149
dəki şəxsdən ən aşağıdakı şəxsə qədər hamı bir-birinə adları
ilə xitab edir (Nelson və Campbell, 1997). Əlbəttə ki, qeyd
olunan bu xüsusiyyətlər təşkilatdan-təşkilata fərqlənir və
bu tamamilə təbiidir.
Hekayələr və miflər təşkilat mədəniyyəti baxımından ol-
duqca əhəmiyyətli
olan və ümumiyyətlə, təşkilatın keçmişi
ilə əlaqəli hadisələrin qabardılmış bir formada ötürülməsi
nəticəsində meydana gələn mədəniyyət daşıyıcılarıdır. Təd-
qiqatçılara görə, hekayə və miflər təşkilatın keçmişi və bu-
günkü vəziyyəti arasında körpü rolunu oynayırlar (Unut-
kan, 1997: 49). Mövzu ilə əlaqəli aparılmış bir tədqiqatda
təşkilatlarda aşağıdakı mövzularda hekayələr meydana
gəldiyi iddiası irəli sürülmüşdür: müdir
hekayələri,
qovulma hekayələri, az bacarıqlı işçilərin vəzifədə yüksəlib-
yüksəlməməsi ilə bağlı hekayələr, böhran vəziyyətlərində
təşkilatın necə davrandığı və ya qaydalar pozulduğu zaman
hansı situasiyalarla qarşılaşılacağı ilə əlaqəli hekayələr və s.
(Nelson və Campbell, 1997). Miflər isə qurum daxilində
simvolik olaraq ifadə edilən hörmət və müqəddəslik xü-
susiyyəti daşıyan hekayələrdir.
Onlar bir cəmiyyətin və ya
təşkilatın nizamı, münasibətləri, həyat tərzi haqqında mə-
lumat verir. Miflər hadisələri asanlıqla anlamaq və ziddiy-
yətləri həll etmək baxımından təşkilat işçilərinə fayda verir
(Do ğan, 2007: 55).
Simvollar təşkilat daxilində bəzi fikirləri, dəyərləri və
emosional ifadələri çatdırmağa imkan verən və görüntüsü
ilə məna
kəsb edən obyektlər, əşyalar və ya hərəkətlər olaraq
ifadə edilir (Terzi, 55 :2000). Digər bir izaha görə, təşkilatın
150
işarəsi olaraq istifadə olunan əşyalar, loqotiplər, naxışlar,
şüarlar, nəğmələr, geyimlər, binaların arxitekturası və s.
kimi bir çox şey də simvollardır, onlar təşkilat daxilindəki
fikirləri, dəyərləri və emosional ifadələri çatdırmağa
imkan
verirlər və göründüklərindən daha çox məna kəsb edirlər.
(Bakan, 2004: 59).
Qəhrəmanlar təşkilat mədəniyyətinin alt quruluşunu for-
malaşdıran təməl dəyərləri və inancları öz şəxsiyyətlərində
əks etdirən modellər və ya təmsilçilərdir (Farnham, 1997,
akt Bakan, 2004:43). Qəhrəmanlar təşkilati baxımdan ide-
al xüsusiyyətlərə sahib olan şəxslər olaraq görünür. Təşki-
latlarda qəhrəmanların sayı birdən çox ola bilər. Qəhrəman
olaraq qiymətləndirilən şəxslər təkcə yaşayan, yəni həyatda
olan şəxslər deyil, həmçinin vəfat etmiş şəxslər də ola bilər.
Eyni zamanda qəhrəmanlar realda var olan şəxslər kimi,
var olmayan, yəni xəyali şəxslər də ola bilər (Şişman, 1998).
Dil anlayışı təşkilat mədəniyyətini formalaşdıran ele-
mentlərdən biridir. Hər ölkənin özünə aid dili olduğu
kimi, hər təşkilatın da öz daxilində işləyənlər və idarəçilər
tə rəfindən anlaşılan oturuşmuş bir dili vardır. Təşkilatlara
məxsus olan
bu dilə uyğun olan işarələr, metaforalar, mah-
nılar və ya işçilərin öz aralarında yaratdığı və istifadə etdiyi
jarqonlar vardır. Təşkilat daxilində istifadə edilən bu ifadələr
sadəcə həmin təşkilatda bir məna ifadə edir, təşkilatdan kə-
narda istifadə olunmur (Terzi, 2000: 55). Yəni, təşkilat dilini
yalnız o təşkilatın üzvü olanlar anlaya bilir və istifadə edir.
Bir təşkilatın mədəniyyəti hakim olan mədəniyyətdən və
ya alt mədəniyyətlərdən ibarət ola bilər. Hakim mədəniyyət
151
təşkilatın əksər üzvləri tərəfindən paylaşılan
təməl dəyərləri
ifadə edir. Bu, bir təşkilatın mədəniyyətinə ayrı bir xüsusiy-
yət qazandıran hakim mədəniyyətdən bəhs edildiyi məna-
sını ifadə edir (Hoffman və Jones, 2005). Alt mədəniyyət
isə böyük təşkilatlarda ortaya çıxan, eyni bölmə və ya eyni
yerdə işləyən işçilərdən formalaşan qrupların qarşı-qarşıya
qaldıqları ortaq problemlər, vəziyyətlər
və ya təcrübələri
əks etdirən mədəniyyət formasıdır.
Təşkilat mədəniyyəti haqqında ən çox müzakirə olunan
məsələlərdən biri də təşkilatların güclü və zəif mədə niy-
yətlərə görə bölünməsidir. Güclü və zəif olan mə də niy yət-
lər arasında fərqlər mövcuddur. Əgər təşkilatın üzv lə rinin
böyük bir hissəsi, təşkilatın missiyası və dəyərləri haq qında
eyni düşüncələrə malikdirsə, bu həmin təşkilatın mə-
dəniyyətinin güclü olması deməkdir. Əgər fikirlər arasında
fərqlər çoxdursa, bu, təşkilatın mədəniyyətinin zəif olması-
na bir işarədir. Güclü mədəniyyətə malik
olan təşkilatlarda
dəyərlər, yəni bütün təşkilat üzvləri tərəfindən mənimsənil-
miş əsas və ya hakim olan dəyərlər güclü bir şəkildə mənim-
sənilir və həmçinin paylaşılır (Robbins və Judge, 2013: 522).
Dostları ilə paylaş: