138
namoyandalari ilgari surgan g‘oyalari asosida emas, balki ularning
manfaatlari asosida baholashadi. Merkantilistlar
zamonaviy iqtisodiy
tilda “manfaat qidiruvchilar” deb atalgan. Ular foyda ko‘rish maqsadida
davlatni ishga solib o‘zlari uchun imtiyozlar yaratganlar. Umuman
olganda ular davlatni monopollik imtiyoziga sazovor bo‘lgan savdogar
deb bilib, bu bilan monopol-savdogarlik asosida tovarlarga balandroq
narx o‘rnatish imkoniyatini olishgan.
Iqtisodiyot nazariyasi tarixchilari merkantilizmni o‘rganib, 1660–
1776-yillar oralig‘ida iqtisodiy tahlil ham miqdoran ham sifat jihatdan
mukammallashganini aniqladilar. Bu ehtimol
merkantilistlarning eng
katta muvaffaqiyati iqtisodiyotni tahlil qilish mumkinligini anglab
уetganligidadir. Sxolastlarning axloqiy tahlili o‘rnini sabab va natija
tahlillarining
egallashi
natijasida
savdo
o‘rnini
egallagani
merkantilistlarning yutug‘idir.
Merkantilistlar davlatning iqtisodiyotga
aralashuvi tasodifiy
bo‘lmasligi, balki shu orqali talab va taklif qonunlari kabi asosiy bozor
iqtisodiy haqiqatlari yuzaga chiqaradi deb tushungan. Masalan,
muvozanat narxidan past narx davlat tarafidan defitsitni keltirib
chiqarishini yaxshi tushinishgan. Keyingi merkantilistlar iqtisodiy
faoliyatni rag‘batlantirishda iqtisodiy odam
va foyda tushunchalarini
tez-tez qo‘llay boshladilar. Davlat insonlarning tabiatini, ayniqsa
ularning egoistik harakatlarini o‘zgartira olmaydi deb hisoblaganlar.
Siyosatchilar insonning bu hususiyatini qanday bo‘lsa
shundayligicha
qabul qilib, bu xususiyatlarni millatning farovonligi uchun safarbar
qiladigan qonun va institutlar sifatida shakllantirdilar.
Keyingi merkantilistlar o‘zlaridan oldingi g‘oyadoshlari yo‘l
qo‘ygan xato va kamchiliklarini anglab yetganligini ko‘ramiz. Ular,
masalan, pul boylik o‘lchovi emasligini, barcha davlatlar bir vaqtning
o‘zida ijobiy savdo balansiga ega bo‘lishi mumkin emasligini, uzoq vaqt
mobaynida hech bir davlat ijobiy savdo balansini ushlab turishi mumkin
emasligini, savdo har ikki davlatga ham foydali bo‘lishi mumkinligini
va ixtisoslashuv va mehnat taqsimoti davlatlarga ustunlik keltirishi
mumkinligini tushunishgan. Davlatning
iqtisodiyotga aralashishini
kamaytirishni taklif etgan olimlar soni tobora oshib borar edi. Shu tariqa
ko‘pgina adabiyotlarda klassik liberalizm g‘oyalari boshlanayotgan edi.
139
A.Smit merkantilistlar tushuna olmagan tushunchalarni anglab
yetdi va boylikning asosiy manbayi bu mehnat ekanligini anglab yetdi.
Merkantilistlar fikricha, shaxsiy manfaat va xalq farovonligi o‘rtasida
qarama-qarshilik mavjud deb hisoblashgan.
Shuning uchun ularning
fikricha, davlat shaxsiy manfaatni xalq farovonligi tomon yo‘naltirishi
kerak. Klassik iqtisodchilar esa tizimda tabiiy uyg‘unlik borligiga
ishonishgan va xalq farovonligi tabiiy ravishda shaxsiy manfaatdan kelib
chiqadi deb hisoblashgan. Hatto laissez-faire g‘oyasini qo‘llagan keyingi
merkantilistlar ham ularni qo‘llab-quvvatlash uchun bozor mexanizmi
haqida yetarli tushunchaga ega bo‘lishmagan. Shunday bo‘lsada, A.
Smit o‘z tahlilini rivojlantirishda keyingi merkantilistlar adabiyotlaridan
keng foydalangan
102
.
Dostları ilə paylaş: