Conference committees conference chairs c

IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

 

1274

 

Qafqaz University                                                                                         29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan 

yanaşmadan  doğur.  Halbuki,  coğrafi  yerləşmə  mürəkkəb  bir  proses  olan  mənsubiyyətin 

formalaşmasının yalnız bir aspektini təyin edir. 

Müasir dövr ingilisdilli Pakistan  ədəbiyyatı lokal və qlobal arasında körpü rolu oynayaraq bədii 

estetik  kateqoriya  olaraq  qalmır,  ümumilikdə  bu  dildə  danışan  geniş  oxucu  kütləsində  Pakistan  və 

Pakistanlılıq  anlayışlarının  müəyyən  obraza  çevrilməsində  müstəsna  rol  oynayır.  İlk  növbədə 

postkolonial  təcrübədən  irəli  gələn  mühacirət  və  diaspor  kimi  durumlardan  qidalanan  həyat  bədii 

təfəkkürə  fərqli  istiqamət  verərək  təlatümlü  mənsubiyyət  böhranı  yaşayan,  daim  özünü  axtarmaq  və 

sübut etmək məcburiyyətində olan insan psixologiyasını və həyat tərzini bədii şəkildə əks etdirir ki, bu 

da bədii əsərlərin siyasi ideoloji gücünü dərinləşdirir.  

 

 

MÜRƏKKƏB SİNTAKTİK VAHİDLƏRDƏ ELLİPSİS, NATAMAM             

VƏ İXTİSAR OLUNMUŞ KONSTRUKSİYALAR 

 

Türkan HƏSƏNOVA 

Gəncə Dövlət Universiteti 

[e-mail] 

AZƏRBAYCAN 

 

Dil öz kommunikativ və ekspressiv funksiyasını yerinə yetirərkən, müxtəlif situasiyalardan asılı 

olaraq müxtəlif cür istifadə edən şəxsdən,danışandan asılı olur. Bu və ya digər situasiyadan asılı olaraq 

danışan bəzən gözlənilən dil materialından istifadə etmir, onu başqa vasitələrlə əvəz edərək işlədir. Bu 

hal  ingilis  və  Azərbaycan  dillərində  mürəkkəb  sintaktik  vahidlərin  natamam  formalarında  aydın 

müşahidə  olunur.  Biz  sadə  cümlələrdə  belə formalara  ellipsis, təktərkibli  cümlə  və  s.  şəkillərdə rast 

gəlirik.  Mürəkkəb  sintaktik  vahidlərdə  bu  fenomen  ellipsis,  natamam  konstruksiyalar  və  ixtisar 

olunmuş konstruksiyalar şəklində üzə çıxır. Elliptik formalar elə konstruksiyalardır ki, ya baş, ya da 

budaq cümlə mövcud olmur, lakin onun mövcud olmaması nə struktur, nə də semantik cəhətdən heç 

bir natamamlıq yaratmır. Bu müxtəlif situasiyalarda baş verir: Birinci halda obyekt funksiyasını yerinə 

yetirən budaq cümlənin baş cümləsi ellipsisə məruz qalır. Məsələn: 

We obeyed the order, pull down this building, we pulled down, ruin this street, we ruined, build a 

new building, we build a new one. 

Biz  əmrə  tabe  olduq,  bu  binanı  sök,  biz  də  sökdük,  bu  küçəni  dağıt,  dağıtdıq,  yeni  bina  ucalt, 

yenisini ucaltdıq. 

Baş  cümlənin  xəbəri  ingilis  dilində  say,  order,  command,  ask  və  s.  kimi  sözlər,  Azərbaycan 

dilində isə demək, əmr etmək, sərəncam vermək, tapşırıq vermək və s. kimi sözlər olmalıdır ki, onlar 

buraxılıb.  Lakin  potensial  olaraq  bu  struktur  vahidlərin  məzmunu  dəyişmir  və  asanlıqla  bərpa  edilə 

bilər.  İkinci  halda  isə  ikinci  komponentə  paralel  olan  birinci  komponentin  budaq  cümləsi  ellipsisə 

uğrayır. Bu hal ingilis dilində mövcud deyildir. Məsələn: 

Balaş: Ortadan qapını bağla, bir yana çıxma! 

Sevil:  Yaxşı, Balaş, deyirsen, çıxmaram. 

Yuxarıdakımürəkkəb  sintaktik  vahidin  komponetlərini  analiz  edərkən  görürük  ki,  ikinci  budaq 

cümlə-çıxma-ellipsisə  uğramışdır.  Burada  tam  və  natamam  formalar  arasında  struktur  fərqi  mövcud 

olsa  da,  semantik  fərq  bir  o  qədər  nəzərə  çarpmır.  Lakin  daha  yaxından  araşdırdıqda,  elliptik 

formaların  funksional  rəngarəngliyi  aydın  görünür.  Bir  çox  mürəkkəb  sintaktik  vahidlərin  elliptik 

formalarının analizi bizə deməyə əsas verir ki, baş cümlənin ellipsisə uğraması tendensiyası daha geniş 

yayılmışdır. Atalar sözləri və məsəllər baş cümlə komponentlərini təşkil edərək (atalar deyib ki, belə 

deyirlər,  məsəl  var  və  s.  kimi  elementlər)  ellipsisə  uğrayır.  Dialoq  tipli  konstruksiyalarda  da  buna 

geniş rast gəlmək mümkündür. 

Mürəkkəb sintaktik vahidlərin formalarından biri də natamam formalardır. Bu fenomeni dərindən 

araşdırmazdan  əvvəl,  natamamlıq  məfhumunun  tam  olaraq  nəyi  ehtiva  etdiyini  bilməliyik.  Səthi 

düşündükdə hər bir cümlənin tamamilə müstəqil vahid olub öz “qonşularındanˮ asılı olmadığını zənn 

etmək  olar.  Lakin  bu  heç  də  belə  deyildir.  Müxtəlif  tədqiqat  işlərinin  araşdırılması  göstərir  ki,  çox 

məhdud sayda söz və ya sözlər qrupu tam və ya təcrid olunmuş vəziyyətdə qalmağa yararlıdır. Cümlə 

IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

 

1275

 

Qafqaz University                                                                                         29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan 

dediyimiz  əksər  strukturlar  özlərindən  əvvəl  deyilənlərdən  asılı  olurlar.  Cümlə  və  onun  içində  olan 

cümlələr qrupu arasında demakrasiya xətti çox müəmmalıdır. Sadə və ya mürəkkəb sintaktik vahidlər 

özlərindən əvvəl təlləffüz olunanlardan pauza və ya fərqli intonasiya ilə ayrılır. Məsələn: 

She’d only to cross the pavement. But still she waited. 

 Give me your bunches of those. That far of roses. 

 Give me those stumpy little to lips. Those red and white ones. 

 

Bu  cümlələr  arasında  əlaqə  aşkardır.  Lakin  hətta  bu  halda  belə  hər  bir  cümlənin  özünəməxsus 

predikasiyası mövcuddur. Bir cümlə digər bir cümlə və ya cümlələrlə əlaqələnə və ya onlardan asılı 

ola  bilər  və  bu  yolla  həmin  cümlələr  qrupunu  əmələ  gətirə  bilər.  Belə  əlaqələnmə  və  ya  tabe  olma 

müxtəlif vasitələrlə üzə çıxır, məsələn, bağlayıcılar, əvəzliklər, zərflər və s. 

How is the little chap feeling? 

Very sorry for himself. 

Bu  dialoqdakı  ikinci  hissə  natamam  forma  adlanır  və  asanlıqla  başa  düşülür  ki,  cümlənin 

mübtədası chap, xəbəri isə is-dir. Bu cümlənin tam forması belə olmalıdır: 

The little chap is very sorry for himself. 

Natamam  cümlələr  elliptik  cümlələrdən  tamamilə  fərqlidir.  Elliptik  cümlələrdə  cümlənin 

natamam  olması  dərhal  nəzərə  çarpsa  da,  ellipsisə  uğramış  üzvləri  tapmaq  çox  çətindir.  Lakin 

natamam  cümlələrdə  itmiş  komponentlər  əvvəlki  dil  materialı  hesabına  asanlıqla  bərpa  oluna  bilir. 

Buna  görə  də,  natamam  cümlələr  daha  çox  dioloji  nitqlə  əlaqədar  olsalar  da,  elliptik  cümlələr  üçün 

eyni  şeyi  deyə  bilmirik.  Elliptik  cümlələrdə  baş  və  budaq  cümlələr  ellipsisə  məruz  qalsalar  da, 

natamam formalarda baş cümlələr itir. 

Mürəkkəb  sintaktik  vahidlərin  üçüncü  forması  ixtisar  olunmuş  formalardır  və  bu  formalar 

yetərincə araşdırılmamışdır.  Elliptik  və  natamam  formalardan fərqli  olaraq, ixtisar olunmuş  formalar 

situativ  xarakter  daşımır.  Elliptik  və  natamam  formalarda  mürəkkəb  sintaktik  vahidlərin  itmiş 

hissələrinin rekonstruksiyasına ehtiyac yoxdur. Hətta bu natamam hissələr tam formalardan daha qəbul 

olunandır.  Bu  hallarda  ehtiyac  olan  informasiya  həmin  natamam  strukturlarda  mövcud  olur.  İxtisar 

olunmuş  formalarda  isə  mürəkkəb  sintaktik  vahidlərin  bir  komponenti  ixtisar  olunur,  strukturun, 

mənanın  və  informasiyanın  da  əsas  ağırlığı  məhz  həmin  ixtisar  olunmuş  hissənin  üzərinə  düşür. 

Aşağıdakı sintaktik vahidə nəzər salaq: 

Jimmy: I said do the papers, make you feel you are not so brilliant after all? 

Alison: Oh, I haven’t read them yet. 

Jimmy: I didn’t ask you that. I said…. 

Cliff: Leave the poor girl alone, shes busy. 

Jimmy: Well, she can talk, can’t she? 

Özünüz dediniz ki....deyə o üzünü sildi. 

Elliptik və natamam formalardan fərqli olaraq, ixtisar edilmiş formalar bu ya digər komponentini 

əvvəlcədən planlaşdırılmış şəkildə itirmir, bu ixtisar ekstralinqvistik amillərlə şərtlənir. 

Mürəkkəb    sintaktik  vahidlərin  komponentləri    arasındakı  əlaqə  qrammatik  quruluşla  birbaşa 

ifadə  olunur  və  bu  da  vahidin  struktur  tərəfini  üzə  çıxarır.  Sintaktik  vahidlərin  strukturu  barədə 

danışarkən  qeyd  olunmalıdır  ki,  hər  bir  məzmun  özünə  bərabər  struktra  malikdir.  Bu  struktur  da 

fonetik,  leksik  və  qrammatik  vasitələrin  birliyi  vasitəsilə  realizə  olunur.  Semantik-strukturdan  fərqli 

olaraq    struktur-semantika    daha  konkretdir.  Burada  mücərrədlikdən  konkretliyə  bir  yol  qurulur, 

mürəkkəb  sintaktik  vahidin  məzmun  ağırlığı  stukturun  üzərinə  qoyulur  və  informasiya  struktur 

vasitəsilə  realizə  olunur.  Bu,  ancaq  informasiyanın  izolə  edilmiş  konstruksiyalar  vasitəsilə  ifadə 

olunması  demək  deyildir.  Bu  informasiya  konstruksiyadan  kənarda  mövcud  deyildir.Beləliklə,  həm 

ingilis,həm  də  Azərbaycan  dilində  mövcud  olan  mürəkkəb  sintaktik  vahilərin  natamam  formalarını 

öyrənmək ümumi dilçilik  tədqiqatları aspektindən əhəmiyyətlidir. 

 

 

 

 

 

 

IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

 

1276

 

Qafqaz University                                                                                         29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan 

ОСВЕЩЕНИЕ ПРОБЛЕМЫ СИНОНИМИИ                                                     

С ТОЧКИ ЗРЕНИЯ АНТРОПОЦЕНТРИЗМА 

 

Нармина ФАТАЛИЕВА 

Университета Хазар 

AZƏRBAYCAN 

 

В  современной  лингвистике  всё  большую  актуальность  приобретает  антропоцентричес-

кий  подход  в  изучении  языковых  явлений,  в  центре  которого  стоит  фактор  личности.  В 

когнитивной  лингвистике  синонимия  также  получила  совсем  иную  трактовку,  полностью 

отвергающая  традиционное  ее  понимание  как  "хорошо  упорядоченной  системы".  Поэтому  в 

литературе  мы  все  чаще  сталкиваемся  с  такими  терминами  как  "переживание  близости 

значения",  "лексическая  аттракция",  "синонимическая  аттракция".  Антропоцентрический 

подход к изучению синонимии заключается в том, что масштаб человеческого восприятия мира 

полностью  переносится  на  всю  систему  языка  и  человеку  дается  полное  право  по  своему 

усмотрению сближать слова в своем лексиконе.  

Итак,  современная  когнитивная  лингвистика  предполагает  включение  в  изучение 

синонимии когнитивного механизма, который может дать возможность рассмотретьсинонимию 

как  ментально-языковую  категорию.  Во  всем  многообразии  работ,  посвященных 

выявлениюобщности  или  сходства  значений  языковых  единиц,главная  роль  отводится 

концептам  в  мышлении,  посредством  которых  человеквоспринимает,  структурирует, 

классифицирует  и  интерпретирует  поток  информации,поступающей  из  окружающего  мира. 

(Беляева Е.П. Семантика глаголов в свете теории прототипов, 2000) 

Считается,  что  каждый  человек  обладает  лексиконом,  которому  присуща  своеобразная 

шкала общности и различия, отличающаяся  от привычного понимания с точки зрения системы 

языка. Человеку характерно сравнить вещи и предметы,выделять в них определенные похожие 

и отличительные свойства. При этом, перебирая в памяти уже известные ему похожие признаки 

и  вещи,  он  сравнивает  новые  знания  со  старыми  и  начинает  на  основе  этого  реализовать 

процесс  категоризации.  Далее  в  спонтанной  речи  при  необходимости  выбрать  какой-то 

синоним,  он  реализует  свой  выбор  тут  же  на  базе  утвердившихся    процессов  категоризации. 

Близкие  по  значению  слова  в  лексиконе  говорящего,  таким  образом,    становятся  продуктов 

процесса категоризации знаний. 

Не секрет, что каждый говорящий видит окружающую реальность по своему и каждый из 

нас  акцентирует  свое  внимание  на  конкретных  признаках  этой  реальности,  игнорируя 

другие.По  словам  Лебедевой,  "для  человека  "синонимы"  –  это  чаще  всего  слова,  по  той  или 

иной  причине  связанные  со  словом-стимулом.  Основу  такой  близости  значений  индивид 

определяет  для  себя  сам".  Свобода  индивидуального  обращения  к  смыслу  затребована 

межличностными  отношениями,  возникающими  по  поводу  познания,  творчества,  взаимных 

стремлений, 

общих 

ценностей 

и 

общезначимого 

дела. 

По 

мнению 

Старовойтенко"индивидуализация  только  усиливает  тенденцию  смысла  быть  вызванным, 

разделенным и принятым другими людьми". Чепель также считает, что "синонимия создается 

при  непосредственном  участии  когнитивного  опыта  пользователя,  который  увязывает  с 

синонимами свои индивидуальные знания, данный опыт и ценностные ориентиры, закладывает 

смысл, передает желаемое содержание".        Из этого следует, что синонимическая аттракция 

представляет собой особый способ, с помощью которого могут выявляться секреты личностной 

концептуальной репрезентации действительности. 

Из  выше  написанного  можно  предположить,  что  доступ  к  внутренним  когнитивным 

структурам лежит именно через языковую деятельность, а единицей умственного лексикона, с 

помощью которой строится концептуальная картина мира, считается концепт. Именно поэтому, 

лингвисты в последнее время проявляют повышенный интерес к взаимодействию когнитивных 

и языковых структур.  

Как  правило,  концепт  обладает  свойством  соотноситься  более  чем  с  одной  лексической 

единицей. А количество его языковых репрезентаторов связано с осмысленностью понятия как 

IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

 

1277

 

Qafqaz University                                                                                         29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan 

в  коллективном,  так  и  индивидуальном  языковом  сознании.  И  именно  последнее  делает 

концепт открытым множеством, границы которого в известной степени условны. 

Таким образом, в значении языковых единиц происходит концептуализация окружающего 

мира, т. е. его восприятие и осмысливание. Синонимы могут обеспечивать разные пути доступа 

к  одному  концепту  в  зависимости  от  того, какое свойство  осмысленных  человеком объектов, 

явлений  мира  включается  в  значение.  Человек  сам,  которому  дается  свобода  по-своему 

распоряжаться  словами  для  описания  реальностей  мира,  становится  главным  фактором  

сближения значения слов, т.е. процессов синонимизации.  

Это,  в  свою  очередь  влияет  на  состав  синонимических  рядов,  на  синонимические 

отношения и на явление синонимии, в конце концов. В результате, позиция синонимов в общих 

синонимических  рядах  оказывается    непрочной,  разрушается  линейность  оформления 

синонимических  отношений  в  языке,  синонимы,  входящие  в  общий  синонимический  ряд,  по 

каким-то семам могут входить также в другой ряд синонимов и так до бесконечности. 

Из  нашего  обсуждения  выяснилось,  что  синонимизации  разрушает  привычное 

стереотипное  представление  о  синонимических  отношениях.  Стало  ясно,  что  синонимия 

представляет собой процесс, который охватывает не только деятельность языковых единиц, но 

и  отражает  жизнь  и  творчество  самого  человека.  Поэтому  приписать  синонимию  к  сугубо 

внутри лингвистическим феноменам будет неправильно. Когнитивный подход доказывает, что 

существование  многочисленных  синонимических  рядов  в  языке  всегда  мотивированно 

стремлением  человека  к  познанию  окружающей  действительности.Итак,  процесс 

синонимизации  в  человеческом  сознании  представляет  собой  целое  словотворчество, 

направленное  на  выбор  и/или  конструирование  индивидом  такой  лексической  единицы, 

которая в наибольшей мере отвечает требованиям определенного коммуникативного акта. 

В  заключении  можно  отметить,  что  сегодня  возникновение  новой  лексической  единицы 

для  наименования  уже  обозначенного  понятия  скорее  вызвано  потребностями  говорящего.  

Человек  имеет  безграничную  власть  над  словами;  он  способен  повлиять  на  слово  или  даже 

поменять  его  предназначение.  Такое  стремление  слов  в  сознании  человека  к  сближению  с 

другими словами по значению становится когнитивно обоснованным как бы это сближение ни 

отклонялось  от языкового стандарта.  

Нам  представляется  необходимым  также  отметить,  что  помимо  когнитивных  и 

личностных факторов, усиливающие процесс синонимизации немаловажная роль принадлежит 

социальным,  лингвистическим  и  прагматическим  факторам.  Следовательно,  синонимизация 

слов всегда чем-то мотивировано и учет вышепреречисленных факторов помогут лучше понять 

обоснованность сближения значений слов, не являющиеся близкими с лингвистической точки 

зрения.  

 

 

PREDICATIVITY RELATION IN THE SENTENCE 

 

Turana MAMMADOVA 

Azerbaijan Technology University 

[e-mail] 

AZERBAIJAN 

 

In  linguistics  predicativity  is  considered  logical-grammatical  phenomena  and  is  functioning  as 

one  of  the  main  criterion  in  determining  the  sentence.  Each  sentence  is  characterized  by  the 

predicativity character, i.e. feature of belonging to reality. Predicativity acts as the role of expressing 

and forming thought.  

Predicative  relation  (the  relation  of  subject  with  the  predicate)  can  be  considered  the 

characteristic sign for the sentence. In expressing this relation agreement in person and number plays a 

special role. Words compiling the sentence are especially in 4 contacts or relations: object, adverbial, 

attributive and predicative. There are general peculiarities both uniting and separating this relation. It 

is  possible  to  reveal  those  peculiarities  among  word  combinations  and  parts  of  sentence.  Adverbial 

IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

 

1278

 

Qafqaz University                                                                                         29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan 

relation is between parts of word combinations or between parts of sentence-predicate and adverb and 

shows  work  condition,  relation  condition  among  parts  of  the  sentence.  E.g.  “I  came  home  late 

yesterday”-in  this  sentence  the  relation  between  predicate  and  adverb  shows  fulfillment  of  work 

condition.  Attributive  relation  is  between  parts  of  word  combinations  (e.g.  a  beautiful  girl,  a 

hardworking  student).  This  relation  has  been  beforehand  formed  readily  beyond  the  sentence. 

Attributive  relation  forms  combinations  performing  as  a  whole  complex  in  the  sentence  and  these 

combinations  are  brought  to  the  sentence  in  a  ready  form.Object,  adverbial  and  attributive 

combinations  can  perform  various  functions  in  the  sentence.  It  means  that  object,  adverbial  and 

attributive relations do not have any connection with the structure of the sentence.  

Predicative  relation  is  between  the  main  parts  –subject  and  the  predicate  of  the  sentence.  E.g. 

Snow  is  white;  I  was  working;  My  sister  is  a  doctor,  etc.  Predicative  connection  is  not  beforehand 

brought to the sentence as ready forms. It is formed during speech. With the help of this relation we 

make up a sentence. Other relations are seen in the sentence after bringing the second members of the 

sentence. It is not correct to consider the predicativity only between predicate and subject, because it 

concerns  only  two-member  sentences.  Nevertheless  beside  two-member  sentences,  there  exist  also 

one-member sentences in the language, in these sentences the main member is indicated by a word.  

It  is  obvious  that  predicate  is  expressed  not  only  by  verbs,  but  also  by  other  parts  of  speech 

beyond  verbs.  So  it  may  be  concluded  that  any  part  of  speech  which  can  function  as  a  predicate 

expresses predicativity category. But these parts of speech have to admit definite morphological signs 

for fulfillment of predicativity category. It means that the terms “predicate” and “predicativity” are not 

synonyms. But M.Huseinzadeh used those terms as synonyms. While Z.Budagova was more true here. 

She  thought  that  notion  of  predicativity  is  wider  than  the  notion  of  predicate.  According  to 

Z.Budagova, predicate is the part of the sentence, but predicativity is the attitude of sentence content 

to  the  reality.  There  are  some  sentences  that  we  can  see  predicate  is  the  main  factor  in  forming  the 

attitude  of  sentence  content  to  the  reality,  but  in  other  sentences  there  is  not  a  predicate,  but 

predicativity exists. In such kind of sentences definite words may express predicativity relation with 

the help of context and intonation.  

In  a  variety  of  languages,  whether  English  or  Azerbaijanian,  nominative  words  are  used  in 

predicative construction in the function of predicate. As well there are some kinds of sentences in the 

language  that  there  is  predication  although  predicate  is  not  formed  as  a  part  of  the  sentence.  For 

example, nominative imperative sentences are of this type: Forward!, Fire!, Left!, Back!, etc. In these 

sentences, brevity and conciseness, clarity is very important and for this purpose, we use elliptic form 

of  entire  sentence.  And  that  is  why  the  whole  collection  of  lexical  and  grammatical  means  of 

predicativity doesn’t participate in these sentences. For example, the real forms of above-mentioned 

sentences can be restored logically: Go forward!, Make fire!, Turn to the left!, Go back!, etc. As can 

be seen from the examples that, in these types of sentences predicate is formed by means of verb and 

these  sentences  are  verbal  predicate.  But  according  to  their  usage,  those  sentences  are  called 

nominative imperative sentences. For finding predication expression in the sentence, two methods are 

used:  1)  morphological  (synthetic);  2)  syntactic  (analytical).  Thus  in  the  investigation  process  of 

predicativity, the use of any of these methods should be taken into account. Here it will be important 

to determine structural properties of predicativity and sentence. The relation of predicativity with the 

sentence is somewhat disputable. For example, by means of predicativity we can form a sentence and 

from here we can conclude that predicativity is able to transform word combination to a sentence. But 

it  doesn’t  mean  that  in  any  case  predicativity  is  able  to  make  up  a  sentence,  although  there  is  a 

predicate. For more clarity let’s have a look at two sentences with similar lexical structures, of which 

one has a predicate, the other doesn’t have: “The cake is sweet” and “Sweet cake”. In the first sentence 

there  is  a  predicate,  that  is  nominal  predicate,  but  in  the  second  there  is  not  a  predicate  and  this 

structure  coincides  in  nominative  sentence.  At  the  same  time,  it  should  also  be  noted  that,  in  the 

combination  “Sweet  cake”  there  is  not  generally  a  verdict.  But  if  we  use  this  combination  in  the 

function of nominative sentence in the context the verdict appears and quasi-predicative base arises.  

Here it can be concluded that predicativity is a syntactic category that forms the sentence. It binds 

the content of the sentence with reality and turns it into transmitting information unit. It is a unity of 

two syntactic category-grammatical tense and aspect. Sometimes person category also concerns to the 

predicativity.  In  the  two-member  sentences  the  predicativity  carrier  is  predicate,  but  in  one-member 

sentences it is the main member.