DOVUD (as) - Qur’onda nomi zikr qilingan "Bani Isroil" qavmidan chiqqan
payg‘ambarlardan biri. Alloh D.(as)ga payg‘ambarlik bilan birga podshohlikni ham
bergan. D.(as)ga Alloh Zabur kitobini tushirgan. Zaburni ahdi kitoblar al-Mazomir deb
ataydilar. Bu kitob, asosan, diniy she’rlar, Allohni ulug‘laydigan baytlar, Allohning savob
va iqoblari vasfini o‘z ichiga olgan. D.(as)ning ismlari Qur’onda o‘n olti o‘rinda zikr
qilingan, unda D.(as) haqida gohida muxtasar va gohida mukammalroq tarzda ma’lumot
berilgan bo‘lib, bular bir-birini to‘ldiradi. D.(as) Tolut (Shovl) askarlari safida xizmat qilib
yurgan chog‘laridayoq, dushmanlar sarkardasi Jolut (Juliyot)ga qarshi yakkama-yakka
muborazaga chiqib, g‘olib bo‘lganlar va xalq orasida nom qozonganlar. D.(as)ning hayot
kechirish tarzlari ham o‘zgacha edi. Kunlarni to‘rt qismga bo‘lib qo‘ygandilar. Bir kunni
faqat ibodat bilan o‘tkazardilar. Bir kunni xalq orasida yurib, shunga qarata hukm
chiqarar edilar. Bir kunni xalqqa va’zu irshod etish bilan yana bir kunni o‘zlarining
shaxsiy ishlari bilan o‘tkazardilar. Alloh D.(as)ga bir necha mo’jizalar in’om etgan edi,
shulardan eng asosiysi temirlarni o‘tda qizdirib, bolg‘ada urib o‘tirmay undan har xil
narsalar yasashlik qobiliyatiga ega edilar. Temir D.(as)ning qo‘llarida go‘yo shamdek
yengil va oson tarzda har xil shaklga kirardi. Bu borada Qur’onda Saba’ surasi 10-11-
oyat va Anbiyo surasi 80-oyatda bayon qilingan. Qur’onda D.(as) nihoyatda Allohga
ixlosli, har doim zikru ibodatda bo‘lganliklari bir necha oyatlarda madh etilgan. D.(as)
shunday xushovoz edilarki, tasbeh aytib Allohga munojot qilganlarida, tog‘laru qushlar ul
zotga qo‘shilib tasbeh aytishardi. Lekin buni D.(as)dan boshqa odamlar sezmas edilar.
Shuningdek, Alloh D.(as)ga mukammal ilm, da’volashuvchi tomonlar orasida odilona
hukm qilish qobiliyatlarini ato etgandi. Bu hakda Sod surasining 17-19-oyatlari nozil
bo‘lgan. D.(as) vafotlaridan so‘ng, barcha mulk va payg‘ambarlik o‘g‘illari Sulaymon
(as)ga meros bo‘lib qoldi.