sanlar üçün anlaşılmazdır. Ona görə də praqmatik amil
tərcümədə tam adekvatlıq əldə etməyin ən mühüm şərtlərindən
biridir. Həm də yadda saxlamaq lazımdır ki, bütün mətnlərdə
praqmatik amilin eyni dərəcədə nəzərə alınması vacib deyil.
Alman tərcümə nəzəriyyəçisi A. Nyubert (19) mətnlərdəki
praqmatik amilləri nəzərə alaraq bütün mətnləri dörd qrupa
bölür:
1. elmi-texniki mətnlər (bu mətnləri mütəxəssislər eyni cür
başa düşürlər)
2. qəzet məqalələri və ölkənin özü üçün nəzərdə tutulan bəzi
mətnlər, belə mətnlərin məzmunu o qədər də asanlıqla başa
düşülmür:
3. bədii mətnlər
4. ölkənin xarici siyasətinin təbliğindən bəhs edən mətnlər
və elanlar
İ.R.Qalperin (10) ifadə olunmuş məlumata görə mətnləri
əsasən iki yerə bölür: məzmun etibarilə faktual informasiyalı
mətnlər
{content factual) və məzmun etibarilə konseptual
informasiyalı mətnlər
{contenhconceptual). Bunların birincisinə
informasiya yükü daha çox, emosionallıq, çoxmənalılıq və
obrazlıhq az olan mətnlər, ikinciyə isə əsasən bədii ədəbiyyat və
ona yaxın olan mətnlər daxildir.
P.Nyumark mətnləri üç qrupa bölür: 1) ciddi bədii ədəbiyyat
(serious imaginative literature-lirik şer, roman, pyeslər); 2)
mötəbər bəyanatlar (authoritative statements), siyasi nitq və
sənədlər, nizamnamə və hüquqi sənədlər, elmi fəlsəfi əsərlər 3)
tərcümeyi-hal,
hekayələr,
oçerklər,
şəxsi
yazışmalar
(authobiographies, essays, personal correspondence).
Nəzəriyyəçilər arasında mətnləri bədii
{art) və pragmatik
ipragmatic) kimi iki qrupa bölənlər də var. Bunu bəzən ünvanlı
və ünvansız mətn adlandıranlar da var.
Şübhəsiz ki,
bədii mətnin
əksər hallarda ünvanı yoxdur, ancaq mağazadan televizor alanda
ona istifadə qaydaları da əlavə olunur ki, bu da həmin istifadə
qaydalarının kimə ünvanlandığını
16 /
göstərir. Tərcümənin növlərindən bəhs
etdikdə bu məsələyə yenə
qayıdacağıq.
Dostları ilə paylaş: