Fənn: Azərbaycan tarixi Şöbə: “Tibb bacısı işi” 2 nömrəli Bakı Baza Tibb Kolleci 38 Birinci dünya müharibəsi dövründə azərbaycanlılardan təşkil olunmuş əlahiddə ―tatar süvari
alayı‖ çar generalları tərəfindən ―vəhşi diviziya‖ adlandırıldı. Sonralar bu alay Azərbaycan milli
ordusunun təşkilində böyük rol oynadı.
Müharibənin Şimali Azərbaycan iqtisadiyyatına təsiri . İqtisadiyyatı hərbi rels üzərinə keçirmək məqsədilə hərbi-sənaye komitəsi təşkil edilmişdi.
Müharibə Azərbaycan iqtisadiyyatının əsasını təşkil edən neft sənayesindəki durğunluğu daha da
dərinləşdirmişdi. Duru yanacağa tələbat çoxolsa da, neft hasilatı nə sənaye, nə də hərbi idarələrin
tələbatını ödəyə bilmirdi.
Qazma işləri getdikcə azalırdı. Müharibə başlayanda Azərbaycanda 431 milyon pud neft
çıxarılmışdısa, 1917-ci ildə bu rəqəm 402 milyon puda enmişdi. Rusiyada hasil edilən neftin 80
faizindan çoxu Azərbaycanın payına düşürdü.
Dəmir yolu Müdafiə Nazirliyinin xidmətinə verildiyinə görə mülki yüklərin daşınması
çətinləşmişdi. Dəniz gəmiçiliyi daşınmanın öhdəsindən gələ bilmirdi.
Təsərrüfat dağınıqlığı sənayenin digər sahələrində də özünü göstərirdi.
Müharibə başlayan kimi, Gədəbəydəki misəritmə zavodu hərbi sifarişlər yerinə yetirməyə cəlb
olunmuşdu. Buna görə müharibə vaxtı orada çalışan qeyri-müsəlman fəhlələrə möhlət verilmişdi və
onlar orduya çağırılmırdı.
Ölkədə istehsal olunan strateji məhsullardan biri pambıq idi. Cəbhə üçün 1915-ci ildə işləyən
pambıq-parça fabriklərini xammalla təchiz etmək üçün dövlət komitəsi yaradılmışdı.
Müharibə illərində yeyinti və sənaye müəssisələri də müharibənin ehtiyacları üçün işləyirdi.
Ölkədə kənd təsərrüfatı da böhran keçirirdi. Əkin sahələri ixtisar edilmiş və mal-qaranın sayı
azalmışdı.
1915-ci ilin iyun ayında çar fərmanına əsasən 18-23 yaş 50 mindən artıq azərbaycanlı gənc arxa
cəbhədə işləmək üçün səfərbərliyə alınmışdı. Atlar, öküzlər, arabalar hərbi ehtiyac üçün müsadirə
edilmişdi. Kəndlilərdən alınan vergi 50 faiz artırılmışdı. Azərbaycanda müharibəyə getməmək əvəzinə
çağırışçılardan xüsusi vergi alınırdı.
Müharibə ölkədə ərzaq qıtlığını və bahalığı son dərəcə artırdı. ölkədə aclıq başlamışdı. Bakıda iri
qoşun hissələrinin yerləşdirilməsi əhalinin vəziyyətinin daha da ağırlaşmasına səbəb olmuşdu.
Cənubi Azərbaycan müharibə ərəfəsində.
1905-1911-ci illər inqilabı Cənubi Azərbaycanda xalqın vəziyyətini əsaslı şəkildə dəyişdirə
bilmədi. Azərbaycanlılar yenə də milli hüquqlardan məhrum oldu.
Cənubi Azərbaycanda əhalinin əsas məşğuliyyəti yenə də kənd təsərrüfatı sahələri idi. Əvvəlki
torpaq mülkiyyət formaları qalırdı.
Kənd əhalisi yardarlardan və xırdamaliklərdən ibarət idi. Yardar-torpaqsız kəndlilərə, xırdamalik
isə azacıq torpaq mülkiyyəti olan kəndlilərə deyilirdi.
Cənubi Azərbaycan İranın 4 əyalətindən biri idi.
Cənubi Azərbaycan şəhərlərində müxtəlif kustar-sənaye istehsalı üstünlük təşkil edirdi. Təbrizin
kustar-sənaye istehsalında əsas yeri məhsulu xaricə ixrac olunan xalçaçılıq tuturdu.
Müharibə ərəfəsində Cənubi Azərbaycanda xarici kapitalistlər, əsasən almanlar tərəfindən
müxtəlif fabriklər, zavodlar açıldı.
1912-ci ildə alman kapitalistləri Təbrizdə ―İran xalça şirkəti‖ təsis etdilər. Şirkət istehsal olunan
xalçaları ABŞ və digər ölkələrə satırdı.
Ağır feodal mükəlləfiyyətləri və hədsiz vergilər kəndlilərin, fəhlələrin, xırda və orta
burjuaziyanın hökumətdən narazılığını getdikcə artırırdı. Birinci dünya müharibəsi ərəfəsində ölkədə
ziddiyyətlər daha da kəskinləşmişdi.
Erməni quldurlarının azərbaycanlılara qarşı vəhşilikləri.
Müharibədən əvvəl İran özünün bitərəfliyini elan etsə də, onun ərazisi, xüsusən Cənubi
Azərbaycan hərbi əməliyyat meydanına çevrilmişdi. Müharibənin Cənubi Azərbaycanda yaratdığı
qarışıqlıqlardan istifadə edən erməni silahlı dəstələri aysorlarla birlikdə Xoy, Salmas, Urmiya,