövzularda olan hər bir əsər bir-birindən üstün, bir-birindən mənalıdır. Öz üslubu, orijinal anlatma forması, əsrarəngiz söz qəlibləri.. bütün bunlar Vaqif Aslanı şairlik zirvəsinə qaldıran məqamlardır. Vaqif Aslan səmimi insandır, səmimi vətəndaşdır, səmimi müəllimdir, ən əsası səmimi şairdir. 1976-cı ildə “Şəki fəhləsi” qəzetində filoloq, dilçi alim, türkoloq, tənqidçi Aydın Məmmədov tərəfindən yazılıb nəşr olunmuş “Qələm dostumuz Vaqif Aslan” məqaləsindən oxuyuruq: “Səmimiyyət onun şeirlərində nəzər-diqqəti cəlb edən əsas xüsusiyyətdir. Toxunduğu mövzudan asılı olmayaraq, onun yazıları dağ çeşməsi kimi saf, uşaq gülüşü qədər səmimidir... Vaqifin şeirlərinin mərkəzində həmişə insan, onun hiss və həyəcanları durur...”.
A.Məmmədov 1988-ci ildən başlamış Xalq Hərəkatının öncüllərindən idi. Həmin hadisələrdə, Qarabağda döyüşlər gedərkən hər zaman ən qaynar nöqtələrdə olar, xalqla çiyin-çiyinə dayanardı. Parlamentə üzv –deputat seçilmişdi və milət vəkili adına ən layiq insanlardan biri olmuşdur. Bəzi riyakarların həqiqətləri dilə gətirməkdən qorxduqlarını, gerçəklikləri malalamaq istədiklərini görəndə susub otura bilmir, mütləq acı həqiqətləri cəsarətlə dilə gətirirdi. Təəssüflər olsun ki, d əyərli türkoloq, Azərbaycan Xalq hərəkatının öncüllərindən biri, millət vəkili, Qarabağa Xalq Yardımı Komitəsinin sədr müavini, həqiqi vətəndaş A. Məmmədov Azərbaycan Xalq Hərakatının fəal iştirakçısı, Azərbaycan SSR Ali Sovetinin deputatı Dilarə Əliyeva ilə birlikdə 1991-ci il, 19 aprel tarixində Balakən rayonu ərazisində avtomobil qəzasına uğrayıb, faciəli bir şəkildə həlak oldu. A.Məmmədovun həlak olması ümumxalq hüznünə çevrilir, Fəxri Xiyabanda dəfn edilmək istənilsə də, ailəsi buna razı olmur və doğulub boya –başa çatdığı Şəkinin Kiş kəndində dəfn edilir. Dəfn mərasimi çox böyük izdihamla müşaiyət olunur. Azərbaycanın hər yerindən insanlar – xalq hüzn, kədər, qəzəb içində ana yurd Şəkiyə -Kişə yığışır. Ana Kiş də göz yaşları içərisində öz övladını qoynuna qəbul edir:
O gün bazar günüydü, ana Kişin toyları Ay ellər, pəsə qaldı, Çal-çağırlı həyətlər toya yox, yasa qaldı. ..Hər kəsin ürəyində ömürlük qüssə qaldı, Mərdlər köç etdi, getdi, dünya nakəsə qaldı. ...Həyat qəribədir. Dövrün, zamanın gərdişi müəmmadır. Bəzən məsləhət alıb, öyüdünü düzəlişsiz qəbul etdiyin insanlara gün gəlir elegiyalar yazmalı olursan. Vaqif müəllimlə Aydın müəllimin taleyinin qismətinə belə yazıldı. Bu gün bizim türkçü, millətçi kimi tanıdığımız V.Aslan da öz şair payına düşəni etdi, 1991-ci ildə (1 may -28 noyabr) “Aydın” poemasını qələmə aldı. Poema 1993-cü |