104
ANA, DARIXMIŞAM
Ana, darıxıram əllərin üçün,
Ana, darıxıram baxışlarına...
Gör necə islanır yatdığın torpaq,-
Nə deyim bu yayın yağışlarına?
Nə deyim, az yağsın?..İslanır anam,
Üşüyür, titrəyir o daş yerində.
Ürəyimi qoyub yataydın, ana,
Əllərin çatmayan balış yerində.
Ana, darıxmışam təbəssümünə,
Titrək əllərinə, nəvazişinə.
Bilməzdim belə tez, yaşın bu vaxtı
Gedib sığınasan o dağ döşünə.
İndi yuxumdan da qaçaq düşmüsən,
Necə adiləşir olüm də, ana.
Əkib
saxlayacam çinar tək səni, –
Ürəyimdə ana, köksümdə ana.
Ana, darıxmışam, darıxmağımda,
Yüz ilin, min ilin dərdi-qəmi var.
Bir layla yaşayır içimdə mənim, –
İçimdə oxuyar, içimdə ağlar...
