Humanistlik pedaqogikası 1950-ci illərin sonu, 60-cı illərin əvvəllərində meydana gəlmişdir. Qərbdə ən fəal nümayəndələri K.Rodjere, R.Bart, Ç.Ratboun olmuşdur. Humanistlik pedaqogikasının əsas qayəsi təhsilə, şəxsiyyətə qayğılı istinad xarakteri vermək, təhsildə və təlimdə avtoritarizmi dəf etmək, şagirdlərin bilik, bacarıq və vərdişləri mənimsəmə prosesinə emosional rəng qatmaqdır. Bu emosionallığın fonuna təmənnasız yardım etmə, pay vermə, bağışlama, həvəsləndirmə və rəğbətləndirmə formaları daxildir. Humanistlik pedaqogikası qabiliyyətli, istedadlı uşaqların üzə çıxarılması, inkişaf etdirilməsi, formalaşdırılması ilə məşğul olmaqla yanaşı, sahibsiz və kimsəsiz, şikəst uşaqlara da yardım edilməsini həyata keçirdiyi işlərin ən mühüm tərkib hissələrindən biri hesab edir.
