Əhli Sünnə Vəl Cəmaat Sələfi Salihin Əqidəsi SƏLƏF İmamlarinin

Muhəmməd İbn İdris Əş-Şəfii

- rahmətullahi-aleyhi -
Əbu Abdullah Muhəmməd İbn İdris İbn əl-Abbas İbn Osman İbn Şəfii İbn əs-Saib İbn Ubeyd İbn Abd Yəzid İbn Hişam İbn AbdulMuttalib İbn AbdulManaf əl-Qureyşi əl-Məkki. Nəsli Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – nəsli ilə AbdulMənaf İbn Kusayda birləşməkdədir. İmam Şəfiinin babalarından Səid əl-Muttalibin anası Şifa bint Ərkam İbn Nadlə isə Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – babası AbdulMuttalibin qardaşı idi. Bundan başqa Şəfiinin babalarından Şafi İbn Said səhabə olduğu da söylənilir¹¹⁵. H. 150-ci ildə Qəzada (bəzi rəvayətlərə görə isə: Qəzadan 6 km aralıda yerləşən Əskələndə) dünyaya gəlmiş. Böyük İslam alimlərdən biridir. Məkkədə dövrünün ən məşhur alimləri olan Sufyan İbn Uyeynə, Fudeyl İbn İyad və s. dərs almışdır. İmam Məlikdən - rahmətullahi aleyhi - də dərslər almış və demişdir: «Allahın kitabından sonra ən faydalı kitab Məlik İbn Ənəsin kitabıdır». H. 204-cü ildə Misirdə dünyasını dəyişmişdir.

Tövhid Barəsində Etiqadı
Beyhəqi, ər-Rabi İbn Suleymandan, o da İmam Şəfiidən - rahmətullahi aleyhi - nəql edir ki: “Kim Allaha və ya Onun isimlərindən birinə and içər və andını pozarsa kəffarə verməsi lazımdır. Kim: Kəbənin haqqı üçün, atamın haqqı üçün, filankəsin və filankəsin haqqı üçün deyə Allahdan qeyrisinə and içər və andını pozarsa kəffarə verməsi lazım deyil. Həyatına and içmək də bu qəbildəndir. Beləsinin də kəffarə verməsi lazım deyildir. Allahdan qeyrisinə and içmək məkruhdur (haramdır). Peyğəmbər tərəfindən qadağan edilmişdir. İbn Ömər – radıyallahu anhu - rəvayət edir ki, Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: "Diqqət edin! Allah atalarınıza and içməyi qadağan edir. Kim and içərsə ya Allaha and içsin, ya da sussun"¹¹⁶.¹¹⁷

İmam Şəfii - rahmətullahi aleyhi - bunula Allahın İsimlərinin yaradılmış (məxluq) olmadığını vurğulamaq istəmişdir. Buna görə də kim Allahın adı ilə and içərsə sonra da andını pozarsa kəffarə ödəməlidir”¹¹⁸.

İmam Şəfii - rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Mənim izlədiyim Sünnət ilə gördüyüm və elm öyrəndiyim yoldaşlarım Sufyan, Məlik və s. Kimsələrin izlədikləri sünnət: Allahdan başqa ibadətə layiq haqq ilah olmadığıana, Muhəmmədin Allahın Rəsulu olduğuna şəhadəti iqrar etmək, Allahın göydə və Ərşi üzərində olduğuna və dilədiyi şəkildə yaatdıqlarına yaxınlaşdığına, Uca Allahın dünya səmasına dilədiyi şəkildə endiyinə inanmaqdır”¹¹⁹.
Zəhəbi “Siyer” adlı əsərində İmam Şəfiinin - rahmətullahi aleyhi - belə dediyini nəql edir: “Quranın söz açdığı və Sünnətdə varid olmuş (Allahın) sifətlərini qəbul edər və eyni zamanda Allahın zatı haqqında Təşbihin (bənzətmənin) mümkün olmadığı kimi (məxluqa) bənzətməni biz də qəbul etmərik. Çünki: “Onun heç bir bənzəri yoxdur. O, Eşidəndir, Görəndir”. (əş-Şura 11)¹²⁰.
İbn Əbdil Bərr, ər-Rabi İbn Suleymandan rəvayət edir ki, İmam Şəfii - rahmətullahi aleyhi - Uca Allahın: “Xeyr, həmin gün onlarla Rəbbi arasına pərdə çəkiləcək!”. (əl-Mutaffifin 15) buyurduğu haqqında bunları deyərkən dinlədim: Bu buyurduqla Allah bizlərə qarşı pərdələnməyəcəyini, Ona baxacaq və Onu görməkdə hər hansı bir çətinliklə qarşılaşmayacaq bir topluluq olacağını bildirmişdir”¹²¹.
Lələkai, ər-Rabi İbn Suleymandan rəvayət edir ki, mən Muhəmməd İbn İdris əş-Şəfiinin - rahmətullahi aleyhi - yanında idim. Ona (Misirin) Səid bölgəsindən: “Xeyr, həmin gün onlarla Rəbbi arasına pərdə çəkiləcək!”. (əl-Mutaffifin 15) ayəsilə bağlı bir məktub gəldi. İmam: “Onlara qəzəb edildiyi üçün (Rəbblərilə) aralarında pərdələnmiş olacaqlar. Bu Onun razı olacaq kimsələrin Onu görəcəklərinə dəlildir”. Ər-Rabi dedi: “Ey Abu Abdullah! Sən bu fikirdəsənmi?” dedim. İmam: “Bəli, mən bu etiqadımın Allaha bağlılığımın ifadəsi olan dinimin bir hissəsi olaraq görürəm”¹²².
İbn Əbdil Bərr, əl-Carudidən¹²³ nəql edir ki, İmam Şəfiinin - rahmətullahi aleyhi - yanında İbrahim İbn İsmail İbn Uleyyənə¹²⁴ barəsində söz açdılar: “Mən hər bir məslədə ona müxalifəm. Hətta Lə İləhə illəllah sözündə də belə. Mən onun dediyi kimi demirəm. Mən Musa - əleyhissəlam - ilə pərdə arxasından danışan Allahdan başqa ibadətə layiq heç bir ilah yoxdur deyirəm. O, isə pərdə arxasından Musaya - əleyhissəlam - yaratdığı bir kəlamı eşitdirən Allahdan başqa ibadətə layiq haqq ilah yoxdur deyir”¹²⁵.
Lələkai, ər-Rabi İbn Suleymandan rəvayət edir ki, İmam Şəfii - rahmətullahi aleyhi - dedi: “Kim Qurana məxluqdur deyərsə kafir olar”¹²⁶.
Beyhəqi, Əbu Muhəmməd əz-Zubeyridən rəvayət edir ki, bir nəfər İmam Şəfiiyə - rahmətullahi aleyhi - dedi: “Mənə Quran barəsində xəbər ver. O, yaradandırmı?”. İmam: “Xeyr” dedi. Adam: “O, yaradılmışmıdır” dedi. İmam: “Xeyr” dedi. Adam: “O, yaradılmamışdır?” dedi. İmam: “Bəli” dedi. Adam: “Bəs onda onun yaradılmamış olduğunun dəlili nədir?” deyə soruşdu. İmam başını qaldıraraq dedi: “Sən Quranın Allahın kəlamı olduğunu qəbul edirsənmi?”. Adam: “Bəli” dedi. İmam: “Bu hal səndən öncədə dilə gətirilmişdir. Uca Allah buyurur: “Əgər (basqına uğrayan) müşriklərdən biri səndən aman istəsə, ona aman ver ki, Allah kəlamını (Quranı) dinləsin. Sonra (islamı qəbul etmədiyi təqdirdə) onu əmin olduğu (müşriklərin yaşadığı) yerə çatdır. Çünki onlar (haqqı) bilməyən bir tayfadır!”. (ət-Tövbə 6), “Və Allah Musa ilə sözlə (vasitəsiz) danışdı”. (ən-Nisa 164). Şəfii: “Sən Allahın əzəldən bəri var olduğunu və kəlamının da eyni şəkildə var olduğunu qəbul edirsənmi? Yoxsa Allahın əzəldən bəri var olduğuna, lakin kəlamı yoxdur deyirsən” deyə soruşdu. Adam: “Xeyr, Allah vardı, kəlamı da vardı” dedi. Şəfii gülümsədi və dedi: “Ey Kufəlilər! Sizlər həqiqətən təhlükəli bir söz söyləyirsiniz. Çünki Allahın hər şeydən öncə var olduğuna, kəlamının da Onunla var olduğunu qəbul etdiyinizə görə kəlam Allahın özüdür, Allahdan ayrıdır, Allahdan başqadır və ya Ondan fərqlidir sözlərini haradan çıxardırsınız?”. Adam susdu və getdi”¹²⁷.
Əbu Talib əl-Uşarinin¹²⁸ rəvayəti ilə İmam Şəfiiyə - rahmətullahi aleyhi - nisbət edilən etiqada aid cüzdə bunları söyləyir: Əziz və Cəlil olan Allahın sifətləri və iman edilməsi lazım olan məsələlərə dair ona sual verildikdə dedi: “Uca və böyük olan Allahın İsim və Sifətləri vardır. Bunlar Allahın kitabında zikr edilmiş, Peyğəmbəri – sallallahu aleyhi və səlləm – bunları ümmətinə xəbər vermişdir. Qurani Kərimin bunları bildirdiyinə, Peyğəmbərdən – sallallahu aleyhi və səlləm – ədalətli şəxslərin (səhabələrin) rəvayət etdiyi sözlərinin səhih olduğuna dair əlində dəlil olan Allahın yaratdığı hər hansı bir kimsənin buna müxalif olması mümkün deyildir. Onun nəzdnində hüccət sabit olduqdan sonra buna müxalif olarsa o kimsə Allahı inkar etmiş bir kafirdir. Lakin xəbərin ona çatması, ona qarşı dəlilin sübutundan öncə isə bilmədiyinə görə üzürlü sayılır. Çünki belə bir bilik (Allahın İsim və Sifətləri) ağıl ilə, düşünmək ilə də idrak edilməz. Uca Allahın hər bir şeyi eşidən olduğuna, iki əlinin olduğuna dair buyurduqları da bu qəbildəndir: “Əksinə, Onun hər iki Əli açıqdır...”. (əl-Maidə 64). Sağ əlinin olduğuna: “...Göylər isə Onun sağ əli ilə büküləcəkdir...”. (əz-Zumər 67). Onun üzünün olduğuna: “Onun Üzündən başqa hər şey məhv olacaqdır”. (əl-Qasas 88). “Ancaq Rəbbinin əzəmətli və kəramətli Üzü əbədidir”. (ər-Rahmən 27). Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurduğu kimi Onun ayağı da vardır: Əbu Hureyrə - radıyallahu anhu – rəvayət edir ki, Rəsulullah – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: «….Allah Cənnətə sən mənim rəhmətimsən, mən səninlə qullarımdan istədiyimə rəhmət edirəm». Cəhənnəmə də: «Sən mənim əzabımsan. Mən səninlə qullarımdan istədiyimə əzab edirəm. Hər birinizə dolusu qədər var. Amma Cəhənnəm dolmaq bilməz. Nəhayət Allah ayağını onun üzərinə qoyar, o da: Bəsdi, Bəsdi! Deyib Cəhənnəm dolar. (Cəhənnəmi doldurmaqla) Allah heç bir kəsə zülm etməz. Cənnətə gəlincə Allah onun boşluqlarını doldurmaq üçün bir neçə varlılıqlar yaradır»¹²⁹. Ayrıca Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurduğu kimi Allah yolunda öldürülmüş kimsə barəsində buyurmuşdu: O, Allahın hüzuruna Allah ona güldüyü halda çıxar”¹³⁰. Uca Allah Rəsulullahın – sallallahu aleyhi və səlləm – verdiyi xəbərə görə hər gecə dünya səmasına enər. Uca Allahın gözü Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurduğu kimi tək (kor) deyildir. Çünki o, Dəccəldən söz açarkən buyurdu: “Ənəs İbn Məlik - radıyallahu anhu – rəvayət edir ki, Rəsulullah – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: «Elə bir Peyğəmbər yoxdur ki, ümmətini yalançı, bir gözü kor Dəccəldən çəkindirməsin. Diqqət edin. Dəccəlin bir gözü kordur¹³¹. Sizin Rəbbiniz isə tək göz deyildir»¹³². Möminlər on dördüncü günü ayı gördükləri kimi Qiyamət günü gözləriylə Rəblərini görəcəklər. Uca Allahın Peyğəmbərinin buyurduğu kimi barmaqları vardır. Abdullah İbn Amr İbn əl-As - radıyallahu anhu – rəvayət edir ki, Rəsulullah – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: «Adəm oğullarının qəlbləri Rahmənin barmaqlarından iki barmağı arasında tək bir qəlb kimidir. Onları istədiyi kimi çevirir»¹³³. Uca Allahın zatını, Rəsulunun – sallallahu aleyhi və səlləm – onu vəsf etdiyi sifətləri ağlla, idrak ilə qavranılması mükün deyildir. Bu xüsuslara dair xəbər çatmayan kimsə bunları bilmədiyinə görə təkfir edilməz. Şəriət xəbərlərini eşidən kimsə isə bunlara itaət etməsi və sanki Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – dilindən eşidiyi və gördüyü kimi bunlara şahidlik etməsi vacibdir. Bizlər də bu sifətləri qəbul etməklə bərabər Təşbih (bənzətməyi) də rədd edərik. Uca Allah da özü barəsində Təşbihi qəbul etməyərək buyurur: “Onun heç bir bənzəri yoxdur. O, Eşidəndir, Görəndir”. (əş-Şura 11)¹³⁴.
İmam Şəfii - rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Özü özünü vəsf etdiyi kimi olan Allaha həmd olsun, yaratdıqlarının Onu vəsf etməsindən Uca olan Allaha həmd olsun”¹³⁵.
Qədər Barəsində Etiqadı
Beyhəqi, ər-Rabi İbn Suleymandan rəvayət edir ki, İmam Şəfiidən - rahmətullahi aleyhi - Qədər barəsində sual verildikdə dedi: “Sənin dilədiyin olur, baxmayaraq ki, mən diləməmişdim. Sənin diləmədiyin isə olmaz, baxmayaraq ki, mən onu istəmişdim. Sən qullarını tanıyaraq yaratdın, gənci də, yaşlısı da elminə görə hərəkət edər. Birinə lütf (himayə) etdin, digərini köməksiz buraxdın, Mənə yardım etdin, digərinə etmədin. Kimisi xöşbəxtdir, kimisi bədbəxt, kimiləri gözəl, kimiləri də çirkindir”¹³⁶.
İmam Şəfii - rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Qulların diləməsi Uca Allaha aiddir. Aləmlərin Rəbbi olan Allah diləmədikcə onlar diləməzlər. İnsanlar öz əməllərini yaratmazlar. Onların əməlləri Uca Allahın yaratdıqları arasındadır. Qulların felləri Onun tərəfindən yaradılmışdır. Qədər xeyri və şərilə Allahdandır. Şübhəsiz qəbr əzabı haqdır, qəbirdə olanların sorğu-sual olunması haqdır, ölümdən sonra dirilmək haqdır, hesab olunmaq haqdır, Cənnət və Cəhənnəm haqdır və buna aid olan sünnətdə zikr edilən digər xüsuslar da haqdır”¹³⁷.
Lələkai, Muzənidən rəvayət edir ki, İmam Şəfii - rahmətullahi aleyhi - dedi: “Qədəri nə deməkdir bilirsinizmi?”. Bu o, kəsdir ki: “Allah əməlləri yaratmamışdır ta ki, əməl baş verənə qədər” deyən kimsədir¹³⁸.
İmam Şəfii - rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Rəsulullahın – sallallahu aleyhi və səlləm – haqlarında: “Bu ümmətin məcusiləridir” dediyi kimsələr Allah, günahlar icra olunana qədər bilməz deyən kimsələrdir”¹³⁹. İbn Ömər - radıyallahu anhu – rəvayət edir ki, Rəsulullah – sallallahu aleyhi və səlləm – buyurdu: «Qədəriyyə bu ümmətin məcusiləridir. Xəstələnəcək olurlarsa onları ziyarətə getməyin, ölürlərsə cənazələrində iştirak etməyin»¹⁴⁰.
Beyhəqi, Rabi İbn Süleymandan rəvayət edir ki, İmam Şəfii - rahmətullahi aleyhi - Qədəriyyə mənsub bir kimsənin arxasında namaz qılmağı məkruh (haram)¹⁴¹ görərdi”¹⁴².
İman Barəsində Etiqadı
İbn Əbdi Bərr, Rabidən rəvayət edir ki, İmam Şəfiinin - rahmətullahi aleyhi - belə dediyini dinlədim: “İman – söz, əməl və qəlb ilə etiqaddı. Allah: “Allah sizin imanınızı (bundan əvvəl Beytulmüqəddəsə üz tutaraq qıldığınız namazlarnızı) əvəzsis buraxmaz. (əl-Bəqərə 143) buyurduğuna diqqət etmirsinizmi? Burada məqsəd Beytul Məqdisə doğru qıldığınız namazlarınız puç olmayacaqdır. Beləliklə namaza iman adı verilmişdir. Namaz isə söz, əməl və bir etiqaddır”¹⁴³.
Beyhəqi, Rabi İbn Süleymandan rəvayət edir ki, İmam Şəfii - rahmətullahi aleyhi - dedi: “İman – söz və əməldir, artar və əskilər”¹⁴⁴.
Beyhəqi rəvayət edir ki, Əbu Muhəmməd əz-Zubeyri dedi ki, Bir nəfər İmama: “Allah dərgahında hansı əməl daha fəzilətlidir” deyə sual verdi. İmam: “O, olmadan heç bir əməlin qəbul olunmayacağı şey” deyə cavab verdi. Adam: “O, nədir?” dedi. İmam: “Ondan başqa ibadətə layiq heç bir İlah olmayan Allaha iman etmək, dərəcə etibarıyla əməllərin ən yüksəyi, mövqe etibarıyla ən şərəflisi, dəyər etibarıyla ən ucasıdır”. Adam: “Mənə İman haqqında xəbər ver. O, söz və əməldirmi, yoxsa əməlsiz sözdən ibarətdir?” dedi. İmam: “İman Allah üçün bir əməldir, söz də bu əməlin bir parçasıdır”. Adam: “Mənə bunu açıqla ki, yaxşı başa düşüm?” dedi. İmam: “İmanın bir neçə halları, dərəcələri, şöbələri vardır. Bunların kimisi tam imandır, kamilliyə çatmışdır. Naqis iman vardır, hansıki naqis olduğu görüləcək şəkildə naqisdir. Bir də var üstün iman, xeyiri daima artan imandır”. Adam: “Tam olmayan İman artıb azalırmı?” dedi. İmam: “Bəli” dedi. Adam: “Bunun dəlili nədir” dedi. İmam: “Allah Adəm oğullarının əzaları üzərinə imanı fərz etdi və bunu əzalar arasında paylaşdırdı. Elə bir əza yoxdur ki, onun üzərində məsuliyyət düşsün digərinə isə yox. Bu əzalardan biri də onun anlayıb, qavradığı, bildiyi qəlbidir. O, bədənin (bütün əzaların) əmiridir. Bütün orqanlar onun əmrindədir. Digər əzaları isə: Gördüyü iki gözü, eşitdiyi qulaqları, tutduğu əlləri, yeridiyi ayaqları, əlaqə qurduğu cinsiyyət orqanı, danışdığı dili, üzünün olduğu başıdır. Bütün bu orqanların üzərlərinə düşən fərzlər ayrı-ayrıdır. Qəlbin üzərinə düşən fərz, dilin daşıdığı fərzdən, qulağın fərzi gözlərin fərzindən, əllərin fərzi ayaqların fərzindən, cinsiyyət orqanının üzərinə düşən fərz üzə düşən fərzdən ayrıdır.

Allahın qəlbə fərz etdiyi iman: Allahdan başqa ibadətə layiq haqq ilah olmadığına, oxşarı, bənzəri və şərikinin olmadığına, Muhəmmədin onun qulu və Rəsulu olduğunu iqrar etmək, buna inanmaq, rıza və təslimiyyət göstərməkdir. Həmçinin Allah trəfindən göndərilən bütün Peyğəmbərləri və kitabları qəbul etməkdir. Allahın qəlbə fərz etdiyi iman və qəlbin əməli budur. “Qəlbi imanla sabit olduğu halda (küfr sözünü deməyə) məcbur edilən (dil ilə deyib ürəyində onu təsdiq etməyən) şəxs istisna olmaqla, hər kəs iman gətirdikdən sonra küfr etsə (onu ağır təhlükə gözləyir). Lakin qəlbən küfrə razı olanlara (qəlbində könüllü surətdə küfrə yer verənlərə) Allahın qəzəbi tutar və onlar şiddətli bir əzaba düçar olarlar!”. (ən-Nəhl 106). “O kəslər ki, Allaha iman gətirmiş və qəlbləri Allahı zikr etməklə aram tapmışdır. Bilin ki, qəlblər (möminlərin ürəkləri) yalnız Allahı zikr etməklə aram tapar!”. (ər-Rəd 28). “Göylərdə və yerdə nə varsa, (hamısı) Allaha məxsusdur. Siz ürəyinizdə olanı zahirə çıxarsanız da, çıxarmasanız da, Allah ona müvafiq sizinlə haqq-hesab çəkər. (Allah) istədiyini bağışlar, istədiyinə də əzab verər. Allah hər şeyə qadirdir!”. (əl-Bəqərə 284). “Ey Elçi! Qəlbləri iman gətirmədiyi halda ağızları ilə: "İman gətirdik!"– deyən kimsələrdən...”. (əl-Maidə 41). Qəlbin imanı və əməli budur. İmanın başıda budur.

Allahın dilə fərz etdiyi qəlbin qəbul etdiyi etiqadı söyləmək və ifadə etməkdir. “Deyin: "Biz Allaha iman gətirdik...”. (əl-Bəqərə 136). “...insanlara xoş söz söyləyin...”. (əl-Bəqərə 83). Allahın dilə fərz etdiyi bunlardır və bunlar dilin əməlidir. İmandan ona fərz olan qisimdir.

Uca Allah qulağa Allahın haramlarını dinləməkdən uzaq olmağı qadağan etdiyi şeylərdən özünü qorumağı fərz etmişdir. “Allah Kitabda (Quranda) sizə nazil etmişdir (bildirmişdir) ki, Allahın ayələrini inkar edildiyini və onlara istehza olunduğunu eşitdiyiniz zaman müşriklər başqa bir söhbətə girişməyənə qədər onlarla bir yerdə əyləşməyin! Çünki o vaxt siz də onların tayı olarsınız. Həqiqətən, Allah münafiqlərin və kafirlərin hamısını Cəhənnəmdə bir yerdə toplayacaqdır!”. (ən-Nisa 140). Allah unutqanlığı burada istisna (üzürlü) etmişdir: “(Ya Rəsulum!) Ayələrimizi istehza edənləri gördüyün zaman onlar söhbəti dəyişənə qədər onlardan üz çevir. Əgər Şeytan (bu qadağan əmrini) sənə unutdursa, xatırlayandan sonra o zalım tayfa ilə bərabər oturma”. (əl-Ənam 68). “...Qullarımı müjdələ! O kəslər ki, sözə qulaq asıb onun ən yaxşısına tabe olurlar, onlar Allahın doğru yola yönəltdiyi şəxslərdir. Ağıl sahibləri də məhz onlardır”. (əz-Zumər 17-18). “Möminlər, həqiqətən də, nicat tapmışlar; o kəslər ki, namazlarında mütidirlər, o kəslərdir ki, sözbazlıqdan qaçırlar, o kəslərdir ki, zəkat verirlər”. (əl-Muminun 1-4). “Onlar boş (yersiz) bir söz eşitdikləri zaman ondan üz çevirib: “Bizim əməllərimiz bizə, sizin əməlləriniz də sizə aiddir. (Hərə öz əməlinə cavabdehdir). Sizə salam olsun! (Salamat qalın. Bizimki bizdə, sizinki də sizdə!) Biz cahilləri (cahillərlə yoldaşlıq etmək, onların söz-söhbətinə qulaq asmaq, sonra da onlarla çənə-boğaz olmaq) istəmirik!” – deyirlər. (əl-Qəsəs 55). “O kəslər ki, yalan yerə şahidlik etməz, faydasız bir şeylə rastlaşdıqları (lağlağı bir söhbət eşitdikləri) zaman onlardan üz çevirib vüqarla keçər (özünü ləyaqətlə aparıb onlara əhəmiyyət verməz)”. (əl-Furqan 72). Uca Allahın qulaq üçün halal olmayan şeylərdən uzaq durması üçün fərz etdikləri bunlardır. Bunlar da qulağın əməlidir və bu da imandandır.

Gözlərə Allahın haram etdiyi şeylərə baxmağı və Allahın baxmağı qadağan etdiyi şeylərdən çəkinməyi fərz etmişdir. “(Ya Rəsulum!) Mömin kişilərə de ki, gözlərini haram edilmiş şeylərdən çevirsinlər (naməhrəmə baxmasınlar), ayıb yerlərini (zinadan) qorusunlar (və ya örtülü saxlasınlar). Bu onlar üçün (ədəb-ərkan, təmizlik baxımından) daha yaxşıdır. Şübhəsiz ki, Allah onların nə etdiklərindən xəbərdardır!”. (ən-Nur 30). Bu ayə ilə ondan sonrakı ayədə Allah bir-birilərinin məhrəm yerlərinə baxmalarını qadağan etmiş və hər kəsin öz məhrəm yerini başqasının baxmasına qarşı qorumasını əmr etmişdir. “Mömin qadınlara de ki, gözlərini haram buyurulmuş şeylərdən çevirsinlər (naməhrəmə baxmasınlar), ayıb yerlərini (zinadan) qorusunlar (və ya örtülü saxlasınlar); öz-özlüyündə görünən (əl, üz) istisna olmaqla, zinətlərini (zinət yerləri olan boyun, boğaz, qol, ayaq və s. naməhrəmə) göstərməsinlər; baş örtüklərini yaxalarının üstünə çəksinlər (boyunları və sinələri görünməsin); zinət yerlərini ərlərindən, yaxud öz atalarından, yaxud ərlərinin atalarından (qayınatalarından), yaxud öz oğullarından, yaxud ərlərinin oğullarından, yaxud öz qardaşlarından, yaxud qardaşlarının oğullarından, yaxud bacılarının oğullarından, yaxud öz (müsəlman) qadınlarından, yaxud sahib olduqları (müşrik) cariyələrdən, yaxud kişiliyi qalmamış (onlarla birlikdə yemək yeyən) xidmətçilərdən, yaxud qadınların məhrəm yerlərini hələ anlamayan uşaqlardan başqasına göstərməsinlər; gizlətdikləri bəzək şeylərini (xalxallarını) göstərmək üçün ayaqlarını (yerə və ya bir-birinə) vurmasınlar. Ey möminlər! Hamınız Allaha tövbə edin ki, nicat tapasınız! (Mətləbinizə çatasınız!)”. (ən-Nur 31). Allahın kitabında məhrəm yerinin qorunmasını ifadə edən hər bir buyuruq zinadan qorunmaq mənasındadır. Bu ayə müstəsnadır. Bu baxmaqdan qorunmaq haqqındadır. Allahın gözə fərz etdiyi budur. Bu da gözün əməli və imandandır.

Daha sonra qəlbə, qulağa və gözə fərz etdiyini bir ayədə zikr edərək Allah buyurur: “(Ey insan!) Bilmədiyin bir şeyin ardınca getmə (bacarmadığın bir işi görmə, bilmədiyin bir sözü də demə). Çünki qular, göz və ürək–bunların hamısı (sahibinin etdiyi əməl, dediyi söz barəsində) sorğu-sual olunacaqdır”. (əl-İsra 36).

Allah məhrəm yerinə, Allahın haram etdiyi şeyləri edərək onun məhrəmiyətini pozmamağı fərz etmişdir. “o kəslərdir ki, öz cinsi orqanlarını həmişə qoruyurlar...”. (əl-Muminun 5). “Siz qulaqlarınızın, gözlərinizin və dərilərinizin əleyhinizə şəhadət verəcəklərinizdən qorxub (günah işləməkdən) çəkinmir, etdiyiniz əməllərin çoxunu isə Allahın bilməyəcəyini zənn edirsiniz”. (əl-Fussilət 22). Burada dərilərinizdən məqsəd məhrəm yerləri və iffət yerləridir. Allahın məhrəm yerinə fərz etdiyi budur və bu da məhrəm yerlərinin əməlidir.

Allah əllərə Allahın haram etdiyi şeyləri tutmamağı və onlarla Allahın əmr etdiyi sədəqə, qohumluq əlaqələri, Allah yolunda cihad, namaz üçün təharətli olmaq kimi şeyləri etməyi əmr etmişdir. “Ey iman gətirənlər! Namaza durarkən üzünüzü və dirsəklərə qədər əllərinizi yuyun, başınıza məsh çəkin və topuqlara qədər ayaqlarınızı yuyun...”. (əl-Maidə 6). “(Ey möminlər!) Kafirlərlə (döyüş meydanında) qarşılaşdığınız zaman boyunlarını vurun. Nəhayət, onları məğlub (əzib şil-küt) etdikdə, (qaçmasınlar deyə, əl-ayaqlarını) kəndirlə möhkəm bağlayın. Sonra da müharibə bitdikdə onları ya (boyunlarına minnət qoyub) məccani, ya da fidyə müqabilində azad edin! (İstəsəniz əsirləri bağışlayıb pulsuz-parasız azad edər, ya onları mübadilə edər, ya da müəyyən məbləğ pul, mal müqabilində buraxarsınız). (Əmr) budur! Əgər Allah istəsəydi, onlardan (başqa cür – müharibəsiz də) intiqam ala bilərdi. Lakin O sizi biri-birinizlə imtahana çəkmək üçün (vuruşmağınızı əmr etdi). Allah Öz yolunda öldürülənlərin əməllərini əsla puç etməz”. (Muhəmməd 4). Çünki kafirlərlə döyüşmək, vurmaq, qohumluq əlaqələrini qurmaq və sədəqə vermək əllərin işləri arasındadır.

Allah ayaqlarla haram etdiyi şeylərə doğru getməməyi əmr etmişdir. “Yer üzündə təkəbbürlə gəzib dolanma. Çünki sən nə yeri yara bilər, nə də (boyca) yüksəlib dağlara çata bilərsən”. (əl-İsra 37).

Uzə də gecə və gündüz namaz vaxtlarında Allaha səcdə etməyi fərz etmişdir. “Ey iman gətirənlər! (Namaz qıldıqda) rüku edin, səcdəyə qapanın; Rəbbinizə ibadət edin və yaxşı işlər görün ki, nicat tapasınız! (Mətləbinizə yetişəsiniz!)”. (əl-Həcc 77). “Şübhəsiz ki, məscidlər Allahındır. Allahdan başqa heç kəsə dua etməyin!”. (əl-Cinn 18). Burada məscidlər ilə Adəm oğullarının namaz əsnasında səcdə etdiyi alnı və digər əzaları qəsd edilir. Allahın bu əzalara olan fərzləri bunladır.

Allah kitabında dəstnamaza və namazlara iman – adını vermişdir. Bu da uca Allahın Peyğəmbərini Beytul Məqdisə doğru namaz qıldıqdan sonra Kəbəyə doğru namaz qılmasını əmr etdiyi zaman olmuşdur. O, zaman müsəlmanlar Beytul Məqdisə doğru namaz qılmaları əmr edilmişdir. On altı ay Beytul Məqdisə doğru namaz qılmışdılar. Qiblənin dəyişməsindən sonra müsəlmanlar Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – yanına gələrək: “Ey Allahın Rəsulu! Bəs Beytul Məqdisə doğru qıldığımız namazlarımız necə olacaqdır” deyə soruşdular. Allah: “Allah sizin imanınızı (bundan əvvəl Beytulmüqəddəsə üz tutaraq qıldığınız namazlarnızı) əvəzsis buraxmaz. (əl-Bəqərə 143). Göründüyü kimi namaza İman adı verilmişir. Kim də namazlarını və əzalarının üzərinə düşən fərzləri mühafizə edərək yerinə yetirərək Allahın hüzuruna gedərsə imanı kamil və Cənnət əhli olaraq qovuşmuş olar. Kim də bunlardan bəzisini qəsdli olaraq tərk edərək Allaha qovuşaqsa naqis bir imanla qovuşmuş olar”. Adam : “İmanın naqis və tam olmasını öyrəndim. Bəs, artması necədir?” dedi. İmam: “Bir surə nazil edildiyi zaman onlardan istehza ilə: "Bir surə nazil edildiyi zaman onlardan (münafiqlərdən): “Bu sizin hansınızın imanını artırdı?” – deyənlər də var. Möminlərə gəlincə, (hər bir surə) onların imanını artırar və onlar (bu surələrin nazil olmasına) sevinərlər. Qəlblərində mərəz (şəkk-şübhə, nifaq) olanlara gəldikdə isə, (hər bir surə) onların murdarlığı (küfrə, nifaqı) üstünə bir murdarlıq da gətirər və onlar kafir olaraq ölərlər!”. (ət-Tövbə 124-125). “(Ya Rəsulum!) Biz onların xəbərini sənə doğru söyləyirik. Onlar Rəbbinə iman gətirmiş bir neçə gənc idi. Biz də onların hidayətini (imanını, səbatını və bəsirətini) artırmışdıq”. (əl-Kəhf 13). Əgər imanın artıb azalması olmasaydı bir kimsənin üstünlüyü olmaz, insanlar bir-birilərinə (imanda) bərabər olardı. Fəzilət məsələsi də aradan qalxardı. Lakin imanın artması ilə möminlər Cənnətə, yalnız imanla bir-birilərinə qarşı fəzilət sahibi olurlar. İmanlarında olan üstünlüyə görə Cənnətdə dərəcə qazanırlar (dərəcələri bir-birindən üstün olur). İmanlarında olan naqislik səbəbilə də Cəhənnəmə girəcəklər. Uca Allah atların bir-birilə yarışdıqları kimi qulları arasında iman və əməldə bir yarış etmişdir. Bu yarışda heç kəsin haqqı tapdalanmaz. Bu yarışmaya görə dərəcə və mükafat alırlar. Hər bir kimsə imanına görə bir dərəcədə olacaqdır. Allah o dərəcədə onun haqqından bir şey əskiltməz. Başqası tərəfindən keçilən bir kimsə əsla onu keçənin önünə gətirilməyəcəyi kimi. Buna görə də ümmətin Sələfini onlardan sonra gələnlərdən daha fəsilətli və xeyirli etmişdir. Əgər iman məsələsində ilk Sələflərin (önə keçənlərin) imanda onlardan geri olanlara hər hansı bir üstünlüyü (fəziləti) olmasaydı bu ümmtin sonradan gələnləri ilə Sələfin imamları arasında heç bir dərəcə fərqi qalmazdı”¹⁴⁵.

Səhabələr Haqqında Etiqadı
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Uca Allah Quranda, Tövratda və İncildə Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – səhabələrini tərif etmişdir. Peyğəmbəərdə – sallallahu aleyhi və səlləm – onların fəzilət və üstünlüklərindən danışmış və heç kimsənin onların dərəcəsinə çatması mümkün deyildir. Allahın rəhməti onların üzərinə olsun. Onları sıddıqların, şəhidlərin və əməlisalehlərin mətrəbəsinə yüksəltmişdir. Onlar vəhyin nazil olmasını görmüş, Rəsulullahın – sallallahu aleyhi və səlləm – sünnətini bizə çatdırmışlar. Onlar Rəsulullahın – sallallahu aleyhi və səlləm – sünnətləri içində bizim bildiyimiz və bilmədiyimiz sünnətləri bilirdilər. Onlar hər cür elimdə, ictihadda, təqvada və ağılda bizdən üstündürlər. Bizim üçün onların görüşləri öz görüşlərimizdən daha üstündür. Doğrusunu Allah bilir!”¹⁴⁶.
Beyhəqi, Rabi İbn Süleymandan rəvayət edir ki, İmam Şəfiinin – rahmətullahi aleyhi - belə dediyini dinlədim: Fəzilətdə öncə Əbu Bəkr, Sonra Ömər, sonra Osman, sonra da Əlidir – Allah onlardan razı olsun -”¹⁴⁷.
Beyhəqi, Muhəmməd İbn Abdullah İbn AbdulHəkimdən rəvayət edir ki, İmam Şəfiinin – rahmətullahi aleyhi - belə dediyini dinlədim: “Peyğəmbərdən – sallallahu aleyhi və səlləm – sonra insanlar arasında ən fəzilətli (xeyirli) olanlar Əbu Bəkr, sonra Ömər, sonra Osman, sonra Əlidir – Allah onlardan razı olsun -”¹⁴⁸.
əl-Hərəvi, Yusuf İbn Yəhyə əl-Buveytidən rəvayət edir ki, İmam Şəfiidən: “Bidət əhli bir kimsənin arxasında namaz qılınırmı” dedik. O, xeyr. Nə Bidət əhli, nə Qədəri, nə də Murciyə etiqadında olan heç bir kimsənin axasında namaz qılma”. Mən: “Bizə onları vəsf et!” dedim. İmam: “Kim iman yalnız sözdən ibarətdir deyərsə Murciədir. Kim Əbu Bəkr və Ömər haqq xəlifə deyildir deyərsə bidət əhlidir, kim də Allahın diləməsini özünə aid edərsə Qədəridir (Yəni, mən istədikdən sonra Allah bilir)”¹⁴⁹.
Kəlam Elmi Və Din Barəsində Mübahisəni Qadağan Etməsi
əl-Hərəvi, Rabi İbn Süleymandan rəvayət edir ki, İmam Şəfiinin – rahmətullahi aleyhi - belə dediyini dinlədim: “Bir adam bir kimsəyə dini kitablarını vəsiyyət etmiş olarsa və kitabları arasında kəlam barəsində kitablar olarsa bu kitablar vəsiyytin içinə daxil olmaz. Çünki kəlam elm deyildir”¹⁵⁰.
əl-Hərəvi, Həsən əl-Zəfəranidən rəvayət edir ki, İmam Şəfinin – rahmətullahi aleyhi - belə dediyini dinlədim: “Mən kəlam barəsində bir kimsə ilə mübahisə etdikdən sonra buna görə mütləq Allahdan məğfirət diləmişəm (və ya: Kəlam barəsində bir dəfə cədəl etdim, bundan ötrü Rəbbimdən məğfirət diləyirəm)”¹⁵¹.
əl-Hərəvi, Rabi İbn Süleymandan rəvayət edir ki, İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi - dedi: “Mən hər hansı müxalif bir kimsəyə qarşı (və ya şəriətə müxalif olan bir şey barəsində) kitab (rədd) hazırlamaq istəsəm bunu edə bilərəm. Lakin kəlam ilə mənim işim yoxdur, kəlamdan da hər hansı bir şeyin mənə nisbət edilməsini də arzu etmirəm”¹⁵².
İbn Batta, Əbu Sevrdən rəvayət edir ki, İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi - mənə dedi: “Kəlamdan hər hansı bir şeyə baş vurub sonra da ondan qurtulan kimsə görmədim”¹⁵³.
əl-Hərəvi, Yunus əl-Misridən rəvayət edir ki, İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi - dedi: “Allahın bir kimsəni şirk istisna hər hansı bir (günahla) imtahan etməsi onun üçün kəlamla imtahan etməsindən yaxşıdır”¹⁵⁴.
(Yunus İbn Abdil Əla) demişdir: əş-Şəfii – rahmətullahi aleyhi - dedi: “Kəlam əhlinin elə şeylər etdiyini gordum ki, Allahın nəhy etdiyi hər şeyi edən birisini gorməyim mənə onları gorməkdən xoş gəldi”. (Yunus İbn Abdil Əla) dedi: Ona belə dedim: “Bilirsənmi iki sahibimiz – Maliki və Leysi - nə deyərdilər? Deyərdilər ki əgər “Kəlam” sahibi birisini su uzərində yeriyən gorsən şərindən əmin olma”. İmam: “Az deyiblər, hətta onu səma ilə yer arasında havada gəzən gorsən şərindən əmin olma”¹⁵⁵.
İbnu Əbil Həkəm dedi: əş-Şəfiini – rahmətullahi aleyhi - belə deyərkən eşitdim: “İnsanlar “kəlam”da nə olduğunu bilsələrdi, ondan şirdən qacdıqları kimi qacardılar”¹⁵⁶.
Yenə Rabi bin Suleyman dedi: əş-Şəfiini – rahmətullahi aleyhi - pilləkənlə enərkən gordum. Bu an bir topluluq məsciddə “kəlam”la bağlı sohbət edirdi. Qışqıraraq belə dedi: “Ya yanımızda xeyirlə qalın, ya da bizi tərk edin”.
Əbu Sevr dedi ki, İmam Şəfiini – rahmətullahi aleyhi - belə dediyini eşitdim: “Kəlam əhli haqdakı hokmum budur ki cubuqla vurulsunlar, (bu halilə) dəvə uzərində tayfalar və qəbilələr arasında dolaşdırılaraq belə deyilsin: “Quranı və sunnəti tərk edib “kəlam”a yönələnin cəzası budur”.
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Şirk xaric, heç bir günah kəlamdan böyük deyildir”¹⁵⁷.
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Şirk xaric, qulun Allaha bütün günahları ilə qovuşması həvasından bir şeylə qovuşmasından daha yaxşıdır”¹⁵⁸.
Təqlid Barəsində Sözləri
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: «Bir kimsə Peyğəmbər - səllallahu aleyhi və səlləm – dən nəql edilən bir Sünnəti açıq-aydın bilindiyi halda onu bir başqasının sözündən ötrü tərk etməsinin halal olmadığını müsəlmanlar ittifaq etmişlər»¹⁵⁹.
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: «Mənim Kitabımda Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm – in sünnəsinə zidd bir şey tapsanız Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm – in sözünü götürün və mənim sözümü tərk edin. Sünnətə uyun və başqa birisinin sözünə etibar etməyin»¹⁶⁰.
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: «Hədis səhih olduğu zaman mənim görüşüm odur»¹⁶¹.
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: «Mən bir söz söylədiyimdə mənə zidd olaraq Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm – dən səhih bir hədis gəldiyini görsəniz, mənə ağlımın getdiyini xəbər verin»¹⁶².
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: «Hər hansı bir məsələdə bir söz söyləmiş olsam və Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm – dən buna zidd bir xəbər gəlmişsə, Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm – in hədisi daha doğrudur. Məni təqlid etməyin»¹⁶³.
İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi – deyir ki: «Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm – dən nəql edilən hər hansı bir hədisi məndən eşitməmiş belə olsanız mənim görüşüm deməkdir»¹⁶⁴.
Əbu Bəkr Abdullah əl-Humeydi

– rahmətullahi aleyhi -

Hafiz Əbu Bəkr Abdullah İbnn əz-Zubeyr əl-Qureyşi əl-Humeydi. Hüccət bir imam idi. İmam Əhməd – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Humeydi, Şəfii və İbn Rahaveyh hər biri imamdır”. İmam Şəfii – rahmətullahi aleyhi - ilə yoldaşlıq etmiş və H. 219-cu ildə vəfat etmişdir. Buxari və digər imamlar ondan hədis rəvayət etmişlər¹⁶⁵.
Bişr İbn Musa dedi ki, bizə əl-Humeydi – rahmətullahi aleyhi - dedi ki: “Sünnət – bir kimsənin xeyri və şərilə, şirini və acısı ilə qədərə iman etməsi, başına gələn bir şeyin ondan yan keçməyəcəyinə, ondan yan keçən bir şeyin başına gəlməyəcəyini bilməsi və bütün bunların Uca Allahdan bir lütf olmasını bilməsidir”.
əl-Humeydi – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “İman – söz və əməldir, artar və azalar. Əməlsiz sözün faydası olmadığı kimi niyyət olmadan söz və əməlində faydsı olmaz. Sünnətə uyğun olmadıqca sözün də, niyyət ilə edilən əməlin də faydası olmaz”.
əl-Humeydi – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Muhəmmədin – sallallahu aleyhi və səlləm – bütün səhabələrinə rəhmət oxumaq lazımdır. Çünki Allah buyurur: “Onlardan (Səhabələrdən - mühacirlərdən və ənsarlardan) sonra gələnlər belə deyirlər: “Ey Rəbbimiz! Bizi və bizdən əvvəlki iman gətirmiş (din) qardaşlarımızı bağışla...". (əl-Həşr 10). Çünki onlara məğfirət diləməkdən başqa bir şeylə kimsə əmr olunmamışdır. Buna görə də onlara söyən və ya onlardan hər hansısa birinin şərəfini alçaldan bir kimsə Sünnət üzərə hərəkət etmiş olmaz və onun feydən hər hansısa bir payı yoxdur. Bunu bizə İmam Məlik – rahmətullahi aleyhi - bir neçə nəfərdən xəbər vermiş və demişdir. Uca Allah Feyi paylaşdıraraq buyurdu: “Onlardan (Səhabələrdən - mühacirlərdən və ənsarlardan) sonra gələnlər belə deyirlər: “Ey Rəbbimiz! Bizi və bizdən əvvəlki iman gətirmiş (din) qardaşlarımızı bağışla. Bizim qəlblərimizdə iman gətirənlərə qarşı kinə (həsədə) yer vermə. Ey Rəbbimiz! Sən, həqiqətən, şəfqətlisən, mərhəmətlisən!". (əl-Həşr 10). Burada Allah: “Onlardan (Səhabələrdən - mühacirlərdən və ənsarlardan) sonra gələnlər belə deyirlər: “Ey Rəbbimiz! Bizi və bizdən əvvəlki iman gətirmiş (din) qardaşlarımızı bağışla...”. (əl-Həşr 10). Buna görə də kim onlara bu şəkildə dua etməzsə Feydən haqq sahibi olan kimsə deyildir”.
əl-Humeydi – rahmətullahi aleyhi - deyir ki: “Quran Allahın Kəlamıdır. Sufyanın – rahmətullahi aleyhi - belə dediyini dinlədim: Quran Allaın kəlamıdır. Kim “Məxluqdur” deyərsə bidətçidir. Biz kimsənin belə dediyini eşitmədik”.
əl-Humeydi, Sufyanın – rahmətullahi aleyhi - belə dediyini dinlədi: “İman – söz və əməldir, artar və əskilər. Qardaşı İbrahim İbn Uyeynə – rahmətullahi aleyhi - ona: “Ey Əbu Muhəmməd! Sən azalır demə” dedi. O, qəzəbləndi və dedi: “Sus, ey uşaq. Azalır – hətta heç bir şey qalmayana qədər azalır” dedi.
əl-Humeydi – rahmətullahi aleyhi - dedi ki: “Ölümdən sonra Ruyətullahı (Allahı görmək) qəbul etmək”. Quran və Sünnətin dediklərini qəbul etmək. “Yəhudilər dedilər: "Allahın Əli bağlıdır!" Onların öz əlləri bağlandı və dedikləri sözə görə lənətə gəldilər...”. (əl-Maidə 64). “(Müşriklər) Allahı lazımınca qiymətləndirmədilər (uca tutmadılar). Halbuki qiyamət günü yer bütünlüklə Onun ovcunun içində olacaq, göylər isə Onun sağ əli ilə büküləcəkdir. (Allah müşriklərin Ona) aid etdikləri sifətlərdən tamamilə uzaq və ucadır!”. (əz-Zumər 67). “Mərhəmətli Allah Ərşə İstiva (etdi) ucaldı”. (Ta ha 5) kimi deyirik. Bundan başqa bir iddiada olan bir kimsə sifətləri tətil edən Cəhmidir”. Biz – Xaricilərin dediyi kimi: Kim böyük günah edərsə kafir olur” demirik. Hər hansı bir günah etdi deyə bir kimsənin kafir olduğunu söyləmirik. Küfr ancaq Rəsulullahın dilə gətirdiyi bu beş əsasın tərk edilməsi ilə baş verir: İslam beş təməl üzərində bina edilmişdir. Allahdan başqa ibadətə layiq heç bir ilah olmadığına, Muhəmmədin Allahın Rəsulu olduğuna şəhadət etmək, namazı qılmaq, zəkatı vermək, Ramazan ayının orucunu tutmaq və Beyti həcc etmək”¹⁶⁶.
Bişr İbn əl-Həris

– rahmətullahi aleyhi -

Əbu Nasir Bişr İbn əl-Həris əl-Mərvəzi, Bişr əl-Həfi kimi tanınan zahid bir kimsədir. Bağdatda H. 227-ci ildə Rabiul Əvvəl ayında vəfat etmişdir¹⁶⁷.
Əbu Hafs Ömər İbn Yəsir əl-Attar, Bişr İbn əl-Hərisin – rahmətullahi aleyhi - yazısı olduğunu iddia etdiyi bir səhifə çıxarıb bizlərə verdi və dedi: Bunu əzbərləyin və öyrənin. Beləliklədə imanın əsaslarını öyrənmiş olarsınız. Bunlardan: Bir və tək olan, şəriki olmayan Allahdan başqa ibadətə layiq haqq ilah olmadığına, Muhəmmədin Allahın qulu və Rəsulu olduğuna şəhadət etmək, Rəsulların və Peyğəmbərlərin gətirdiklərini iqrar və qəbul etmək, diliylə söylədiyini, qəlbi ilə qəti olaraq inandığı imanına heç bir şübhə etməyəcəkdir. Tövhid əhli olan hər hansı bir kimsəni bir günah səbəbiylə təkfir etməyəcək, qeyb olan bütün məsələləri Allaha həvalə edəcəkdir. Hər bir şeyin Allahın qəza və qədəri ilə olduğuna, xeyrin və şərin də Allahdan gəldiyini qəbul edəcəkdir. Muhəmmədin – sallallahu aleyhi və səlləm – ümmətindən olub gözəl işlər edən bir kimsə üçün ümüd vardır və qazandığı hər hansı bir günah səbəbiylə də onu Cəhənnəmlik görməz. Çünki qullarını dilədiyi yerə qoyan Allahdır. Uca Allahın Peyğəmbərinə – sallallahu aleyhi və səlləm – səhabə olsun deyə seçdiyi Sələfin haqqını bilib, Əbu Bəkr əs-Sıddıq, Ömər əl-Faruq, Osman İbn Əffan və Əli İbn Əbu Talibi – Allah onladan razı olsun - hamıdan öndə görmək, istər kiçik istərsə də böyük səhabələrdən rəhmətlə söz açar, onların fəzilətindən danışar, aralarında baş verən anlaşılmazlıqlardan bir şey danışmaz. Cümə, iki bayram namazı və Ərafatda olan namazları yaxşı və günahkar hər bir əmirin arxasında qılar. Səfərdə və evdə corablar üzərinə məsh edər, səfərdə namazını qısaldar. Cihad – Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm – Peyğəmbər olaraq göndərildiyi gündən zalımın zülmünün və Dəccəl ilə döyüşəcək ən xeyirli topluluq gəlincəyə qədər davam edəcəkdir. Quran Allahın kəlmı və Onun nazil etdiyi kitabdır, yaradılmış deyildir. Alış-veriş sünnətə uyğun olaraq Qiyamətə qədər halaldır. İman – söz və əməldir, artar və əskilər. Cənazə namazında dörd təkbir gətrilir, müsəlmanların rəhbərlərinin islahı üçün dua edər, qılınca əl ataraq onlara qarşı çıxmaz. Fitnələr zamanı döyüşə cıxmayıb evində oturar. Qəbr əzabına, Munkər və Nəkira, Hovuza, şəfaətə və Mizana iman edər. Muvahhidlərdən bir topluluğun Peyğəmbərdən – sallallahu aleyhi və səlləm – gələn xəbərlərdə dediyi kimi Cəhənnəmdən çıxarılacaqlarına da inanar. Biz bunların hamısına iman edər və sünnət əhlinin xüsusiyyətlərindən bəzilərinə Allahın kitabının, Rəsulullahın – sallallahu aleyhi və səlləm – hədislərinin və səhabələrinin sözlərini qəbul etmək, bidəti isə tərk etməkdir. Bizlər Allahın söz söylədiyinə, yaratdığına şahidlik edirik. Onun sözü bir söz, yaratması da bir yaratmaqdır. Sözü yaratdıqlarından ayrıdır, yaratdıqları da Onun sözündən ayrıdır. “Allah yanında İsa da (İsanın atasız dünyaya gəlmiş də) Adəm kimidir. Allah onu (Adəmi) torpaqdan yaratdı. Sonra ona: “(Bəşər) ol!” – dedi, o da oldu”. (Ali İmran 59). Burada “Ol” buyuruğu yaradılmış deyildir. Həmd heç bir ortağı, bənzəri, oxşarı, ziddi, hökmünə kimsəni şərik etməyən Allaha məxsusdur. Əbu Amr əl-Xattab dedi ki, mən Muhəmməd İbn Yəhyə əz-Zuhrini vəfatından sonra yuxumda gördüm. Ona: “Allah səninlə necə müamələ etdi?” dedim. O: “Mənə və mənim cənazə namazımı qılanlara məğfirət etdi. Mənim kitablarımı İlliyuna qaldırdı və qızıl su ilə yazdı”.