76
«Mutāsek», «SHubān», «Atādin mehribān», «Xurshidi zamān» kabi sifatlar bilan
ulug`laydi. Qasidaga xos bunday uslubni Sakkokiydan
keyingi shoirlar ham davom
ettirdilar.
Sakkokiy asarlarida qipchoq tili unsurlariga nisbatan o`g`uz tili yoki
g`arbiy adabiy til an`anasining ta`siri kuchlidir. Bu asarlarda
ayla, qalma kabi
ko`makchi fe’llar uchraydi:
Gүl yүzingni ārzulab yүz kӛzni gүlzār ayladi.
SHuningdek, o`tgan zamon sifatdoshi fe`l
negiziga -mish affiksini qo`shish orqali
yasalgan.
Ma`lumki, bu qo`shimcha urxun-enasoy yozuvlarida ham,
undan keyingi
yodnomalar tilida ham keng qo`llanadi. Sakkokiydan keyingi shoirlarda esa bu
qo`shimcha siyrak uchraydi. Masalan, «Tun chaman ichrә niqābin almish ul gүl
yүzidәn». «Bol» fe`li va uning o`g`uz tillariga xos bo`lgan «ol» shakli shoir asarlarila
parallel qo`llanadi:
Adālat bag`i sabz oldi, chү No`shiravān keldi.
Sakkokiy asarlarida keluvchi «bikin», «yaңlig`» so`zlari «kabi», «o`xshash»
degan ma`nolarni ifodalaydi. Bu so`zlar Alisher Navoiygacha bo`lgan shoirlarning
hammasida uchraydi. Sakkokiy asarlarining yana o`ziga xos
tomoni shundaki, Atoiy
tiliga nisbatan unda tojikcha-forscha so`z va iboralar ko`p uchraydi. Masalan:
ko`hkan - tog` qo`poruvchi, jankan-jon oluvchi, garat-barbod, tura-koqil kabilar.
Umuman, Sakkokiy ham o`zbek adabiy tilini rivojlantirishga samarali
xissa qo`shgan shoirlardan biridir.
Dostları ilə paylaş: