Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
323
Kelib sarzanish qildi bir zog‘ anga
Kim, erdi nishiman hamul bog‘ anga.
Dedi: «K-ey, jununshevai harzaroy,
Nedur buki, har yil aro o‘n bir oy.
Kezarsen chamanda hazinu xamo‘sh,
Bir oydur sanga muncha jo‘shu xuro‘shg‘
Bir
ishta darangu saboting qani,
Chaman qushlaridin uyoting qanig‘»
Dedi bulbul: «Yey ishqdin bexabar,
Mening kuymagimdin sanga ne xabarg‘
Chu gul yo‘qturur o‘n bir oy bog‘ aro,
Yerur ro‘zgorim seningdek qaro.
g‘amu dard erur menda laylu nahor.
Va lekin chu esti nasimi bahor
Gul
etti chiqib jilva oyin yana
Tikib jaybig‘a nofai Chin yana.
Chu gul qildi bu nav’ zebi jamol,
Qachon qolg‘ay ul lahza bulbulg‘a holg‘!
Chaman husni dinor,
agar dongdur
Ki, bechora bulbulg‘a gulbongdur.
Chu ketti chamandin guli otashin,
Ko‘mur birla naylay bo‘lub hamnishin.
Seningkim namudoring o‘ldi jual,
Hayotingg‘adur gul isidin xalal.
Qachon anglag‘aysen mening holatim
Ki, sendin yiroq yaxshiroq suhbatim».
Chu bulbul ayon qildi bu dardu dog‘,
Qarordi javobida afsurda zog‘.
Demakka javob o‘lmadi saxtko‘sh
Qish ayyomi bulbuldek o‘ldi xamo‘sh.
Dostları ilə paylaş: