Microsoft Word chingiz aytmatov birinchi muallim lotin ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
6
Oldin uni, o‘zi komandir ekan, ovulga ham katta bo‘lib kelibdi, deyishdi, keyin bilishsa, 
komandir qayoqda deysiz, ocharchilik vaqtida ovuldan temir yo‘lga ketib dom-daraksiz bo‘lib ketgan 
Tashtanbekning o‘g‘li Duyshen degan nigit ekan, uni ovulga o‘qituvchi qilib yuborishganmish, maktab 
ochib, bola, o‘qitar ekan, deyishdi. 
«Maktab», «o‘qish» degan so‘zlar u zamonlarda endi eshitilib kelayotgan gaplar edi, ularning 
ma’nosiga tushunadiganlar ham kamdan-kam edi. 
Bu gap rostmikin, endi nima bo‘larkin, deb turishganida bir mahal, xaloyiq ovul o‘rtasidagi 
tepaga yig‘ilsin, degan xabar kelib qoldi. 
Amakim: «Voy, tavba, bu tag‘in qanaqa majlis bo‘ldiykin? Bo‘lar-bo‘lmasga odamlarni ishdan 
qoldirishdan boshqani bilishmaydi», - deb javrashini qo‘ymaydi-yu, keyin axiyri eldan kam yerim bor 
ekanmi, deganday, qirchang‘i bo‘lsa hamki, otiga minib, yig‘inga jo‘nab ketdi, men ham uning ketidan 
qo‘shni bolalarga ergashib yugurib bordim. 
Biz entika-entika har gal yig‘ilish bo‘ladigan tepalikka yetib borganimizda, u yerda bir to‘da otliq 
va yayov odamlar o‘rtasida haligi qora shinel kiygan rangpar yigitcha nutq so‘zlab turgan ekan. Uning 
gaplarini yaxshiroq eshitish uchun yaqinroq surilib borgan edik, po‘stini yirtiq bir chol uyqudan turgan 
odamday, to‘satdan tutilib-tutilib uning gapini bo‘ldi: 
– Ey, bolam, ilgari bola o‘qitishni mullalarga chiqargan edi, sening otangni biz bilamiz. O‘zi ham 
bizga o‘xshagan oyoqyalang edi. Qani ayt-chi, yigitcha, sen o‘zing qayoqdan mulla bo‘lib qolding? - 
dedi. 
Duyshen shu ondayoq javob berib: 
– Otaxon, men mulla emasman, men komsomolman. Endi mullalar bola o‘qitmaydi, muallimlar 
o‘qitadi. Men askarlikda yurib, xat-savodli bo‘lib olganman, ilgari ham oz-moz o‘qigandim. Men mana 
shunaqa mullaman, bildingizmi? - dedi. 
– Ha, mundog‘ degin... 
– Baraka top! - deb uning so‘zini ma’qullashdi. 
– Ana shunaqa, komsomol meni muallimlikka tayinlab, bolalarni o‘qitasan deb yubordi. Maktab 
ochish uchun biron joy kerak bo‘ladi. Sizlar yordam bersangizlar anuv tepadagi eski otxonani tuzatib, 
maktab ochsak degan o‘yim bor. Qani, nima maslahat berasizlar? 
Mushukday shumshayib bir ko‘zini yumib egarning qoshini quchoqlab o‘tirgan Satimqul tajang 
tirs etib tupurib qo‘yib gap qotdi: 
– E, qo‘ysang-chi, o‘qishingdan bizga nima foyda bor? 
Duyshen nima deyishini bilmay ko‘zlari lipillab ketdi. 
– Rost, to‘g‘ri aytyapti, - deb boshqalar uning gapini ma’qullashdi.– Biz ketmon chopib kun 
ko‘rib yurgan dehqonmiz, endi bolalarimiz o‘qib amaldor bo‘lisharmidi? Aylanay, ko‘p boshimizni 
qotirma! 
Hamma jim qoldi. Duyshenning rangi o‘chib, ovozi titradi: 
– Sizlar nima, bolalaringizning o‘qishiga qarshimisizlar? - deb o‘rtaga savol tashladi. 
– Qarshi bo‘lsak nima, zo‘rlik qilarmiding? Unaqa zamonlar o‘tib ketgan. Hozir erkimiz 
qo‘limizda, ozodlikka chiqqanmiz! - dedi kimdir. 
Duyshenning rangi bo‘zday oqarib ketdi. Shinelining ilgaklarini uzib yuborayozganday, 
cho‘ntagidan to‘rt buklangan qog‘ozni olib shoshilib ochdi-da, hammaga ko‘rsatib turib zarda bilan 
gap boshladi: 
– Sizlar hali bolalarni o‘qitish kerak, deb yozilgan bu qog‘ozga qarshimisizlar, bunga Sovet 
hukumatining muhri bosilgan-a! Sizlarga yer-suv bergan, sizlarni ozodlikka chiqargan kim o‘zi, 
bilasizlarmi?! Qani, Sovet hukumatining qonuniga kim qarshi? Qani aytsin, kim?! 
«Qani kim» deb azbaroyi baqirib aytgan gapi sukunatda yotgan kuz havosini o‘qday yorib o‘tib, 
aks-sadosi qoya toshlarga borib urilganday bo‘ldi. Hamma yoq suv quyganday jim, hamma boshini 
egib turardi. 

---

Chingiz Aytmatov. Birinchi muallim (qissa)