yəcanla düşünürdü: ‘‘Bütün kənd mənim Bakıya gəlməyimdən xəbər tutdu. Düzəlm əsə tay-tuşumun üzünə baxa bilm əyəcəyəm ...” — Tahir Cəmillə bərabər dəniz kənarından köhnə bulvarla aşağıya tərəf yeri yərkən də bu intizarlı fikirlərdən ayrıla bilmirdi: “Bəs anam nə deyər? H ələ kolxoz sədri... Durub-oturub başlayacaq ki, yaxşı oğlan olsaydın, Bakıdan üzüqara qayıtmazdın”. - Tahir, nə olub belə, yoxsa gəlm əyinə peşmansan? - Mən? - Tahir acı-acı gülümsündü. - Bir saat keçib, yox? Yəqin trestin müdiri qayıtmış olar, he? 33 < 3 ^
Onİar dənizin lap sahilinə gəlib çıxdılar. Yağlanmış su dalğalan dıqca göy qurşağı kimi rəng verib-rəng alırdı. Tahir, divar kimi hörül müş sahildə dayanıb, şırıltı ile daşlara dəyərək geriyə qayıdan mazutlu sulara baxdı: _Bu niyə belədir? - deyə soruşdu: - Bəs hər yerdə yazırlar ki, X əzər dənizi dünyanın ən mavi dənizidir? - Gəl, əsil deniz suyunu sənə gösterim... - Cəmil Tahiri gəzinti qayıqları dayanan körpüyə sarı çəkdi. Tahir başım buladı ve son dərəcə mühüm bir fürsəti əldən vermək qorxusu duyan adamlar kimi, tez-tələsik Cəmili geriyo dartdı: - Yox, yox, sonra gəlib baxarıq. Gedək! Tələsm ə, Tahir, mən sənə söz verirəm ki, buruğa sabah axşam, gecə növbəsinə bir yerdə gedəcəyik. Axı niyə bu qədər darıxırsan? Bəri gə), bəri gəl! Onlar bir-birini dartışdıranda yanlarından golib-keçenlərin bax dıqlarını görən Cəmil əlini Tahirdən çəkdi. Bu zaman körpü yavaş- yavaş dolmağa başlayırdı. Müharibo illərində bir dəfə de olsun dəniz gəzintisinə çıxmamış adamlar indi her gün qayıqlara minir, burada mahnı dinləyərək, bəzən də qayıq içərisində rəqs edənlərə əl vuraraq,
