3. Kenja tipning sistematik sharhi filogeniyasi. Yuqorida ta’kidlanganidek,
va Lichinka xordalilar kenja tipi tubandagi uchta sinfga bo’linadi:
Appendikulyariyalar sinfi (Appendiculariae). Appendikulyariyalar gavdasi 0,5-3 mm
uzunlikdagi, suvda erkin suzib hayot kechiradigan lichinka xordalilarning eng primitiv gruppasi
hisoblanadi.
Ular xordasining umr bo’yi saqlanib qolishi va atrial bo’shlig’ining bo’lmasligi bilan
xarakterlanadi. Shu bois appendikulyariyalarda umr bo’yi regressiv metamorfoz bo’lmaydi.
Appendikulyariyaning tuzilishi astsidiya lichinkasining tuzilishiga o’xshaydi, undan,
asosan, ipsimon nerv tortmasi va dumi bilan farq qiladi, dumi astsidiya lichinkasi dumi singari,
yonidan siqilgan bo’lsa ham, lekin vertikal tekislik bo’ylab o’rnashmay, gorizontal tekislik
bo’ylab o’rnashgandir, shuning uchun ham yuqoridan pastga qarab qisilgandek ko’rinadi.
Appendikulyariya gavdasi atrofida teri epiteliysi ayirgan moddadan maxsus «uycha»
hosil bo’ladi. U quyuq yelimshak tiniq moddadan tuzilgan g’ilofdan iborat bo’lib, boshqa
qobiqlilarning tunikasiga mos keladi. Lekin appendikulyariyaning o’zi bu «uycha» ning ichida
erkin harakat qila oladi. Appendikulyariya dumini tebratib, suvni «uycha» ning oldingi teshigiga
qarab haydaydi, suv appendikulyariyaning orqa teshigidan chiqib ketar ekan, hayvonni oldinga
qarab itaradi. «Uycha» ning oldingi teshigida juda ham ingichka iplardan tuzilgan mayda ko’zli
maxsus panjara bor, bu panjaraning ko’zlaridan appendikulyariyaga ovqat bo’ladigan juda
mayda plankton organizmlargina o’ta oladi. Bir necha soat o’tib, «uycha» si ifloslanib qolgandan
keyin, appendikulyariya dumi bilan «uycha» sini qattiq urib, uning devorini teshadi va tashqariga
chiqadi, bir soatdan keyin esa tanasining atrofida yangi «uycha» hosil bo’ladi.
Mutaxassislarning fikriga ko’ra, appendikulyariyalar neotik gruppa, ya’ni lichinkalik
davrida urchiy olish layoqati bo’lgan va evolyutsiya jarayonida yetuklik davrini yo’qotgan gruppa
deb qaraladi.
Appendikulyariyalar barcha dengizlarga tarqalgandir.