Kitab-ibrahim-esas Layout 1
Yüklə 4,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Əsgər Zeynalov,
filologiya elmləri doktoru, professor O, GƏNC İKƏN MÜDRİK İDİ ...İ brahim mənim həyatımda gördüyüm ən qeyrətli, cə‑ sarətli, istiqanlı, çevik, ağıllı, qabiliyyətli gənclərdən biri idi. Mənim keçmiş tələbəm, İbrahimin isə müəllimi Elnarə onun ölüm xəbərini mənə verəndə bərk sarsıldım. Mənə həd‑ siz dərəcədə pis təsir etdi. Mən İbrahimi təxminən 15 ildən bir az artıq idi tanıyırdım. Təxminən 1998‑ci il idi. “İrəvan ziyalıları” kitabını nəşrə hazır‑ layırdım. Professor Mirəli Seyidovla bərabər elmi rəhbərim olmuş “Respublika” qəzetinin baş redaktoru, professor Tey‑ mur Əhmədov qəzetin əməkdaşları İbrahim və Nicata tapşır‑ mışdı ki, kitabın kompüter məsələlərində mənə köməklik etsinlər. Redaktor müavini Hümbət Musayevin göstərişi ilə on‑ ların hər ikisi mənə vicdanla köməklik etdilər. Hərdən onlarla birlikdə nəşriyyatın bufetində əyləşib çay süfrəsi arxasında şirin söhbətlər edərdik. Sonralar Nicatı görə bilmədim, ancaq İbrahimlə aramızdakı səmimiyyət son anlara qədər – axıradək davam etdi. Bunun əsas səbəbi İbrahimin daha çox istiqanlı ol‑ A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 44 masından, böyüyün – kiçiyin yerini bilməsindən irəli gəlirdi. İbrahim müəyyən müddətdən sonra iş yerini dəyişmişdi. – O, “Xalq” qəzetində işləyirdi. Bir dəfə bizim qonşu İrəvan yaxınlığındakı Zəngibasar ra‑ yonunun Zəngilər kəndindən olan bir dostum mənə dedi ki, oğlum ADU‑nun Litoqrafiya ixtisası üzrə təhsil alır, onu bir özəl qəzetin redaksiyasına düzəltmək istəyirəm. Dedim ki, “Xalq” qəzetində bir dostumuz var, ona deyim, imkan daxi‑ lində ona kömək edəcək. Soruşdu ki, nə vaxt gedək? Dedim, elə indi, bu saat. İbrahim onu yanında işə götürdü, təkmilləş‑ dirdi, indi də həmin oğlan “Xalq” qəzetində işləyir. Bir dəfə İbrahim mənə dedi ki, Əsgər müəllim, ingilis dilini öyrənmək istəyirəm, mənə yaxşı bir müəllim lazımdır. Cavab verdim ki, problem deyil. Mən üç il yarım ali məktəbdə dərs dediyim, həm savadına, həm də səmimiyyətinə inandığım, ha‑ zırda ADU‑da birlikdə işlədiyimiz Elnarə Məmmədova ilə İb‑ rahimi tanış etdim. Elnarə həmişə məni görəndə İbrahimin mədəniyyətindən, qabiliyyətindən, əsl kişilərə məxsus xarak‑ terindən ağızdolusu danışırdı. İbrahim də onun savadından, səmimiliyindən ağızdolusu danışırdı. İbrahim “Xalq” qəzetində işlədiyi müddətdə mənim bu qə‑ zetdə yazılarım gedib, bəzən də mənim kitablarım, özüm haq‑ qında resenziyalar, məqalələr dərc olunubdur. Hər dəfə “Xalq” qəzetinə, İbrahimin yanına gedəndə, onun işlədiyi otağa daxil olanda tez ayağa qalxıb, irəli gəlib, öpüşüb‑görüşər, yer göstə‑ rər, çay təşkil edib, şirin söhbətə başlardı. Həmişə söhbətimiz xeyli çəkərdi. Özünəməxsus qəhqəhəli, şən gülüşü vardı. Geniş dünyagörüşə malik idi. İbrahimlə bağlı görüşlər, xəbərlər çox olsa da, birini xüsusi vurğulamaq istərdim. Təxminən bir il əvvəl kiçik qızım Səkinə ADRA‑nın dissertantlığına qəbul olunmaq istəyirdi. Mötəbər A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 45 mətbuat orqanlarında təcili iki məqalə nəşr olunmalıydı. Evdə məndən soruşulanda ki, nəşr etdirə biləcəksənmi? Gözümün qabağına o saat iki şəxs gəldi: “Respublika” qəzetinin baş re‑ daktoru T. Əhmədov və “Xalq” qəzetinin şöbə müdiri İbrahim. Onu da yaxşı başa düşürdüm ki, “Xalq” qəzetinin baş redak‑ toru Həsən Həsənov da İbrahimin xatirini çox istəyir. Adətən İbrahimə hədsiz dərəcədə inandığı üçün, onun bir sözünü iki etməzdi. Onu da etiraf etmək lazımdır ki, baş redaktorla mü‑ nasibətimiz yaxşı olsa da, hər halda İbrahimlə olan münasibət qədər yaxın deyildi. Nə isə, İrəvan teatrının səhnəqrafiyası ilə bağlı iki yazı hazır oldu və dekabr ayının 15‑i, 2013‑cü il ta‑ rixdə həm “Respublika”, həm də “Xalq” qəzetində məqalələr dərc olundu. Bəli, bir gündə iki məqalə. Burada T. Əhmədovla, İbrahimlə yanaşı H. Həsənov və H. Musayevin xeyirxahlığını da unutmaq olmaz. İbrahim elə insan idi ki, həmişə ona üz tutmaq olardı. O, çox gənc yaşından böyük nüfuz qazanmışdı. Mərasimdə bunun mən bir daha şahidi oldum. Bu günlərdə böyük hörmət bəslə‑ diyim professor Buludxan Xəlilov mənə zəng edib, İbrahim haqqında kitab hazırlandığını və ora məqalə yazmalı oldu‑ ğumu bildirdikdə, artıq fikirləşmək lazım deyildi. “Ölüm sevinməsin qoy” – bu sözlərə İbrahim daha çox şamil edilənlərdəndir. İbrahim onu tanıyanların qəlbində, söh‑ bətlərində həmişə yaşayacaqdır. O, unudulan deyil. Ancaq nə qədər insanların hələ onun xeyirxahlığına ehtiyacı olacaqdı. Eramızdan əvvəl V əsrdə yaşamış yunan filosofu Menandrın bir sözü az da olsa bizə təsəlli verir: “Allah tərəfindən sevilən‑ lər cavan ölürlər”. Görünür, İbrahim Allahın sevdiyi bəndələ‑ rindən biri idi. Bu sözlər bizə bir az təsəlli verir. |