Mübariz Yusifov 64 sı,nto– çıxarmaq sözünün əsası, ak – keçmiş zamanı və birinci
şəxsin təkini bildirən suffiksdir.
İnkorporlaşma əlaməti başqa dillərdə də müşahidə edilə
bilər. Məsələn, Azərbaycan dilində buküçəmənədargəlir, ha- cımənəbax, alışdımyandım, əlinivurmagendədurkimi vahidlər
cümlə üzvlərinin birləşməsi yolu ilə yaranmışdır. Lakin bun-
lar cümlə kimi yox söz kimi işlədilir. Ancaq gördüyündürmü, gəldiyimdikimi bir vahiddə biləşmiş sözlər, əslində, inkorpor-
laşmış cümlə kimi işlədilir. “Gördüyündürmü?”sözü sən məni niyə görməyibsən, görüşməyibsən?; “Gədiyimdi”-sözü isə göz- ləmə, mən gəlməyəcəyəm anlamında işlənir. Dünya dillərinin bu
dörd qrupa bölünməsi şərtidir. Bu mənada ki, fəaliyyətdə olan
bütün dillərdə başqa-başqa qrupların əlamətlərini görmək müm-
kündür. Məsələn, köksözlü dillərdəki ikihecalılığın təzahürü
onlarada morfoloji əlamətin formalaşmaqda olduğundan xəbər
verir. Analitik-flektiv dillərdəki təkhecalılığın və sonşəkilçilili-
yin (suffiksin) mövcudluğu aqlütinasiya əlamətləridir. Aqlütina-
tiv dillərdə söz əvvəlinə sözdüzəldici əlamətlərin əlavəsi, yəni
qrammatik söz yanaşması (nə bilir, nə danışır, nə yaxşı, bu yan,
o yan, nə əcəb, nə gözəl) ifadələri analitiklik elementləridir. İn-
korporlaşan dillərdə cümlələrin sözlərə çevrilməsi köksözlülüyə
qayıdış istiqamətləri kimi başa düşülə bilər. Bu o demək deyildir
ki, dillərin daxili quruluşunda etapların bir-birini izləməsi labüd
inkişaf istiqamətidir. Əksinə, köksözlü dillərin öz quruluşunda,
digər dillər isə müvafiq strukturda fəaliyyət göstərir. Dillərin
daxili dəyişməsi nitq aktivliyi ilə ölçülür. Ona görə demək ol-
maz ki, bütün müasir dillər zaman-zaman öz quruluşlarındakı
nisbi sabitliyi saxlayacaqlar.
Dillərin daxili quruluşundan danışarkən sintetiklikbarədə
də izahlar lazım gəlir. Elə bir dil yoxdur ki, onda bu və ya di-
gər quruluşlu dillərin əlamətləri müşahidə edilməsin. Məsələn,
Azərbaycan dili aqlütinativ dil olduğu halda bu dildə flektivli-