ETNOPSİXOLOGİYA 48
olduğu qrupla əlaqəsini zəiflədir, aidlik hissini yox edir. Bəs onda
öz uşaqlarını “sevməyən” munduqumorlar necə olur? R.Roner
məhz belə etnoloji faktlara əsaslanaraq yeni bir konsepsiyasını irəli
sürdü (valideyn rəğbəti və imtinası konsepsiyası). O, valideyn
münasibətini üç yerə ayırd etmişdir.
1) nəvazişli münasibət
2) acıqlı və ya aqressiv münasibət
3) laqeyd münasibət. Ronerə görə bütün valideynlər öz uşaqlarını sevirlər.
Valideyn münasibətini əslində həmin mədəniyyət çərçivəsində
relyativist yanaşma əsasında qiymətləndirsək, onu başa düşə
bilərik. Məsələn, Koreyada uşağa ciddi valideyn nəzarəti, heç də
uşağa qarşı sərt və amansız münasibətlə bağlı deyil. Koreya
mədəniyyəti üçün bu əslində valideyn qağıkeşliyi kimi qəbul
olunur. Almaniyada isə bu cür yanaşma uşaq üzərində işgəncə,
valideyn zorakılığı kimi səciyyələndirilir.
Uşaqların yaşlılar dünyasına qoşulması hər bir mədəniyyətdə
fərqli şəkildə baş verir. Bu proses etnopsixologiyada initsiasiya termini ilə ifadə olunur. İnitsiasiya üç mərhələdən ibarət olan
etnopsixiloji hadisədir.
- uşaq statusundan ayrılma
- yaşlılığa hazırlıq mərhələsi
- yaşlılar dünyasına qəbul olunma
Məsələn, yəhudi mədəniyyətində uşaqlıq dövründən yaşlılıq
mərhələsinə keçid Tövrat qanunları ilə tənzimlənir. Belə ki, hər bir
yəhudi gənci dini-sosial məzmun kəsb edən ritualdan keçməklə
özünün uşaqqlıq dövrünün başa çatmasını rəsmi qayda da təsdiq
edirlər. Yəhudi adətinə görə uşaqlıq illərinin başa çatması
oğlanlarda 13 yaşda, qızlarda isə 12 yaşda qeyd olunur.
Uşaqlığın etnoqrafiyası sahəsində
ən fundamental
tədqiqatlardan biri 1937 ildə ABŞ da başlamış olan “İnsani
münasibətlərin regional kartotekası” (HRAF-Human Relations
Area Files) lahiyəsidir. Dünya xalqlarını həyatının müxtəlif
tərəfləri, o cümlədən uşaqların sosializasiyası ilə bağlı olan olan