Tarjimon: Shahnoza Qahhorova
Yüklə 1,69 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
«Mening yoqimtoy
Ellamga - yuvosh xarakterli, keng fe'lli va farishta kabi sabru toqatli ayolga. Meni bo'lganimcha qabul qilganing uchun senga rahmat. Mening xotinim bo'lganing uchun senga rahmat. Sening Deviding» degan yozuv yozdirilgan edi. Ella Devidga aytmasa hamki, ushbu yozuvni o'qiganida o'zi uchun yoziladigan nekrolog (ta'ziyanoma)ni ko'rganday bo'lgan edi. «Men o'lganimda mana shunday yozishar ekanda», deb o'ylagan edi u. Agar haqqoniy bo'lsalar, yana bir necha jumlani qo'shishlari mumkin edi: «Ella o’z hayotini eri va farzandlariga parvona bo'lib yashash bilangina o'tkazdi va o'z holicha yashash nimaligini unutdi. U oqimga qarshi suzadiganlardan bo'lmagan edi. Hatto damlaydigan qahvasining navini almashtirish ham uning uchun deyarli qahramonlikday bo'lar edi». Va hech kim, hatto Ellaning o'zi ham, nima uchun 2008 yilning oxirlariga kelib yigirma yillik nikohdan keyin, ajrashish uchun ariza berganini tushuna olmadi. Sababi sevgi edi. Ular (sevishlaridan oldin) boshqa-boshqa shaharlarda yashayotgan edilar. Hattoki boshqa qit'alarda edilar. Ularni nafaqat oralaridagi masofa ajratardi, ularning o'zlari ham xuddi tun bilan kun kabi juda har xil edilar. Ularning hayotiy prinsiplari shu darajada turlicha ediki, bir-birlarini yaxshi ko'rish u yoqda tursin, hatto bir-birlarining yonlarida turishga ham toqat qila olmas darajada edilar. Lekin bo'lar ish bo'ldi. Va bu shunchalar tez sodir bo'ldiki, Ellaning uni anglash va undan himoyalanish uchun vaqti ham bo'lmadi, agar sevgidan himoyalanish mumkin bo'lsa, albatta. Sevgi Ellaning yuragiga tom ma'noda yorib kirgan edi - uning sokin hayot ko'liga qaerdandir to'satdan va hech qanday takallufsiz otilgan tosh kabi edi u. Ella 2008 yil, 17 may, Nortgempton. Oshxona derazasi ortida bahor quyoshi nur sochib turgan tongda qushlar baralla sayrashar edi. Keyinchalik Ella (o'z hayotida) sodir bo'lgan bu hodisani xayolan juda ko'p marta miridan-sirigacha qayta tiklashga urinarkan, oxir-oqibat bu uning uchun endi xotira bo'lmay qoldi va uni davom etayotganday his etadigan bo'ldi. Yakshanba kuni odatda birgalikda va kechroq qilinadigan nonushtaga butun oila a'zolari xursandchilik bilan yig'ilib, stol atrofiga joylashgan edilar. Eri o'z likopchasiga qovurilgan tovuq oyog'ini soldi. Avi pichoq va sanchqini o'ynatar edi, uning egizak singlisi Orli esa - kuniga 650 kaloriyadan iborat - o'z parhezini buzmaslik uchun yutayotgani har bitta luqumini sanab o'tirar edi. Yaqinlaridagi Maunt-Xoliok Kollejining birinchi kursida o'qiyotgan Janet nonga qaymoqli pishloq surtardi va o'z xayollari g'arq bo'lib ketganday ko'rinardi. Uning yonida qarindoshlarining o'zi pishirgan mashhur marmar torti bilan siylash uchun kelgan, keyin ular bilan birga nonushta qilishga qolgan Ester xola o'tirar edi, Ella bugunga juda ko'p ishlarni rejalashtirgan edi, shunga qaramay u stoldan turishga shoshmay o'tirardi. Keyingi paytlarda butun oila yig'ilib, bir stol atrofida o'tiradigan hollar uncha ko'p bo'lmayotgan edi va Ella oilani birlashtiradigan bunday qulay imkoniyatni boy bermaslik kerak, deb hisoblardi. - Ester, Ella senga bir ajoyib yangiligi borligini aytdimi? - so'radi dabdurustdan Devid. - U o'ziga ajoyib ish topdi. Garchi Ellaning ingliz adabiyoti bo'yicha bakalavrlik darajasi bor va o'qishni juda yaxshi ko’rsa hamki, kollejni bitirganidan keyin ishlari uncha yaxshi yurishmagan edi: ayollar jurnallarida nashr etish uchun yoziladigan kichik-kichik maqolalarni tahrir etish, kam sonli kitob klublari bilan hamkorlik qilish va onda-sonda mahalliy gazetalar uchun resenziyalar yozib turishdan nariga o'ta olmagan edi. Bir vaqtlar esa Ella taniqli tanqidchi bo'lishni orzu qilgan edi, keyin hayot unga boshqa yo'l tanlaganini tan oldi va son- sanoqsiz uy ishlariga butkul g'arq bo'lib ketgan onaga aylandi. Uch bolaning onasi, erli xotin, iti va uy xizmatchisi bor ayol sifatida u bir on ham tinim bilmas edi. Baxtiga tirikchilik uchun pul topish tashvishi ham yo'q edi. To'g'ri, Smit Kollejida u bilan birga o'qigan dugonalari Ella tanlagan yo'lni ma'qullamas edilar, lekin uning o'zi uy ishlari bilan astoydil shug'ullanar va eri bilan birgalikda erishgan barcha narsalar uchun taqdiridan xursand edi. Boz ustiga kitob o'qishni hamon juda sevardi. Ammo keyingi bir necha yil mobaynida Ellaning hayoti o'zgara boshlagan edi. Bolalari ulg'aya boshlagan va onalarining tinimsiz sarvarishiga muhtoj emasliklarini anglatishga urina boshlagan edilar. Bo'sh vaqti ko'paygani uchun Ella endi ish topishga harakat qilsa, to'g'ri bo'lishini o'ylab qolgan edi. Devid xotinini qo'llab-quvvatladi. To'g'risi, bu haqida qancha kup gaplashilgan bo'lsa hamki, u unchalik shoshilmas, ishga takliflar ham uncha ko'p tushmas edi. Taklif tushib, suhbatdan o'tish vaqti kelganda esa, ish beruvchilarga yoshroq va tajribaliroq kimdir kerak ekani ma'lum bo'lar edi. O'zining rad etilishlaridan sarosimaga tushgan va biroz qo'rqqan Ella ish qidirishdan voz kechib qo'ya qolgan va bu ishlarning hammasini yig'ishtirib, o'z holiga tashlab qo'ygan edi. Shunga qaramasdan 2008 yilning may oyida, o'zining qirq yoshga to'lishidan oldin u birdan markaziy idorasi (ofisi) Bostonda joylashgan adabiyot agentligidan taklif olgan edi. Aslida esa eri o'z klientlaridan biri vositasida, bu uning jazmanlaridan biri bo'lsa ham ajabmas, unga shu ishni topib bergan edi. - E, yo'q, bu shunchaki, uncha arzirli ham emas, - tushuntira boshladi Ester xolaga Ella. - Men faqat adabiyot agenti uchun o'qiyman, xolos, u ham bo'lsa, to'liq ish kunini qamramaydi. Lekin Devid Ellaning o'z ishini kamsitishga urinishiga qat'iyan yo'l qo'ymadi. - Yo'q, bu taniqli agentlik, - uqtirdi u xotinini qo'zg'atishga harakat qilar ekan va bundan natija chiqmaganidan keyin, o'zi tushuntirishda davom etdi. - Bu boobro' ish, Ester. Boshqa assistentlarni ham ko'rsangiz edi! Hammalari eng yaxshi kollejlarni bitirishgan! Faqatgina Ella ko'p yil uyda o'tirib qolgan. Endi esa uning ham tuzukkina obro'si bo'ladi! «Nahotki eri yuragining tub yerida uning karera qila olmaganida o'zini aybdor hisoblar ekan?» deb o'yladi Ella. Yoki vijdoni uni o'z xotiniga qilgan xiyonatlari uchun tinchlik bermayaptimikin? Uning bu ishda nega bunchalik tashabbus ko'rsatayotganining sababini u boshqacha tushuna olmas edi. - Men buni dadillik deb atayman. Biz onamiz bilan faxrlanamiz, - kulimsirab, o'z gapini yakunladi Devid. U maqsadiga yetadi. U har doim shunaqa bo'lgan, - dedi Ester xola hayajon bilan, nazdida jiyani hoziroq stoldan turadiganday va o'z qarindoshlarini butunlay tashlab chiqib ketadiganday edi. Hammalari Ellaga mehrli nigoh bilan qarab turardilar. Hatto Avi ham istehzoli gap qilishdan o'zini tiyib turardi, o'zining tashqi qiyofasidan boshqasi xayoliga keltirolmaydigan Orli ham o'ylab qolgan edi. Ella bu onlarni yuqori baholadi, lekin ajablanarlisi, birdan avvallari o'ziga notanish bo'lgan cheksiz bo'shliq borligini his etdi. U stol atrofida boshlangan bu suhbat mavzusini kimdir o'zgartirishini istab qolgandi. Ellaning katta qizi Janet xuddi uni eshitganday, to'satdan gapga aralashdi: - Menda ham yaxshi yangilik bor. Hamma o'girilib unga qaradi... - Biz Skott bilan turmush qurishga ahd qildik, - e'lon qildi Janet. - O, nima demoqchi bo'layotganingizni tushunib turibman! Biz hali yoshmiz, hali kollejni ham bitirmaganmiz va hokazolar. Lekin biz ikkimiz ham o'zimizning bunday o'zgarishga tayyor his etayotganimizni tushunishingiz kerak. Oshxonadagi stol atrofiga og'ir jimlik cho'kdi. Hozirgina hammalarini birlashtirgan iliqlik va mehribonlik tuyg'usi bir zumda o'chdi. Orli bilan Arli bir-birlariga hayron nigoh tashlashdi, Ester xola esa olma sharbati solingan stakanni qo'lida siqqanicha toshday qotdi. Devid ishtahasi xippa bo'g'ilgan kabi sanchqisini qo'ydi va och rangli qo'y ko'zlarini qisib Janetga shunday tikilib qaradiki, burchaklarida kulimsiragandagi kabi chuqur ajinlar paydo bo'ldi. Lekin u kulmayotgan edi. Yuzi xuddi bir ho'plam sirkani ichib yuborgan kabi bujmayib ketgan edi. - Qoyil-e! Men bo'lsam xursand bo'lasizlar, deb umid qilgandim, buning o'rniga muzdekkina dush qabul qilgandek bo'ldim, - dedi cho'zilibgina Janet. - Sen hozirgina turmushga chiqmoqchiman deding, - dedi Devid qizi aytgan xabarni unga eslatganday. - Dada, biz biroz shoshayotganimizni bilaman, lekin kecha Skott menga nikohdan o'tishni taklif qildi va men rozi bo'ldim. - Lekin nima uchun? - so'radi Ella. Ella Janetning nigohidan o'zining butunlay boshqacha savol bergan bo'lishi kerakligini angladi. - Chunki men uni sevsam kerak, deb o'ylayman, - yosh bolaga tushuntirganday homiylarcha ohangda javob berdi Janet. - Azizam, men nima uchun bunchalik shoshilinch, deb so'ramoqchi edim? - tushuntirdi Ella. - Sen homiladormisan? Ester xola stulda tinmay qimirlardi, hamma uning xijolat chekayotganini his etdi. Birozdan keyin u cho'ntagidan kislotalanishga qarshi tavsiya etilgan tabletkasini oldi va chaynay boshladi. - Men tog'a bo'lar ekanman, - hiringladi Avi. Ella Janetning qulini ushladi va uni mayingina siladi. - Sen bizga to'g'risini aytishing mumkin. Sen axir buni bilasan, to'g'rimi? Nimaiki sodir bo'lmasin, biz sening tarafingdamiz. - Oyi, iltimos, bas qiling, - dedi uni kesib Janet, qo'lini tortib olarkan. - Hech qanday homiladorlik yo'q. Siz meni gangitib tashladingiz-ku! - Men senga yordam bermoqchiman, xolos, - bosiqlik bilan dedi Ella, garchi bu uncha oson kechmayotgan esada. - Meni shu zayl xafa qilib, yordam bermoqchimisiz? Biz Skott bilan faqatgina shu sababdan turmush qurmoqchi bo'lishyapti, deb o'ylayotganingiz ochiq-oydin ko'rinib turipti! Kallangizga men uni qattiq sevganim uchun bu yigitga turmushga chiqishni istayotganim haqidagi xayol kelmadimi? Biz sakkiz oydan buyon uchrashib yuribmiz. Ella o'zini kinoyali kulgudan to'xtata olmadi: - Ha, albatta, sakkiz oy-a! Va sen uni endi o'zingni besh barmog'ingday yaxshi bilib olding. Mana biz dadang bilan yigirma yil birga yashadik va haligacha bir-birimizni unchalik tushunmadik. Sakkiz oy - jiddiy munosabatlar o'rnatish uchun juda qisqa muddat! - Xudo dunyoni olti kunda yaratgan, - oraga suqildi Avi, lekin qarindoshlarining sovuq qarashlarini ko'rib jim bo'ldi. Devid oradagi tarang vaziyat tobora o'sib borayotganini his etarkan, katta qizidan ko'zlarini uzmay o'tirardi. - Jonginam, - qovog'ini uygancha dedi u, - oying faqat uchrashib turish boshqa, turmush qurib yashash butunlay boshqa narsalar ekanini aytmoqchi edi. - Lekin, dada, biz bir umr uchrashib turishimiz kerak, deb o'ylamassiz axir? - Ochig'ini aytsam, - dedi og'ir xo'rsinib Ella, - biz seni boshqa birov bilan topishishingni istardik. Jiddiy munosabatlar qurish uchun ikkingiz ham juda yoshlik qilasiz. - Men hozir nimani o'ylab qolganimni sizga aytaymi, oyi? - dedi Janet odatdagi quvnoq ovoziga sira o'xshamaydigan g'amgin ovozda. - Siz o'z qo'rquvlaringiz haqida gapiryapsiz, deb o'ylab qoldim. Biroq agar siz juda yosh turmushga chiqqan va hozirgi mening yoshimda meni tuqqan bo'lsangiz, bu mening ham siz kabi xato ish qilayotganimni bildirmaydi. Ellaning yuzi qizi go'yo yuziga tarsaki tushirganday qizarib ketdi. U o'zining muddatdan oldin tug'ruq bilan tugagan og'ir ko'targan homiladorlikni hamon unutmagan edi. Keyin esa bu bolaning parvarishi shunday katta kuch-quvvat talab qilgan ediki, faqat olti yil o'tganidan keyingina u keyingi homiladorlikka jur'at eta olgan edi. - Azizam, biz seni Skott bilan uchrashayotganingni bilganimizda sen uchun xursand bo'lgandik, - ehtiyotkorlik bilan suhbat taktikasini o'zgartirmoqchi bo'ldi Devid. - U yaxshi bola. Lekin universitetni bitirganingdan keyin sen qanday o'zgarishing mumkin, buni oldindan bilib bo'ladimi? Hamma narsa o'zgarib ketishi. mumkin. Janet go'yo uning bu gapini inobatga olganday, ohista bosh silkib qo'ydi. - Skott yahudiy bo'lmagani uchun shunday deyapsizlarmi? Qizining so'zlariga ishonmay, Devidning ko'zlari chaqchayib ketdi. U hamisha o'zining erkin qarashlari bilan g'ururlanardi va irqchilik, dinlar, jinslar orasidagi tenglik va shu kabi masalalar haqida gap ketganda o'zini doimo olib qochar edi. Lekin Janet qat'iyatli edi. Onasiga o'girilib dedi: - Mening ko'zimga tik qarab ayting-chi, agar Skott Xorun ismli yahudiy bo'lganida ham, sizda xuddi shunday e'tiroz bo'larmidi? Janetning ovozida shunchalar katta alam va kinoya bor ediki, Ella hatto uning yuragida nimalar kechayotgani haqida o'ylashga ham qo'rqardi. - Jonginam, garchi bu senga yoqmasa ham, senga chin dildan gapiray. Men yosh bo'lish, sevish qanchalar yoqimli ekanini bilaman. Ishon, men ham buni bilaman, Lekin o'z doirangdan bo'lmagan odamga turmushga chiqish juda xatarli. Biz sening ota-onang sifatida sen to'g'ri ish qilayotganingga ishonch hosil qilishni istaymiz, xolos. - Sizlar to'g'ri deb qisoblaydigan ishlar men uchun ham to'g'ri bo'ladi, deb hisoblaysizlarmi? Bu savoldan Ella bir qadar xijolat tortdi. U xo'rsinib qo'ydi va xuddi boshi qattiq og'riyotganday o'z peshonasini siladi. - Oyi, men uni sevaman. Siz buni biroz bo'lsa ham tushunasizmi? Siz «sevgi» so'zi nimani bildirishini esingizdan chiqarib qo'ymaganmisiz? Skottni ko'rgan zahotim, yuragim tez urib ketadi. Men usiz yashay olmayman. Ella qizining tuyg'ulari ustidan kulishni istamasa-da, beixtiyor kinoyali tovush bilan «hmm» deb yubordi. O'ziga tushunarli bo'lmagan allaqanday sabablarga ko'ra u qattiq asabiylashardi. U Janet bilan avvallari ham ko'p marta janjallashib turishardi, lekin bugun Ella odatdagidan ancha jiddiy, shu paytgacha o'zi uchun notanish allanima bilan to'qnash kelib qolganini tuydi. - Oyi, siz qachon bo'lmasin sevgini boshdan kechirganmisiz? - so'radi Janet, uning gapirish ohangida kamsituvchi ishora aniq jaranglab turardi. - Bas qil! Osmonlarda uchib yurganing yetarlidir, yerga tush endi. Sen haddan ziyod... - Ella kerakli so'z axtargan kabi derazaga qaradi. - Sen haddan ziyod romantiksan, - dedi nihoyat to'g'ri so'zni topib. - Buning nimasi yomon ekan? - xafa bo'lib so'radi Janet. «Chindan ham, romantik bo'lishning nimasi yomon? xayolan qizining gapini ma'qulladi Ella. - Bu nima uchun birdan mening g'ashimni keltirib qoldi?» O'z xayollarida paydo bo'lgan savollarga javob berishga ojiz qolgan Ella hamon bo'sh kelmasdan o'z gapida turardi: - Azizam, quloq sol, sen qaysi asrda yashayotganingni bilasanmi? Sen hozirgi ayollar o'zlari sevgan erkakka turmushga chiqmasligini bu yoshgina boshchangga quyib olgin. Turmush qurish vaqti-soati kelganida ular yaxshi ota bo'ladigan va hayotda ishonchli juft bo'la oladigan erkaklarni tanlaydilar. Sevgi yoqimli tuyg'u, lekin u keladi va ketadi ham. Shu gapni aytib bo'lgach, Ella eriga o'girildi. Eri xuddi suv ichida harakatlanayotganday sekinlik bilan barmoqlarini o'zaro chirmashtirdi va xuddi birinchi marta ko'rayotgan kabi xotiniga qarab qoldi. - Siz nima uchun bunday deyayotganingizni men tushunaman, - dedi Janet. - Sizni mening baxtimga va yoshligimga rashkingiz kelyapti. Siz meni bir bebaxt uy bekasiga aylantirishni xohlaysiz. Oyi, siz meni o'zingizga o'xshashimni istaysiz. Ella qorni ostida g'alati og'riq turganini his etdi. Nahotki u baxtsiz uy bekasi bo'lsa? Nikoh qopqoniga tushib qolgan o'rta yoshli bir onaxonmanmi? Nahotki farzandlari uni shunday qabul qilayotirlar? Eri hammi? Do'stlar, qo'ni-qo'shnilar-chi? U tuyqusdan hamma unga yashirincha achinayotganini his etdi va bu hissiyot shunchalar keskin ediki, Ellaning hatto nafasi qaytib ketayozdi. - Sen oyingdan kechirim so'rashing kerak, - dedi Devid xo'mraygancha qizi tomonga o'girilib qarab. - Mayli. Kechirim so'rashning keragi yo'q, - dedi Ella g'amginlik bilan. Janet onasiga zimdan masxaraomuz nigoh tashladi, stulini ortga surdi, salfetkani stolga otdi va oshxonadan chiqib ketdi. Orli va Avi ham, balki uni qo'llaganlari uchunmi yoki kattalarning gaplaridan zerikib ketganlari uchunmi, shu zahoti opalari ketidan ergashishdi. Ester xola esa oxirgi tabletkasini chaynarkan, noaniq allanimalarni valdirardi. Devid bilan Ella oraga cho'kkan xatarli taranglikni his etgancha stol atrofida o'tirardilar. Ella o'zini behuzur his etardi: u bu taranglik endi Janet bilan bog'liq emasligini sezib turardi. Devid yaqinda stolga tashlagan sanchqisini qo'liga olib, uni zo'raki diqqat bilan tomosha qila boshladi. - Sen sevgan odamingga turmushga chiqmagan ekansan, deb xulosa chiqarishim kerakmi men endi? - O, iltimos, qo'y, men mutlaqo buni nazarda tutmadim. - Unda nimani nazarda tutding? - ko'zini sanchqidan uzmagancha so'radi Devid. - Menga turmushga chiqishingni so'raganimda, meni sevganing uchun rozilik berganingni his etganday bo'lgan edim. - Seni sevardim... o'shanda, - deb yuborda Ella vaqtida o'zini to'xtata olmay qolib. Va qachondan boshlab meni sevmay qo'yding? - sovuqqonlik bilan so'rashda davom etdi Devid. Ella xuddi birinchi marta ko'rayotganday eriga hayron bo'lib qaradi. Men uni qachondan boshlab sevmay qoldim? U hech qachon o'ziga-o'zi bunday savolni bermagandi. U javob berishni istardi, lekin kerakli so'zlarni topa olmas edi. Ella o'zi va eri bolalar haqida emas, ko'proq o'zaro munosabatlari haqida tashvish chekishlari kerakligini yuragining tub-tubida anglab turardi, buning o'rniga ular hamisha o'zlari uchun oson bo'lgan ishni qilib kelishgan - o'z hayotlarini o'z holiga tashlab qo'yishgan edi. Mutaassib hayot o'z girdobiga tortib olgan edi. Ella o'z tabiatining bir qismiga aylanib bo'lgan, o'zining odatdagi holatiga aylangan hasratni tiyib tura olmay, yig'lab yubordi. Devid alamdiyda ko'rinish olib yuzini o'girdi. Ikkalasi ham bunday yig'idan nafratlanishardi. Devid Ellaning yig'isiga qanday nafrat bilan qarasa, Ella ham uning oldida yig'lashdan shunday nafratlanardi. Baxtlariga telefon qo'ng'irog'i jiringlab qolib, ikkisini ham keyingi savol- javoblardan to'xtatib qoldi. Trubkani Devid oldi: - Salom... Ha, u yonimda. Hozir, shoshmay turing. Ella o'zini tutib olishga harakat qilib trubkani oldi va xuddi kayfiyati zo'r odam kabi gaplasha boshladi: - Ha. Bu menman. - Salom. Men Mishelman. Dam olish kuni bezovta qilayotganim uchun ikkingizdan ham uzr so'rayman, - sayrab ketdi yoshgina ayol ovozi. - Lekin kecha Stiv mendan siz bilan bog'lanishimni iltimos qilgan edi, mening esimdan chiqib ketgan ekan. Siz qo'lyozma ustida ishlashni boshladingizmi? - E... - nafasini rostladi Ella, o'z xizmat burchi borligi uning esiga endigina tushgan edi. Adabiyot agentligi tomonidan unga berilgan birinchi topshiriq bir yevropalik noma'lum yozuvchining asarini o'qib chiqish, undan keyin juda mufassal hisobot yozishdan iborat edi. - Unga ayting, xotirjam bo'lsin. Men o'qishni boshladim, - dedi yolg'on gapirib Ella. U birinchi vazifadayoq Mishelning hafsalasini pir qilishni sira istamas edi. - Juda soz. Sizga yoqyaptimi? - Ella fikrlarini yig'ib olishga harakat qilib, biroz jim qoldi. U hali qo'lyozmani qo'liga ham olmagan, uning markazida «Islom dunyosining Shekspiri» hisoblanuvchi mashhur mistik-shoir Rumiy obrazi turgan tarixiy roman ekanini bilardi, xolos. (Bunda gap «Devon» lirik falsafiy traktatining, so'fizm ta'limoti asosiy g'oyalarini qamrab olingan «Ma'naviy masnaviy» poemalarining muallifi bo'lgan taniqli sufiy-shoir Jaloliddin Rumiy (1207- 1273) haqida ketmoqda). - U... juda mistik ko'rinyapti, - dedi mavzuni tezroq yopish uchun ovoziga hazilomuz ohang berib. - To'g'ri, - dedi u shashti tushgan ovozda. - Menga qarang. Balki hisobot yozishingiz uchun sizga biz o'ylaganimizdan ko'proq vaqt kerakmikin... Shu payt Mishelning ovozi g'oyib bo'lib, boshqa noaniq ovozlar eshitila boshladi. Ella Mishelning bir vaqtning o'zida bir qancha ish qilayotganini - elektron pochtani tekshirayotganini, o'z hammualliflaridan birining hisobotini o'qiyotganini, sendvich yeyayotganini, tirnoqlarini silliqlayotganini va shularni qilaturib, telefonda ham gaplashayotganini ko'z oldiga keltirdi. - Eshitayapsizmi? - so'radi Mishel bir daqiqadan keyin. - Ha, ha. - Yaxshi. Bilsangiz edi, mening uyim naqd jinnixonaning o'zi. Men chiqib ketayapman. Shunchaki esingizda tursin, sizni uch hafta vaqtingiz bor. - Esimda, - shartta kesdi Ella, o'ziga ishongan odamday ko'rsatishni istar edi u. - Ulguraman. Aslida esa Ellaning o'zida qo'lyozmani baholashga xohishi bor yoki yo'qligiga unchalik ishonch yo'q edi. Boshida u shoshilgan va o'ziga ishongan edi. Noma'lum muallifning nashr etilmagan romanini birinchi bo'lib o'qish, garchi muallif taqdirida uncha katta bo'lmasa ham, har holda muayyan rol o'ynashi mumkinligi haqidagi fikr uni hayajonlantirgan edi. Endi esa diqqatini o'z hayotidan shunchalik uzoq bo'lgan so'fizmga va uzoq o'n uchinchi asrga bura olishiga shubhalanardi. Mishel uning shubhasini sezganday edi. - Sizni nimadir bezovta qilayaptimi? - so'radi u. - Javob bo'lmagach, qat'iyatliroq so'radi. Siz menga ochig'ini aytishingiz mumkin. Biroz jim turganidan keyin, Ella Mishelga to'g'risini aytishga qaror qildi: - Shunchaki men tarixiy romanga diqqatimni to'play olishimga unchalik ishona olmayapman. Rumiy va shunga oid narsalar men uchun qiziqarli, lekin ular menga butkul notanish. Balki menga boshqa biron narsani - oddiyroq romanni berarsiz. - Ishga g'alati yondoshish, - to'ng'illadi Mishel. - Siz tasavvur eta oladigan muhitga oid kitoblar bilan ishlash osonroq, deb o'ylaysizmi? Bo'lmagan gap! Shu shtatda yashayotganingiz uchun faqat Massachusetsga oid qo'lyozmalarni o'qishingiz kerak ekan-da. - Men buni nazarda tutmagandim... - dedi Ella va shu zahoti bugun bu iborani juda ko'p ishlatganini angladi. Erim bunga e'tibor bermadimikin, deya eriga o'girildi, lekin Devidning yuzidan hech nimani anglab bo'lmadi. - Biz odatda o'z hayotimizga sira aloqasi bo'lmagan kitoblarni o'qiymiz. Ishimiz shunday. Bu hafta menga avval Tehronda ishratxona egasi bo'lgan va mamlakatdan qochishga majbur bo'lgan eronlik ayolning kitobini o'qishimga to'g'ri keldi. Unga yozgan kitobingni Eron agentligiga yubor, deyishim kerakmidi? - Yo'q, albatta, - g'o'ldiradi Ella o'zini ahmoqona va shuning bilan birga aybdor his etarkan. - Haqiqiy adabiyotning kuchi odamlarni va kontinentlarni birlashtira olishida emasmi? - Ha, to'g'ri aytdingiz. Mening gaplarimni xayolingizdan chiqarib tashlang. Mening hisobotim kelishilgan muddatda stolingiz ustida bo'ladi, - dedi Ella, o'ziga ahmoq bir ta'viyaday qaragan Misheldan ham, bunga yo'l qo'yib bergan o'zidan ham nafratlanarkan. - Juda soz, shunday bo'lsin, - cho'zib dedi Mishel. - Meni to'g'ri tushuning, lekin o'rningizni egallashni xohlaydigan o'nlab odamlar ham borligini unutmasangiz yaxshiroq bo'lardi. Aytmoqchi, ulardan ko'plari sizdan ikki barobar yosh ham. Ularning afzalligi bor, deb o'ylayman. Ella telefon trubkasini joyiga qo'yib qaraganida Devid uni diqqat bilan kuzatayotganini ko'rdi. Aftidan u o'zaro munosabatlarini aniqlashni kelgan joyidan davom etishini kutayotgan edi. Keyin, kechga yaqin, Ella uyga kiraverishdagi ayvonda o'zi yaxshi kurgan tebranuvchi o'rindiqda o'tirar va Nortgempton osmonida to'q sarg'ish-qizg'ish nurlanib botayotgan quyoshni kuzatardi. Osmon qo'l cho'zib, tegsa bo'ladigan darajada yaqin ko'rinardi. Ellaning fikru xayoli yana odatdagi yo'nalishga tushdi: Orli tuzuk ovqatlanmayapti. Avining baholari uncha yaxshi emas. Spirit quvvatsizlanib borayapti. Janetning nikoh haqidagi rejasi, Devidning yashirin ishqiy yurishlari, sevgi tuyg'usining yo'qligi... Ella kundalik hayotidagi mana shu ko'ngilsizliklarning barchasini fikran ko'zdan kechirib, miyasidagi tegishli g'aladonlarga joyladi va keyinroq ochish uchun yaxshilab berkitdi. Shundan keyin konvertdan qo'lyozmani oldi va xuddi vaznini o'lchayotganday kaftlarida biroz ushlab turdi. Muallif roman nomini konvert ustiga ko'k rangli siyohda «Shirin shakkoklik» deb yozgan edi. Agentlikdagilar Ellaga muallif haqida hech kim hech nima bilmasligini - bu Gollandiyada yashovchi qandaydir A.Z. Zaxara ekanini aytishgan edi. Qo'lyozma agentlikka Amsterdamdan jo'natilgan, konvert ichida yana ustki tomoni turli pushti, sariq, qizil rangli lolalarning suvrati tushirilgan pochta kartochkasi ham bor edi. Kartochkaning orqa tomoniga esa chiroyli dastxat bilan quyidagi satrlar yozilgan edi: Yüklə 1,69 Mb. Dostları ilə paylaş:
|