95
M.a. III asrdan milodiy III asrgacha bo’lgan olti asrlik davr yapon
tarixshunosligida “Yayoy” (ushbu madaniyatning birinchi yodgorligi
topilgan Tokiodagi kvartal nomidan olingan ) davri deb ataladi. Yayoy
madaniyati sug’orma dehqonchilik bilan shug’ullangan barqaror
jamoalarning yaratilishi bilan xarakterlanadi. Temir va bronza
Yaponiyaga deyarli bir vaqtda kirib kelgan.
Davlatchilik Yaponiyada milodiy III-IV asrlarda yuzaga kelgan.
Bu davrda Janubiy Kyusyu qabilalari ittifoqining markaziy Yaponiyaga
bosqinchilik yurishlari sodir bo’ladi.
Natijada markaziy Xonsyuda
Yamato davlati shakllana boshlaydi.
Yapon sivilizatsiyasi taraqqiyotidagi Yamato davrining IV asrdan
VI asrgacha bo’lgan davri tuzilishi va buyumlarida Koreya va
Xitoyning kuchli ta’siri sezilib turadigan dafn qo’rg’onlari tufayli
“qo’rg’onlar davri” (“kofun dziday”) deb ham ataladi. Bugungi
kungacha 10 mingdan ortiq qo’rg’onlar topilgan bo’lib, ehtimol ular
genetik jihatdan Kyusyu orolidagi dolmenlar bilan bog’liq bo’lgan. Shu
bilan birga IV-VIII asrlar madaniyatini o’tgan davrlar madaniyatidan
ajratib turadigan yana bir xususiyat mavjud. Bu davrda suvoriylik, otda
yurish san’ati bilan bog’liq o’ziga xos an’analar yapon orollariga kirib
keladi.
Qo’rg’ondan topilgan buyumlar orasida qadimgi ritual san’at
namunasi – xaniva sopol haykalchalar alohida ahamiyatga ega.
Qo’rg’on tipidagi inshootlarni barpo etish ajdodlarga sig’inish va
Quyoshga topinish bilan bog’liq bo’lgan, bu bizgacha
yetib kelgan ilk
yapon yozuvi yodgorliklarida (“Kodziki”, “Nixon syoki”) ham o’z
aksini topgan.
Ajdodlarga sig’inish haqiqiy yapon dini – sintoizm uchun ham,
demakki, butun Yaponiya madaniyati uchun katta ahamiyatga ega.
Ajdodlarga sig’inish yapon sivilizatsiyasining tarixiy evolyutsiya
jarayonida
merosiylikni
ta’minlaydigan
yana
bir
qudratli
harakatlantiruvchi kuchini tashkil etadi.
Davlat miqyosida ajdodlarga sig’inish hukmdor urug’ning ajdodi
sanalgan Quyosh ilohasi Amaterasuga e’tiqod qilishda o’z aksini
topgan. Ilk sintoizm panteoniga o’sha davrda yapon jamiyatining
ijtimoiy tuzilmasida yetakchi o’rin egallagan urug’lar ajdodlari ham
kirgan. Ulardan tashqari yaponlar mahalliy ahamiyatga ega turli tabiat
ilohalariga sig’inishgan.
VI asrda “tenno”imperator hokimiyati rasmiylashtirila boshlangan
Yamato davlatida mustaqillikka intiluvchi
kuchlar mavjudligiga
96
qaramasdan birmuncha siyosiy barqarorlikka erishilgan. Mafkuraviy
tarqoqlikka barham berish uchun Yapon hukmdorlari buddizmga
murojaat etganlar. Umumdavlat mafkurasining yaratilishiga qo’shgan
hissasidan tashqari buddizm ta’limoti urug’ an’analariga bog’lanmagan
va shu tufayli davlat munosabatlari tizimida faoliyat ko’rsatish uchun
munosibroq bo’lgan shaxsning yangi tipini shakllantirdi. Buddizmning
ijobiy ahloq me’yorlarining kuchayishida ham roli katta.
Buddizmning ashaddiy muxlisi bo’lgan imperator Setoku (474-622
yy.) davrida Xitoy ta’siridan chiqishga harakat boshlangan.
Yaponiyaning yaponcha Nixon (Nippon) - “quyosh chiqadigan
mamlakat” degan nomi aynan Setoku nomi bilan bog’liq. 604
yilda
konfutsiylik davlatning mafkuraviy asosi qilib olinadi.
710 yilga kelib doimiy poytaxt Naraning qurilishi yakunlangan.
Taxminan 200 ming kishi istiqomat qilgan Nara o’sha vaqtda yagona
shahar bo’lgan. Qishloq xo’jaligi, hunurmandchilik va ijtimoiy
munosabatlarning taraqqiyot darajasi shaharlarning yuzaga kelishini
talab qiluvchi bosqichda emas edi. VIII asrga kelib Yaponiyada tanga
zarb qilina boshlangan.
VII asrning o’rtalarida boshlangan islohotlar Yaponiyani
yarimyovvoyi qirollikdan “imperiya” ga aylantirishga
xizmat qilishi
lozim edi. 646 yilgi to’rt moddadan iborat farmonga ko’ra yerga
davlatning egalik qilishi, mamlakat viloyatlar va uezdlarga bo’linishi,
yerni qayta taqsimlash uchun xo’jaliklarning ro’yxatga olinishi, ilgarigi
mehnat majburiyati bekor qilinishi va qishloq xo’jaligi hamda
hunarmandchilik mahsulotlari bilan to’lanadigan soliq hajmining
belgilanishi e’lon qilingan edi.
VII asrning ikknchi yarmida davlatning qonunchilik sohasidagi
faol siyosatini kuzatish mumkin. Keyinchalik
alohida farmonlar
birlashtirilib, ularning asosida 701 yilda birinchi universal “Tayxoryo”
qonunlari tuzildi. U bir qancha o’zgartirishlar va qo’shimchalar bilan
butun o’rta asr davomida feodal qonunchilikka asos bo’lib xizmat qildi.
“Tayxoryo” va “Yororyo” (757 y.) ga ko’ra, yapon davlatining
ma’muriy – amaldorlar apparati murakkab va keng tarmoqli iyerarxik
tizimni tashkil etgan.
Yaponiya davlat tuzimining yana bir o’ziga xos xususiyati X
asrda shakllangan harbiy-xizmatchilar tabaqasi - samuraylar edi.
Samuraylarning alohida or-nomus kodeksi mavjud edi. Samuray
jangchi (busido) yo’lidan borishi kerak bo’lgan.
Maxsus mashqlar
yordamida u o’zini to’liq boshqarishga erishgan. Samuray uch narsaga
97
ont ichgan: uy haqida, rafiqasi haqida va o’z hayoti haqida unutish.
Uning yagona jinoyati xo’jayiniga xiyonat bo’lgan va bunday holatda
samuray o’z joniga qasd qilishi (xarakiri) lozim bo’lgan.
Samuraylarning tepasida syogun turgan. XII asrdan Yaponiyani rasman
imperator boshqarsa-da, haqiqiy hokimiyat syogun qo’lida bo’lgan.
Yapon sivilizatsiyasining ajralgan (yakka)lik xususiyati tufayli
Meydzi inqilobiga qadar deyarli o’zgarmasdan qolaverdi.
Dostları ilə paylaş: