Firuzə Məmmədli
142
ġAĠRƏ FĠRUZƏ MƏMMƏDLĠ
ĠLƏ MÜSAHĠBƏ
«Yeni Azərbaycan» qəzetinin «Ədəbiyyat» əlavəsində
çap olunmuş «Ruhun qisası» əsəri üstündə mübahisə edirik.
Oqtay Hacımusalı mənim vurğunluğumu qəbul etmək istəmir.
«Yox e, ola bilməz deyir, «bir türk oğlunun ruhu gedib erməni
qızının bədənində doğula bilməz». Mənimsə ağlım belə şeyləri
yaxına buraxmır...
Yağışlı havada kafelərin birində
oturuö qaynar kofedən
içə-içə pəncərədən çölə baxırdım və orda islanıb tükləri bir-bi-
rinə yapışmış pırpızanaqlı pişik balasını görəndə fincan əlimdə
donub qaldım. Elə bil ki, şüşənin o üzündə özüm oturmuşdum
və içəridə çay içən özümə baxırdım. Bir azdan pişik balası han-
sı müştərininsə açdığı qapıdan özünü içəri saldı. Düz üstümə
gəldi. Yaş tüklərini qabardıb ayaqqabılarıma sürtünməyə başla-
dı. Əyilib gözlərinin içinə diqqətlə baxdım. Hə, vallah, özüm
idim ki, durmuşam. O mənim bir
parçam imiş kimi belə yaş
olduğuna görə bədənimdən vicvicə keçdi. Sonralar hər dəfə
yağış
yağanda elə bil ki, suyun altında durmuş kimi üşüyür-
düm. Mən hətta insanın ruhunun heyvana keçməsi haqqında bir
yığın söz danışıram. Həmişə sitat
gətirdiyim Veda fəlsəfəsini
əlimdə əsas tutsam da, Oqtay mənim dediklərimi qəbul etmir:
Dostları ilə paylaş: