50
Daosizmda dunyoda qarama-qarshiliklarning bir-biriga bog’liqligi amal
qiladi, tabiat hodisalari o’z-o’ziga zid holatda, aylanib rivojlanadi, degan fikr
yuritiladi. Ta’kidlanishicha, go’zallik va xunuklik, balandlik va pastlik, yaxshilik va
yomonlik, borliq va yo’qlik, uzun bilan qisqalik bir-birini tug’diradi, birin-ketin
keladi, bir-biriga bog’liq bo’ladi, tabiatdagi barcha mavjudot, barcha hodisalar
qarama-qarshiliklarni o’z ichiga oladi.
Daosizm vakillari bilishda hissiy va mantiqiy jihatlarning mavjudligi
masalasini o’rtaga qo’yib, bilishda hissiyot va amaliyotning ahamiyatini kamsitib,
aqlni bo’rttirib yuborganlar.
Miloddan avvalgi V-IV asrlarda vujudga kelgan konfutsiychilik qadimgi
Xitoyda keng tarqalgan falsafiy ta’limotlardan bo’lib hisoblanadi. Uning asoschisi
Xitoy mutaffakiri Konfutsiy miloddan oldingi 551-479-yillarda yashagan.
Konfutsiy ta’limotiga ko’ra, odamlarning hammasi tug’ma xususiyatlarga ko’ra,
bir-birlariga yaqindir. Tug’ilgandan keyin hosil qilgan xususiyatlarga ko’ra, ular
bir-biridan farq qiladilar.
Konfutsiy, agar podsho osmon va dengiz kabi ulug’vor bo’lsa, xalq uni
hurmatlaydi, uning aytganlariga quloq soladi va uning ishlariga xayrixohlik qiladi,
deb podshohni ilohiylashtiradi. U to’g’ridan-to’g’ri, imperator — Osmon o’g’li,
uning yerdagi ko’rinishi — osmonning jonli timsolidir. yer sharidagi quruqlikning
markazi Osmon o’g’lidir. Har qaysi xalq o’z chegarasida bir knyazga itoat qiladi.
Osmon o’g’li amrni osmondan oladi, tobe knyazlar esa, buyruqni Osmon
o’g’lidan oladilar, deydi.
Konfutsiyning ta’limoticha, har bir kishi o’z zimmasidagi vazifani halol ado
etmog’i lozim. Hukmdor davlatni boshqaradi, hunarmand o’z hunari bilan band
bo’ladi, ota o’zining otalik burchini ado etadi. Agar hayotning mana shunday
oddiy qonunlari buzilsa, davlat ich-ichidan irib-chirib ketadi. Tartib-intizom,
o’zaro hurmat yo’qoladi. Mamlakatda urush janjal, fitna avj oladi. Misli
ko’rilmagan yong’in ham kichik uchqundan chiqadi.
Aytib o’tilganlarning hammasi Bobil, Misr, Hindiston, Xitoy singari
|