Alisher Navoiy.
Saddi Iskandariy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
217
Hamul damki, qo‘rg‘on aro tushti o‘t
Ki, aflok avjiga yovushti o‘t.
Yana yel ham oshubkim boshladi,
Olib xalqni har taraf toshladi.
Bo‘lub el bu iki balodin halok,
Kirib naqb aro bir necha vahmnok.
Bu xayl
ichra Malluvu farzandi ham,
Demay bir-iki, zavju dilbandi ham.
Hamul o‘tdin ul xayli dilso‘xta,
Kuyub bu biri, ul bir afruxta.
Chiqib keldi bori sarosemavor,
Tutoshib hamul shu’ladin hemavor.
Shah ollindag‘i ul guruhi xavos,
Borib aylab o‘tdin alarni xalos.
Ko‘pi o‘ldi ul xayli mahruqdin,
Kishi ko‘rmadi bo‘yla maxluqdin.
Necha kimsakim qoldi bo‘lmay halok,
Biri bor edi Mallu ibni Mabok.
Yana o‘g‘likim,
oti Feruz edi,
Qizikim, mahi olamafro‘z edi.
Aning vasfig‘a bu dam ermas mahal
Ki, bo‘lg‘usidur o‘z mahallida hal.
Chu Mallug‘a fahm o‘ldikim-shohdur,
O‘zi umrining tori ko‘tohdur.
Skandar qoshig‘a kelib qo‘ydi bosh,
Boshin chun ko‘tardi, debon to‘kti yosh
Ki: «Shoho, qoshingda gunahkormen,
Jazo har ne qilsang – sazovormen!
Agar afv jurmumg‘a shomildurur,
Tirilmak manga asru mushkildurur.
Gar o‘tdin manga qat’ bo‘lmish hayot,
Yana o‘lturur hazratingda uyot.
Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
Dostları ilə paylaş: