Əhli Sünnə Vəl Cəmaat Sələfi Salihin Əqidəsi SƏLƏF İmamlarinin

Əhli Sünnə Vəl Cəmaat

Sələfi Salihin Əqidəsi

SƏLƏF

İMAMLARININ

HƏYATI


Bu Kitab, Azərbaycan Respublikası Dini Qurumlarla İş Üzrə Dövlət

Komitəsinin 08 İyun 2012-ci İl Tarixli İcazəsi Əsasında

Çap Edilmişdir № DK-223/Q


TOPLAYAN VƏ TƏRTİB EDƏN: K.HÜSEYN

KİTABIN BÜTÜN HAQLARI QORUNUR



Ön Söz

Xutbətul Hacə

Həmd ancaq Allahadır, Ona həmd edir, Ondan yardım və məğfirət diləyirik. Nəfslərimizin şərindən və pis əməllərimizdən Allaha sığınırıq. Allah kimi hidayətə yönəltmişsə, onu heç kəs azdıra bilməz, kimi də azdırmışsa, heç kəs onu hidayətə yönəldə bilməz. Mən şəhadət edirəm ki, Allahdan başqa ibadətə layiq haqq ilah (məbud) yoxdur, O, təkdir, şəriki də yoxdur və şəhadət edirəm ki, Muhəmməd Onun qulu və Elçisidir.

“Ey iman gətirənlər! Allahdan lazımınca qorxun. Yalnız müsəlman olduğunuz halda ölün”. (Ali İmran 102).

“Ey insanlar! Sizi tək bir şəxsdən (Adəmdən) xəlq edən, ondan da zövcəsini (Həvvanı) yaradan və onlardan da bir çox kişi və qadınlar törədən Rəbbinizdən qorxun. (Adı ilə) bir-birinizdən (cürbəcür şeylər) istədiyiniz Allahdan, həmçinin qohumluq əlaqələrini kəsməkdən qorxun. Şübhəsiz ki, Allah sizin üzərinizdə nəzarətçidir”. (ən-Nisa 1).

“Ey iman gətirənlər! Allahdan qorxun və doğru söz söyləyin! (Əgər belə etsəniz) Allah əməllərinizi islah edər və günahlarınızı bağışlayar. Hər kəs Allaha və Peyğəmbərinə itaət etsə, böyük bir səadətə (Cənnətə) nail olar”. (əl-Əhzab 70-71).¹

Şübhəsiz ki, sözlərin ən doğrusu Allahın kəlamı, yolların ən xeyirlisi Muhəmmədin – sallallahu aleyhi və səlləm – yoludur. Əməllərin ən pisi sonradan uydurulanlardır. Sonradan uydurulub dinə salınan hər bir əməl bidətdir, hər bir bidət isə zəlalətdir. Hər bir zəlalət isə oddadır.²

“Ey Rəbbim! Köksümü açıb genişlət, işimi yüngülləşdir, dilimdəki düyünü aç ki, sözümü yaxşı anlasınlar!” (Taha 25-28).

Möhtərəm müsəlman bacı və qardaşlarımız! İlk öncə hamınızı Allahın salamı ilə salamlayıram. Allahın Kitabına və Allah Elçisinin – sallallahu aleyhi və səlləm – yoluna tabe olaraq bu əməli “Bismilləh” ilə başlayıram. Çünki, Allah Rəsulu – sallallahu aleyhi və səlləm – də öz məktublarını "Bismilləh" ilə başlamış və buyurmuşdur: "Hər mühüm bir işə "Bismilləh" ilə başlanılmazsa, o işin sonu kəsikdir"³.

Hər əsrdə dinini təzələyəcək bir imam izhar etməklə qullarının sağlam əqidə üzərə qalmalarına imkan yaradan Allaha sonsuz həmd sənalar olsun, Onun Rəsuluna, Rəsulunun zovcələrinə, ailəsinə, səhabələrinə və Qiyamətə qədər onların haqq yolu üzərə gedənlərin üzərinə Allahın salamı olsun. Ümmətin üzərində icma etdiyi əsil və ümmətin bir-birinə sarılmasının əsası – Əqidə birliyidir. Sərhədləri, dilləri, ölkələri ayrı olsada paylaşdıqları ortaq bir əqidə ilə tək bir ümmətdirlər. Lakin dilləri, ölkələri, tarixləri və sərhədləri eyni olub əqidələri fərqli olarsa ixtilaf və düşmənlik içində olarlar.

Etiqad birliyi Əhli Sünnətin özəlliklərindəndir. Çünki onlar heç bir ixtilafın olmadığı İlahi vəhyə tabe olurlar. Allahın vəhyində isə heç bir ziddiyət yoxdur. “Onlar Quran barəsində (onun Allah kəlamı olması haqqında) düşünməzlərmi? Əgər o, Allahdan qeyrisi tərəfindən olsaydı, əlbəttə, onda çoxlu ziddiyyət (ixtilaf, uyğunsuzluq) tapardılar”. (ən-Nisa 82). Əhli Sünnə imamları haqq üzərində yeriyir və haqq üzərə birləşirlər. Onların zəlalət üzərində bir yerə cəm olmaları mümkün deyildir. Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: «Şübhəsiz ki, Allah mənim ümmətimi sapıqlıq üzərində bir yerə cəm etməz. Allahın əli cəmaat üzərindədir. Kim ayrılarsa atəşə doğru ayrılmış olar»⁴. İmam Əsfəhani – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Müxtəlif zaman və məkanlarda yaşamış Əhli Sünnət alimlərinin etiqad (əqidə) barəsində yazdıqları kitabları incələndikdə görülən bu kitabların üslubları, sözləri, mövzuları eynidir və az bir şey olsada qəti aralarında heç bir fərq yoxdur. Bunlar sanki tək bir qələmdən çıxmış kimidir”⁵. İbn Teymiyyə – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Allahın bu rəhmətidir ki, bu ümmətin imamları, dörd imam və digərləri öz sözlərində doğru dürüstdülər. Hamı tərəfindən tanınmış imamlar Allahın sifətlərini təsdiq edərək deyirlər: “Həqiqətən Quran Allahın Kəlamıdır və o məxluq deyildir”. Onlar həmçinin deyirlər: “Allah Qiyamət günü (Cənnətdə möminlərə) görünəcəkdir, bu da səhabələrin və müsəlmanların məzhəbidir hansıki Peyğəmbərinin – sallallahu aleyhi və səlləm – yolu ilə ixlasla getmişlər. (Dinin əsaəlarında bu imamlar arasında heç bir ayrılıq olmamışdır). Bu həmçinin müsəlmanların yolunu izlədikləri imamlar olan: İmam Məlik, əs-Sovri, Leys İbn Sad, əl-Əuzai, Əbu Hənifə, İmam Şəfii və Əhməddir – Allah onlardan razı olsun -⁶. Şeyxulİslam Əbu İsmail əs-Sabuni – rahmətullahi aleyhi - “Əqidətus Sələf” s. 111 adlı əsərində imamların etiqadı ilə bağlı bəzi cümlələri zikr etdikdən sonra deyir ki: “Nəql etdiyim bu cümlələr bütün imamların etiqadıdır və bu barədə aralarında ən kiçik bir ayrılıq da yoxdur”. İmam Lələkai – rahmətullahi aleyhi - öz kitabında bu imamların etiqadlarını zikr etdi: Sevri, Əvzai, İbn Uyeynə, İmam Əhməd, İbn Mədini, Əbu Sevr, Buxari, Əbu Zura, Əbu Xatim, Tisteri, Təbəri – Allah onlardan razı olsun -. Hamısının etiqadı da eynidir”⁷. Çünki onlar Quranın nazil olmasına şahidlik edən, mənasını Rəsulullahdan – sallallahu aleyhi və səlləm – öyrənən, doğru yolla yeriyən səhabə, onlara tabe olan Tabiin, Əhli hədis və imamlara uyan cəmaatdır. İttifaq və birlik, əhli sünnətin özəlliklərindən olduğu kimi, ixtilaf, ayrılıq və təkfir də bidət əhlinin özəlliklərindəndir. İmamların Peyğəmbərdən – sallallahu aleyhi və səlləm – alaraq üzərində birləşdikləri etiqadları qorunmuşdur. Çünki Allah bu etiqadın qaynağını qorunma altına almışdır. “Şübhəsiz ki, Quranı Biz nazil etdik və sözsüz ki, Biz də onu (hər cür təhrif və təbdildən; artırıb-əskiltmədən) qoruyub saxlayacağıq!”. (əl-Hicr 9). Allah hər dövürdə batil və zərərləri aradan qaldıracaq sadiq möminlər var etmişdir. Elm əhli deyir ki: Bizdən əvvəlki ümmətlərin dövründə din pozulduğu zaman Allah haqqı bəyan edən yeni Peyğəmbərlər göndərmişdir. Bu ümmətin isə Peyğəmbərindən sonra başqa bir Peyğəmbəri olmayacaq, lakin Allah Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – dinini qoruma və bəyan edəcək saleh alimlər var etmişdir. “Hər kəs özünə doğru yol aşkar olandan sonra Peyğəmbərdən üz döndərib möminlərdən qeyrisinin yoluna uyarsa, onun istədiyi (özünün yönəldiyi) yola yönəldər və Cəhənnəmə varid edərik. Ora necə də pis yerdir.”. (ən-Nisa 115). Qiyamət gününə qədər bu etiqad üzərə qalan möminlər olacaqdır və onlar bidət əhlinə qarşı daima mübarizə aparacaqlar. İbn Məsud – radıyallahu anhu – rəvayət edir ki, Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: «Allahın məndən əvvəlki ümmətlərə göndərdiyi hər Nəbinin öz ümmətindən sünnətini alan və əmrlərinə uyan bir çox həvvariləri və səhabələri vardır. Sonra onların ardından etməyəcəkləri şeyləri söyləyən və əmr olunmadıqları işləri edən bir çox nəsillər zühur edər. Kim onlara qarşı əli ilə mübarizə apararsa o, bir mömindir. Onlara qarşı kim diliylə mübarizə apararsa o, da bir mömindir. Onlara qarşı kim qəlbi ilə mübarizə apararsa o, da mömindir. Amma bundan aşağı (imandan) bir xardal dənəsi qədər də iman yoxdur»⁸. Səvban – radıyallahu anhu – dən gələn rəvayətdə Rəsulullah - sallallahu aleyhi və səlləm - buyurur: «Ümmətimdən bir qrup insanlar olacaq ki, Qiyamətin qopacağı vaxta qədər haqq üzrə gedəcəklər. Heç nə və heç kim onlara zərər vura bilməyəcək. Allahın əmri gəlincəyə qədər»⁹. İmran İbn Hüseyn - radıyallahu anhu – rəvayət edir ki, Rəsulullah – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: «Ümmətimdən Qiyamət saatı gəlincəyə qədər haqq üzərə savaşacaq olan kimsələr olacaqdır. Onlarla döyüşənlərə qarşı müzəffərdilər (yenilməz). Onların sonuncuları Məsih Dəccəllə qarşı döyüşən (cəmaatdır)»¹⁰.

Dini zərurətlərdən biri də etiqadın sadəcə Allah və Rəsulundan – sallallahu aleyhi və səlləm – alınmasını bilməkdir. Bu baxımdan Əhli Sünnətin yolu, səhih dəlildən ayrılmamaq, filan və filankəsin sözüdür deyə dəlilə müxalif olmamaqdır. Buxari – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “İmam Həmidinin belə dediyini eşitdim: İmam Şəfiinin – rahmətullahi aleyhi - yanında idim. Bir nəfər gəlib bir məsələ haqqında soruşdu. İmam Rəsulullahın – sallallahu aleyhi və səlləm – bu məsələdə belə dediyini höküm verdi. Adam: “Bəs sən nə deyirsən?” dedi. İmam: “Subhənəllah! Məni kilsədəmi görürsən? Məni sinaqoqdamı görürsən? Mən sənə Rəsulullahın – sallallahu aleyhi və səlləm – hökm verdiyini deyirəm, sən isə: Bəs sən nə deyirsən” deyə soruşursan”¹¹. İslam dinində Allah və Rəsulunun – sallallahu aleyhi və səlləm – sözündən sonra bir başqasının sözünə yer yoxdur. “Allah və Peyğəmbəri bir işi hökm etdiyi zaman heç bir mömin kişiyə və qadına öz işlərində başqa yol seçmək (öz ixtiyarları ilə ayrı cür hərəkət etmək) yaraşmaz. Allaha və Onun Peyğəmbərinə asi olan kəs, şübhəsiz ki, (haqq yoldan) açıq-aydın azmışdır!”. (əl-Əhzab 36). İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – sünnəti bəyan olan bir kimsənin başqasının sözünə uymasının caiz olmadığında alimlər icma etmişlər”¹².

Usulud Din mövzusunda sadəcə dörd imam deyil, bütün imamlar və ümmətin Sələfi eyni haqq etiqad üzərindədirlər. Çünki onların hamısı bu mövzuda elmlərini Peyğəmbərdən – sallallahu aleyhi və səlləm – alan səhabələrin məzhəbi üzərindədirlər. Səhabələr isə Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – zamanında tək bir etiqad üzərə idilər. Çünki onlar vəhyi və səhabə olma şərəfini idrak etmişlər¹³. Etiqadlarını tək bir qaynaqdan, vəhy qaynağından aldılar. Başqa maddələr ilə bu qaynağı kirləmədilər. Buna görə də: Allaha həmd olsun İsimlər, Sifətlər, Qəza və Qədər, İman, Səhabələr və s. məsələsində ixtilaf etmədilər. Ümmətin sonra gələn Sələfləri və imamları da ehsan üzərə onlara tabe oldular. Bütün bu imamların etiqadları səhabə və ehsan ilə onlara tabe olanların etiqadlarının eynisidir. Bu da Kitab və Sünnətin gətirdiyi etiqaddır¹⁴. Ümmət tərəfindən qəbul olunan heç bir alimin Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – ən kiçik bir sünnəti olsun müxalif olması mümkün deyildir. Çünki onlar Peyğəmbərə – sallallahu aleyhi və səlləm – ittibanın vacib olduğu və Rəsulullahdan – sallallahu aleyhi və səlləm – başqa hər kəsin sözünün qəbul və rəd edilə biləcəyi üzərində yəqin idilər. İmam Məlik – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “İmamlar bidət yoluna deyil ittiba yoluna tabe oldular. Onlar özlərinə nümunə Peyğəmbəri – sallallahu aleyhi və səlləm – seçdilər. Bir qul Allahın əzabından ancaq bu iki şey ilə qurtula bilər. Allahı birləmək və göndərdiyi elçiyə uymaq. Müsəlman Allah və Rəsulunun hökmündən başqa hökm qəbul etməz”. Allah və Rəsulunun əmr və xəbərlərini tətbiq etmək və təsdiq etmək üçün şeyxindən, imamından və ya böyük qəbul etdiyi kimsələrdən izn alamağa lüzum görməz. Qulun Rəbbinin hüzuruna – şirk xaric – bütün günahlarla getməsi belə bir şeylə getməsindən daha xeyirlidir. Müsəlmanın üzərinə düşən səhih bir hədis eşidər eşitməz onu sanki Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – dilindən eşitmiş kimi həmən qəbul edər. Yoxsa onun məzhəbinə uyğun deyildir deyə bu dəlilləri təvil və rədd etməz. Əksinə başqalarının sözləri dəlilə uymadığı zaman rədd edilməlidir. Vacib olan xəbər verdiyi şeyləri təsdiq edərək, əmr etdiklərinə uyaraq, qadağalarından çəkinərək və Allaha onun kimi ibadət edərək tam mənasıyla Rəsulullaha – sallallahu aleyhi və səlləm – təslim olmaqdır. Necə ki, Lə İləhə İlləlah şəhadətinin tələb etdiyi Allahı Rububiyyətində, Uluhiyyətində, İsim və Sifətlərində birləməkdirsə, Muhəmmədur Rəsulullah şəhadətinin tələb etdiyi də budur. Peyğəmbərə – sallallahu aleyhi və səlləm – ittiba və təslim olmağın ən mükəmməl şəkili budur.

İmamlar etiqadda ittifaq etmişlər. Sələf imamlarının etiqadları barəsində bir çox kitablar yazılmışdır. Hər biri də Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – sünnətinə etimat etdiklərini göstərir. Onlar daima: Mənim məzhəbim Quran, Sünnə və səhabələrin fəhmidir” deyərdilər. Onlardan biri deyir ki: “Etiqad – nə məndən, nə də məndən daha böyüklərdən alınmaz. Əksinə Allah və Rəsulundan – sallallahu aleyhi və səlləm – alınır. Quranda olan və ümmətin Sələfinin üzərində ittifaq etdiləri Buxari, Müslim kimi səhih hədislərdə gələn xüsuslara iman etmək vacibdir”¹⁵. Sünnət - imamlardan birinin məzhəbinə uymaqla deyil, Quran və Sünnətə uymaqla gerçəkləşir. Kim ki, Mən fiqhdə Şəfiiyəm, etiqadda Əşariyəm deyərsə açıq bir şəkildə ziddiyətə düşmüşdür. Çünki İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi - heç bir zaman Əşari deyildir. Həmçinin fiqhdə Hənəfi olub, əqidədə Mətrudi olan da açıq bir ziddiyətdədir. Çünki İmam Əbu Hənifə – rahmətullahi aleyhi - heç bir zaman Mətrudi olmamışdır. Kim Quran, Sünnə və icmaya tabe olarsa o imamlardan birinə uymasa da belə Əhli Sünnə Vəl Cəmaatdır. Ona görə də etiqadi məsələrdə imamlar kimsəni hər hansısa məzhəbə çağırmazdılar. Onlardan biri deyir ki: “Həyatım boyu bu ana qədər Usulud Dində insanları Hənbəli, (Hənəfi, Şəfii) və s. Məzhəblərə çağırmadım. Əksinə ümmətin Sələfinin üzərində ittifaq etdikləri xüsuslara çağırdım”¹⁶. İbn Teymiyyədən – rahmətullahi aleyhi - bir nəfər etiqadı Şəfii məzhəbinə görə xəbər verməsini istədi. Şeyx: “Bu barədə Şəfii məzhəbi digər imamların məzhəbləri ilə eynidir. İmamların məzhəbləri isə səhabə və ehsan üzərə olanlara tabe olan Tabiinin məzhəbidir ki, onlar da məzhəblərini Kitab və Sünnətdən almışlar. Bu müzakirə əsnasında ondan: “Sən İmam Əhmədin – rahmətullahi aleyhi - etiqadını daşıyırsan” deyə soruşurlar. Şeyx: “Bu imamlar və ümmətinin Sələfinin Peyğəmbərdən aldıqları Muhəmmədin – sallallahu aleyhi və səlləm – əqidəsidir”¹⁷.

Peyğəmbərlərin Də Etiqadları Birdir: Bütün bunlardan dörd imamın və hətta bütün imamlar və ümmətin fəqih sələfinin etiqadlarının eyni olduğu alnaşılır. Çünki onlar eyni qaynaqdan götürmüşlər ki, o qaynaqda Peyğəmbrimizdir. Peyğəmbərimizin etiqadı isə digər Peyğəmbər qardaşlarının etiqadları ilə eynidir. Şəriətləri ayrı olsa da belə bütün Peyğəmbərlərin dinləri birdir. Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: «Peyğəmbərlər ata bir qardaşdılar. Anaları ayrıdır. Dinləri isə birdir. Mən Məryəm oğlu İsa – əleyhissəlam – a ən yaxın olanam. Çünki mənimlə onun arasında Peyğəmbər yoxdur»¹⁸. İmam Nəvəvi – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Cumhur deyir ki, Peyğəmbərlərin iman və şəriət üsulları birdir. Onlar Tövhid üsulunda müttəfiq lakin şəriətdə müxtəlifdirlər”¹⁹. İbn Həcər – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Şəriətdə müxtəlif olsalarda dinlərinin əsli eynidir mənasındadır”²⁰. Allah Qurani Kərimdə bir çox ayələrdə bunu açıqlamışdır: “(Ya Rəsulum!) Səndən əvvəl elə bir peyğəmbər göndərmədik ki, ona: “Məndən başqa heç bir tanrı yoxdur. Buna görə də yalnız Mənə ibadət edin!” – deyə vəhy etməyək”. (əl-Ənbiya 25). “Biz hər ümmətə: “Allaha ibadət edin, Tağutdan çəkinin! – deyə peyğəmbər göndərmişdik. Onlardan bir qismini Allah doğru yola yönəltmiş, bir qismi isə (Allahın əzəli elmi ilə) haqq yoldan azmalı olmuşdur. (Ey müşriklər!) Yer üzündə dolaşıb görün ki, (peyğəmbərləri) yalançı hesab edənlərin axırı necə oldu!”. (ən-Nəhl 36). “(Ya Peyğəmbər!) Allah: “Dini doğru-dürüst tutun (qoruyub saxlayın), onda ayrılığa düşməyin!” – deyə Nuha tövsiyə etdiyini, sənə vəhy buyurduğunu, İbrahimə, Musaya, və İsaya tövsiyə etdiyini dində sizin üçün də qanuni etdi. Sənin dəvət etdiyin (tövhid dini) müşriklərə ağır gəldi. Allah istədiyi kimsəni özünə (peyğəmbər) seçər və tövbə edib Ona tərəf qayıdan kimsəni də doğru yola yönəldər!”. (əş-Şura 13). Allahın, Muhəmmədin ümməti üçün seçdiyi İslam Dini bütün Peyğəmbərlərin dinidir. “Həqiqətən, Allah yanında qəbul olunan din, İslamdır!...”. (Ali İmran 19). Allah daha öncə Nuh, İbrahim, Musa, İsa və digər Peyğəmbərlərə verdiyi dinin eynisini Muhəmmədə vermişdir. “Sizlərdən hər biriniz üçün bir şəriət və bir yol təyin etdik...”. (əl-Maidə 48). Peyğəmbərlər – etiqadda, eyni din üzərə idilər. Etiqadi olaraq – Allaha, Peyğəmbərlərinə, Axirət gününə iman kimi. Əməli olaraq isə - Ənam, Əraf və İsrail oğlulları surələrində zikr edilən əməlləri misal verə bilərik. “Rəbbin yalnız Ona ibadət etməyi və valideynlərə yaxşılıq etməyi (onlara yaxşı baxıb gözəl davranmağı) buyurmuşdur. Əgər onların biri və ya hər ikisi sənin yanında (yaşayıb) qocalığın ən düşgün çağına yetərsə, onlara: “Uf!” belə demə, üstlərinə qışqırıb acı söz söyləmə. Onlarla xoş danış!”. (əl-İsra 23). “De: “Rəbbim ədaləti əmr etdi. Hər səcdədə (namaz vaxtı) üzünüzü (bütlərə deyil, Ona tərəf və ya qibləyə) tutun. (Allah) dini yalnız Ona məxsus edərək ibadət edin. Sizi (yoxdan) yaratdığı kimi, yenə Onun hüzuruna qayıdacaqsınız!". (əl-Əraf 29). “De: “Rəbbim yalnız aşkar və gizli alçaq işləri (zana etmək, lüt gəzmək və s.), hər cür günahı, haqsız zülmü, Allahın haqqında heç bir dəlil nazil etmədiyi hər hansı bir şeyi Ona şərik qoşmağınızı və Allaha qarşı bilmədiyiniz şeyləri deməyinizi haram buyurmuşdur". (əl-Əraf 33). “(Ya Rəsulum!) De: “Gəlin Rəbbinizin sizə nələri haram etdiyini deyim: Ona heç bir şərik qoşmayın; ata-anaya yaxşılıq edin; kasıblıq üzündən uşaqlarınızı öldürməyin. Sizin də, onların da ruzisini Biz veririk. Açıq və gizlin pis işlərə yaxın düşməyin. Allahın (qətlini) haram buyurduğu cana qıymayın (müsəlman və ya əhli-zimməni haqsız yerə öldürməyin). (Allah) bunları sizə tövsiyə etmişdir ki, bəlkə, düşünüb anlayasınız! Yetimin malına, xeyirxah məqsəd (onu qoruyub saxlamaq, çoxaltmaq) istisna olmaqla, həddi-büluğa çatana qədər yaxın düşməyin. Ölçüdə və çəkidə düz olun. Biz hər kəsi yalnız qüvvəsi yetdiyi qədər yükləyirik. Söz söylədiyiniz zaman (lehinə və ya əleyhinə danışdığınız adam) qohumunuz olsa belə, ədalətli olun. Allah qarşısındakı əhdi (dini vəzifələrinizi, andlarınızı) yerinə yetirin. (Allah) bunları sizə tövsiyə etmişdir ki, bəlkə, düşünüb öyüd-nəsihət qəbul edəsiniz! Bu, şübhəsiz ki, Mənim doğru yolumdur. Onu tutub gedin. Sizi (Allahın) yolundan sapdıracaq yollara uymayın. (Allah) sizə bunları tövsiyə etdi ki, pis əməllərdən çəkinəsiniz!”. (əl-Ənam 151-153). Zikr edilən bu xüsuslar üzərində bütün Peyğəmbərlər müttəfiqdirlər. Bütün Peyğəmbərlərin üzərində müttəfiq olduqları bu din İslam dinidir. “Həqiqətən, Allah yanında qəbul olunan din, İslamdır!...”. (Ali İmran 19). Allah əvvəl və sonrakılardan heç kimsədən bu dindən başqa bir din qəbul etməz. “Kim islamdan başqa bir din ardınca gedərsə, (o din) heç vaxt ondan qəbul olunmaz və o şəxs axirətdə zərər çəkənlərdən olar”. (Ali İmran 85). Nuhdan - əleyhissəlam - Peyğəmbərimiz Muhəmmədə – sallallahu aleyhi və səlləm – qədər bütün Peyğəmbərlər eyni İslam üzərə idilər. Nuh - əleyhissəlam - haqqında: “(Ya Rəsulum!) Müşriklərə Nuhun xəbərini söylə. Bir zaman o öz ümmətinə belə demişdi: “Ey ümmətim! Əgər aranızda qalmağım və Allahın ayələri ilə öyüd-nəsihət verməyim sizə ağır gəlirsə, mən (sizin mənə qarşı bütün pis niyyətlərinizdən) Allaha təvəkkül edirəm. Şəriklərinizlə birlikdə (mənim barəmdə) nə edəcəyinizi qərarlaşdırın. Görəcəyiniz iş gizli qalmasın (onu mənə də bildirir), sonra mənə heç möhlət də verməyib haqqımda istədiyinizi edin (istədiyiniz hökmü çıxarın!). Əgər siz (mənim öyüd-nəsihətimdən, dəvətimdən) üz çevirsəniz, (bilin ki) mən (bunun müqabilində) sizdən heç bir mükafat istəmirəm. Məni mükafatlandırmaq yalnız Allaha aiddir. Mənə müsəlmanlardan (özünü Allaha təslim edənlərdən) olmaq əmr edilmişdir!". (Yunus 71-72). İbrahim - əleyhissəlam - haqqında: “(Ya Rəsulum!) Özünü səfehliyə qoyanlardan başqa kim İbrahimin dinindən üz çevirər? Həqiqətən, Biz onu dünyada (peyğəmbərlik və Kəbəni təmir etmə üçün) seçdik. Şübhə yoxdur ki, o, axirətdə də əməlisaleh olanlardandır. Rəbbi İbrahimə : “(Əmrimə) təslim ol!” – dedikdə, o: “Aləmlərin Rəbbinə təslim oldum (müsəlman oldum)!” – deyə cavab vermişdi. İbrahim və (sonra da) Yəqub bunu (müsəlman olmağı) öz oğlanlarına vəsiyyət edib (hər biri dedi) : “Ey oğlanlarım, həqiqətən, Allah sizin üçün (belə bir) din (islam dini) seçdi, siz də ancaq müsəlman olaraq ölməlisiniz". (əl-Bəqərə 130-132). Musa - əleyhissəlam - haqqında: “Musa dedi: "Ey qövmüm! Əgər Allaha iman gətirmişsinizsə və müsəlman olmuşsunuzsa, Ona təvəkkül edin!". (Yunus 84). İsa - əleyhissəlam - haqqında: “Xatırla ki, o zaman həvarilərə (İsanın on iki əshabəsinə): “Mənə və peyğəmbərimə iman gətirin!” – deyə əmr etmişdim. Onlar isə: “Bizim (Sənə və peyğəmbərinə) itaətkar kəslər olmağımıza şahid ol!” – deyə cavab vermişdilər”. (əl-Maidə 111). “Şübhəsiz ki, Tövratı da Biz nazil etdik. Onda haqq yol və nur vardır. (Allaha) təslim olan peyğəmbərlər yəhudilər arasında onunla, din alimləri və fəqihlər isə kitabdan qorunub saxlanılanlarla (Tövratdan ələ gəlib çatan ayələrlə) hökm edərdilər. Onlar (peyğəmbərlər, din alimləri və fəqihlər) ona (Tövratın ilahi bir kitab olmasını) şahiddirlər. (Ey yəhudi alimləri və rəisləri!) İnsanlardan qorxmayın, Məndən qorxun. Mənim ayələrimi ucuz qiymətə satmayın. Allahın nazil etdiyi (kitab və şəriət) ilə hökm etməyənlər, əlbəttə, kafirdirlər!”. (əl-Maidə 44). Bilqeys haqqında: “(Bəlqəsin əqlini, zəkasını yoxlamaq məqsədilə) ona belə deyildi: “Saraya daxil ol!” (Süleymanın sarayı büllurdan tikildiyi və altına su buraxıldığı üçün Bəlqis) sarayı gördükdə onu dərin bir gölməçə hesab etdi və (paltarı islanmasın deyə) atəyini qaldırdı (baldırlarını açdı). O (Süleyman): “Bu (su deyil) büllurdan tikilmiş (şəffaf) bir saraydır!” – dedi. (Bəlqis) dedi: “Ey Rəbbim! Mən (günəşə sitayiş etməklə) özümə zülm etmişdim. Mən artıq Süleymanla (Süleymanın sayəsində) aləmlərin Rəbbi olan Allaha təslim oldum". (ən-Nəml 44). İslam sadəcə Allaha təslim olmaq deməkdir. Həm Allaha həm də bir başqasına təslim olan müşrikdir. Allaha təslim olmayan Ona ibadət etməkdən təkəbbürlənmişdir, Ona şərik qoşan və Onun ibadətinə qarşı təkəbbürlənən kimsə kafirdir. Bu İslam dinidir ki, Allah Ondan başqa din qəbul etməz. Bütün Peyğəmbərlərin etiqadları eyni olduğu kimi dəvətlərinin əsası və dəvət etdikləri təməl də eynidir ki, bu da ortağı olmayan bir və tək olan Allaha ibadət etməkdir. Hər bir Peyğəmbər dəvətini bu cümlə ilə başlayırdı: “Allaha ibadət edin, sizin ondan başqa İlahınız yoxdur”. Allah xəbər verir ki, Nuh, Hud, Saleh, Şueyb, və digər bütün Peyğəmbərlər – Allahın onlara salamı olsun - dəvətlərini bu kəlimə yəni Tövhid ilə başlamışlar. Dinin təməli də budur. Günümüzdə də dəvətin bu əsas üzərində edilməsi və insanları sadəcə Allaha qulluq etməyə çağırmaq lazımdır. “Biz Nuhu - əleyhissəlam - öz xalqına elçi göndərdik. O dedi: "Biz Nuhu öz tayfasına (peyğəmbər) göndərdik. O dedi: “Ey camaatım! Allaha ibadət edin. Sizin Ondan başqa heç bir tanrınız yoxdur. Mən (müsibəti) böyük günün (qiyamət gününün) sizə üz verəcək əzabından qorxuram!". (əl-Əraf 59), “Ad tayfasına da qardaşları Hudu (peyğəmbər göndərdik). O dedi: “Ey camaatım! Allaha ibadət edin. Sizin ondan başqa heç bir tanrınız yoxdur. Məgər (Allahın əzabından) qorxmursunuz?". (əl-Əraf 65), “Səmud tayfasına da qardaşları Salehi (peyğəmbər göndərdik). O dedi: “Ey camaatım! Allaha ibadət edin. Sizin Ondan başqa heç bir tanrınız yoxdur. Rəbbinizdən sizə açıq-aydın bir dəlil gəldi. Allahın bu dişi (maya) dəvəsi sizin üçün (peyğəmbərliyimi təsdiq edən) bir möcüzədir. Buraxın Allahın torpağında otlasın, ona pislik etməyin, yoxsa çox şiddətli bir əzaba düçar olarsınız!”. (əl-Əraf 73).

Allaha həmd olsun ki, verdiyi nemətlər sayəsində: “Sələf İmamlarının Etiqadı” adlı kitabı da toplaya bildik. Bu kitabı tərcümə edib toplamaqda məqsədimiz də birdi: Dörd imam və digər sələf imamlarının etiqadlarının eyni olduğunu və bir qaynaqdan Quran və Sünnədən qaynaqlandığını müsəlmanlara çatdırmaqdır. Çox az bir qism insanlar bu imamların etiqadlarından xəbərləri vardır. Burada olanlar həm də Mənim Allahın qulu K. Hüseynin etiqadıdır. Allahdan bizləri bu doğru etiqad üzərə yaşatmasını və bu etiqad üzərə sabit etməsini diləyirəm. Dua edirəm ki, Allah bu kitabı İslam ümməti üçün xeyirli və faydalı etsin!

İlk növbədə Allahdan bu işimin dolğun, düzgün şəkildə toplayıb başa çatdırılmasını diləyirəm. Allahdan əməlimi onun üçün ixlaslı olmasını, məndən qəbul edib onunla müsəlmanları faydalandırmasını diləyirəm. Əgər haradasa xəta etmişəmsə bu nəfsimdən və şeytandandır. Şeytandan və çarəsizlikdən Allaha sığınıram. Burada düzəldilməsi mühüm olan yerləri tapdıqdan sonra mənə öyüd-nəsihət verəndən, səhvlərimi və xətalarımı mənə bəyan edəndən Allah razı olsun. Allah onu xeyirlə mükafatlandırsın! Mən ona əvvəlcədən öz təşəkkürümü bildirirəm.

Güvəndiyim Allahdır, işlərimi Ona həvalə edirəm və Ona arxalanıram. Həmd və nemət yalnız Onadır. Müvəffəqiyyət bəxş edən və xətalardan qoruyan da Odur. "Məni yaradan və məni doğru yola yönəldən Odur! Məni yedirdən də, içirdən də Odur! Xəstələndiyim zaman mənə yalnız O şəfa verir. Məni öldürəcək, sonra dirildəcək də Odur və Qiyamət günü xətamı bağışlayacağına ümid etdiyim də Odur! Ey Rəbbim! Mənə hikmət bəxş et və məni salehlərə qovuşdur! Sonra gələnlər arasında mənə yaxşı ad qismət et! Məni Nəim Cənnətlərinin varislərindən et". (əş-Şuəra 78-85).

Allahın salavat və salamı onun Peyğəmbəri Muhəmmədə – sallallahu aleyhi və səlləm –, onun ailə üzvlərinə, səhabələrinə və Qiyamətə qədər onun yolu ilə gedən saleh möminlərin üzərinə olsun!
Bitirdim: Miladi 2012-ci il 16 Fevral

Hicri: 1433-cü il Rabiul Əvvəl 23

Həmd Olsun Aləmlərin Rəbbi Olan Allaha! (Yunus 10)