Navoiy innovatsiyalar instituti «tasdiqlayman»
Yüklə 4,54 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
16.8.
BMTNING INSON RIVOJLANISH KONSEPSIYASI VA MING YILLIK DEKLARATSIYASI Jahon amaliyotidan faqat YaIM ortishining o‘zi ta’lim darajasi yuksalishi, odamlar salomatligi mustahkamlanishi, inson huquq va erkinliklari ta’minlanishiga olib kelmasligiga doir ko‘plab misollar keltirish mumkin. Hatto daromadlarining o‘rtacha ko‘rsatkichlari deyarli bir xil bo‘lgan mamlakatlarda turmush sifati ko‘rsatkichlari bir- biridan jiddiy ravishda farq qilishi mumkin. Insonni rivojlantirish konsepsiyasida an’anavaiy makroiqtisodiy ko‘rsatkichlar, shu jumladan YaIM hajmi va jon boshiga o‘rtacha daromad ijtimoiy resurslarni taqsimlashda yoki mamlakatlarni rivojlantirish darajasi bo‘yicha tasniflashda universal mezon vazifasini o‘ta olmaydi. Tobora ko‘proq miqdorda tovarlar ishlab chiqarish va xizmatlar ko‘rsatish turmush darajasini oshirish hamda boshqa umummilliy vazifalarni eng oqilona hal etish vositasi ekanligi to‘g‘risidagi tasavvurlar muayyan darajada bir yoqlama yondashuvdir. Bunday qarashlar noiqtisodiy hisoblangan ko‘pgina boshqa rivojlantirish mezonlariga yetarli darajada baho bermaslikka sabab bo‘ladi. Iqtisodiy o‘sish sur’atlari rasmiy jihatdan yuqori bo‘lganda ham odamlarning turmush darajasi nisbatan past bo‘lishi mumkin. Buning aksi – iqtisodiy o‘sishdagi natijalar salmoqli bo‘lmaganda ham turmush darjasining nisbatan yuqoriligi kuzatiladi. Ijtimoiy rivojlanishda insonga faqat ma’naviy sohadagina emas, balki takror hosil qilish aloqalarida ham markaziy o‘rin ajratila boshlandi. Zero, bevosita inson avloddan avlodga meros bo‘lib qoladigan bilimlarni egallash va ulardan samarali foydalanish qobiliyatiga egadir. “Inson kapitali” iqtisodiy kategoriyasida o‘z ifodasini topgan bu g‘oya jahon BMT ekspertlari tomonidan inson salohiyatining insonni rivojlantirish dinamikasiga ta’sirini aniqlaydigan modellar yordamida ishlab chiqilgan yangi “Insoniyatni barqaror rivojlantirish” nazariyalari, “Milliy boylik konsepsiyasi” kabi ijtimoiy tafakkur negizini tashkil etadi. Insonni rivojlantirish – odamlarning uzoq va sog‘lom, munosib turmush kechirishlari, ma’lumotli bo‘lishlari uchun zarur vositalardan foydalanishlari imkoniyatlarini kengaytirishdir. Ammo bu imkoniyatlarni odamlarning o‘zlari tanlaydilar. Rivojlantirish jarayoni 417 insonga uning ehtiyojlari va manfaatlariga muvofiq ravishda o‘zini rivojlantirish uchun qulay sharoitlarni yaratishga xizmat qilishi kerak. Insonni rivojlantirishning asosiy mezoni umr ko‘rish davomiyligi, savodxonlik darajasi va resurslardan foydalanish imkoniyatini ifoda etadigan Insonni rivojlantirish indeksidir. Davlatning farovonligi faqat daromad darajasiga emas, balki bu daromaddan qanday foydalanilishiga ham bog‘liqdir. Daromadlar mo‘may bo‘lishining o‘zi insonni rivojlantirishni kafolatlamaydi. Shunday ekan, insonni rivojlantirishning ikki xususiyati – imkoniyatlarni shakllantirish va ulardan foydalanishni farqlash kerak. Insonni barqaror rivojlantirish faqat iqtisodiy o‘sishni ta’minlabgina qolmasdan, uning natijalarini adolatli taqsimlashni ham nazarda tutadi. Bunday rivojlanish aholining ijtimoiy himoyaga muhtoj toifalariga birinchi darajali ahamiyat berilishini, ular imkoniyatlarini kengaytirishni, ularning o‘z turmushlariga ta’sir ko‘rsatadigan qarorlarni qabul qilishda ishtirok etishlarini ta’minlashni nazarda tutadi. Bunday rivojlanish insonlar manfaatini ko‘zlaydi, ular uchun ish joylarni ko‘paytirishga, jamiyat farovonligini oshirishga xizmat qiladi. XX asrning ikkinchi yarmidan boshlab taraqqiy etgan davlatlarda insonga va aholini ijtimoiy muhofaza qilish sohasiga xarajatlar moddiy jamg‘armalar miqdoriga qaraganda yuqoriroq bo‘lmoqda. Ishlab chiqarishga investitsiyalar kiritish qanchalik muhim bo‘lmasin, insonni rivojlantirishga sarmoyalarga tobora ko‘proq ustuvorlik berilmoqda. Ya’ni mazkur mamlakatlarda takror hosil qilish jarayonidagi eng jiddiy o‘zgarishlar moddiy ishlab chiqarish sohasidan tashqarida sodir bo‘lmoqda. Insonni rivojlantirish konsepsiyasi nihoyatda ko‘p qirrali, uning inson va jamiyat hayotining turli tomonlarida qo‘llanilishi imkoniyatlari keng. BMT Rivojlanish dasturining har yilgi insonni rivojlantirish to‘g‘risidagi ma’ruzalari va turli mamlakatlarning milliy ma’ruzalari xuddi shundan dalolat beradi. BMT Rivojlanish dasturining 1990- yildagi bunday birinchi ma’ruzasida insonni rivojlantirish nazariyasi va uni o‘lchash indikatorlari chuqur ishlab chiqilishi bilan bir qatorda urbanizatsiya muammolariga bag‘ishlangan qism ham mavjud edi. Ana shundan keyingi ma’ruzalar boblari hayotiy ehtiyojlar, odamlar xavfsizligining turli mezonlari, harbiy xarajatlarni qisqartirish hisobiga ijtimoiy rivojlanish imkoniyatlari, hamkorlikning 418 yangi yo‘nalishlari, qashshoqlik bilan kurash, ish biland bandlikka globallashuvning ta’siri, iste’mol modellari, insonni rivojlantirish bilan barqaror ekologik rivojlanish mezonlari o‘rtasidagi bog‘liqlik kabi ko‘pgina masalalarni qamrab olgan. Shu tariqa ijtimoiy rivojlanishning hozirgi bosqichi insonni fakat ijtimoiy hayotning an’anaviy ma’naviy sohasidagina emas, takror hosil qilish jarayonlarida ham insonga markaziy o‘rinni ajratadi. Bunda inson ijtimoiy-iqtisodiy rivojlanishning birlamchi va pirovard maqsadi ekanligi e‘tirof etiladi. Ya’ni rivojlantirishning insoniy yoki ijtimoiy mezoni dominanta bo‘lib, moddiy-ashyoviy salohiyat esa bu rivojlanishning sharti deb belgilanmoqda. 2000-yilning sentabrida Birlashgan Millatlar Tashkilotining Yüklə 4,54 Mb. Dostları ilə paylaş:
|