cavab verdi:
- Yoxlamışam, Sizdən bir az qabaq yoxladım. Yaxşıdır. Telefon
korlansa, o dəqiqə işə salarıq.
Əlbəttə, əlbəttə! Sən bizim qoçaq qızıtntzsan.
- Hayıf biletimdən... Bu gün “Oneginə” gedəcəkdim.
- Onun ömrü uzundur, çox görəcəksən.
- Neçə gün tufan olar, usta? Dörd, ya beş?
- Bəlkə daha çox...
Sükut oldu. Lakin budkanın dirəklərini döyəcləyən dalğaların şı
rıltısından başqa bir səs eşidilmədi.
- Ramazan İsgəndəroviç zəng eləmişdimi?
2
Bu zaman qoca usta telefonda Aslanovla danışırdı. Paşa ilə Nailə
də evdə idi. Nisa qarı əl-ayağa düşüb derdini ürəyinə salıb kədərlən
sə də, ailənin bu cür bir yerə toplanmasım o çoxdan gözləyirdi. Sevinc
kədərlə qarışmışdı.
Axı-danışan kimdir, ata?
Telefonun dəstəyini ikiəlli tutmuş qoca, bu sualı eşitmədi. Aslano
vun təklifi qəribə, qocamn fikri iso qəti idi. Katib onu mərkəzi muze
yin Bakı filiallma çağırır, gündə bir-iki saat muzeyə gələn uşaqlara öz
xatirələrini danışmağı məsləhət görür; “daha bosdir, yorulmusan, bu-
ruqdan çəkil” deyirdi. Usta Ramazan isə:
- Y o x , - deyib dururdu. - N e vaxt, harda istəyirlər, gəlim danışım,
amma məni buruqdan ayırmayın. Əgər tez ölməyimi istəmirsinizsə,
elə onu da bacararam, bunuda.
Qocanın inadı katibə xoş gəlirdi. O, nəhayət razılaşıb dəstəyi asdı.
Bu anda telefon zəngi yenə səsləndi. Ramazan yerinə qayıtmamış dəs
təyi götürdü.
- Hə, he, mənəm, qızım... Vasilyevə de ki, bu saat gələcəyəm . Tilə
hazırlaşırdım gəlim.
- A kişi yenə hara? - deyə Nisa qan qapı ağzından soruşdu. - Sən
getməsən dünya dağılar? - Qan oğluna üz tutub şikayətləndi: - Son
bunun başına bir ağd qoysana, qocaldıqca xərifləyir. Bu çovğunda də
Dostları ilə paylaş: |
