880
***
G’azal, majnuni-dilpazindir
Yo Rab, baloyi-ishq ila qil oshno mani!
Bir dam baloyi-ishqdan etma judo mani!
Oz
aylama inoyatini ahli-darddan,
Yani ki, ko’p balolarga qil mubtalo mani!
O’lduqcha man go’turma balodan irodatim,
Man istaram baloni, chun istar balo mani!
Tamkinimni baloyi-muhabbatda qilma sust,
To do’st tan etib demoqqa bevafo mani!
Ketdikcha husning ayla ziyoda nigorimin,
Keldikcha dardina battar et mubtalo mani!
Man qandanu mulozamati-e’tiboru joh,
Qil g’olibi-saodati-faqru fano mani!
O’yla zaif qil tanimni firqatida kim,
Vaslina mumkin o’la keltirmak sabo mani!
Naxvat qilib nasib Fuzuliy kabi manga,
Yo Rab, muqayyad aylama mutlaq ma’no mani!
"Layli va Majnun", Fuzuliy
Fuzuliy o’z she’rlarida, XVI asrgacha ozarbayjon turkchasida yozgan
shoirlarning barcha yaxshi
tajribalarini hisobga olib, uni buyuk jur’at va mahorat
bilan rivojlantirgan. Kirikaning eng qimmatli namunalarini berish bilan
Ozarbayjon, shuningdek, turkiy adabiyot tarixida yangi, juda katta va go’zal
maktab ochgan. Fuzuliy adabiy maktabi o’zining ma’no mazmunan boyligi, badiiy
yuksakligi bilan inson his va fikrlarining badiiy entsiklopediyasini tashkil etadi. Bu
maktab she’rimizning sifatini so’nggi darajada yuksak martabaga olib chiqish
bilan cheklanib qolmagan. U Ozarbayjon turkchasining barcha go’zalliklarini,
imkon va qudratini porloq sur’atda namoyish ettirgan. Bu maktab klassik
adabiyotdagi eskirgan qoida va normalarni yo’q
qilishda, rivojlanishga to’siq
bo’luvchi klassik an’analarga jasur, ozod va epchillik bilan yondashishda buyuk
tarixiy xizmat ko’rsatgan.
Fuzuliy Nasimiydan keyin ona tilda yaratilgan she’rning eng go’zal
namunalari bo’lgan asarlari bilan adabiy-badiiy tilni yangi yuksakliklarga olib
chiqqan, klassik Ozarbayjon, shuningdek, boshqa turkiy xalqlar poeziyasiga kuchli
ta’sir ko’rsatgan, adabiy maktab yaratgan. Uning asarlari Tabrizda, Bokuda,
Istanbulda, Anqarada, Qohirada,
Toshkentda, Buxoroda, Ashxobodda bir necha
bor nashr etilib, dunyo sharqshunoslari tomonidan yuksak baholangan. Muhammad
Fuzuliy qamariy 963-yilda, milodiy 1556-yilda Karbaloda o’latdan vafot etib,
o’sha yerda dafn etilgan.
Layli va Majnun afsonasi haqida ko’pgina poemalar yozilgan. Lekin
Fuzuliyning „Layli va Majnun“ poemasi o’ziga xosligi bilan ajralib turadi. Muallif
881
o’sha davrning patriarxal madaniyatini, uning ob-havosini
har tomonlama va
ochiq-oydin ravishda izohlab bergan. Layli va Majnun timsolida insonga, hayotga
va sevgiga yangi munosabat ifodalangan. Layli va Majnun yangi inson idealining,
inson haqidagi yangi qarashlarning eski qarashlar va ziddiyat bilan to’qnashuvini
aks ettiradi. Bu to’qnashuv eski qarashlarning, tushunchalarning tarix sahnasidan
chiqish vaqti yaqinlashganini ko’rsatadi. Lekin bu eski qarashlar hali shuurlardan
o’chmagan.
Unga qarshi har bir chiqish, har bir harakat ahmoqlik, beaqllik, majnunlik
hisoblanadi. Xoh qiz, xoh o’g’il farzand kimnidir tanlashi, kimnidir yoqtirishi hali
ham ota haqlarini toptalash, davrning odat-an’analariga qarshi borish sifatida qabul
qilinadi. Asar bilan yaqindan tanish bo’lganlar
Layli va Majnun muhabbati
maktabdan boshlanganini biladi. Bu hech ham tasodif emas. Ya’ni komillik,
ijtimoiy munosabatlar tizimining rivoji ayol va erkak munosabatlarining yo’lga
qo’yilishi uchun ilm va ta’lim zaruriy shartlardan biridir. Ular bir-birini faqat
maktabda ko’rishadi va bu muhabbatga, o’zaro munosabatga ana shu yerda yana-
da yaqinlashishadi.
Majnunning iztirobi, hasrati Laylining maktabdan ketishi bilan boshlaydi.
Albatta, Fuzuliyning komil inson, shaxsiyat timsolida yaratgan inson obrazi Layli
va Majnun munosabatlarida qo’ygan kontseptsiyasini va uning gender
munosabatlarining asosini tashkil etadi. Ham Majnun,
ham Layli ayni ijtimoiy
statusga egadirlar. Ya’ni har ikkisi qabila boshliqlarining yagona farzandidir, mol-
mulk jihatdan ham bir xil boylikka egadirlar. Ammo Laylining otasi qizini bunday
boy oilaga berishni istamaydi. Shubhasiz, bu yerda asosiy masala Qaysning
insoniy munosabatlarga, muhabbatga, oila qurishga tegishli o’ziga xos jihatlarga
ega bo’lishidadir. Uni tushuna olmaganlari yoki qabul
qilmaganlari uchun Qays
Majnunga aylandi. Bu „majnunlik“ inson sevgisidan, insonning insonga bo’lgan
munosabatidan paydo bo’ladi. Shuning uchun ham u o’zini sahroda, hayvonlar
orasida yaxshiroq his qilardi.
Layli Majnunga jo’natgan maktubida o’zining huquqdan mahrumligi, qul,
buyum kabi olinib sotilishini bildirib shunday deydi:
Men gavharman, o’zgalar xaridor,
Menda emas ixtiyori-bozor,
Davronki, meni mazoda soldi,
Bilmam kim edi sotgan, kim oldi,
O’lsaydi manim o’z ixtiyorim,
O’lmasdi sendan o’zga yorim.
Dostları ilə paylaş: