Psixologiya esa tafakkurning normativ rivojlanishi, uning vazifalarini
boshqa ruhiy holatlar (sezgi, idrok, tasavvur, xotira, xayol, diqqat va shu
kabilar) bilan aloqasini inson faoliyatining natijasi sifatida o‘rganadi.
Psixologiya fikrlashning taraqqiyoti, yuzaga kelish qonuniyatlari, turli
bosqichlardan iborat ruhiy jarayonlarning aloqasini o‘rganadi. Demak, u
tafakkurni jarayon sifatida o‘rganish bilan birga, undagi boshqa ruhiy
holatlarni, ongli va ongsiz bosqichlarni ham o‘rganadi.
Mantiq esa boshqa
fanlardan farqli o‘laroq, tafakkurning shakl va qonunlarini o‘rganadi.
Demak, mantiq, ya’ni biz o‘rganayotgan formal mantiq tafakkurning
shakllari va qonunlarini o‘rganuvchi fan sifatida bilish jarayoni bilan
bog‘liq masalalarni ham tahlil qiladi. Shu o‘rinda insonning bilish jarayoni
o‘z mohiyati va tabiatiga ko‘ra o‘zaro farq qiluvchi ikki bosqichdan iborat
ekanligini ko‘rsatib o‘tish maqsadga muvofiq bo‘ladi. Dastavval inson
dunyoni sezgi, idrok, tasavvur kabi hissiy bilish shakllari orqali taniydi.
Keyingi bosqich aqliy bilish bilan bog‘liq bo‘lib, u tafakkurning
tushuncha, hukm va xulosa kabi shakllarida namoyon bo‘ladi.
Yuqorida ta’kidlanganidek, hissiy bilishning asosiy shakllari uchta
bo‘lib, ular
sezgi, idrok va
tasavvurdir. Hissiy bilishning bu uch zaruriy
ko‘rinishlari muhim xususiyatlarga ega.
Sezgilar olam narsalarining ayrim tomonlarini aks ettiradi.
Chunonchi, olamni sezgilar vositasida aks ettirganimizda uning ba’zi
tomonlari sariq, qizil, ko‘k rangda ekanligi, dumaloqligi ko‘z o‘ngimizda
gavdalanadi.
Idrok sezgiga nisbatan ancha murakkab bo‘lib,
u sezish asosida
vujudga keladi. Idrokda predmetlarning ayrim xossalari emas, balki butun
holi aks etadi.
Masalan, daraxtni ko‘rganimizda uning qanday bargliligi, qaysi daraxt
turiga mansubligi, mevali – mevasizligi va shu kabilar haqida o‘ylasak-da,
lekin u baribir tasavvurimizda yaxlit holda, faqat daraxt sifatida aks etadi.
Hissiy bilishning yuqori bosqichi tasavvurdir. Tasavvur – narsalar va
narsalarning xususiyatlarini bevosita ular bilan bog‘liq holda aks ettirish.
Tasavvurda kishining olam voqea-hodisalari bilan hissiy bog‘lanishi bir
qadar vositali bo‘lib, tafakkur orqali amalga oshadi. Chunonchi, eng yaqin
do‘stingiz yoki ota-onangizni tasavvur qilganingizda
ularning barcha
jihatlari – yuz tuzilishi, rangi, xatti-harakatlari, bo‘y-basti, yurish-turishi
va boshqa sifatlari xotirangizda gavdalanadi. Demak, tasavvur hissiy
bilishning shunday ko‘rinishidirki, unda biz narsalar bilan nafaqat
odatdagidek (sezgi va idrokdagidek) hissiy munosabatda bo‘lamiz,
balki
aql, xotira kabi ong turlari bilan ham bog‘lanishda bo‘lamiz.
7
Hissiy bilish orqali biz narsa va hodisalarning bevosita tashqi
ko‘rinishi, xususiyatlari hamda tashqi aloqalarini bilamiz. Biroq ular bizga
narsalarning mohiyati, ichki bog‘lanishi, rivojlanish
qonunlari va zaruriy
bog‘lanishlarini ochib bera olmaydi. Biz bunga tafakkur va aqliy bilish
orqali erishamiz. Hissiy bilish va sezgilar inson bilishining quyi bosqichini
tashkil qilib, bu bosqich asosida ijtimoiy mehnat jarayonining ikkinchi
yuqori bosqichi – aqliy bilish, ya’ni tafakkur paydo bo‘ladi. Sezgilar orqali
obyektiv reallikdan olingan ma’lumotlarni qayta ishlash, ularning o‘zaro
munosabatlari hamda ichki xususiyatlarini aniqlash, muhim va asosiy
tomonlarini ajratib olish, qonuniyatlarini ochish aqliy bilish –
tafakkurda
amalga oshiriladi. Hissiy va aqliy bilish inson bilishining o‘zaro
bog‘langan ikki bosqichi bo‘lib, biri ikkinchisisiz namoyon bo‘lmaydi.
Tafakkurning shakllarida namoyon bo‘luvchi aqliy bilish hissiy
bilishdan quyidagi xususiyatlari bilan farqlanadi:
birinchidan, tafakkur hissiy bilishdan farqli o‘laroq, voqelikni o‘z
aniq tabiatidan mavhumlashtiradi, uning muhim belgilarini
nomuhimlaridan ajratib, umumlashgan obrazlar shaklida aks ettiradi.
Masalan, huquqshunoslikda «davlat» deganda, tafakkurda o‘ziga xos
alohida takrorlanmas belgilarga ega bo‘lgan aniq bir davlatni emas, balki
barcha davlatlarga xos bo‘lgan umumiy va muhim belgilarni
umumlashtirgan, majburlash vositasi va usullariga ega bo‘lgan, jamiyatni
boshqaruvchi siyosiy tashkilot sifatidagi mavhumlashgan obraz
gavdalanadi;
ikkinchidan, tafakkur voqelikni faqatgina sezgilar orqali emas, balki
muayyan tajriba va bilimlar orqali chuqurroq bilishdir. Masalan, jinoyatni
bevosita kuzatmasdan, mavjud dalillar asosida, u haqda xulosa chiqarish
mumkin;
uchinchidan, inson aqlida hosil bo‘lgan har qanday fikr faqat tilda
(so‘z va gaplar shaklida) moddiy ifodasini topishi mumkin;
to‘rtinchidan, tafakkur voqelikni ijodiy va faol aks ettiruvchi
jarayondir.
Tahlillarimizdan ko‘rinib turganidek, tafakkur – bilishning yuqori
bosqichi. Unda narsa va hodisalar hamda ular o‘rtasidagi umumiy,
muhim
bog‘lanishlar nomuhimlaridan ajratilib, mavhumlashtirilgan holda
tushuncha, hukm va xulosalarda aks ettiriladi va tilda namoyon bo‘ladi.
Lekin shu o‘rinda tafakkurning muhim belgilarini hamda hissiy
bilishning sezgi, idrok va tasavvur kabi shakllaridan farqini ajratib
ko‘rsatish shartli ekanligini ta’kidlab o‘tish zarur. Chunki real bilish
jarayonida hissiy bilish ham, tafakkurning shakllari ham bilish
8
jarayonining ajralmas ikki tomoni sifatida namoyon bo‘ladi. Jumladan,
hissiy bilish aqliy bilishga o‘tish uchun asos yaratib bergani singari,
tafakkur ham qanchalik katta ahamiyatga ega bo‘lmasin,
sezgi
organlaridan olingan ma’lumotlarga bevosita suyangan holdagina harakat
qila oladi.
Demak, bilish aslida hissiy va aqliy bosqichlardan iborat bir butun
jarayon ekan. Bilish jarayonining bu dialektik birligini, yuqorida
ta’kidlaganimizdek, falsafa o‘z bahs mavzui doirasida tahlil qiladi. Formal
mantiq fanida esa bilish jarayoni emas, balki uning muhim bir bosqichiga
bog‘liq bo‘lgan jihati, ya’ni tafakkurning shakl va qonunlari o‘rganiladi.
Dostları ilə paylaş: