üç əsas proble- mi- allah, insan və əxlaq problemlərini necə həll etdiyini nəzərdən
keçirək.
Dini fəlsəfədə ən‟ənə bunda təzahür edir ki, allahın varlığını sübut
etmək üçün ilahiyyatçı klassiklərin yaratdığı sxemlər əsas götürülür. Bunu
neotomistlərin ideya banisi Akvinski irsinin müvafiq bölmələri timsalında
görmək olar. O allahın varlığının «sübutunu» aşağıdakı beş dəlil üzrə
aparmışdır: 1) əgər hərəkəti geniş və tam mə‟nada götürsək, onda belə bir
nəticə şəksizdir ki, «ilkin hərəkətverici» qüvvə, yə‟ni allah vardır; 2) əgər
dünyada hər şeyin səbəbi varsa, onda deməli «ilk səbəb» olan allah da
vardır; 3) dünyada saysız miqdarda imkanlar və təsadüflər çoxluğu mütləq
zəruri səbəb tərəfindən, yə‟ni allah tərəfindən idarə olunmalıdır; 4) dünya-
da olan hər şeyin təkmilləşmə dərəcəsini (gözəlliyini, zənginliyini,
həqiqiliyini) ölçmək üçün bütün mükəmməlliklərin mütləq ölçü vahidi,
yə‟ni allah mövcud olmalıdır; 5) dünyadakı bütün şeylər bu və ya digər
dərəcədə məqsədə müvafiqliyə malikdir, deməli onda «ən yüksək» və
başlıca məqsəd- yə‟ni allah da vardır.
Neotomistlərin bu dəlillərə münasibəti birmə‟nalı deyildir. Bir
tərəfdən neotomistlər allahın varlığının sübut edilməsini katolik fəlsəfənin
və ümumiyyətlə fəlsəfənin mərkəzi məsələsi hesab edirlər. Onlar bu
məsələ üzrə Fomanın baxışlarını toxunulmaz nümunə hesab edirlər. Digər
tərəfdən Fomanın sübutlarının stil və metodlarını müasirləşdirməyin zəruri
olduğu qəbul edilir. Bu münasibətdə məhz nəyi qəbul etmək və nəyi rədd
etmək sualına da müxtəlif cavablar verilir. Bə‟ziləri deyirlər ki, Fomanın
tə‟kid etdiyi xristianlığın bir sıra ehkamlarını indi də sübut etmək mümkün
deyildir. Buna görə də heç olmasa ən çox əhəmiyyət kəsb edən prinsipləri
sübut etmək lazımdır. Başqaları isə, hətta Fomanın sübut oluna bilən e‟lan
etdiyi və ardıcıllarının sübut etməyə cəhd göstərdikləri ehkamların da
sübutunu vermək zərurətindən azad olmağa meyl edirlər. Eləcə də allahın
varlığını sübut etmək üçün müasir elmin nailiyyətlərindən necə və hansı
səviyyədə istifadə olunması məsələsində vahid rə‟y yoxdur. Bə‟zi tomistlər
müasir elmi nailiyyətləri dinin xidmətinə verməyi və «e‟tiqad ilə zəkanın
ittifaqını» möhkəmləndirməyi irəli sürürlər. Digərləri isə belə hesab edir ki,
e‟tiqad və ilahiyyatı gücləndirmək üçün zəka ilə heç bir münasibət yarat-
mamaq, birbaşa təcrübədə «izah oluna bilməyən», «sehrli», «mistik» olana
müraciət etmək lazımdır.
129
Tomist- filosofların bir qismi dini dünyabaxışın başqa məsələlərində
olduğu kimi bu məsələdə də insan problemini birinci plana çəkməyə cəhd
edirlər.