Atttyudning
affektiv qismi — bu o‘sha ob’ektni hissiy-emotsional baholash bo‘lib,
yoqtirish yoki yoqtirmaslik tarzidagi hissiyotlar kiradi.
Konativ qism yoki xulq-atvor bilan
bog‘liq qismga esa shu ob’ektga nisbatan amalga oshiriladigan hatti-harakatlar, aynan xulq-atvor
kiradi.
Lekin ba’zi olimlarda ustanovkaning aynan ob’ektga yoki vaziyatga nisbatan bo‘lishi
mumkinliga haqida ma’lumotlar ham bor edi. Xususan, Laperning 1934 yilda o‘tkazgan mashhur
eksperimenta bunga misol bo‘lishi mumkin. Eksperimentning mazmuni kuyidagicha edi. Laper
ikkita xitoylik talabalar bilan AQSh buylab sayohatga chiqadi. Ular hammasi bo‘lib 252 ta
mexmonxonada bo‘lishib, ularning deyarli barchasida (bittasidan tashqari) iliq, samimiy
munosabatnnng guvohi bo‘lishadi. Ma’lumki, o‘sha paytlarda irqiy belgi bo‘yicha odamlarga
tanlab munosabatda bo‘lishar, xitoyliklar ham sariq tanlilar sifatida kamsitilardi. Laper bilan
hamroh bo‘lgan talabalarga munosabat bilan olimga bo‘lgan munosabat o‘rtasida deyarli farq
sezilmadi. Sayohat tugagach, Laper o‘sha barcha mehmonxona egalariga minnatdorchilik xati
yozib, yana o‘sha talabalar bilan borsa, yana o‘shanday iliq kutib olishlari mumkinligini so‘radi.
Javob faqat 128 ta mexmonxona egalaridan keldi, ularning ham bittasida ijobiy javob, 58 %da
rad javobi, qolganlarida turlicha formalarda noaniq javoblar olindi. Bundan Laper shunday
xulosaga keldi: demak xitoy millatiga mansub shaxslarga nisbatan ijtimoiy ustanovka bilan
mehmonxona egalarining real xulq-atvorlari o‘rtasida farq bo‘lib, aslida ustanovka salbiy
ekanligi, vaziyatga qarab esa, u boshqacha — ijobiy namoyon bo‘lganligi aniqlandi.
Ijtimoiy ustanovkalarga xos bo‘lgan umumiy qonuniyatlardan yana biri uning uzoq
muddatli xotira bilan bog‘liqligidir. Ayni vaziyatlarda shakllangan obrazlar uzoq muddatli
xotirada saqlanib, u yoki bu vaziyatda aktuallashadi, ya’ni ''jonlanadi". Masalan, ba’zi bir etnik
stereotiplar ana shunday xotira obrazlaridandir. Demak, ijtimoiy ustanovka ob’ektga hamda
konkret vaziyatga bog‘liqdir.
Shakllangan ijtimoiy ustanovkaning hayot mobaynida o‘zgarishi mumkinligi muhim
ijtimoiy-psixologik ahamiyatga egadir. Amerikalik olim Xovland fikricha, ijtimoiy ustanovka
o‘rgatish yo‘li bilan o‘zgarishi mumkin. Ya’ni o‘quvchilardagi turli ustanovkalarni o‘zgartirish
uchun rag‘batlantirish yoki jazolash tizimini o‘zgartirish lozimdir. Ikki shaxs yoki shaxs bilan
guruhning ustanovkalari mos kelmay qolgan sharoitda esa tomonlardan biri ongli ravishda o‘z
ustanovkalarini o‘zgartirishi shartdir. Aks holda nomutanosiblik prinsipiga ko‘ra shaxslararo
nizo yoki kelishmovchilik paydo bo‘lishi muqarrardir.
Ijtimoiy ustnovkalarni o‘zgartirishning eng sodda va qulay yo‘li - bu ayni vaziyatlar va
ulardagi ta’sirlarni
qaytarishdir. Bu qaytarish qayd qilingan obraz sifatida inson ongida uzoq
muddatli xotirada saqlanadi va vaziyat paydo bo‘lganda,
ob’ektivlashadi, ya’ni o‘z kuchini va
mavjudligini ko‘rsatadi. Shuning uchun ham agar chet el tajribasiga murojaat qiladigan bo‘lsak,
u yerda biror g‘oyani ongga singdirish uchun bir odam yoki biror guruh o‘z siyosiy, mafkuraviy
yoki boshqa qarashlarini bir xil so‘zlar va iboralar, harakatlar bilan qaytaraveradi va shu yo‘l
bilan ko‘p chilikning ma’qullashiga erishadi. Ayniqsa, saylov oldi tadbirlarida ana shu usul keng
qo‘llaniladi. Shulardan kelib chiqib, ijtimoiy ustanovkalarni o‘zgartirishning usullari va
psixologik vositalari orqali ham dunyoqarashni o‘zgartirishga erishish mumkin.
Xulosa qilib aytganda, shaxsga sotsial-psixologik yondatish uni ma’lum guruhlarning
a’zosi, konkret sharoitida o‘ziga o‘xshash shaxslar bilan muloqotga kirishuvchi konkret odam
deb tushunishdir.
Dostları ilə paylaş: