O’. Asqarova, Z. Qoraboeva, M. Samidjonova maktabgacha ta`lim metodologiyasi
Yüklə 1,29 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Qonun. Ilmiy-tadqiqotda qonunning o’rni muhim hisoblanadi. Ilmiy
adabiyotlarda qonun tushunchasining mazmun-mohiyatini ochib berishda, avvalambor, uning mohiyat tushunchasi bilan bog’liqligiga, qonuniyat va tendentsiya (rivojlanish) tushunchalariga, gnoseologik tomondan esa – gipoteza (faraz), nazariya, model tamoyiliga e’tibor qaratiladi. Biroq qonunning voqea- hodisalar orasidagi qarama-qarshilik holatlarini (tasodifiy, ahamiyatsiz, tartibsiz va h.k.) bir-biriga bog’lovchi mustahkam takrorlanuvchan, zarur, ahamiyatli, aloqa sifatida solishtirish umumiy masalaning yechimini topib bera olmaydi. Chunki qonunni faqat alohida olingan qarama-qarshi xususiyatlar bilan emas, balki bu xususiyatlarning majmuasi, deb solishtirgan holatdagina biz qonun dialektikasini ko’rsatib o’tilgan xususiyatlar kompleksi sifatida tushunishimiz mumkin. Har qanday qonun aniq sabablar asosida shakllanadi. Shu ma’noda, qonun nisbiy doimiylikni ifodalaydi. Qonun mohiyatning barqaror alomatlarining takrorlanishi hamda barcha jabhalardagi munosabatlarning mustahkamligini ifodalaydi. Turg’un bo’lmagan tashqi belgilarning o’zgarishi qonunning tabiatini o’zgartirmaydi. Qator narsalarning barqaror belgilari takrorlanib turar ekan, bu narsalarga umumiy qonunlar xosdir. Bir toifadagi narsalar uchun umumiylikning mavjudligi tufayli ularning harakati va faoliyati ma’lum bir doimiylik, takroriylik bilan tavsiflanadi, ya’ni ularning o’zgarishiga ma’lum bir yo’nalish xosdir. Qonunning mavjudligini tashkil etuvchi barcha omillar unga nisbatan zaruriyat bilan tavsiflanadilar va bunday qonunga noaniqlik xos emas. Qonun narsalar orasidagi turg’un munosabatlar o’rnatilishini bildiradi. Qonun – tabiat va 19 jamiyatdagi voqea, hodisa hamda jarayonlar o’rtasidagi munosabat hamdir. Qonun – ob’ektiv olamdagi narsa va hodisalar o’rtasidagi aloqadorlikning shakli, biror bir narsaning zaruriy ravishda paydo bo’lishini ifodalovchi tushuncha. Qonunni qonuniyatlardan ajrata bilish kerak. Albatta, qonun va qonuniyat bir xil turdagi, bir darajali tushunchalardir. Ularning har ikkovi voqelikning ichki aloqalarini, rivojlanishini aks ettiradi. Lekin ular o’rtasida farq ham bor. Qonun qonuniyatning muayyan bir tomonini ifodalaydi. Qonuniyat hodisalarning muayyai sohasidagi yoki olamdagi qonunlarning majmuidir. Paradigma. Ilmiy-tadqiqot faoliyatida paradigma ham o’ziga xos tarzda namoyon bo’ladi. Paradigma, ilmiy muammolarni yechishga doir, ilmiy jamoa tomonidan tan olingan, aniqlangan qonuniyatlarni fikrlab olishga yordam beradigan va shuningdek, ushbu fan sohasining yanada rivojlanishini prognozlashga yordam beradigan idealdir. Paradigma fan taraqqiyoti davomida hosil qilingan muayyan standartlarni o’z ichiga oladi, shu standartlardan past darajada bajarilgan narsalar muhokamaga qo’yilmaydi. Bu standartlarni qo’llab- quvvatlash ilmiy ish mutaxassisining muhim komponentlaridan biridir. Albatta, yangi paradigmalarning shakllanishi fan taraqqiyotida o’z ortidan bor bo’lgan standartlar, ilmiy bilishning ideal va me’yorlarining o’zgarib borishini yuzaga keltiradi. Shu bilan birga, ilmiy bilimni uning taraqqiyotidagi paradigmalar atamalarida bayon qilish konseptsiyasi kumulyativ omildan kelib chiqadi. Ilmiy bilimlar taraqqiyotida kumulyativ jarayonlarning mohiyati shundaki, biror alohida fanda yoki butun fanda erishilgan standartlar, ideallar, me’yorlar va qadriyatlar fanni umuman, namoyon qiladi va fanning bilimlar sistemasi ekanligi haqida tasavvur hosil qiladi. Tizimlilik. Ilmiy-tadqiqotni samarali yo’lga qo’yishda tizimlilik muhim ahamiyatga ega. Chunki, tizimlilik ilmiy tadqiqotning o’z-o’ziga ta’sir qilish tamoyili uning yanada asosli dalillarga suyanishida muhim o’rinni egallaydi. Ayni paytda, ilmiy tadqiqotning manbai bo’lgan yangi nazariy bilimlar va texnologiyalar o’zaro muvofiqlashgan holda ilmiy-metodologik tizimni shakllantiradi. Shu ma’noda, har qanday ijodiy muhitda yangi bilimga ega bo’lish darajasi cheklangan bo’lsa, uning faolligi past darajaga tushib qoladi. Bunday ilmiy sayozlashish ilmiy faoliyatdagi dogmalashuvga yoki bo’rttirilgan ilmiy fundamentalizmga olib keladi, ya’ni eski ilmiy andazalarga, me’yorlarga moslashib undan chiqib ketolmaslik haqiqatni bilishdagi konkret dalil va voqelikni aniqlashga to’sqinlik qiladi. Demak, ilmiy tadqiqotda ushbu yo’l bilan nafaqat aniq bir ilmiy maqsad to’g’ri tanlab olinadi, balki unga yetishish uchun bir-biriga adekvat bilimlar ham inkor qilinadi. Oqibatda esa yangi bilimlarga emas, balki eskilik sarqitlariga suyanib qolish holatlari ko’p uchraydigan bo’lib qoladi. Ayni paytda ijodiy izlanishlarini to’g’ri va samarali yo’lga qo’yishda insonning yuqori darajada bilimga ega bo’lishi yoki 20 aksincha tadqiqot jarayonidagi biron-bir qarorga tez kelishi, bir vaziyatdan ikkinchisiga tez ko’nika olishi bilan belgilanadi. Masalan, ilm-fan, siyosat, iqtisodiyot, ijtimoiy-madaniy hayotda ilmiy-tadqiqot faoliyatning ahamiyati tobora oshib borishi insonning erkin ijod qilish imkoniyati bilan bog’liq. Bu holat esa insonning ijodiy fikrlashining o’sishiga, ruhiy zo’riqishlardan ozod bo’lishiga olib keladi. Bunday erkinlik ilmiy-tadqiqot faoliyatining namoyon bo’lish shakli sifatida insonga yangi ishonch, qo’shimcha kuch beradi. Masalan, K.Popper o’z davrida ilmiy ijodda ilmiylikni g’ayriilmiylikdan spekulyativ ravishda ajratishni taklif qilish orqali falsifikatsiya tamoyilini ishlab chiqqan edi 10 . Yüklə 1,29 Mb. Dostları ilə paylaş:
|