ETNOPSİXOLOGİYA 120
nikasiya prosesində insanlar iki moduslardan istifadə edərək
ünsiyyət saxlayırlar: verbal və qeyri-verbal. Verbal modusa dil
daxildir. Qeyri-verbal modusa isə dildən kənar vasitələr daxildir:
mimika, göz kontaktı, jestlər, pozalar, intonasiya, məsafə və s.
Kommunikasiya prosesləri: kodlaşma və dekodlaşma. Kodlaşma insanların şüurlu və şüursuz olaraq müəyyən modusu və
metodu seçməklə mesajı (məlumatı, informasiyanı) yaratmaq və
kiməsə ötürməkdir. Uşaqlıqda insanlar sintaksis və qrammatika,
fonologiya, praqmatika qaydalarını öyrənərək informasiyanı
məharətlə kodlaşdırırlar. Böyüdükdə isə artıq bu proses barədə,
yəni informasiyanı kodlaşdırmaq barəsində hər an fikirləşmirlər.
Kodlaşdırma sanki şüurun daha az iştirakı ilə reallaşır. Eyni
zamanda qeyri-verbal yolla ötürülən məlumatları müəyyənləşdirən
qaydaları da öyrənirlər. İnformasiyanı kodlaşdıran və ötürən insana
kommunikator deyilir.
Dekodlaşdırma kommunikatordan alınan informasiyanı qəbul
etmək və onları məntiqli məlumatlara çevirməkdir. Dekodlaşdırma
prosesində verbal və qeyri-verbal davranışının qaydalarını bilmək
çox vacibdir. Çunki bu qaydaları bilmədən informasiyanı səhv,
qeyri-adekvat anlamaq olar. İnformasiyanı dekodlaşdıran insana
resipient deyilir.
Kommunikasiyanın bu prosesləri çox sürətlə və ardıcıllıqla
baş verən həddən artıq çətin proseslərdir.
İki əsas moduslardan (verbal və qeyri-verbal) və əsas proses-
lərdən (kodlaşdırma və dekodlaşdırma) başqa kommunikasiyanın
digər komponentləri də mövcuddur.
Siqnallar kommunikasiya prosesində tələffüz olunan spesifik
sözlər və hərəkətlərdir. Yəni məlumatın göndərilməsi zamanı
kodlaşan verbal və qeyri-verbal davranış məs., məlumatı ötürən
zaman istifadə etdiyimiz sözlər, səslər və eyni zamanda bu sözləri,
səsləri müşayiət edən qeyri-verbal siqnallar: üzün ifadəsi, jestlər,
pozalar, səsin intonasiyası və s.
Məlumatlar siqnallara qoyulan və onlardan çıxarılan
mənalardır. Bu kommunikatorların kodlaşdıran və resipientlərin