Mühazirə Elmi tədqiqatın əsas məqsədləri. Fənnin vəzifələri, tarixi və



Yüklə 1,35 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə36/80
tarix15.05.2022
ölçüsü1,35 Mb.
#58042
növüMühazirə
1   ...   32   33   34   35   36   37   38   39   ...   80
Tədqiqat üsulları

Elmi hipotezin əsaslandırılması 
Qoyulmuş  problemin  nəzəri  araşdırılması  hipotezlərin  irəli  sürülməsi  və 
əsaslandırılması  ilə  başlayır.  Elmi  hipotez  (və  ya  fərziyyə)  -  bütün  tədqiqat 
prosesini  təşkil  etmək  üçün  tətbiq  olunan  metodoloji  alət  olub,  baş  verən 
hadisənin  ehtimal  edilən  səbəbinin  yoxlanmasını  və  təsdiqini  tələb  edir. 
Məntiqə  görə  hipotez  yalnız  ehtimal  xarakteri  daşıyır,  yəni  o  əsas  səbəb 
haqqında geniş məlumata malik deyil. Buna baxmayaraq hipotezlər problemin 
ilkin həlli üçün baza rolunu oynayır və mövcud problemin köhnə nəzəriyyələrlə 
izahının  mümkünsüzlüyü,  bəzi  hallarda  isə  onlarla  zid-  diyətdə  olmasını 
göstərməlidir.  Etibarlı  və  təsdiq  olunmuş  hipotezlər  araşdırılan  hadisələr 
arasındakı münasibəti düzgün izah etməyə imkan verərsə, son nəticədə yeni 


 
 
qanunların  kəşfinə  imkan  yarana  bilər.  Proses  zamanı  hipotezlərin 
yoxlanılması lazımı nəticəni vermədikdə onun dəyişdirilməsi labüddür. 
D.Mendeleyev  və  Ç.Darvin  də  öz  elmi  tədqiqatları  zamanı  hipotez 
mərhələsini  keçiblər. M.Lomonosovun işlərində hipotezlərin tətbiqi onun dahi 
kəşflərinə  imkan  açmışdır.  Mendeleyevə  görə  hipotez  elmi-tədqiqatın  əsas 
elementi  sayılır.  O,  faktların  yığılması,  təsviri,  sistemləşdirilməsi  və 
öyrənilməsini;  hadisənin  baş  verməsi  üçün  hipotezin  yürüdülmə  sini;  hipo- 
tezdən  doğan  məntiqi  nəticənin  sınaqlarla  yoxlanılmasını;  hipotezin  əsaslı 
qanuna çevrilməsi və ya ondan imtinanı tələb edirdi [7, 8]. 
Qeyd  edildiyi  kimi  hipotezin  əsas  sütunu  ehtimaldır.  Məhz  onun  ətrafında 
digər elementlər birləşərək biliklər sistemini yaradırlar. Elmi problem nə qədər 
çətin həll olunandırsa, hipotezlərdə elmin sistemləşdirilməsi səviyyəsi də bir o 
qədər yüksək olur. Bu sistemdə hipotez nə qədər müsbət nəticə əldə edərsə, 
o,  bir  o  qədər  predmet  ilə  real  hadisə  arasında  əlaqəni  dəqiq 
qiymətləndirməyə imkan verər. Hipotezin yürüdülməsi və təsdiqi vahid proses 
daxilində bir-birindən asılı olmayan iki sərbəst mərhələ sayılır. Müxtəlif hipotez 
və  mərhələlərdə  əqli  işin  bu  və  ya  digər  forması  başqa  elementlərlə 
münasibətdə  dominantlıq  edə  bilər.  Hipotezin  yoxlanması  yalnız  ona  daxil 
olan  anlayışların  hamısının  empirik  interpretasiyası  mövcud  olduqda 
mümkündür. 
Hipotezləri  təsviredici,  izahedici  və  proqnozedici  olaraq  üç  növə  bölürlər. 
Təsviredici  hipotez  obyektin  mövcud  xarakteri,  onunla  ayrı-ayrı  elementlər 
arasında  əlaqənin  xarakteri  haqqında  ehtimaldır.İzahedici  hipotez  səbəb-
nəticə  arasındakı  asılılıq  haqqında  ehtimaldır.  Proqnozedici  hipotez  isə 
tədqiqat  obyektinin  inkişafındakı  tendensiya  və  qanunauyğunluqlar  haqqında 
ehtimaldır. 
Hipotezlərin  roluna  Evklid  həndəsəsinin  yaranması  misalında  baxaq.  XIX 
əsrin  ortalarında  bir  çox  riyaziyyatçı  alimlər  Evklid  həndəsəsinin  (Müstəvi 
həndəsəsi)  əsasında  duran  aksiomları  araşdırarkən  Evklidin  5-ci  postulatının 


 
 
dəyişilməsinin  mümkünsüzlüyünü  göstərmişdilər  [12].  Yəni  düz  xətdən 
kənarda  yerləşən  nöqtədən  ona yalnız  paralel  bir  düz  xətt keçirmək  olar.  Bu 
hipotezin geniş araşdırılması sayəsində müsbət və mənfi əyriliyə malik bir çox 
qeyri-standart həndəsələr yaranmışdır (Lobaçevski və Riman həndəsləri). Bu 
yeni həndəsi elmlər fəza strukturlarının tədqiqində tətbiq tapmış və hal-hazırda 
kosmologiya  və  fizikada  geniş  istifadə  olunur.  Buradan  görünür  ki,  Evklid 
hipotezi rədd edilə bilmədi, ancaq onun əvəzində daha dəyərli elmi nəticələr 
əldə edildi. Sosial sahələrdə hipotezlərin rolu böyükdü. Belə ki, ingilis iqtisadçı 
alimi Con Meynard 
Keynsin  (1883-1946)  araşdırmaları  iqtisadiyyatdakı  periodik  neqativ 
dəyişilmələri  proqnoz  etməyə  imkan  vermişdi.  Nəticədə  onun  cəmiyyətə 
təsirinin  qarşısını  almaq  üçün  preventiv  tədbirlər  görməyə  imkanlar 
yaranmışdır.  Fransız  alimi  Leverye  (1811-1877)  Merkuri  planetinin  trayek- 
toriyasında olan anomaliyanı əsas götürərək onunla günəş arasında daha bir 
planetin olması hipotezini irəli sürür. Uzun illər bu planetin axtarışı ilə məşğul 
olan  astronomlar  hipotezin  yanlış  olması  qərarına  gəlirlər.  Amma  axtarışların 
nəticəsində Neptun planeti kəşf edilir [13]. 

Yüklə 1,35 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   32   33   34   35   36   37   38   39   ...   80




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin