31 mart 2014-ъц ил
http://www.amu.edu.az
3
Ermənilər, azərbaycanlılara qarşı
tarixi düşmənçiliklərini 1918-ci ilin
əvvəllərindən daha açıq müstəviyə
keçirdilər.
onlar
bakıda
və
Zaqafqaziyanın digər bölgələrində
müsəlman qırğını törətmək
üçün müxtəlif fitnəkarlıqlara əl
atır, bakı Sovetinin orqanlarına,
şəhər idarəçiliyinin həlledici
vəzifələrinə öz nümayəndələrini
yerləşdirirdilər.
Azərbaycanın
qabaqcıl
xadimləri
gözlənilən
təhlükəni qabaqcadan duyurdu.
Ermənilər öz cinayətlərini
həyata keçirmək üçün bəhanə ax-
tarırdılar. Bu məqsədlə “ Evelina”
münaqişəsi törədildi. Lənkərandan
“Evelina” gəmisi ilə Hacı Zeyna-
labdin Tağıyevin oğlunun dəfn
mərasimində iştirak etmək üçün
müsəlman alayının zabitləri
yola düşdü. Əlverişli məqamın
yetişdiyini görən ermənilər gizli
şəkildə Rus Milli Şurası, Xəzər
matrosları, eser və menşevik par-
tiyaları arasında belə bir şayiə
yaydılar ki, guya “Evilina” ilə
gedən zabitlər tapşırıq almışlar ki,
Lənkəranda olan müsəlman hərbi
dəstələri ilə birlikdə Muğanda-
kı rus-molokan kəndlərini məhv
etsinlər. Bu təxribat xarakterli
şayiə öz nəticəsini verdi. Şaum-
yanın başçılıq etdiyi Bakı Soveti
gəminin heyətini tərksilah etdi.
Şəhərin müsəlman əhalisi silah-
ların qaytarılmasını tələb etdi.
Beləliklə, əvvəlcədən sövdələşmə
əsasında bolşevik-erməni ko-
alisiyası, S.Şaumyanın dediyi
kimi, “həlledici döyüşlərə hər
cür hazırlıq görmüşdü və dərhal
bütün cəbhə boyu hucuma baş-
ladı”. Bakıda ilk atəşlər açıldı.
Azərbaycanlılara qarşı mart soy-
qırımı başlanana qədər özlərinin
bitərəfliyini elan edən “Daşnak-
sutyun” və Erməni Milli Şurası
sonradan Bakı Sovetini müdafiə
etdi. Ermənilərin fitnəsi ilə
heyəti ruslardan ibarət olan hərbi
gəmilər şəhərin müsəlmanlar ya-
şayan hissəsini atəşə tutdular.
“Müsavat” liderləri kütləvi qır-
ğının qarşısını almaq məqsədi
ilə martın 31-də Sovetin İcraiyyə
Komitəsi ilə danışıqlara başla-
dılar. Buna baxmayaraq şəhərin
azərbaycanlılar yaşayan rayonları
tamamilə məhv edilmiş və şəhərə
soxulan erməni əsgərləri tərfindən
dinc əhaliyə qarşı əsl soyqırımı
həyata keçirilmişdir. Soyqırımı
aprel ayının 2-si gecə yarıya
qədər davam etdi. Üç gün ərzində
Bakıda böyük dağıntılar törədildi.
Yerli dinc əhalinin qırğınından
və özünümüdafiə dəstələrinin
məğlubiyyətindən sonra imzalan-
mış saziş haqqında Bakı Soveti-
nin yığıncağında məlumat verən
İ.Suxartsev riyakarcasına sevinc
içərisində elan etdi ki, “Müsavat”
firqəsi darmadağın edildi və
Türkiyənin Bakı cəbhəsi alındı”.
Bakıda törədilən türk-müsəlman
soyqrımının saxtalaşdırılmasına,
ona “vətəndaş müharibəsi” donu
geydirilməsinə, qətl edilənlərin
sayının azaldılmasına ilk cəhdi bu
hadisələrin təşkilatçısı S.Şaumyan
etmişdir. O, aprel ayının 13-də
Moskvaya XKS-nə göndərdiyi
hesabatda həyasızcasına yazır-
dı: “Üç gün- 30, 31 mart və 1
apreldə Bakı şəhərində şiddətli
vuruşma olmuşdur. Bir tərəfdən
Sovet Qırmızı Qvardiyası, bizim
təşkil etdiyimiz Beynəlmiləl
Qızıl Ordu, Qırmızı donanma
və erməni milli hissələri, o biri
tərəfdən “Müsavat” partiyasının
başcılıq etdiyi müsəlman “ Vəhşi
diviziya”sı və silahlı müsəlman
quldur dəstələr vuruşdular... Hər
iki tərəfdən öldürülən üç mindən
artıqdır”. Əslində Şaumyanın
adını çəkdiyi silahlı erməni milli
hissələri ilə yanaşı, Bakı Soveti-
nin qoşununun 80%-i də silah-
lı ermənilərdən ibarət idi. Son
araşdırmaların gəldiyi nəticəyə
görə Şaumyanın erməni hökuməti
Bakıda 35 minə qədər azəri- tür-
künü üç günün ərzində qanına
qəltan etmişdi. Menşevik qəzeti “
Naş qolos” mart qırğınından son-
ra şəhərdəki vəziyyəti belə təsvir
edirdi: “Hər yerdə meyitlər qıc
olmuş, eybəcər hala salınmışdır.
Təzə Pir məscidinin yanında ağır
mənzərə vardı. Məscid atəşdən
zərər çəkmişdir. Ziyarətgahın bu
cür təhqiri geniş kütlələrin qəlbini
ağrıdır, meytlər onları daha çox
həyacanlandırır, nifrət və təhqir
zəhərinin dərinliyə işlədiyi hiss
olunur”.
Mart soyqrımından bir il sonra
ermənilər bu hadisəni bolşeviklərlə
müsəlmanlr arasında baş ver-
miş hakimiyyət mübarizəsi kimi
təqdim etməyə başladılar.1919-
cu ilin payızında, Bakıya gəlmiş
ABŞ missiyasının başcısı general
Harborda təqdim etdiyi sənəddə
erməni yepiskopu Baqrat
ermənilərin mart hadisələrində
iştirakını danıb gizlədir, sax-
takarlıqda S.Şaumyandan da
irəli gedərək, Bakıda mart qırğı-
nı hadisələri vaxtı 1000 nəfərin
-300 nəfər erməni və rus, 700
nəfər müsəlmanın öldürüldüyünü
həyasızcasına iddia edirdi.
Belə bir tarixi faktı da danmaq
mümkün deyil ki, Azərbaycan-
müsəlman soyqırımı təkcə
Bakı ilə məhdudlaşmadı. Bakı-
da törədilmiş cinayətlər eyniilə
Şamaxıda, Qubada, Xaçmaz-
da, Lənkəranda, Səlyanda, Qa-
rabağda, Zəngəzurda, Cənubi
Azərbaycanın Xoy, Salmas və
Urmiya şəhərlərində, Naxçıvan-
da, Vanda, Diyarbəkirdə davam
etdirildi. Martın sonu, aprel -may
aylarında ermənilərin törətdiyi
soyqrımın nəticəsində yuxarıda
sadalanan yerlərdə yarım milyona
qədər azəri-türkü amansızcasına
qətlə yetirildi.
Təkcə 1918-ci il ərzində
ermənilər Zəngəzurda 115, Qa-
rabağda 157, Qubada 122, İrəvan
quberniyasında
211,
Gəncə
ətrafında 272, Ağsu, Kürdəmir
və Lənkəranda 130 yaşayış
məntəqəsinin əhalisini vəhşicəsinə
qırmış, kəndləri talan edib yerlə
yeksan etmişlər. Yeri gəlmişkən
qeyd edək ki, ermənilərin xalqı-
mıza qarşı soyqırımı nəticəsində
milyonlarla insan məhv edilib və
qaçqına çevrilməsinə baxmaya-
raq, bəşəriyyət əleyhinə bu cinayət
bütün təfərrüatı ilə heç vaxt dün-
ya ictimaiyyətinin mühakiməsinə
çıxarılmamış, yüksək səviyyəli
beynəlxalq qurumlarda ciddi
müzakirə obyekti olmamışdır.
Azərbaycan xalqına qarşı həyata
keçirilmiş soyqırımların siyasi
baxımdan qiymətləndirilməsinə
Azərbaycanda
milli
azadlıq
hərəkatının genişləndiyi ötən
əsrin 80-cı illərinin sonu- 90
cı illərin əvəllərində başla-
mışsa da, ona əsl və tam siya-
si qiymət ulu öndər Heydər
Əliyevin “Azərbaycanlıların soy-
qırımı haqqında” 1998-ci il 26
mart tarixli fərmanında bütün
dolğunluğu ilə öz əksini tapmış-
dır. Həmin fərmanla martın 31-i
azərbaycanlıların soyqırımı günü
elan edilmişdir.
Dostları ilə paylaş: