882
qiladilar. Laylining Majnunga bo’lgan muhabbatini eshitgan ona ham bu hayajon
va qo’rquv dahshatini his qiladi. Va u buni Layliga qilgan nasihatlarida ochiq
bildiradi:
Kaysho’x, nedir bu go’ftugular?
Qilmoq sanga ta’na aybchilar?
Nechun o’zingga ziyon etursan?
Yaxshi nomingni yomon etursan?
Nechun sanga ta’na etar badyu?
Nomusingga loyiq ishmidir bu?
"Layli va Majnun", Fuzuliy
Ayol
ozodligi hayo, ibo, nomus, iffat jilovlari bilan pardalangan bo’ladi.
Asarda ayolning o’z istagini tilga olishi, erkin oila qurish orzusi bilan yashashi
ham odob-axloqdan uzoq deb hisoblanadi. Asosiy fojia shundaki, Layli o’z huquqi
yo’lida qisman bo’lsa
ham kurash olib borsa-da, atrofida o’ziga hamdam
topilmasligi sababli natijaga erisha olmaydi. U atrofdagilar tomonidan
tushunilmasligi
sababli dardini sham bilan, parvona bilan, oy bilan,
bulut bilan,
tuya bilan bo’lishishga majbur bo’ladi. Layli o’zini jilovi boshqasining qo’lida
bo’lgan tuyaga o’xshatadi:
Men kabi yo’q qo’lda ixtiyoring,
Bir o’zga qo’lidadir mahoring.
"Layli va Majnun", Fuzuliy
Fuzuliy qalamga olgan sevgi dostonida bosh qahramonlarning — Layli va
Majnunning komil surati bilan birga epizodik obrazlar ham berilgan. Yoshlarning
ota-onasidan tashqari Nofel,
Ibn Salom, Zayd kabi ikkinchi darajali obrazlar, bu
yoki boshqa darajada voqealar rivojida qatnashgan Soqiy, Gardun, ohu, kabutar,
sham, oy va boshqa allegorik obrazlar berilgan. Bu obrazlarning xarakterida asosiy
jihat, asosiy kayfiyat sof muhabbat, sevgiga sadoqat masalasidir. Butun boshqa
masalalar ikkinchi, uchinchi darajada qoladi.
Shoir epizodik obrazlardan ham
sevgining jozibador qudratini, hamma
narsadan ustunligini, eng yuksak ma’no kasb etishini ko’rsatadi. Hatto Majnunga
raqib bo’lgan Ibn Salom obrazini ishlar ekan, shoir uning menligidagi musbat
sifatlarni, uning oliy idrokini, xush xosiyatini, jozibali husnini qayd etadi. U
mo’tabar
insondir, kibor ichida mashhurdir, baxtiyordir, boydir, ma’rifat ahlidir.
Shoir uni bosh qahramoni Majnun bilan qiyoslaydi. Ibn Salom Laylini ovga
borganda ko’rib, maftun bo’ladi va darhol uyiga qaytadi. Layli uchun sovchi bo’lib
borishga eng aqlli, munosib odamni topadi.
Tasvirda bosh qahramonga — Majnunga raqib bo’lgan odamning tasvirida
shoir raqibning manfiy jihatlarini bo’rttirib ko’rsatishini kutish mumkin edi. Lekin
unday bo’lmaydi, shoir hatto Majnunning raqibida
ham xunuk xislatlarni
ko’rmaydi. To’g’rirog’i bunday odam bilan „eng yuksak xilqat“ bo’lgan Laylini
yuzma-yuz qo’yishni istaydi. Layli Ibn Salomni sevmasa ham, undan qochishni
xohlasa ham, Ibn Salom olijanob bo’lib qolaveradi. Layli to’y kechasida o’z
dardini unga aytgach, qizning barcha iztiroblariga ishonadi,
olijanoblik qilib,
883
fikrini butkul o’zgartiradi, unga yaqinlashmaydi, „vasldan“ umidini uzib hijronni
o’ziga ro’ziy etadi.
Ayol ozodligi hayo, ibo, nomus, iffat jilovlari bilan pardalangan bo’ladi.
Asarda ayolning o’z istagini tilga olishi, erkin oila qurish orzusi bilan yashashi
ham odob-axloqdan uzoq deb hisoblanadi. Asosiy fojia shundaki, Layli o’z huquqi
yo’lida qisman bo’lsa ham kurash olib borsa-da, atrofida o’ziga hamdam
topilmasligi sababli natijaga erisha olmaydi. U atrofdagilar tomonidan
tushunilmasligi sababli dardini sham bilan, parvona bilan, oy bilan, bulut bilan,
tuya bilan bo’lishishga majbur bo’ladi. Layli o’zini jilovi boshqasining qo’lida
bo’lgan tuyaga o’xshatadi:
Mayl etmadi mutlaq o’l nigora, Hargiz unga qilmadi nazora!
Dostları ilə paylaş: