Mafkura kishilarning diniy, axloqiy, estetik qarashlari
tizimida estetik orzuga
aylansagina san’atda ro‘yobga chiqadi.
Estetik orzuda estetika va mafkura qirralari yaqindan chirmashib ketgan bo‘ladi.
Voqe’likni mohiyatiga kirib borish estetik orzuning tabiatiga, uning haqqoniyligiga
bog‘liq.
San’at mafkura ma’naviy hayotning tarkibiy qismlaridan biri bo‘lib xizmat qiladi.
San’at mafkuraviy omillar bilan qo‘yilib ketadi va o‘ziga xos mafkuraviy qiymatga
aylanadi. San’at inson ruhining eng chuqur qatlamlariga kirib borib, ijtimoiy
g‘oyalar «vositachi»si vazifasini o‘taydi. Mazkur g‘oyalarni tomoshabin, o‘quvchi,
eshituvchi, faqat ko‘rish bilan emas, balki qahramon kechinmalariga tiriklik hissi
orqali ham idrok etadilar. Ilg‘or taraqqiyparvar ruhdagi siyosiy g‘oyalar: barcha
davrlarda ham ijodkor iste’dodiga samarali ta’sir ko‘rsatgan va san’atning ravnaqi
uchun unumli zamin bo‘lib xizmat qilgan. Aksincha, qoloq va mustabid ruhdagi
siyosiy qarashlar hatto eng ulug‘ ijodkorlar faoliyatlariga ham halokatli ta’sir
o‘tkazib, ular iste’dodlarini kishanlab qo‘ygan. Masalan: A.Qodiriy, Oybek, A.
Qahhor, Shuhrat va boshqalarning ijodi va hayoti asoslanadi. Din ko‘proq
ilohiylikka suyanadi, san’at esa dunyoviylik ruhi bo‘lib sug‘orilgan. Lekin san’at
asarlarida ilohiylik ramzlari bevosita dunyoviylikni aks ettiradi.
Estetika falsafiy fanlar bilan bir qatorda pedagogika, ekologiya, adabiyotshunoslik,
musiqashunoslik, san’atshunoslik kabi fanlar bilan
hamkorlik qilish jarayonida
rivojlanib boradi. Masalan: estetika fani san’atdan bahramand bo‘luvchilar –
tomoshabin, kitobxon, tinglovchi uchun xam katta ahamiyat kasb etadi. Ular san’at
haqida qancha ko‘p bilsalar san’atning mohiyati va burch – vazifalari haqida
qanchalik chuqur va haqqoniy tasavvurga ega bo‘lsalar, ularda san’at bilan doimiy
muloqotda bo‘lishga intilish kayfiyati shunchalik kuchli bo‘ladi.
Estetika fani san’at haqida faqat bilim beribgina qolmay tomoshabin, kitobxon,
tinglovchilarda badiiy ijodga nisbatan hurmat uyg‘otadi, badiiy ijod inson
faoliyatining eng murakkab turi, eng ko‘p aqliy va jismoniy kuch talab qiladigan
soha ekanligidan xabardor qiladi.
Estetikaning shaxs va jamiyat hayotini ma’naviy boyitishdagi amaliy ahamiyati.
estetika fani va o‘quv darsi – voqelikni estetik mushohada qilish va badiiy ijod
jarayonlarinining uzviy mutanosibligini namoyon qiladi va ifodalaydi. Boshqacha
qilib
aytganda, estetika – bu nafosat olami, san’at va badiiy ijod jarayonlarini
qonuniyatlarini, his-tuyg‘u, sezish, idrok qilish vositalari orqali o‘rganadigan
fandir.
Atrof–voqelikni go‘zallik mezoni bilan baholashni bo‘rttirib yuborish estetikani
faqat «go‘zallik falsafasi» qolipiga zo‘rlab sig‘dirishga; - inson badiiy faoliyati
sohasini esa faqat «san’at falsafasi» darajasiga tushirib yuborishga sabab bo‘ladi.
Estetika fani hech vaqt faqat atrof-voqelikni estetik va badiiy idrok etish
qonuniyatlarini o‘rganish
bilan chegaralanib qolmay, u tadqiq va tahlil ishlarini
istiqbol maqsad va manfaatlariga yo‘naltirib turadi. Chunki estetika voqelikni
nafosat nuqtai nazaridan baholashda, badiiy mezon o‘lchovlarini ilmiy jihatdan
ishlab chiqib, amaliy faoliyatga tatbiq etadi.
Insonning estetik tafakkuri shakllanib, rivojlanib, takomillashib borgani sari uning
ijtimoiy, ruhiy, mafkuraviy-g‘oyaviy, siyosiy–ma’naviy intilishlari ham tobora
tiniqlashib boradi. Chunki estetik tafakkur:
Birinchidan, insonning maqsad
manfaatilarini estetik badiiy vositalarda nazariy asoslab beradi.Ikkinchidan, estetik
madaniyat va badiiy amaliyot asoslarini o‘rganish, tahlil qilish bilan boyitadi.
Uchinchidan,
estetik
nazariyalarning
falsafiy
asoslarini
ochib
beradi.
To‘rtinchidan, voqelikni estetik in’ikos etish jarayonlarini ko‘rsatib beradi.
«Borliqni estetik o‘zlashtirish» quyidagilarining hammasini o‘z ichiga qamrab
oladi, ya’ni: «estetik munosabatlar», «estetik bilish», «estetik tafakkur», «estetik
faoliyat» va boshqalar.
Shuning uchun ham estetika fani insoniyat tomonidan borliqni estetik o‘zlashtirish
mohiyati va qonuniyatlarini o‘rganadi. Borliqni estetik o‘zlashtirish esa san’atning
asosiy mazmunini tashkil etadi. Shu bois estetika fani san’atning asosiy uslubiy
metodologik zamini bo‘lib xizmat qiladi.
Estetika fani: birinchidan, insonni tevarak atrofdagi moddiy va ma’naviy
boyliklarning barchasini qamrab olishiga;
ikkinchidan, inson faoliyatining barcha
jabhalaridagi nafosat olamini, san’atning barcha turlari vositasida chuqur
o‘rganishga da’vat etadi.
Estetikaning asosiy sohalari:
1.San’atning umumiy nazariyasi – san’atning tabiati, mohiyati, taraqqiyoti va
faoliyatining mushtarak qonuniyatlarini aniqlaydi.
2.Estetika fanining xususiy – uslubiy asoslariga oid tadqiqotlar – mavzui,
ilmiy
maqomi, burch vazifalari, usul – uslublarning o‘zaro munosabati masalalari.
3.Moddiy boyliklar yaratish estetikasi – mehnat qilish jarayonida moddiy ishlab
chiqarish sharoiti va mahsulida estetik jihatlar masalalari.
4.Muhandislik – loyihachilik faoliyati va ilmiy tadqiqot ishlari sohasida estetik
jihatlar.
5.Tabiat estetikasi – tabiatga munosabat masalasida o‘ziga xosliklarni aniqlash va
tabiatdan foydalanishga oid estetik omillar.
6.Insoniy munosabatlar estetikasi.
7.Kundalik turmush va odob estetikasi.
Estetik g‘oyalar dastavval qadimgi Misr, Messopotamiya, Bobil, Hindiston, Xitoy,
eron va Turon mamlakatlarida vujudga kelgan. Mixxat, Finikiya alifbosi, Urxun–
Enisey bitiklari, Xorazm alifbosi, qimmatbaho ma’danlardan ishlangan san’at
asarlari, Misrda Fir’avn Tutanxamon maqbarasidan
topilgan asori atiqalar,
Amudaryo xazinasi, DoroI tasviri solingan oltin tangalar, skiflarning oltin
buyumlari, ulug‘ me’morchilik obidalari, Bobil minorasi, qadimgi Xorazm badiiy
madaniyati qoldiqlari, Hindiston va Xitoy hukmdor saroylari,
ibodatxona
devorlaridagi tasviriy san’at va haykaltaroshlik asarlari bu mamlakatlarda badiiy
madaniyat yuksak taraqqiy etganini ko‘rsatadi.
Dostları ilə paylaş: