Əhli Sünnə Vəl Cəmaat Sələfi Salihin Əqidəsi SƏLƏF İmamlarinin

İmam Əbu Hənifə

- rahmətullahi aleyhi -
ən-Numan İbn Sabit İbn əl-Mərzuban. Bəzi məlumatlara görə H. 80/700-ci illərdə Əfqanıstanın paytaxtı Kabulda, digər rəvayətə görə isə Kufədə Abdulməlik İbn Mərvanın xəlifəliyi dövründə dünyaya gəlmişdir. Ərəb olmasada, ərəblər arasında böyüyüb böya başa çatmışdır. Fars ya da Türk olması haqda bir çox məlumatlar vardır. Kufədə tanınmış bir ailədə böyüyüb başa çatmışdır. Kiçik yaşlarından Quranı hifz etmiş. Atası ilə bir neçə dəfə Məkkə və Mədinəni ziyarət etmişdir. Yaşadığı dövürdə kəlam elmi geniş yayıldığı üçün bu elmi öyrənmiş lakin sonradan kəlamı tərk edərək Şeyx Həmmədin yanında fiqh öyrənməyə başlamışdır. İmam Əbu Hənifə - rahmətullahi aleyhi - atasıyla 16 yaşında Həccə getdikdə orada Tabiinlərdən olan Ata İbn Əbu Rəbah, İkrimə, Nəfi, Qatadə və s. ilə görüşərək onlardan hədis dinlədiyi də rəvayət olunur²¹ Özü Tabiinlərdən sayılır və Ətbau Tabiinlərin böyüklərindəndir. 18 il İraqın böyük alimi olan Həmməd İbn Əbu Suleymanın dərslərində iştirak etmişdir. Müəllimləri İbrahim ən-Nəhai, əş-Şabi kimi böyük fiqh alimləridir. Özü deyərdi ki: «Ömərin, İbn Abbasın, İbn Məsudun və Əlinin fiqhini onların əshabından aldım»²². Əbu Hənifənin - rahmətullahi aleyhi - minlərcə tələbəsi olmuşdur ki, bunlardan 40 yaxını müctəhid mərtəbəsinə çatmışdır ki, bunlardan: Əbu Yusuf, Muhəmməd İbn Həsən əş-Şeybani, Davud ət-Tai, Əsəd İbn Amr, Həsən İbn Ziyad, Qasım İbn Maan, Əli İbn Muhsir, Hibban İbn Əli və s. Əməvi və Abbasilərin idarəçiliyi dövülərində yaşamış, hər iki dövürdə də ona təklif edilən vəzifə təklifilərini rədd etmişdir. Lakin ikinci Abbasi xəlifəsi Əbu Cəfər Mənsurun təklifini qəbul etmədyi üçün həbsə atılmışdır. Bağdada 15 günlük həbs müddətindən sonra Əbu Hənifə - rahmətullahi aleyhi - 150/770-ci illər arası Yetmiş yaşında şəhidlər kimi ölmüşdür. Zəhərləndiyi də rəvayət edilir. Bağdatda Hayruzan qəbristanlşığında dəfn edildi²³.

Ölmündən sonra dərsləri Əbu Yusuf - rahmətullahi aleyhi - davam etdirdi. Fətvaları toplanılaraq kitablar halına salındı. Məzhəbi sistematik hala gətirən Muhəmməd İbn əş-Şeybanidir. “Əl-Asl”, Camius Sağir”, “Camiul Kəbir”, “əz-Ziyadət”, “Siyerul Kəbiri” yazan da odur. Məzhəbin ana kitabları “Zahirur Rivayə”, “Məsailul Usul”. Tələbələrinin topladığı “Fiqhul Əkbər”, “Fiqhul Əbsat”, “Kitabul Alim vəl Mutəallim”, “Kitabur Risalə”, “əl-Vasiyyə”, “əl-Qəsidətul Numaniyyə”, “Mərifətul Məzahib”, “Musnədul İmam Əbu Hənifə” və s. Bir çox şeyxlərdən dərs almış onlardan İbrahim İbn Muhəmməd əl-Muntəşir əl-Kufi, İbrahim İbn Yəzid ən-Nəhai əl-Kufi, İsmail İbn Xammad İbn Əbu Süleyman əl-Kufi, Əyyub əş-Şaxtiyani əl-Basri Salim İbn Abdullah İbn Ömər İbn əl-Xəttab və s. Şeyx Əhməd əl-Məkki əl-Xarəzmi deyir ki, tələbələrinin sayı 700 çatırdı. Hər biri də müsəlmanların şeyxləri idi. H. 150/767-ci ildə dünyasını dəyişmişdir.

FİQHUL ƏBSAT
Bu Kitab “Fikhul Əkbər” kitabının başqa bir versiyasıdır. Çünki bu kitabdan bir çox Sələf alimləri öz kitablarında sitatlar gətirmişlər. Məs: İbn Teymiyyə “Əqidətul Həməviyyə”, İbn Qudəmə “əl-Ulum”, İbn Qeyyim “İctima Cuyuşul İsləmiyyə”, İmam Zəhəbi “əl-Uluv”. Hər biri də bu kitabdan sitat gətirdikdə adını “Fiqhul Əkbər” deyərdilər. “Fiqhul Əbsat” adı sonradan Hənəfilər tərəfindən verilmişdir. Bunu oğlu tərəfindən rəvayət edilən “Fiqhul Əkbər” kitabından ayırmaq üçün idi. “Fiqhul Əbsat” kitabını Əbu Hənifədən - rahmətullahi aleyhi – rəvayət edən Əbu Mutidir. Əbu Muti kimdir? Muhəddislərdən Əbu Davud, İbn Hibban, Əbu Hətim bu ravini zəif ravi adlandırmışlar. Əbu Davud - rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Onun hədisləri Mətrukdur və Cəhmi²⁴ olmuşdur”. Əbu Hətim - rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Murciyə²⁵ olmuşdur və hədisləri də qəbul edilmir”. İbn Hibban - rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Murciyənin başçılarından olmuşdur”.

Hər iki kitab Hənəfilərdə və Mətrudilərdə əsas mənbə kitablardan sayılır. Onlar bu kitablara əsaslanır, söykənirlər. Lakin bu kitablar onların əleyhlərinə olan bir kitabdır. Çünki Hənəfilərin və Mətrudilərin etiqadi məsələlərdə bir çox görüşləri bu kitabla üst-üstə düşmür. Onların Allahın İsimləri barəsində olan etiqadlarına ziddir. Bu kitab Əbu Mutinin İmam Əbu Hənifənin - rahmətullahi aleyhi - sözlərindən çıxardığı bir nəticədir. Əgər biz görsək ki, nəsə bu kitabda - İmam Təhavinin - rahmətullahi aleyhi - qeyd etdiklərinə ziddir, çünki bəzi alimlər imamların etiqadi məsələlərdə sözlərini bir yerə toplamışlar. Məs: Həllal, İmam Əhmədin - rahmətullahi aleyhi - etiqadını toplayarkən bir kitaba, Beyhəqi “Cəmiun Nusus Min Kəlamiş Şəfii” adlı əsərində İmam Şəfiinin - rahmətullahi aleyhi - sözlərini toplamışdır²⁶. Bundan sonra İmam Əbu Cəfər ət-Təhavi - rahmətullahi aleyhi - bütün ümmətin təqdirini qazanan nəfis bir risalə yazaraq Sələfin, İmam Əbu Hənifə və tələbələri Əbu Yusuf və Muhəmməd əş-Şeybaninin əqidəsini “Əqidətul Təhaviyyə” və ya “Bəyanus Sunnə” kitabında bəyan etdi. “Usulud Din” məsələsində Əbu Hənifənin etiqadı digər imamlardan İman məsələsi xaric heç bir fərqi yoxdur. Təhavi şərhinə görə isə iman məsələsində ixtilaf Ləfzi ixtilafdır²⁷. - deməli İmamın sözləri deyil ona nisbət edilən sözlərdir.

Əqidəni Bilmək Ən Böyük Fiqhdir
Həmd aləmlərin Rəbbinə, Salat və salam Peyğəmbərimiz Muhəmmədə – sallallahu aleyhi və səlləm – və onun ailə və əshabına olsun.

İmam Əbu Bəkr Muhəmməd İbn Muhəmməd əl-Qasani, Əbu Bəkr Alaud-Din Muhəmməd İbn Əhməd əs-Səmərqəndidən rəvayət etdi: Bizə Əbul Muin Meymun İbn Muhəmməd Məqhuli ən-Nəsəfi, ona əl-Fadl ləqəbli Əbu Abdullah əl-Huseyn İbn Əli əl-Qaşqari, ona Əbu Malik Nasran İbn Nasr əl-Huttəli, ona Əli İbn Həsən İbn Muhəmməd əl-Qazzal, ona Əbul Həsən Əli İbn Əhməd əl-Farisi, ona Nusayr İbn Yəhyə əl-Fəqih xəbər verdi və dedi: Əbu Muti Həkəm İbn Abdullah əl-Bəlxinin belə dediyini eşitdim: Əbu Hənifəyə - rahmətullahi aleyhi - Fiqhul Əkbəri (Böyük Fiqh) haqqında soruşdum o da:

Əbu Hənifə dedi: Qiblə Əhlindən olan bir kimsəni hər hansı bir günahına görə təkfir etməmək, o kimsəni imandan uzaqlaşdır-mamaq, mərufu (yaxşılığı) əmr edib, munkərdən (qadağalardan) çəkindirmək, sənin üçün təqdir edilən şeyin sənə mütləq şəkildə icabət edəcəyinə, sənin üçün təqdir olunmayanın da sənə icabət etməyəcəyini bilməyin, Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – səhabələrindən heç birini inkar (nifrət) etməmək, birini sevib digərini sevməməyin, Osman və Əlinin – radıyallahu anhum – durumunu Allaha həvalə etməyindir.

Əbu Hənifə dedi: Dində (etiqadda) fiqh, əhkamda fiqhdən daha üstündür. Kişinin (insanın) necə ibadət edəcəyini öyrənməyə çalışması və ya bilməsi onun üçün bir çox elmləri toplamasından daha xeyirlidir.

Əbu Muti dedi: Mənə dinin ən fəzilətli olanından xəbər ver.

Əbu Hənifə dedi: Fiqhin ən fəzilətlisi, kişinin (insanın) Uca Allaha imanı, şəriəti, sünnətləri, hədləri, ümmətin ittifaq və ixtilafını bilməsidir.

Əbu Muti: İmanın nə olduğunu mənə açıqla.

Əbu Hənifə: Mənə Əlqəmə İbn Mursəd, Yəhyə İbn Yamərdan rəvayət etdi və dedi: İbn Ömərə – radıyallahu anhu – mənə din (İslam) nədir xəbər ver dedim. O da imana sarıl və onu öyrən – dedi. Mən iman nədir? Mənə öyrət – dedim. O: “...Əlimdən tutub məni yaşlı bir insanın yanına apardı. Yanında oturddu və: Məndən imanın nə olduğunu soruşur – deyərək bu kimsənin Peyğəmbərlə – sallallahu aleyhi və səlləm – birlikdə Bədr döyüşündə iştirak edənlərdən olduğunu söylədi. İbn Ömər – radıyallahu anhu – sözünə davam edərək dedi: Mən Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – yanında idim, bu kimsədə bizimlə bərabər idi. Bu vaxt gözəl saçları, başında əmmamə, çöl bədəvilərindən zənn etdiyimiz bir nəfər qarşımıza çıxdı. İnsanların arasından keçərək Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – önündə oturdu. Ey Allahın Elçisi! İman nədir? Deyə soruşdu. Peyğəmbər: “İman – Allahdan başqa ibadətə layiq haqq ilah olmadığına, Muhəmmədin Allahın qulu və Rəsulu olduğuna şəhadət gətirmək, mələklərə, kitablara, peyğəmbərlərinə, Axirət gününə, Xeyir və şərrin Uca Allahdan olduğuna inanmaqdır” deyə buyurdu. O, kimsə: “Doğru söylədin” dedi. Biz bu çöl bədəvilərini cahil olmalarına baxmayaraq Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – sözlərini təsdiq etməsinə heyrət etdik. Sonra o kimsə: “Ey Allahın Rəsulu! İslamın əlamətləri nədir?” dedi. Peyğəmbər: “Namaz qılmaq, zəkat vermək, Ramazan orucunu tutmaq, gücü çatan kimsə üçün Həccə getmək və cünubdan dolayı qüsl etmək” deyə buyurdu. O, kimsə: “Doğru söylədin” dedi. Biz yenə də bədəvinin soruşduğunun cavabını bilir kimi Peyğəmbəri – sallallahu aleyhi və səlləm – təsdiq etməsinə heyrət etdik. O, kimsə: “Ey Allahın Rəsulu! Ehsan nədir?” deyə soruşdu. Peyğəmbər: “Ehsan – Allahı görür kimi ona ibadət etməyindir, Sən Onu görməsən də belə O səni görür” deyə buyurdu. O, kimsə: “Doğru söylədin – dedi və ardıyca Qiyamətin nə zaman qopacağı barədə soruşdu. Peyğəmbər: “Bu haqda soruşan soruşulandan çox bilmir” deyə buyurdu. Sonra o, kimsə ayağa qalxaraq insanlar içərisində itdi və biz onu bir daha görmədik. Peyğəmbər: “Bu gələn Cəbrail - əleyhissəlam - idi. Sizə dininizi öyrətmək üçün gəlmişdi” deyə buyurdu.

Allahin Xəlq Etdiklərindən Bir Şeyi İnkar Edən Və Ya Dində Zəruri Bilinən Bir Şeyi İnkar Edən Barəsində Hökm
Əbu Muti: Bütün bunlara qəti olaraq inanan və (dili) ilə iqrar edən mömin olurmu? Deyə soruşdum.

Əbu Hənifə: Bəli, Bunu iqrar edən (inanan) bütün İslamı iqrar etmiş və inanmışdır və o kimsə mömindir.

Əbu Muti: Əgər Allahın xəlq etdiklərindən bir şeyi inkar edib: “Mən bilmirəm bunun xaliqi kimdir?” deyərsə nə olar? Deyə soruşdum.

Əbu Hənifə: O, kimsə: “Allah hər bir şeyin xaliqidir...”. (əl-Ənam 102) ayəsinə görə kafir olar. Sanki o, kimsə Allahdan başqa yaradıcı vardır – deyir. Necə ki, bir kimsə: Allahın mənə namazı, orucu və zəkatı fərz etdiyini bilmirəm” deyərsə yenə kafir olar. Çünki Allah: “(Müsəlmanların namazı kimi) namaz qılın, zəkat verin və rüku edənlərlə birlikdə rüku edin!”. (əl-Bəqərə 43, 83, 110). “Ey iman gətirənlər! Oruc tutmaq sizdən əvvəlki ümmətlərə vacib edildiyi kimi, sizə də vacib edildi ki, (bunun vasitəsilə) siz pis əməllərdən çəkinəsiniz!”. (əl-Bəqərə 183). “Elə isə axşam-səhər (axşama yetişəndə, səhərə çıxanda) Allahı təqdis edib şəninə təriflər deyin! (Axşam, gecə və sübh namazlarını qılın!) Göylərdə və yerdə həmd (şükür və tərif) yalnız Ona məxsusdur. Gün batanda da (günün sonuna yetişəndə də), gündüz də Onu təqdis edib şəninə təriflər deyin! (Zöhr və Əsr namazlarını qılın!)”. (ər-Rum 17-18) deyə buyurmuşdu. Əgər o kimsə: “Mən bu ayəyə iman gətirirəm, lakin Təvil və Təfsirini bilmirəm” deyərsə kafir olmaz. Çünki o kimsə ayənin Allah tərəfindən nazil edildiyinə iman etmiş, lakin təfsirində xəta etmişdir (Təfsirində xəta etmək insanı kafir etməz)”. Sirk diyarında yaşayan cahil kafir olmaz.

Əbu Muti: Şirk diyarında yaşayan, İslamı ümumi olaraq qəbul edən, lakin (Allahın əmr etdiyi) fərzlərindən və əməllərindən heç birini bilməyən, Kitabı və İslamın ayinlərindən heç birini iqrar etmədiyi halda, lakin bununla bərabər Allahı və imanı qəbul edən, lakin imanın ayinlərini iqrar etməyərək ölən kimsə mömin olurmu? Deyə soruşdum.

Əbu Hənifə: Bəli – dedi. Mən: Hətta heç bir şey bilməyib, əməl etməyib, yalnız İmanı qəbul edib ölürsə? Deyə soruşdum. Əbu Hənifə: O, mömindir – dedi.

İmam Əbu Hənifənin İmana Verdiyi Tərifi Və

Əməllərin Allahın İstəməsinə Bağlı Olması
Əbu Muti: “Mənə imanın nə olduğunu açıqla?” dedim.

Əbu Hənifə: “İman – Allahdan başqa ibadətə layiq haqq ilah olmadığına, Onun tək olub şəriki olmadığına, mələklərinə, kitablarına, Peyğəmbərlərinə, Cənnətə, Cəhənnəmə, Qiyamətə, Qədərin Xeyir və Şərinə, heç kimsəyə öz əməlini yaratmaq gücünün verilmədiyinə, Əməllərin bütünlüklə insanın istəyi altında olmadığına, insanlar onlar üçün yaradılmış sonluğa və onlar üçün nə təqdir olunmuşsa ona doğru hərəkət etmələrinə şəhadət etməyindir“ dedi.

Əbu Muti: Əgər bunun hamısını qəbul edib, lakin hər bir şey mənim öz istəyimlədir: “İstəyən iman etsin, istəyən kafir olsun” ayəsinə görə: İstəsəm iman edərəm, istəsəm iman etmərəm” deyərsə nə olar? Deyə soruşdum.

Əbu Hənifə: “O, kimsə iddiasında yalançıdır. Allahın: “Xeyr, bu (Quran) bir öyüd-nəsihətdir! İstəyənlər ondan öyüd alar. Bununla belə, Allah istəməsə, onlar əsla öyüd ala bilməzlər. Qorxub çəkinməyə də, bağışlamağa da layiq olan ancaq Odur!”. (əl-Mudəssir 54-56), “(Ey insanlar! Onu da bilin ki) Allah istəməsə, siz (bunu) istəyə bilməzsiniz. (Ancaq Allah istəsə, istəyə bilərsiniz). Həqiqətən, Allah (hər şeyi) biləndir, hikmət sahibidir!”. (əl-İnsan 30) ayətlərini görmürsənmi? O, ki qaldı: “Və de: “Haqq Rəbbinizdəndir. Kim istəyir inansın, kim də istəyir inanmasın (kafir olsun)". (əl-Kəhf 29) ayəsi Vaid (Təhdid, hədə) üçündür. O, kimsə bu sözü ilə ayəni inkar etmədiyi üçün kafir olmaz. Ayənin nazil olmasını rədd etməmiş, fəqət Təvilində (təfsirində) xəta etmişdir.

Əbu Muti: Əgər bir kimsə başına gələn müsibətdən dolayı bu sənə Allahdan olan bir imtahandır, yoxsa əməllərinə görə olmuşdur” deyə soruşarsa. Bu Allahdan mənə olan bir imtahan deyildir – deyərsə kafir olurmu?

Əbu Hənifə: Xeyr – dedi. Əbu Muti: “Nə üçün?” deyə soruşdu. Əbu Hənifə: “Çünki Allah: “(Ey insan!) Sənə yetişən hər bir yaxşılıq Allahdandır, sənə üz verən hər bir pislik isə özündəndir...”. (ən-Nisa 79) buyurur. Yəni, pislik günahın səbəbilədir, mən də onu günahın səbəbilə sənə təqdir etdim deməkdir. Necə ki, Allah buyurur: “Sizə üz verən hər bir müsibət öz əllərinizlə qazandığınız günahların (etdiyiniz əməllərin) ucbatındandır! (Bütün bunlara baxmayaraq) Allah (günahlarınızın) çoxunu əfv edər”. (əş-Şura 30). Yəni, günahlarınızın səbəbilədir. Necə ki: “Əgər Allah istəsəydi, sizi (eynilə dində olan) tək bir ümmət edərdi. (Allah) dilədiyini zəlalətə salar, dilədiyini isə doğru yola yönəldər. Sözsüz ki, etdiyiniz əməllərə görə sorğu-sual olunacaqsınız”. (ən-Nəhl 93). Lakin o, kimsə təvildə xəta etmişdir. “Bilin ki, Allah insanla onun qəlbi arasındadır...”. (əl-Ənfal 24). Yəni, möminlə küfr arasına, kafirlə iman arasına girər deməkdir (Yəni, onun istəyinə çatmasına mane ola bilər).

İstitaa (Bacarıq, Qüdrət) Haqqında Söz
Əbu Hənifə: “İstitaa (bacarıq, güc) – insanın onun səbəbilə günahları etməsidir. Həmçinin qulun xeyirli işləri etməsi üçündə səbəbdir. Qul, Allahın onda xəlq etdiyi İstitaaya görə cavabdehlik daşıyır. Hansıki ondan pis işlərə deyil, xeyirli işlərə sətf etməsini əmr etmişdi.

Əbu Muti: “Əgər o: “Allah qullarını günah etməyə məcbur edir, daha sonra onları günaha görə cəzalandırır - deyərsə necə cavab verilir” deyə soruşdum.

Əbu Hənifə: O, kimsədən: Qul özü üçün fayda və zərər vermyə qadir ola bilərmi? Deyə soruş. Əgər xeyr, çünki onlar itaət və asiliklərdən başqa özləri üçün fayda və zərər (onun istəyi olmadan baş verir) mövzusunda məcburdular” deyərsə, ona: Allah şəri yaratdımı?” deyə soruş. O buna: “Bəli” deyərsə öz iddiasından vaz keçmiş olar. Əgər: Xeyr” deyərsə, bu zaman de: “De: "Sığınıram sübhün Rəbbinə! Yaratdıqlarının şərindən...”. (əl-Fələq 1-2) ayəsinə görə kafir olur. Çünki bu ayə Allahın şəri yaratdığından xəbər verir.

Əbu Muti: Əgər o: Siz, Allah küfrü və imanı dilədi (küfr və iman Allahın diləməsi ilədir) demirsinizmi?” deyərsə və ona: Bəli, desək. O, Yenə də: Allah: “Mütləq qüdrətindən qorxub çəkinməyə layiq olan da, bağışlamağa qadir olan da Odur!”. (əl-Mudəssir 56) buyurmurmu? Deyə soruşarsa və ona: Bəli, desək. O, da: Bu zaman Allah küfrə layiqdirmi? (ona qarşı bu qədər küfrlər edilir)” deyərsə, biz o kimsəyə qarşı nə cavab verə bilərik? Deyə soruşdum.

Əbu Hənifə: “O itaət etmələrini dilədiyi kimsələrin itaətinə layiqdir, asilik etmələrini dilədiyi kimsələrin asiliklərinə isə layiq deyildir”. Əgər o: Allah özünə qarşı yalan (şirk və küfr) söylənilməsini diləmədi” deyərsə, ondan soruş: “Allaha qarşı iftira (şirk, küfr) insan kəlamıdır, yoxsa yox? Əgər o: Bəli, deyərsə ona: “Adəmə bütün şeylərin adlarını öyrədən kimdir?” deyə soruş. Əgər o: “Allah” deyərsə ona: Küfr - kəlamdır, yoxsa yox?” deyə soruş. Əgər o: “Bəli, deyərsə ona: Kafiri kim danışdırdı? (Ona danışmaq imkanını, qüdrətini verən kimdir?)” Deyə soruş. Əgər o: “Allah” deyə cavab versə öz fikrinə qarşı çıxmış olar. Çünki Şirk kəlam növündəndir. Əgər Allah diləsəydi onlara şirk sözünü danışdırmazdı. Əbu Muti: Əgər o: Bir kimsə istəsə edər, istəsə etməz, istəsə yeyər, istəsə yeməz, istəsə içər, istəsə içməz” deyərsə, ondan: Allah İsrail övladları üçün dənizi keçmələrini, Fironun boğulmasını təqdir etmədimi? Deyə soruş. Əgər o: “Bəli, deyərsə ondan: Ola bilərdimiki Firon dəstəsilə birlikdə Musanın - əleyhissəlam - ardıyca getməsin, özü və dəstəsi suda boğularaq tələf olmasınlar?” deyə soruş. Əgər: Bəli, deyərsə kafir olar, Xeyr – deyərsə əvvəlki sözünə cavab vermiş olar. Bizə Əli İbn Əhməd, Nusayr İbn Yəhyədən, o da Əbu Mutunin belə dediyini nəql etdi. Əbu Hənifə deyir ki, bizə Həmməd, o da İbrahimdən, o da Əbu AbdurRahmən Abdullah İbn Məsud - radiyallahu anhu – rəvayət edir ki, doğru sözlü və doğruluğu təsdiq olunan Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm - bizə buyurdu: «Sizdən hər birinizin yaradılışı anasının bətnində qırx gün nütfə²⁸ şəklində olaraq bir yerə toplanılır. Sonra bu müddət qədər aləqa²⁹. Sonra bir o, qədər də mudğa³⁰ şəklində bir yerə cəm olunur. Sonra onun (yanına) bir mələk göndərilir və (mələk) ona ruh üfürdükdən sonra dörd şeyi: “Ruzisini, əcəlini, əməlini, bədbəxt və ya xoşbəxt olacağını» yazmaqla əmr olunur. Ondan başqa heç bir haqq ilah olmayan Allaha and olsun ki, sizlərdən biri Cənnət əhlinin əməli ilə əməl edər və onunla Cənnət arasında bir arşınlıq məsafə qalarkən, kitab(-da olan qədər) onun əlehinə irəli keçər o, da Cəhən-nəmliklərin əməli ilə əməl edib Cəhənnəmə düşər. Həmçinin sizdən biri Cəhənnəmliklərin əməli ilə əməl edər və onunla Cəhənnəm arasında bir arşınlıq məsafə qalarkən kitab(-da olan qədər) onun leyhinə irəli keçər o, da Cənnət əhlinin əməli ilə əməl edib Cənnətə düşər»³¹.
Allahın Diləməsi
Əbu Muti: “(Kovni və Şəri istək) Allah bir şeyi yaratmağı diləmədiyi halda onu əmr etmiş, lakin bir şeyi əmr etmədiyi halda onu diləmiş və yaratmışdırmı?” Deyə soruşdum.

Əbu Hənifə: “Bəli” dedi. Mən: “Bu necə olur?” dedim. O: “Allah kafirə müsəlman (təslim) olmağı əmr etmişdir, lakin kafir üçün müsəlmanlığı (təslimiyəti) yaratmağı diləməmişdir. Kafir üçün küfrü diləmiş, lakin kafirə küfrü əmr etmədiyi halda yaratmışdır” deyə cavab verdi. Mən: “Allah əmr etməmiş olduğu bir şeydən razı olurmu?” dedim. O: “Bəli, nafilə ibadətlər buna misaldır” dedi. Mən: “Allah bir şeyi əmr etdiyi halda ondan razı olmaması ola bilərmi?” dedim. O: “Xeyr” dedi. Mən: “Nə üçün?” dedim. O: “Çünki Allah əmr etdiyi hər şeydən razı olur (Allahın əmr etdiyi şeylər razı olduqları şeylərdir)” dedi. Mən: “Allah qullarını razı olduğu şeylərdən dolayımı, yoxsa razı olmadığı şeylərdən dolayımı əzaba çəkər?” deyə soruşdum. O: “Allah qullarını razı olmadığı şeylərdən dolayı əzaba çəkər. Onların: Küfrü, üsyanı, razı olmadığı məsələlərdə əzab edər” dedi. Mən: “Allah onlara dilədiyi üçün, yoxsa diləmədiyi üçün əzab edər?” deyə soruşdum. O: “Allah onlar barəsində dilədiyi üçün əzab edər. Çünki Allah qullarından asi üçün üsyanı, kafir üçün küfrü dilədiyi halda, küfr və asilikdən dolayı əzab edər” dedi. Mən: “Allah onlara İslamı əmr etmiş, sonra da onlar üçün küfrü diləmişdirmi?” deyə soruşdum. O: “Bəli” dedi. Mən: “Allahın diləməsi əmrinimi keçmişdir, yoxsa əmri diləməsini keçmişdir” deyə soruşdum. O: “Allahın diləməsi əmrini keçmişdir” dedi. Mən: “Allahın diləməsi onun rızasıdırmı?” deyə soruşdum. O: “Diləməsi – rızası və əmr etdiyi xüsusda itaət və əməl edən kimsə üçün Allah rızası vardır. Allahın əmr etdiyinin əksinə əməl edən kimsə onun diləməsi ilə işləmiş olur, lakin onun rızası olmadan etmiş olar. Ona qarşı asilik etmiş olar. Asilik isə Allahın rızasının xilafdır” dedi. Mən: “Rızası olan şeylərdə Allah qullarını əzaba çəkərmi?” deyə soruşdum. O: “Allah qullarını razı olmadığı küfrdən dolayı əzaba çəkər, lakin onların itaəti tərk etmələri və asiliklər etməlrindən dolayı onlardan intiqam alıb, əzab etməyə rızası vardır” dedi. Mən: “Allah möminlər üçün küfrü diləmişdirmi?” deyə soruşdum. O: “Xeyr, lakin möminlər üçün imanı diləmişdir. Həmçinin kafirlər üçün küfrü, zina edənlər üçün zinanı, oğurluq edənlər üçün oğurluğu, elm əhli üçün elmi, xeyir sahibləri üçün də xeyri diləmişdir. Allah kafirləri yaratmadan öncə onların kafirlər və sapıqlar olmasını diləmişdir”. Mən: “Allah kafirləri razı olduğu şeyi yaratdığından dolayımı, razı olmadığı şeyi yaratdığından dolayımı əzab edər” deyə soruşdum. O: “Allah kafirləri yaratmağa razı olduğu şeydən dolayı əzaba uğrar” dedi. Mən : “Nə üçün?” dedim. O: “Allah küfrü yaratmağa rızası olduğu halda onları küfrlərindən dolayı əzab verər. Lakin Allahın küfrə rızası yoxdur” dedi. Mən: “Əgər küfr etsəniz (Allahın nemətlərini dansanız, bunun zərəri Allaha yox, ancaq sizin özünüzə olar). Çünki Allah sizə (sizin ibadətinizə) əsla möhtac deyildir. Amma bəndələrinin küfr etməsi Ona xoş getməz...”. (əz-Zumər 7) buyurduğu halda necə olur da küfrü yaratmağa rızası olur?” deyə soruşdum. O: “Allah onlar haqqında dilər, lakin razı omaz” dedi. Mən: “Nə üçün?” dedim. O: “Çünki Allah İblisi yaratmışdır. İblisi yaratmağa rızası vardır, lakin İblisin özünə rızası yoxdur. Həmçinin Allah içki və donuzu yaratmışdır. Onları yaratmağa rızası olduğu halda bu kimi şeylərdən razı deyildir”. Mən: “Nə üçün?” dedim. O: “Allah içkinin özünə rıza göstərsəydi (razı olsaydı) onu içən Allahın razı olduğu şeyi içmiş olardı. Lakin onun içkiyə və küfrə, İblisə və əməllərinə rızası yoxdur. Lakin Muhəmmədə – sallallahu aleyhi və səlləm - şəxsən rızası vardır” dedi. Mən: “Yəhudilər: “Allahın əli bağlıdır...”. (əl-Maidə 64) deyirlər. Onların bu sözünə Allahın rızası varmıdır?” deyə soruşdum. O: “Xeyr” dedi. Mən: Əgər o, kimsə: “Allah bütün insanları Mələklər kimi itaətkar yaratmaq istəsəydi buna qadir olurdumu? Kimsə desə ki: Xeyr, Allahın özünü vəsf etdiyindən başqa bir vəsf ilə vəsfləndirmiş olar. Çünki Allah Quranda: “O Öz qulları üzərində hakimi-mütləqdir. O, hikmət sahibidir, (hər şeydən) xəbərdardır”. (əl-Ənam 18). “Əgər küfr etsəniz (Allahın nemətlərini dansanız, bunun zərəri Allaha yox, ancaq sizin özünüzə olar). Çünki Allah sizə (sizin ibadətinizə) əsla möhtac deyildir. Amma bəndələrinin küfr etməsi Ona xoş getməz...”. (əz-Zumər 7). “De: “Allah başınızın üstündən və ayaqlarınızın altından (göydən və yerdən) sizə əzab göndərməyə, sizi dəstələr halında qarışdırmağa və birinizə digərinizin zorunu daddırmağa qadirdir!” Gör ayələrimizi onlara nə cür izah edirik ki, bəlkə, başa düşsünlər!”. (əl-Ənam 65). Yox, əgər: “Qadirdi” deyərsə ondan: “Əgər Allah İblisin Cəbrail - əleyhissəlam - kimi itaətkar olmasını diləsəydi buna qadir olmazdımı?”. Əgər: “Xeyr” deyərsə öz sözünü tərk etmiş və Allahı sifətlərindən başqası ilə vəsfləndirmiş olar. Əgər: “Qulun zina etməsi, içki içmsi, namuslu insanlara dil uzatması Allahın izni ilə deyilmidir?” deyə söyləyərsə: “Bəli” deyilir. Yaxşı, bu zaman o kimsəyə nə üçün hədd cəzası tətbiq edilir” deyərsə: “Allahın əmr etdiyi şeyi tərk etməməsi üçün” deyilir. Çünki o, kimsə köləsini öldürsə, bu Allahın diləməsi ilə olur, insanlar da o kimsəni pisləyərlər. Əgər köləsini azad edərsə insanlar da etdiyi əmələ görə onu tərif edərlər. Bunların hər ikisi də Allahın diləməsi ilə baş verir. O, kimsə bu əməlləri Allahın diləməsi ilə etmiş olur. Lakin qul Allahın diləməsi ilə asilik edərsə bu kimsənin əməlində Allahın rızası yoxdur və əməlində doğruluq yoxdur. “Nə üçün ona hədd cəzası tətbiq edilir?” sualına gəldikdə isə sual düzgün verilməmişdir. Çünki onlar bir çox asiliklərdə də Allahın diləməsini qəbul etmirlər. Ona görə içki içmək kimi bir əmələ hədd cəzası yoxdur. O, isə etdiyi bütün işləri Allahın diləməsi ilə etmişdir”.