Mövzu: 10 ƏDƏBİ DİL, onun normalari

VERGÜL

Aşağıdakı hallarda qoyulur.

0. 
   Cümlənin həmcins üzvləri arasında. Məs.;
   

0. 
   Hanı mənim arxam, qolum-qanadım, Hörmətim, izzətim, şöhrətim, adım?! Qardaş bərabəri gözəl arvadım Söyləyin, durnalar, gözüm yoldadı.
   

(Ə.Cəmil)

0. 
   Gecəyədək yedilər, uiçdilər, danışdılar, güldülər (S.Qədirzadə).
   

II. Tabesiz mürəkkəb cümlənin tərkib hissələri arasında. Məs.;


Əlimi uzadıb qar dənəsinin altına tutdum, astaca gəlib ovucumun içinə düşdü (S.Behrəngi).


III. Tabeli mürəkkəb cümlənin tərkib hissələri arasında. Məs.;


Deyirlər ki, bir zaman isti ilə buxar əl-ələ verib dünyaya böyük bir zəlzələ salmışdı (N.Gəncəvidən). Ovçu Piri qəribə ovçunun əhvalatını klubun qabağına

toplaşan kəndlilərə yenicə nağıl edib qurtarmışdır ki, çadırda S.Vurğunun

“Ceyran” şeirini oxudular (İ.Əfəndiyev).'>(İ.Əfəndiyev).

IV. O, bu əvəzliklərindən sonra

O, bu əvəzlikləri ilə ifadə olunan mübtəda isim, sifət, sayla ifadə olunan cümlə üzvündən əvvəl gələrsə ondan (mübtədadan) sonra vergül qoyulur. Məs.;

0. 
   O, ağacın yanına gələr, budaqları əyib salxım gülləri iyləyər, dayanıb ağacın gözəlliyinə tamaşa edərdi (İ.Əfəndiyev).
   

0. 
   Bu, ilk və son ayrılıq oldu (M.Cəlal).
   

V. Ara sözlərdə:

0. 
   ara söz cümlənin əvvəlində gəldikdə ondan sonra. Məs.; 1. Əlbəttə, hər gülü yox, xoşuma gələn gülləri dərərdim (M.Cəlal); 2. Bəlkə, səadətin rəngi mavidir? (N.Xəzri).
   

0.