62
Maks Plank Berlin universiteti rektoriga aylangan vaqtda uning o„g„li Karl Plank 25
yoshda edi. Bu vaqtda Karl tayinli ish joyiga ega bo„lmay, ruhiy tushkunlikdan aziyat
chekardi. Plank esa, o„z o„g„lining
muammolarini, u tegishli bo„lgan avlodning
umumiy muammolari bilan uyg„un holda tasavvur etardi va ular haqida, «
o„zi nima
istashini ham, qo„lidan nima kelishini ham bilmaydigan avlod
» deb ta‟rif berardi.
Urush boshlangach, Karl artilleriya bilim yurtiga o„qishga kirdi. Ukasi Ervin
esa frontga otlandi,
singillar Greta va Emma esa, Qizil Xoch va Qizil Yarim Oy
jamiyatiga xizmatga kirishdi. Bu paytda qahramonimiz butun nemis jamiyatini
qamrab olgan g„aliz vatanparvarlik ruhiyati bilan cho„milgan edi. 1914 yil
sentyabrida o„z singilisiga yozgan xatida u quyidagicha xitob qilgan: «
Qanday ajoyib
zamonda yashayapmiz! O„zingni nemis ekanligingni ta‟kidlash qanday sharaf!
».
Verden jangi deyarli bir yil – 1916 yilning fevralidan dekabrigacha davom
etdi. Nemis armiyasining Verden ostonasidagi hujum operatsiyasi, fransuz armiyasini
nafaqat tor-mor keltirishni, balki butun mamlakat harbiy salohiyatini susaytirishni
ko„zda tutgan edi. O„sha hujum operatsiyasining boshlanishi va davomi ham, g„arbiy
frontdagi boshqa barcha hujumlar singari ko„rinishga ega edi: olam-olam va‟dalar
berish asosida askarlarni ruhlantirish, fransuz armiyasining amalda to„liq
tor-mor
etilishi, pozitsion urush va fransuz qo„shinarining jang qobiliyatini qisman tiklanishi.
Verden operatsiyasida 200000 ga yaqin odam qurbon bo„lgan. Ular ichida Maks
Plankning to„ng„ich o„g„li Karl Plank ham bor edi.
Karl Plank, 1916 yilning 16 may kuni, jangda olgan jarohati tufayli vafot etdi.
Plank o„zining ilmiy hamkasblari urush tufayli farzandlaridan judo bo„lishganini
avval ko„rgan edi (ular qatorida kimyo bo„yicha 1920 yil Nobel mukofoti laureati
Valter German Nernst ham bor edi). Lekin u aynan o„z o„g„lining vafotidan keyin,
«
urushning jirkanch manzarasi va dahshatini, unda o„z yaqini yo„qotgan odamning
musibatli qayg„usi bilangina his qilish mumkin ekan
» deb tan olgan.
Karlning
vafotidan keyin, Maks Plankning u haqidagi g„am va iztiroblarini yana shu narsa
battar chuqurlashtirgan ediki, urushgacha bo„lgan davrda u o„g„lini bafurja o„tirib
suhbatlashib, ko„nglidagi gaplarini tinglashga urinib ko„rmagan edi. U shunchaki bir-
birimizni tushunmaymiz deb qarardi. O„g„li o„zi uchun chindan qadrli bo„lgan
narsalarga hayotda to„ymay ketgani o„ylasa, ota Plankning iztirobi yanada ortardi.
Armiyaga chaqirish va birgina o„q barchasini o„zgartirib yubordi. Qaydlarining birida
Maks Plank alam bilan tan oladi: «
Agar urush bo„lmaganida, men uning qadrini hech
qachon bilmaga bo„lardim, endi bo„lsa men uning qadrini bilaman, lekin uni yo„qotib
bo„ldim
».
Ko„rib turibmizki, urush avvalidagi mutaasib vatanparvarlik chorlovlari va
ko„tarinki ruhiy holatdan Plankda asar ham qolmadi.
63
Maks Plank o„z mamlakatining eng iste‟dodli olimlarini qo„llab-quvvatlashga va
ularga amaliy yordam ko„rsatishga intilgan. U faqat Berildagi talabalarinining hayoti
va moddiy ahvoli bo„yicha qayg„uribgina qolmay, balki butun mamlakat bo„ylab har
qanday nemis olimlarining, iste‟dodli tadqiqotchi, muhandis
va mutaxassislarning
Berlinga kelib bir jamoa bo„lib ishlashlarini tashkillashni istardi. Bu borada u keng
ko„lamli faol amaliy targ„ibot ishlarini ham yo„lga qo„ygan. Bu maqsad uchun u 1905
yildan to 1930 yilgacha, olmon ilm-fanining eng yuqori lavozimlarida ishlagan
paytlarida, o„zining gapi o„tadigan har qanday vositalarni qo„llagan. Plankning ushbu
faoliyati doirasiga tortilgan, yoki, u bilan qandaydir ilmiy aloqalarga ega bo„lgan
olimlarning hamma-hammasi istisnosiz ravishda, uning qanchalik samimiy va
yumshoq tabiatli inson bo„lganini, kerakli o„rinlarda
ham moddiy, ham ma‟naviy
ko„mak ko„rsata oladigan qo„li ochiq shaxs bo„lganligini xotirlashgan. Plank o„z
davrining ilg„or fikrli kishilari bilan o„z xonadonida ilmiy suhbatlar tashkil qilish,
musiqiy uchrashuvlar, ilmiy bahs-munozaralar uyushtirishni kanda qilmagan (tabiiyki
bularning barini o„z hisobidan amalga oshirgan). Bundan tashqari u yaqinlari va
shogirdlari davrasida tog„larga sayohat uyushtirishni va ular uchun ochiq tabiat
qo„ynidagi maroqli hordiq onlarini tashkil qilishni ham qoyillatgan. Ya'ni, Plank,
ilmiy tadqiqotlar bilan band bo„lgan iste‟dodli shogirdlari va boshqa olimlar uchun
madaniy hordiq chiqarish masalalariga ham katta e‟tibor qaratgan. Uning bunday
insonparvarligi va sahiyligi esa, butun nemis yerlaridan iste‟dodli
yosh olimlarining
Plank maktabi tomon ishtiyoq bilan oqib kelishiga kuchli turtki bergan. Shu tariqa
Maks Plank o„z atrofida kuchli ilmiy maktab shakllantira boshladi.
1906 yilda Lyudvig Boltsman fojiali ravishda vafot etgach, uning Vena
universitetidagi lavozimini egallash uchun Plankni taklif etishadi. Plank biroz
ikkilanishlardan so„ng, bu taklifni rad etadi va Berlinda qolishga qaror qiladi.
Shundan keyin, Venadagi daho ustozidan ayrilgan iste‟dodli olima, Boltsmanning eng
yetuk shogirdlaridan biri bo„lgan Liza Meytner o„zi Plankning huzuriga, Berlinga
yetib keladi. Plank Liza Menynterni o„z xonadonida
kutib oladi va unga ham har
tomonlama ko„mak ko„rsata boshlaydi, Keyinchalik tan olishicha, Maks Plank
avvaliga Liza Meytnerning aniq fanlar borasidagi iste‟dodiga shubha bilan qaragan
ekan. Bu shubha shunchaki Lizaning ayol kishi ekani bilan bog„liq bo„lib, o„sha
vaqtlarda ilmiy jamoatchilikda ayollar nihoyatda kamdan-kam uchrar, ayol olimlar
soni barmoq bilan sanarli edi. lekin Liza Meytner tez orada o„zining beqiyos iste‟dodi
bilan Plankni lol qoldiradi va undagi har qanday shubhalarni tarqatib yuboradi.